10 van de dodelijkste rellen in de geschiedenis

Normaal gesproken als reactie op wrede of onderdrukkende regeringen hebben er gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis rellen plaatsgevonden. Hoewel ze meestal veel minder gewelddadig zijn dan openlijke rebellie of oorlog, zijn er extreme voorbeelden waarin de hoeveelheid verloren mensenlevens buitengewoon is. Hier zijn 10 van de dodelijkste rellen in de menselijke geschiedenis.

10 8888 Uprising (Burma, 1988)
Doodtol: 3.000

Hoe het begon: Na jaren van onderdrukking door generaal Ne Win leidde tot erbarmelijke economische omstandigheden, begonnen de burgers van Birma massale protesten te houden. Vanaf 8 augustus 1988 (vandaar de naam) werden de protesten snel dodelijk, waarbij de militaire politie probeerde elke weerstand die ze tegenkwamen te vernietigen. Maar liefst 500.000 mensen pakten Rangoon, de toenmalige hoofdstad van Birma, in en marcheerden tegen de steeds gewelddadiger wordende politie. Het was tijdens deze rellen dat Aung San Suu Kyi nationale bekendheid verwierf voor haar rol in de protesten, en zelfs de Nobelprijs voor de Vrede kreeg in 1991.

Hoe het eindigde: De politie barstte eindelijk los, schoot in de menigte en doodde honderden in de dagen die volgden. Uiteindelijk werden de relschoppers verpletterd, met een totaal van ongeveer 3.000 die hun dood vonden door toedoen van de junta. Bijna alle leiders werden ofwel gearresteerd of verbannen en het land worstelt nog steeds met de rol van het leger in hun regering; ze hebben hun eerste democratische verkiezingen pas in 2010 gehouden.

9 maart 1e beweging (Korea, 1919)
Doodtol: 7.500

Hoe het begon: nadat het in 1910 door Japan was geannexeerd, groeide het land uiteindelijk uit Korea hun nieuwe leiders kwalijk en eiste hun soevereiniteit terug. Een steeds beter opgeleid publiek verzamelde zich samen, waarbij velen werden aangespoord door President Woodrow Wilson's beroemde 'veertien punten'-toespraak, waarin het recht van de bevolking van een land werd uitgesproken om hun leiders te bepalen. 1 maart 1919, werd gekozen als startdatum omdat het de late herdenkingsdatum van Korea was. Uiteindelijk werden de protesten de grootste demonstratie tegen de buitenlandse overheersing in de geschiedenis van Korea.

Hoe het eindigde: niet-gewelddadig van aard, de protesten veranderden sowieso dodelijk, Japanse troepen vurend in dichte menigten bestaande uit gewone burgers. Meer dan twee miljoen burgers namen deel aan de protesten, waarbij 46.000 naar de gevangenis gingen en 7.500 mensen om het leven kwamen. Hoewel het zijn missie niet waarmaakte, leidde de beweging van 1 maart tot een versoepelde heerschappij door de Japanners, evenals de vorming van de Voorlopige Regering van de Republiek Korea, een belangrijke speler in de Koreaanse geschiedenis.

8 Roemeense boerenopstand (Roemenië, 1907)
Doodtol: 11.000

Hoe het begon: Door het hele gebied dat nu bekend staat als Roemenië, raasde een woede door de boerenbevolking, die moe waren van het lijden onder de rijke landeigenaren van het land. Hoewel ze bijna 80 procent van de bevolking vertegenwoordigden, bezat een meerderheid van hen geen enkel land. Vanaf maart 1907 verspreidden zich rellen snel, waarbij de demonstranten in de zuidelijke helft van het land tot regelrechte moord besloten. Hoewel antisemitisme aanvankelijk een rol leek te spelen - veel van de lokale landeigenaren die in het begin waren getroffen Joods waren - verspreidden de rellen zich snel naar gebieden met weinig tot geen Joodse burgers.

Hoe het eindigde: de conservatieve regering foldde, kon de massa niet verwerken en de liberalen grepen de macht. Door een noodtoestand uit te roepen, mobiliseerden ze meer dan 100.000 mannen om de relschoppers te verpletteren. Minder dan een week later waren de boeren onderdrukt en had de regering weer controle over het land. Het exacte aantal slachtoffers is onbekend omdat koning Carol I alle documenten had vernietigd, maar de meeste schattingen stellen het aantal op 11.000.

7 "The Bloody Week" (Frankrijk, 1871)
Doodtol: 20.000

Hoe het begon: De Commune van Parijs was een socialistische groepering die in 1871 het bestuur van Parijs claimde. De groep werd bijeengebracht na vrees dat de monarchie mogelijk zou worden hersteld, wat zou leiden tot de ontwapening van de Nationale Garde in de stad. Nadat soortgelijke gemeenten in nabijgelegen steden snel werden onderdrukt, werd de groep in Parijs geconfronteerd met de volledige toorn van de regering. Een groot aantal militaire troepen werd gestuurd om de slecht getrainde militie, die zich onafhankelijk had gemaakt van de nationale regering, te behandelen.

