10 real-life-inspiratie voor mythische dingen

Wat inspireert ons om verhalen te vertellen over monsters en mythische helden? Is het puur een product van menselijke verbeelding, of komen deze verhalen voort uit een of andere waarheid? Laten we verder gaan dan de mythe en de geschiedenis in om te ontdekken welke van de legendes in de wereld waar zijn, niet waar ... of ergens daartussenin.

10Gilgamesh

Foto credit: Samantha

De Het verhaal van Gilgamesj, opgenomen op 12 kleitabletten, is een van de oudste nog bestaande literatuur. Het volgt het verhaal van Gilgamesj, de wellustige koning van Uruk, terwijl hij alles achterlaat om op monster-moordavonturen te gaan. Wanneer zijn hulpje sterft, begint Gilgamesh aan een nieuwe zoektocht om onsterfelijkheid te verkrijgen - een zoektocht die uiteindelijk mislukt. Hij keert terug naar Uruk en wordt later begraven op de plek waar de rivier de Eufraat uiteenging.

Wanneer we zo diep in het verleden gaan als 2600 voor Christus, wordt het moeilijk om geschiedenis van mythe te scheiden. Gilgamesj verschijnt op de Sumerische koningenlijst, maar zijn regel wordt overdreven 126 jaar lang overschreven. De regeerperiode van zijn zoon en kleinzoon wordt echter op een meer realistische 30 en 15 jaar gebracht. Bijbels bewijs bevestigt ook het bestaan ​​van historische figuren die met hem verbonden zijn. In 2003 heeft een archeologisch team de stad Uruk digitaal in kaart gebracht, die nu begraven ligt onder de Iraakse woestijn. De beelden onthulden dat de stad was zoals beschreven in het epos, inclusief een koninklijk graf onder een plaats waar de Eufraat ooit stroomde. De oorsprong van de mythe van Gilgamesj kan in feite de man zelf zijn.

9Griffin

Griffioenen zijn gevleugelde wezens met het lichaam van een leeuw en het hoofd van een adelaar, en staan ​​bekend om het bewaken van de schat. Ze zijn ook symbolen van goddelijke kracht die vaak op kammen en emblemen verschijnen. Griffioenen worden het vaakst vertegenwoordigd in het oude Griekenland, maar verschijnen ook in Perzië en Egypte, daterend uit de tijd van 3300 voor Christus.

Onderzoeker Adrienne Mayor gelooft dat de mythe van griffioenen terug te voeren is op dinosaurusbotten die gevonden worden in goudmijnen in de Gobi-woestijn. Het gebied waar de mijnen liggen, is vol met de fossielen van protoceratops - een snavelvormige dinosaurus met een lichaam zo groot als een leeuw. Protoceratops-botten komen daar zo vaak voor dat veel amateurs ze hebben ontdekt door niets meer dan wind die het zand wegblaast. Eminente paleontoloog Jack Horner, de man die inspireerde Jurassic Parkis Alan Grant, houdt van de theorie. Hij vindt het grappig dat oude volkeren de waarachtiger vogelachtige structuur van de dinosaurus beter konden afleiden dan meer moderne wetenschappers, die ze puur als vlotte hagedissen inbeeldden.

8Kappa

Foto credit: MrsTeasdale

Een kappa is een mythisch Japans monster waarvan wordt gezegd dat het in beken en ondiepe rivieren woont. Het wordt meestal omschreven als een schepsel van vissen of schildpadden ter grootte van een klein kind, met schilferige huid, scherpe tanden en klauwen. Hun unieke eigenschap is dat ze holle, komachtige hoofden hebben die, wanneer ze met water worden gevuld, bovenmenselijke kracht geven. Er wordt gezegd dat de kappa dieren en mensen aan de rand van het water zal rukken en ze naar beneden slepen om zich van hen te laten smullen. Deze gruwelijke maar eigenzinnige dingen houden ook van komkommers en sumoworstelen.

