Delen:
10 Zeldzame en onthullende oude persoonlijke voorwerpen
Persoonlijke glimpen in oude levens raken vaak verloren door het stof en de botten. Kijkend naar gezichtsloze skeletten en ruïnes, is het gemakkelijk om te vergeten dat mensen in het verleden ongeveer hetzelfde waren als vandaag. Ze leefden en ademden, maakten speelgoed voor hun kinderen, maakten zich zorgen over hun uiterlijk en vonden manieren om met angsten en werk om te gaan. Kunstvoorwerpen die door een persoon worden gewaardeerd, kunnen veel onthullen over hoe ze speelden, ontspannen, wedijverde, geliefd en gevierd.
10 Jawbone-sieraden
Het dragen van de botten van een overleden familielid en het bling noemen, zal serieuze sociale punten verliezen. Ongeveer 1.300 jaar geleden was het tegenovergestelde mogelijk het geval.
In Mexico bezetten families bijna vier eeuwen lang een woonlocatie in de Oaxaca-vallei genaamd Dainzu-Macuilxochitl. Ze waren de Zapotecs en ze bestaan nog steeds in de regio. Een ceremoniële wijk werd gevonden in 2015 en bevatte menselijke kaken en keramische beeldjes en fluitjes. De hele kleibundel was opzettelijk vernield, maar de skeletresten werden liefdevol uitgehouwen en geverfd.
Hoewel sommige van de beeldjes de god Xipe Totec, een godheid in verband met menselijk offer, verbeelden, geloven archeologen dat de kaakbeenderen niet van slachtoffers van offers waren. In plaats daarvan stelden afstammelingen hun recht om deel uit te maken van de gemeenschap vast te maken aan hun vroegere generaties door ze op te graven en een stuk kleding te kiezen om te dragen. Xipe Totec wordt soms getoond met kettingen gemaakt van menselijke botten, waardoor het waarschijnlijk is dat de Zapotecs ook de overblijfselen van hun voorouders droegen, zoals halsjuwelen.
9 oudste kunstgebitten
Italiaanse archeologen hangen rond in het San Francesco-klooster in Lucca. Meer dan 200 oude skeletten hielden al belangstelling, maar in 2016 leverde een familiegraf de oudste kunstgebitten die ooit zijn ontdekt. Bestaande uit vijf snijtanden en hoektanden, de echte menselijke tanden waarschijnlijk afkomstig uit de mond van verschillende mensen.
Het ietwat grove apparaat was niet ongebruikelijk voor de Romeinen. Zowel de Romeinen als de Etrusken creëerden vals parelwitte blanken uit de tanden van dieren en mensen al in 7 voor Christus. Er zijn teksten uit de 14e tot de 17e eeuw die gebitten beschrijven, maar het San Francesco-artefact is het eerste dat uit die tijd naar boven komt, waardoor het de historische ster van de tandheelkunde is.
De snappers werden bij elkaar gehouden door een gouden band die ook op het lagere tandvlees van de gebruiker paste. Uit testen bleek dat de coating op de tanden goud, zilver en andere metalen bevatte. De opbouw van tartaars heeft aangetoond dat het apparaat lange tijd is gebruikt.
8 De Denisova-naald
Een 50.000 jaar oude naald verbaasde wetenschappers tijdens een jaarlijkse opgraving in Denisova Cave in het Altai-gebergte in Siberië. De site staat al bekend om "X-vrouw", die slechts een vingerbot achterliet, maar de onderzoekers waarschuwde voor het bestaan van een nieuwe mensachtige soort in 2008. Lang uitgestorven werden zij Denisovans genoemd, naar de grot. Gevonden in 2016, de 7-cetimeter (2,8 inch) naald is de langste die van de site komt en de oudste ter wereld. Een Denisovan vervaardigde het gereedschap met de hand uit een ongeïdentificeerd vogelbot en vormde het zelfs met een opening voor draad.
De naald ondersteunt eerdere vondsten die suggereren dat de Denisovans technologisch superieur waren aan Homo sapiens en Neanderthalers. Gevonden in de grot in hetzelfde jaar als "X-vrouw" was chloriet armband. Gevormd en gepolijst zo'n 10.000 jaar na de naald, het is opvallend modern, maar wat neergeslagen kaken was een gat in het sieraad stuk. Wetenschappers hebben vastgesteld dat het met een precisiegereedschap is geboord, net zoals de boormachines met hoge rotatie van vandaag.
