10 recent ontcijferde oude geschriften

De Ouden registreerden hun kennis over rollen, artefacten en zelfs grotmuren. In sommige gevallen wist het verstrijken van de tijd ons vermogen om een ​​niet meer gebruikt alfabet te begrijpen. In andere gevallen wordt kennis opzettelijk versleuteld in complexe codes, begrepen door slechts een beperkt aantal (en lang dood).

Er zijn veel van zulke oude geschriften, pictogrammen en cijfers die nog steeds begrip tarten. Wanneer er een is gekraakt, levert het bijna altijd opwindende nieuwe informatie op. Hier zijn 10 gedecodeerde boeken, schilderijen, rollen en artefacten waarmee we een ongekende glimp kunnen opvangen van de geheime genootschappen, verloren bibliotheken, overtuigingen en rituelen uit de oudheid.

Uitgelicht beeldtegoed: C. Messier

10 Egyptische spreuken

In 2014, na tientallen jaren te hebben geprobeerd te ontcijferen, hebben onderzoekers eindelijk een Egyptische codex ontcijferd en ze stonden verbaasd te ontdekken dat het een handboek van spreukenmakers was. De prachtig geïllustreerde pagina's bevatten toverspreuken voor Egyptenaren die liefde, succes in het bedrijfsleven, een remedie tegen zwarte geelzucht of een uitdrijving wilden. Afhankelijk van iemands gemoedstoestand zijn er opties om een ​​spreuk te gebruiken om ofwel vrede met een vijand te sluiten of hem te verpletteren.

Het 1300 jaar oude perkament verwijst naar Jezus en naar een onbekende goddelijke figuur genaamd "Bakthiotha." Sommige aanroepingen zijn zelfs gekoppeld aan een uitgestorven religieuze beweging, de Sethians, die in deze codex verwijzen naar Seth (derde zoon van Adam en Eva ) als "de levende Christus". Het klinkt misschien alsof de Egyptenaren in deze periode religieus verward waren, maar onderzoekers geloven dat het document de overgang markeert van een samenleving die van andere geloofsystemen naar het orthodoxe christendom overstapt.

Degene die het boek bezit en gebruikte, blijft een raadsel. Niemand weet waar het oorspronkelijk vandaan komt. Het "Handbook of Ritual Power" (zoals de onderzoekers het noemen) liet wel een idee. De Koptische schrijfstijl wijst naar Opper-Egypte, misschien zelfs de oude stad Hermopolis.

9 De Ein Gedi Scroll

Ein Gedi is een woestijnoase gelegen aan de westelijke oever van de Dode Zee. De rijke geschiedenis omvat bijna 5000 jaar off-en-door menselijke bezigheid. Misschien wel het meest bekend als de schuilplaats van David toen hij vluchtte voor koning Saul, was Ein Gedi ook de locatie van een Byzantijns Joods dorp. Op een gegeven moment brandde het hele dorp af, inclusief de synagoge met mozaïekvloer. In 1970, archeologen opgegraven een slecht verbrande scroll op de site waar Ein Gedi's synagoge was. Brandschade maakte het onmogelijk om te openen, laat staan ​​te lezen.

Bijna 50 jaar later deed de moderne technologie het ondenkbare; het stond de 1.500-jaar-oude rol toe om gelezen te worden zonder het uit te rollen. Wetenschappers scanden het perkament met gespecialiseerde software die de rol virtueel opende. Ze waren verbluft toen het proces leesbaar schrift onthulde, wat niemand echt had verwacht. Wat ze vonden waren de openingsverzen van het Boek van Leviticus. Nu herkend als de oudste bijbelse tekst sinds de Dode Zeerollen, is de Ein Gedi-rol ook de eerste Thora-rol die tijdens archeologische opgravingen in een synagoge wordt opgegraven.