Er kan toch zeker geen monster als dit zijn, toch? Nou, je zou verbaasd zijn wat er in ondiep water op de loer ligt. Jeremy Wade van de televisieshow River Monsters ging op zoek naar de historische basis van de kappa in de aflevering "Cold-Blooded Horror". Tegen het einde ontmoette Wade wat hij geloofde dat de bron was van de Kappa-mythe: de Japanse Giant Salamander. Volwassenen zijn groter dan die in de aflevering, en groeien tot ongeveer 25 kilogram (55 lb) en 1,5 meter (5 ft) lang. De gigantische salamander heeft klauwen en scherpe tanden en de huid is bedekt met slijm. Hoewel het hoofd niet komvormig is, is het vlak genoeg om te zien hoe mensen kunnen overdrijven. Wanneer het wordt bedreigd, scheidt het een melkachtige, kleverige substantie af die naar paprika's ruikt.

7Sirens

Sirenen zouden kwaadaardige wezens zijn die als mooie vrouwen verschenen. Ze zongen zoete, hypnotiserende liedjes die matrozen gek maakten en lokten hen tegen rotsachtige kusten. In de Germaanse mythe is er een sirene met de naam Lorelei die leeft op een rots die boven de Rijn uitsteekt. Veel zeilers beweren een vrouw te hebben horen zingen op de Rijnrots.

Het verleidelijke lied van Lorelei is geen mythe, alleen is het geen mystiek wezen dat de zang doet. De geluiden van een sterke rivierstroom in combinatie met het geluid van een nabijgelegen waterval stuiteren op de muren van Lorelei's rots, waardoor een echo-effect ontstaat dat klinkt als een vrouw die zingt. De rots van Lorelei bevindt zich ook op het smalste en meest verraderlijke deel van de rivier, waar de stroming boten naar de grillige kustlijn trekt. In het verhaal van Jason en de Argonauten verslaat Orpheus de sirenes door een zoetere melodie op zijn lier te spelen en hun lied te verdrinken. In het echte leven is het lied van Lorelei overstemd door het verkeer en kan het vandaag slechts vaag worden gehoord.

6Banshees

Een banshee is een voorteken van de dood in Ierse overlevering. Het is een jammerende geest (technisch een fee) die verschijnt als iemand op het punt staat te sterven. Als er meerdere banshees verschijnen, signaleert de gebeurtenis de dood van een groot of belangrijk persoon.

Bij een traditionele Ierse begrafenis zou er gewoonlijk een vrouw zijn - bekend als een scherpere huurling om een ​​jammerende klaagzang voor de gevallenen te zingen. Rijke mensen zouden meerdere scherpten hebben, en legendes groeiden rond de machtigste clans die beweerden dat hun enthousiasme elfjes waren. Deze feeënkiezers zouden de dood van een clansman vermoedelijk kunnen voelen, ook al waren ze ver weg in de verre delen van de wereld, waardoor ze klaagden over het eerste nieuws over een sterfgeval in het gezin.

Toen het katholicisme Ierland overnam, werd het geklaag taboe en werd het bijna uitgestorven.Maar omdat zowel kickers als banshees van oudsher hetzelfde werk hadden, is het waarschijnlijk dat de banshee-mythe is ontstaan ​​uit opgesmukte herinneringen aan die begrafeniszangeressen.

5 De reuzenrat van Sumatra

In 'The Adventure of the Sussex Vampire' maakt detective Sherlock Holmes één opmerking die verwijst naar een eerder avontuur:

"Matilda Briggs was niet de naam van een jonge vrouw, Watson, ... Het was een schip dat wordt geassocieerd met de gigantische rat van Sumatra, een verhaal waarvoor de wereld nog niet is voorbereid."