7 Wegwerpbekers
Throwaway-keramiek was de vogue-trend van de Duitse elites uit de 15e eeuw. Toen archeologen in de binnenplaats van het Duitse Schloss Wittenberg groeven, vonden ze de scherven van een paar kopjes niet; ze vonden duizenden gebroken drinkbekers. De porseleinen kopjes waren rijkelijk versierd met stempels en maskerachtige afbeeldingen. Een van deze over je schouder werpen nadat je de inhoud had doorgeslurp, werd gezien als een teken van rijkdom dat alleen door de adel werd genoten.
Samen met de wegwerpbekers werden veel wilde dierenbotten gevonden. Het is duidelijk dat de feesten die op de binnenplaats werden gehouden veel drinken en op grote hoeveelheden wild werden gegrild. De volgende ochtend vegen leek geen prioriteit te zijn, omdat er lagen vernield porselein en botten werden gevonden. Gehouden in de zomer gingen de hoffeesten nog vele jaren door, de cups met als een exclusief item speciaal gecreëerd voor het evenement.
6 Bear Cub Rattle
Een bepaalde baby was erg geliefd tijdens Bronze Age Siberia. Hij of zij ontving een kleibalter in de vorm van een jonge berenkop. Het schattige jong rammelt nog steeds, en toekomstige röntgenfoto's bepalen wat precies het geluid veroorzaakt. Experts gissen dat de maker kleine stenen heeft toegevoegd voordat hij het prachtige speeltje afdicht. Het werd gevonden in 2016, in een van de huizen in een archeologisch complex waar ooit een oude gemeenschap in de regio Novosibirsk woonde.
De 4000 jaar oude rammelaar werd gemaakt door klei te verharden met vuur en een handvat vast te maken dat groot genoeg was om door een kind te worden vastgegrepen. De ambachtsman voegde ook een kronkeltje aan de klei toe terwijl het object nog aan het drogen was, waarvan archeologen vermoeden dat het als een soort persoonlijke handtekening had kunnen dienen. Wat de "vondst van het jaar" door Novosibirsk-experts wordt genoemd, is ook een van 's werelds oudste speelgoed.
5 Ramp eieren
Sardis, een van de oude steden van Turkije, werd gegrepen door een aardbeving in 17 AD. De schade duurde tientallen jaren om opnieuw te bouwen en tot nu toe was er geen indicatie van hoe het de burgers persoonlijk beïnvloedde. In 2013 onthulde een opgraving bij een gereconstrueerd gebouw hoe de lokale bevolking het zou hebben aangepakt. Onder de vloer lagen twee dozen met identieke items: kleine bronzen gereedschappen, een munt en een eierschaal.
De mensen van Sardis leefden in een tijd dat eieren een persoon konden beschermen en vervloeken. De munten stammen uit AD 54-68, enige tijd na de ramp, en één draagt het beeld van een leeuw, die de berg- en stormgodin Cybele kan vertegenwoordigen. Als de godheid van deze elementen zou ze de perfecte beschermer zijn van toekomstige aardbevingen. Wat deze ontdekking zo oprecht maakt, is dat het de manier lijkt te zijn om met onzekerheid om te gaan. Het ritueel was waarschijnlijk een poging om het nieuwe gebouw en de inzittenden te beschermen tegen vloeken en natuurrampen.
4 Ancient Cream
Twee millennia geleden sloten een Romeinse man of vrouw hun crèmekleurige pot af en het bleef ongeopend tot 2003. De pot werd opgegraven op het Tabard-plein, een tempelcomplex in Londen dat teruggaat tot ongeveer 50 n.Chr. Het ronde voorwerp, 6 centimeter (2,4 in ) in diameter, was opmerkelijk vanwege zijn kwaliteit en waterdicht deksel. De pot werd bijna volledig gemaakt van tin, een kostbaar metaal tijdens de Romeinse tijd, wat aangeeft dat het van iemand in de bovenste laag van de Romeinse samenleving was.
De pot was al uniek omdat het een afgesloten container was en toen archeologen van de top rolden, werd het nog meer. Binnen was een witte zalf die naar zwavel rook. Meestal overleven alleen de containers met oude cosmetica, niet hun inhoud. In dit geval was de pasta binnenin ongerept.