8 De echte Shakespeare

Een 400 jaar oud boek over plantkunde zou een buitengewone schat kunnen bevatten - een portret van William Shakespeare. Het is het enige portret waarvan bekend is dat het is gemaakt tijdens het leven van de toneelschrijver. Omdat het tijdens zijn levensdagen werd gedaan, geloven de onderzoekers dat het laat zien hoe hij er echt uitzag: knapperd, 33 jaar oud en al gauw in de pen Gehucht.

Het nu zeldzame boek, De Herbal, kwam de aandacht van historicus Mark Griffith (ook een botanicus) toen hij bezig was met het bestuderen van het leven van auteur John Gerard. Griffith raakte ervan overtuigd dat vier gezichten op de titelpagina niet alleen decoratief waren, maar eerder lang verloren gegane portretten van echte mensen. Griffith ontcijferde omringende beelden verbonden met heraldiek en emblematische bloemen voordat hun echte identiteit ontstond, namelijk de auteur van het boek, een andere prominente botanicus en de schatbewaarder van koningin Elizabeth.

Het vinden van Shakespeare onder hen klopte de sokken van Griffith af. Wat blijkbaar Shakespeare identificeert, is het feit dat hij een parelmoervlinder en een oor van suikermaïs vasthoudt, beide verwijzingen naar zijn werken. Griffith herkende ook een Elizabethaans cijfer onder de bard, wat geloofwaardigheid gaf aan de ontdekking.

7 De T514 Glyph

De meeste Maya-hiërogliefen zijn al gedecodeerd, maar een paar houden nog steeds hun geheimen. Een van deze bleek ongelooflijk pijnlijk te zijn als onderzoekers de betekenis ervan bepaalden. Riep de T514 glyph, het zat in een onontdekte koninklijke tombe in het zuiden van Mexico voor meer dan 1700 jaar.

Het toothy-beeld (een afbeelding van de kies van een jaguar) verzette zich tegen het ontcijferen gedurende meer dan 60 jaar voordat het 'scherpe kanten' betekende. Onderzoekers ontdekten dit door echte schedels van jaguars en andere hiërogliefen te bestuderen. De ontdekking onthulde uiteindelijk ook de naam van de kamer waar koning Pakal begraven was - 'The House of the Nine Sharp Spears'.

T514 heeft een oorlogsfocus, die in veel inscripties over oorlog voorkomt. Het graf van de koning zelf was ingericht om het gevecht te eren. De glyph is gerelateerd aan krijgers die steden binnenvallen en gevangenen worden. De bevinding hielp onderzoekers om de frequentie te bepalen waarmee oorlogen werden gepleegd tussen 700 en 800 na Chr. Er waren in die periode eigenlijk niet veel oorlogen, ondanks dat de Maya's voorstander waren van een krijgersfilosofie.

6 The Eye Society

Een geheime broederschap geobsedeerd door oogbehandeling werd ontdekt toen onderzoekers ontdekten wat hun enige overlevende relikwie kon zijn - de Copiale Cipher, een 18e-eeuws boek dat zowel mooi als vreemd is. Gebonden in goud en groen brokaatpapier is het manuscript van 105 pagina's volledig met de hand geschreven.Het boek is meestal samengesteld uit abstracte, nog nooit eerder geziene symbolen, hoewel er ook Griekse en Romeinse letters zijn. De enige andere leesbare tekst is 'Phillipp 1866' en 'Copiales 3', die het manuscript zijn naam gaf.

Een internationaal team van cryptografen probeerde het te decoderen, maar werd belemmerd door de Griekse en Romeinse letters en kende de moedertaal niet. Ze hadden 80 talen geprobeerd voordat de letters vastbesloten waren om een ​​list te zijn om willekeurige codecrackers te misleiden; ze betekenden niets. Na het weggooien van de nutteloze brieven, probeerden ze Duits, omdat het boek werd gevonden in Berlijn en de naam "Phillipp" is geschreven in de Duitse spelling. Dat heeft de code gekraakt.