Sir Arthur Conan Doyle heeft nooit 'The Tale of Sherlock Holmes and the Giant Rat of Sumatra' geschreven, en hij noemt het ook niet in een van de andere Holmes-boeken. Latere fanfictie-auteurs gingen echter uit van het idee om het ontbrekende verhaal op veel verschillende manieren te interpreteren, van een hybride wezen op King's Skull Island tot een buitenaards monster van Lovecraftian.

Je zou in de verleiding kunnen komen om dat te geloven (zoals in 'The Adventure of the Sussex Vampire', waar geen echte vampier was), er is geen echte gigantische rat. Of dat (zoals in "De hond van de Baskervilles", waar de hond overdreven is), is de rat ook overdreven. Maar er is een echte soort die letterlijk bekend staat als de gigantische rat van Sumatra. Ze groeien 48-63 centimeter (19-25 in) lang en wegen 230-600 gram (8-21 oz). Of Sir Arthur Conan Doyle naar deze specifieke soort verwijst of toevallig een al levend wezen is, is onbekend.

4Behemoth

De Behemoth is een bijbels beest beschreven door niemand minder dan God zelf in het boek Job. De bovenstaande afbeelding is een afbeelding van de Behemoth op basis van Gods beschrijving. Klinkt het bekend? Het is een nijlpaard.

Lijnen zoals "welke kracht in de spieren van zijn buik" en "verborgen tussen het riet in het moeras. De lotussen verbergen het in hun schaduw; de populieren bij de stroom eromheen. "zijn dode weggeefacties. "Zijn staart zwaait als ceder" is een lijn die moeilijker uit te leggen is als je het niet overdrijft als een overdrijving. De staart van een nijlpaard heeft echter een borstelachtig uiterlijk dat doet denken aan een cedertak.

God beschrijft de Behemoth voor Job omdat hij zijn kracht wil illustreren. Hij wil dat Job weet hoe nutteloos het is om hem te ondervragen, omdat hij alleen iets kan maken dat zo krachtig is en het dan beheersen als een huisdier 'met een ring door zijn neus'.

3Wendigo

Een wendigo is een kwaadaardig bovennatuurlijk wezen uit Algonquin, de inheemse Amerikaanse overlevering die zich op mensenvlees vertroetelt. Het is lang en slank tot het punt dat zijn huid lijkt te zijn ingeklemd tussen de botten. Ze hebben ook spirituele krachten die betrekking hebben op de winter en hongersnood. Algonquin-stammen geloofden dat mensen die menselijk vlees aten - vooral als er een alternatieve voedselbron in de buurt was - gedoemd waren om te transformeren in wendigos.

Tijdens hongersnoden in de koude noordelijke winters werden de Algonquins tot het uiterste van de honger gedwongen. Hoe angstaanjagend het ook klinkt, voor enkelen begonnen hun geïsoleerde families er als voedsel voor hen uit te zien. Ze vreesden kannibalen te worden. Sommigen overwogen zelfs zelfmoord om zichzelf te stoppen. Moderne psychologen hebben deze paranoïde toestand "Wendigo Psychosis" genoemd. De symptomen zijn specifiek voor de cultuur, wat betekent dat het alleen met de Algonquins gebeurde. Antropologen geloven dat de Wendigo-mythe is ontstaan ​​uit deze aandoening die toen nog niet werd genoemd, met als doel het culturele taboe op het hebben van mensenvlees te versterken.

En als je je afvraagt, is het antwoord ja - er zijn gedocumenteerde gevallen van mensen die bezwijken voor deze ziekte en zich gedragen als wendigos.

2Beowulf

Het Anglo-Saxonische epische gedicht Beowulf wordt verondersteld deel legende en deel geschiedenis te zijn. Het volgt het leven van de titulaire held, van zijn strijd tegen een angstaanjagende trol genaamd Grendel tot zijn strijd tegen Grendels moeder, helemaal tot aan zijn uiteindelijke koningschap. Als koning valt Beowulf in de strijd tegen een draak, maar neemt de vuile hagedis mee.