Hoe het eindigde: op 21 mei, dankzij de desorganisatie van de Commune-troepen, kwamen de militairen in een slecht verdedigd gebied van Parijs en begonnen ze moedwillig iedereen neer te schieten met een pistool of iemand die zelfs verdacht werd de rebellen te helpen. Bekend als "La Semaine Sanglante," of "The Bloody Week," werden tot 20.000 burgers gedood, met slechts ongeveer 750 regeringstroepen sterven als gevolg van de gevechten en executies. Daarna vond een brutale hardhandig optreden plaats, wat resulteerde in bijna 40.000 arrestaties.

6 The 228 Massacre (Taiwan, 1947)
Doodtol: 28.000

Hoe het begon: na de overgave van Japan aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, werd de controle over Taiwan, die 50 jaar door Japan werd geregeerd, aan China toegekend onder het mom van een tijdelijke militaire bezetting. Aanvankelijk als bevrijders ontvangen, begonnen de Chinezen onmiddellijk aan een repressief regime, dat het Taiwanese publiek boos maakte en enorme economische problemen veroorzaakte voor de armsten van het land. De laatste strohalm was de arrestatie en het slaan van een weduwe die zonder vergunning sigaretten verkocht, en op 28 februari 1947 kwamen overal in het land enorme protesten op.

Hoe het eindigde: regeringsfunctionarissen deden alsof ze onderhandelden met de demonstranten, allemaal terwijl ze massieve aantallen troepen brachten om het verzet te onderdrukken. Op 8 maart arriveerde het leger eindelijk en schoot meteen protestanten en andere burgers neer.In totaal werden tot 28.000 mensen gedood, met nog veel meer mensen gearresteerd - vaak zonder reden. Tot 1987 vond op het eiland een periode van krijgswet plaats die bekend staat als de "Witte Terreur", waarbij de regering het land regeerde met een ijzeren vuist.

5 El Salvadoraanse boerenopstand (El Salvador, 1932)
Doodtol: 30.000

Hoe het begon: in de tweede helft van de 19e eeuw werd koffie een van de grootste exportproducten van El Salvador, waardoor de telers grote stukken land verzamelden om plantages te beginnen. Dit had het ongelukkige neveneffect van het bevorderen van de kloof tussen arm en rijk, waarbij de inheemse bevolking van hun land werd gedwongen en in extreme armoede verkeerde. Na de beurscrash van 1929 en de Grote Depressie viel de koffiemarkt uit elkaar, wat leidde tot een complete ineenstorting van de economie van El Salvador. Een leger van boeren, geleid door Agustín Farabundo Marti, kwam in opstand en eiste onmiddellijke veranderingen.

Hoe het eindigde: het leger, evenals de lokale politie, begonnen een reeks brutale repressies die bekend staan ​​als 'La Matanza', wat zich vertaalt als 'The Slaughter'. Iedereen die er zelfs inheems uitzag, werd op brute wijze afgeslacht, soms voor niets meer dan dragen traditionele klederdracht. Schattingen variëren voor het aantal doden; het is overal van 10.000 tot 30.000 in totaal. Daar bovenop kwam nog een tragedie - de hele cultuur van de inheemse bevolking werd vernietigd in de nasleep van de rel, omdat de meeste mensen gedwongen waren hun culturele geschiedenis te verbergen als ze wilden overleven.

4 Jeju Uprising (Zuid-Korea, 1948-1949)
Doodtol: 60.000

Hoe het begon: toen het lot van een verenigd Korea in evenwicht bleef, waren de VN en de Sovjet-Unie het niet eens met het land, waarbij de Sovjet-Unie beweerde dat er eerlijke verkiezingen plaatsvonden in het noordelijke deel terwijl ze de VN-toegang ontzegd. Een groot deel van de inwoners van het eiland Jeju, vlak voor de kust van wat nu Zuid-Korea is, was buitengewoon wantrouwig ten opzichte van de door de VN gesteunde verkiezingen. Tijdens vreedzame protesten die de verkiezingen aan de kaak stelden, vuurde de politie op de menigte, waarbij zes mensen omkwamen in 1947. Het jaar erop braken er op grote schaal rellen uit, waarbij de relschoppers elk overheidsgebouw dat ze konden vinden konden aanvallen.