De Copiale Cipher onthulde een Duits geheim genootschap genaamd de "Oogarts Orde". Het manuscript bevat verslagen van hun politiek en rituelen (inclusief een wenkbrauwplukkende inwijdingsceremonie) evenals discussies over de vrijmetselarij. Onderzoekers geloven dat de groepsleden niet per se oogarts waren, ondanks hun obsessie. Het oog is een symbool van macht in veel geheime genootschappen, wat het geval zou kunnen zijn geweest met de oculaire orde.

5 'Winged Monster'

Een grotschilderij in Utah wordt door sommigen beweerd om een ​​oude pterodactylische waarneming te documenteren. Ontdekt in 1928, werden de heldere, rode pictogrammen ongeveer 2000 jaar geleden gemaakt door indianenhanden. Enige tijd na zijn ontdekking, krijste een man het beeld en verklaarde dat het eruit zag als een "rare vogel." Hoewel het nu illegaal was, was het gebruikelijk om grotschilderingen met krijt uit te smeren om het beeld duidelijker te maken. Dit verandert echter de rockchemie en beschadigt de kunst.

Zelfs experts sprongen op de pterodactyl-bandwagon. In de jaren '70 beschreef rock-art-expert Polly Schaafsma een "bek bekleed met scherpe tanden", en geoloog Francis Barnes zei dat het eruit zag als het vliegende reptiel waarvan de fossielen inderdaad in de regio te vinden zijn.

Het mysterie werd opgelost toen de moderne technologie bewees dat het "gevleugelde monster" geen enkel beeld was, maar vijf overlappende beelden. Toen wetenschappers de kunst fotografeerden met DStretch, een hulpmiddel dat afbeeldingen kan scheiden door onderscheid te maken tussen hun verschillende pigmenten, ontdekten ze dat er geen mysterieuze oude pterodactyl-ontmoeting was. In plaats daarvan tonen de pictogrammen een lang persoon met grote ogen, een kortere persoon, een hond, een schaap en een slangachtig wezen.

4 De Herculaneum-rollen

Toen de Vesuvius op beroemde wijze Pompeii in 79 nC vernietigde, verwoestte het ook de naburige stad Herculaneum. Opgravingen in 1752 onthulden de bibliotheek van laatstgenoemde. De meeste van de 1.800 rollen werden zo zwaar verbrand door de uitbarsting dat ze niet meer waren dan onleesbare verkoolde brokken. Meer dan twee eeuwen later gebruikten archeologen röntgenfoto's om de perkamenten te fragiel te lezen om zich uit te rollen. Ze slaagden erin Griekse letters en zinsneden op te pikken, maar het lezen van de meer beschadigde rollen blijft een voortdurende inspanning.

Hoewel de Herculaneum papyri geen geheime symbolen of verborgen boodschappen hebben, zijn ze opmerkelijk. Ze blijven de enige complete bibliotheek die ooit uit de oudheid is hersteld. Sommige konden handmatig worden geopend en ze onthulden een filosofisch, door de schat verloren proza ​​en gedichten van de beroemde Griekse filosoof Epicurus. Er zijn zelfs teksten die filosofen volledig onbekend waren.

Dit geeft onderzoekers niet alleen een beter begrip van oude Griekse en Latijnse werken, maar het past ook wat we weten over de geschiedenis van inkt aan. Toen wetenschappers de scroll-fragmenten analyseerden, ontdekten ze dat de inkt een grote hoeveelheid lood bevatte. Men vermoedt dat metalen inkten omstreeks 420 na Christus zijn geïntroduceerd voor Griekse en Romeinse manuscripten, maar de Herculaneum-rollen dateren die gedachte al over een paar eeuwen.

3 Het lot van de Ark van het verbond

Fotocredit: Vassil

Hoewel het Hebreeuws geen mysterieuze taal is, onthulde een recent vertaalde tekst wat er gebeurde met de beroemde Ark van het Verbond nadat King's Solomon's Tempel was geplunderd. Het document dat de 'Verhandeling van de Schepen' wordt genoemd, beweert dat kort voordat de Babylonische koning Nebukadnezar II de tempel plunderde, de ark naar een veilige plaats werd overgebracht. Met behulp van profeten werden het heilige overblijfsel en andere schatten ingenomen door Levieten.