In de loop van het gedicht ontmoet Beowulf veel verschillende koningen en stammen. Grote spelers zoals Hygelac, King Hrothgar en de Scyldings worden door historici over het algemeen als bestaand geaccepteerd - zozeer zelfs dat het epos als bron wordt gebruikt om meer informatie te verzamelen over Scandinavië in de zesde eeuw. De opgegraven kruiwagen van Eadgils heeft consistentie getoond met wat er in wordt beschreven Beowulf. En wat Beowulf zelf betreft, wijst indirect bewijsmateriaal op een enorme kruiwagen in Skalunda als zijn laatste rustplaats. Tot dusverre is het niet uitgegraven, en wat erin ligt is onbekend.

1Goliath

Giants torende boven hun tijdgenoten uit en inspireerde angst op het slagveld. Waarschijnlijk de beroemdste legendarische reus was Goliath, staande op 2,97 meter (9 ft, 9 in). In het begin van de jaren 90 ontdekten archeologen de derde-eeuwse botten van een echte reus in Rome, waarvan zijn volledige lengte naar schatting 2,02 meter was. Dat is niet eens groot genoeg om centraal te spelen in de NBA. Maar de waarheid is dat Goliath ook niet groot genoeg zou zijn geweest om in het midden te spelen - de vroegste geschriften van hem zetten zijn lengte op 2,06 meter (6 ft, 9 in). Zijn lengte kreeg een boost in latere edities.

De reus die in Rome werd gevonden, was het eerste oude skelet dat werd gevonden om afdoende het gigantisme te laten zien, een aandoening die werd veroorzaakt door de overproductie van groeihormonen. Het bewijs ligt in zijn schedel, waar er schade is die overeenkomt met een hypofyse-tumor, die de hypofyse zou verstoren en ertoe zou leiden dat het de overmaat aan hormonen zou produceren. Goliath's lengte lijkt vandaag misschien niet indrukwekkend, maar de gemiddelde persoon was toen kleiner. Als je een moderne reus als Andre Roussimoff een auto ziet opheffen terwijl zijn vrienden de banden verwisselen, is het niet moeilijk om je voor te stellen dat de Ouden mythische kwaliteiten aan dergelijke mensen toeschrijven.

+ Mazu, godin van de zee

Op een eiland in de Zuid-Chinese Zee leefde er een visser's dochter genaamd Lin Moniang. Op mistige dagen, regenachtige dagen, en zelfs tijdens tyfoons, zou Moniang aan de kust staan ​​met een felrode jurk, zodat zeelieden haar als een baken konden gebruiken om veilig naar huis te navigeren. Ze was ook bedreven in het voorspellen van het weer en redde veel levens door mensen te waarschuwen niet te gaan vissen toen verborgen stormen naderden.

Maar er was één tyfoon die ze niet zag aankomen. Toen de boot van haar vader er middenin kapseisde, zwom ze naar hem op zoek. Na lang zoeken bezweek ze aan uitputting en verdronk. De eilandbewoners begonnen al snel tot haar geest te bidden om hen op de zeeën te beschermen. Woordverspreiding van deze welwillende zeegeest en andere zeelieden begonnen ook tot haar te bidden. Ze noemden haar Mazu omgedoopt, wat 'oude moeder' betekent. Mensen spraken over een etherische vlam die ze het vuur van Mazu noemden dat op masten verscheen om schepen door stormachtig weer te helpen. Verhalen over haar dood veranderden - ze redde nu haar vader in een droom, beklom vervolgens de hoogste berg en steeg op naar de hemel.

Tegenwoordig zijn er ongeveer 1500 tempels gewijd aan Mazu in 26 landen over de hele wereld. Het vuur van Mazu is een fenomeen dat westerlingen St. Elmo's Fire noemen, een lichtplasma dat verschijnt als een blauwe vlam. Het wordt veroorzaakt door een elektrisch veld dat de luchtmoleculen rondom een ​​object ioniseert.