Hoe het eindigde: Nadat de onderhandelingen tussen de twee krachten uiteenvielen, begon de Zuid-Koreaanse regering een methodische operatie om de wil van de relschoppers te vernietigen. Militaire troepen gedood zonder onderscheid, waarbij mensen zelfs aangaven dat ze jonge meisjes verkrachtten die gekidnapt waren uit hun dorpen. Schattingen variëren, maar 60.000 sterfgevallen is het algemeen toegeschreven aantal, dat gelijk is aan een volledige vijfde van de bevolking van het eiland. Bovendien werd ongeveer 70 procent van de dorpen op het eiland platgebrand

3 Tibetaanse opstand (Tibet, 1959)
Doodtol: 86.000

Hoe het begon: nadat de Chinese troepen in de jaren na de Tweede Wereldoorlog de controle over Tibet hadden overgenomen, begonnen voortdurende meningsverschillen over landrechten en overheidsprogramma's gewelddadig te worden. Het Volksbevrijdingsleger van China was altijd in het oog van het publiek, een voortdurende herinnering aan de wrede mishandeling door de regering van de burgers van Tibet. Toen de Dalai Lama begin maart 1959 werd uitgenodigd voor een theatervoorstelling in het Chinese hoofdkwartier omsingelden bijna 10.000 mensen de spirituele en politieke leider van Tibet, waardoor hij niet naar wat zij als een valkuil voelden, kon gaan. Op 10 maart gingen anti-communistische en anti-Chinese demonstranten de straat op in Lhasa, de hoofdstad van Tibet. De Dalai Lama vluchtte enkele dagen later naar India om de onvermijdelijke Chinese weerslag te voorkomen.

Hoe het eindigde: Negen dagen later begonnen de Chinezen het paleis van de Dalai Lama, Norbulingka, te beschieten, waardoor het geheel van Tibet boos werd. De rebellen begonnen onmiddellijk aan te vallen, maar waren zwaar in de minderheid en slecht opgeleid. De rel duurde slechts twee dagen voordat de rebellen ten prooi vielen aan de Chinezen. Een wrede repressie begon, en bijna 86.000 Tibetanen in totaal werden gedood tijdens de periode die volgde op de rebellie.

2 La Violencia (Colombia, 1948-1960)
Doodtol: 200.000

Hoe het begon: In 1948 werd de populaire presidentskandidaat Jorge Eliécer Gaitán van de Liberale Partij vermoord, waardoor een reeks rellen ontstond die bekendstonden als de Bogotazo, wat resulteerde in bijna 5000 doden in slechts 10 uur. Brute onderdrukking volgde snel, hoewel sporadische rellen op het platteland zich jaren voordeden. Toen de conservatieve Laureano Gómez in 1950 president werd, werden liberalen geconfronteerd met de woede van zijn regering en, gelabeld als communisten en andere ongewenst, werden ze systematisch gesloten. Op zijn dodelijkste was het hardhandig optreden verantwoordelijk voor meer dan 1.000 doden per maand.

Hoe het eindigde: generaal Gustavo Rojas Pinilla nam de macht in 1953 en probeerde de gevolgen van La Violencia om te keren, maar zijn beloften gingen onvervuld en zetten de woede van de plattelandsbevolking voort. Economische problemen als gevolg van een drastische daling van de koffieprijzen luidden zijn ontslag in van een militaire junta. Een burgerregering werd kort daarna gevormd en de sporadische rellen kwamen uiteindelijk ten einde. Tijdens de hele tumultueuze periode stierven in totaal 200.000 mensen met nog eens 800.000 gewonden.

1 The Indian Partition (India, 1947)
Doodtol: 500.000-1.000.000

Hoe het begon: na bijna 100 jaar Brits bewind, won India zijn onafhankelijkheid in 1947, waarbij de Britten besloten om een ​​nieuw land (Pakistan) te creëren uit het land in het westen, dat een grote moslimmeerderheid had. Meer dan 10 miljoen mensen werden ontworteld en verplaatst naar India of Pakistan, meestal afhankelijk van hun religieuze overtuigingen.Haastig opgericht vanwege de angst om de controle over de bevolking te verliezen, was de grens tussen de twee nieuwe landen slecht doordacht en resulteerde in steeds gewelddadigere rellen; de streken van Punjab en Bengalen behoorden tot de zwaarste van elk land.

Hoe het eindigde: veel van het geweld kan worden gezien als genocidaal van aard, aangezien zwangere vrouwen en kinderen vaak het doelwit waren, met genitale verminking een veel voorkomend verschijnsel aan beide kanten. Religieus extremisme domineerde de twee landen gedurende heel 1947, zoals het in de voorgaande jaren had gedaan. Dit was een van de redenen waarom de Britten besloten hadden om een ​​islamitisch land en een Hindoestaans land uit India te creëren. Toen het geweld uiteindelijk afnam, waren maar liefst 1.000.000 mensen gedood.