Het document is echter een buzzkill voor elke potentiële schatzoeker. Wat de schatten van de tempel betreft, zou het traktaat alleen maar zeggen dat ze overal in Israël en in Babylonië verborgen waren. Het is zelfs meer lippenstarrig over de exacte verblijfplaats van de ark. Het verklaart onwrikbaar dat de locatie niet zal worden onthuld "tot de dag van de komst van de Messias, de zoon van David ..."

Sommigen vinden dat het traktaat geen feitelijk document is, maar eerder een stuk religieuze fictie gebaseerd op de legende. Dat is begrijpelijk, gezien de bewering dat een aantal van de schatten van goud zijn gemaakt (genomen van de muren van de Hof van Eden) en in de handen van engelen zijn terechtgekomen. Het is mogelijk dat het tenminste één aspect van het verhaal enige waarheid bevat - dat de ark verborgen was voordat Nebukadnezar het kon krijgen. Misschien geconfronteerd met een onvolledig verhaal, vulde de auteur het traktaat met legendes.

2 Phaistos Disk

Onderzoekers hebben geprobeerd om de 4000 jaar oude Phaistos Disk te decoderen sinds zijn ontdekking in 1908. Gevonden op het eiland Kreta in een paleis genaamd Phaistos, heeft de schijf een diameter van ongeveer 15 centimeter (6 in) en is gemaakt van ontslagen klei. Beide zijden zijn versierd met 45 symbolen, die in 241 verschillende segmenten in verschillende combinaties verschijnen, bijna als een cartoonafbeelding. De segmenten lopen dan in een spiraal en kunnen worden gelezen door van de buitenrand naar het midden van de schijf te gaan.

Na een project van zes jaar konden aan de universiteit van Oxford ongeveer 90 procent van de gegevens worden ontcijferd. Het begon toen het meest constante woord 'moeder' bleek te zijn. Al snel werd duidelijk dat de schijf gegraveerd was met een gebed ter ere van de moedergodin van het Minoïsche tijdperk. Volgens onderzoekers is de ene kant van het beroemde artefact gewijd aan een zwangere vrouw en de andere aan een vrouw in arbeid.

1 De doorbraak van Voynich

Het beruchte, moeilijk te kraken Voynich-manuscript heeft onderzoekers eindelijk een microscopische breuk gegeven. Stephen Bax, professor in de taalkunde, kwam op het idee om te zoeken naar herkenbare planten en sterrenbeelden in het rijk geïllustreerde middeleeuwse boek. Hoewel elke eerder gebruikte code-brekende techniek faalde, heeft de eenvoudige aanpak van Bax zijn vruchten afgeworpen.

Het Voynich-manuscript heeft veel illustraties. Bax stapte op de hoop dat in ieder geval een aantal van de planten en sterren herkenbaar zouden zijn en dat hun namen in de buurt zouden loeren, klaar om te worden geëxtraheerd. Het woord "Stier" kwam aan het licht nadat hij een groep sterren, de Pleiaden, had geïdentificeerd. die deel uitmaken van het sterrenbeeld. Plantennamen begonnen te verschijnen toen Bax refereerde aan hedendaagse middeleeuwse boeken over kruiden. De woorden 'jeneverbes', 'koriander' en 'helleborus' werden naast hun illustraties gevonden, net zoals hij had vermoed.

Al met al decodeerde hij 14 tekens, waardoor hij nog zes woorden kon lezen. Hoewel de doorbraak van Bax het hele boek niet heeft ontcijferd, bewijst het dat het onbekende alfabet geen ingewikkelde 15e-eeuwse hoax is, zoals sommigen beweren. Het gecompliceerde cijfer is heel reëel en begint langzaam zijn geheimen prijs te geven.