De pot had nog een laatste verrassing. Toen onderzoekers onder het deksel keken, vonden ze de vingerafdrukken van de eigenaar in de crème. Verder testen zal de aard van de pasta bepalen.
3 Down The Drain
Onderzoekers hebben een unieke manier gevonden om de Romeinen te bestuderen: het aftappen van hun badafvoer. Wat klinkt als een slecht karwei, heeft lang verloren gegevens over wat bezoekers hebben gedaan terwijl ze zich ontspanden in deze sociale centra teruggevonden. De bevindingen varieerden van het verwachte tot het zeer verrassende. Badruïnes uit vijf Europese landen werden onderzocht, allemaal vanaf de eerste tot de vierde eeuw na Christus. Wat de Romeinen deden terwijl ze in het water zaten, varieerde ongelooflijk.
Afgezien van dingen geassocieerd met baden (parfum en olie flesjes, pincet), een scalpel en tanden aangegeven medische procedures, en dobbelstenen en munten verraden sommige gokken. Oodles aan sieraden hebben aangetoond dat de Romeinen hun kleren uitdeden, maar niet hun waardevolle spullen. Watermaaltijden leidden tot verloren stukjes kopjes en kommen in de riolering. De plunjers brachten mosselen, schaaldieren, maanzaad, wild, geitenvlees, varkensvlees, schapenvlees, rundvlees en gevogelte groot. Onverwacht doken naalden en gedeeltelijke spillen op. Niet echt een watersport, handwerk gebeurde hoogstwaarschijnlijk in de niet-badzones. Hoe die voorwerpen in de goot terecht zijn gekomen, is niet duidelijk.
2 Pocket Sundial
De buurman van Pompeii, Herculaneum, stierf ook toen de Vesuvius uitbarstte in 79 nC. In de jaren zestig van de vorige eeuw haalden arbeiders die vulkanisch puin ruimen uit de Villa dei Papiri een vreemd metalen voorwerp uit de ruïnes. Het werd geïdentificeerd als een zakzonnewijzer en verdiende de naam "pork clock" omdat het de vorm had van een hangende ham. Onlangs is een plastic replica gemaakt met behulp van een 3D-printer.
Het blijkt dat het humoristische uurwerk een vaardige hand vereist om te gebruiken. Bengelgend aan een touwtje was het moeilijk te lezen vanwege de neiging om in de wind te bewegen. Zodra onderzoekers leerden om het goed te hanteren, konden ze het uur lezen. Dit omvatte het houden van de Zon aan de linkerkant, het verplaatsen van de wijzerplaatschaduw naar de juiste maand (weergegeven door verticale lijnen), en het tellen van horizontale strepen vanaf de bovenkant tot waar de schaduw begint.
Het eigenzinnige ontwerp is misschien te verklaren door epische filosofische teksten die in de villa zijn ontdekt. Epicuristen hebben humor uitgeoefend en het varken was een van hun symbolen. Er bestaan slechts 25 van dergelijke zonnewijzers en de klok van Herculaneum kan een van de oudste zijn.
1 Het geheim van wagenrennen
In het British Museum zit een 2000 jaar oude speelgoedwagen. Ooit de trots van een Romeins jongetje, werd het in de jaren 1890 uit de rivier de Tiber bevist. Een recente herbeoordeling leverde de broodnodige informatie over de Romeinse versie van de Formule 1. Geen racewagens overleven, maar gelukkig was het speelgoed een werkend model gemaakt door een vakman met diepgaande kennis van de eigenlijke voertuigen. Opmerkelijk is dat het het geheim blootlegde van hoe de wagenmenners voorkomen dat ze crashen tijdens het draaien van een baan.
Het rechterwiel van de bronzen miniatuur vertoonde tekenen van een ijzeren band. Dit was logisch. Races werden tegen de klok in op ovale tracks gespeeld. Tijdens een snelle bocht naar links stond het rechterwiel voor enorme structurele druk. Gemaakt van hout en ongelooide huidstrippen, zou falen voor de wielen zonder de versterkende strook ijzer gewoon zijn geweest. Het is niet zeker of het toevoegen van het strijkijzer verplicht was of een keuze. Het zou echter de winstkansen met 80 procent hebben vergroot, puur omdat het de wagen meer gehard maakte. De deelnemers met slechts twee houten wielen zouden bij elke beurt uitgedund zijn.