Delen:
10 momenten in de Amerikaanse geschiedenis, gezien vanaf de andere kant
Er zijn twee kanten aan elk verhaal. De versie van de geschiedenis die we horen is degene die door het land wordt verteld en die de boventoon voert, en tegenwoordig zijn de Amerikaanse media zo alomtegenwoordig dat de Amerikaanse kant van het verhaal meestal de enige is die we kennen. Maar voor elk moment in de Amerikaanse geschiedenis is er een andere kant aan het verhaal die we zelden te horen krijgen.
Elke vijand waarmee de Verenigde Staten te maken hadden, zag zichzelf als de helden. Ze hebben hun eigen versies van deze verhalen en ze zitten vol met details die de Amerikaanse geschiedenisboeken achterwege laten.
10 De Amerikaanse revolutie begon omdat Amerikaanse kolonisten illegaal naar het Inheemse Land waren verhuisd
Al die rare belastingen die de Amerikaanse revolutie teweeg brachten, werden niet zomaar zonder reden naar Amerika gesmeten. Vanuit Brits oogpunt hebben de Amerikanen die belastingen op zichzelf gebracht - omdat ze gewoon niet konden stoppen met het doden van indianen.
Het Britse leger was net klaar om de Amerikaanse kolonisten te beschermen tegen de Franse en Indiase oorlog, een conflict waarvan de Britten overtuigd waren dat het Amerika's schuld was. De Amerikanen verplaatsten hun eigendommen naar gebieden die legaal tot Frankrijk behoorden en werden gebruikt door inheemse Amerikanen, en het veroorzaakte zoveel gevechten dat ze Groot-Brittannië in een dure oorlog eindigden.
Ze hadden de kolonisten herhaaldelijk gewaarschuwd om zich niet in Franse gebieden te vestigen, en aangezien de Amerikanen hen hadden genegeerd, besloten ze dat de Amerikanen de enorme schuld konden betalen die hun oorlog door hen zelf had veroorzaakt. Dat is waar de belastingen die de Amerikanen 'onverdraaglijk' noemden, begonnen - ze moesten een manier zijn om Amerika de schuld terug te geven die ze hadden gecreëerd.
Vanuit Brits oogpunt waren de protesten in heel Amerika niets anders dan een kinderachtige weigering om hun eigen daden goed te praten.
Geen van de klachten was logisch voor de Britten. Hun eisen voor "vertegenwoordiging" leken een speciale privilege te zijn, omdat ook verschillende steden in delen van Engeland geen vertegenwoordiging hadden. En hun eis om verder naar het westen te mogen groeien, liet alleen maar vermoeden dat ze niets hadden geleerd van hun laatste fout.
Wat de Britten betreft, ze hielden geen revolutie tegen. Ze probeerden gewoon een naïeve, eigenzinnige kolonie te beschermen tegen vernietiging.
9 De oorlog van 1812 was de VS aan kant met Napoleon
Officieel hebben de Verenigde Staten Groot-Brittannië in 1812 de oorlog verklaard vanwege "de indruk". De Britten ontvoerden Amerikaanse burgers en dwongen hen de Britse marine binnen te gaan, en de Amerikanen zouden er niet meer voor staan.
De indruk was echter pas in 1811 een groot probleem en wat de Britten betreft, was de oorlog al lang daarvoor begonnen. Voor hen begon het in 1803, toen Napoleon Bonaparte probeerde de wereld over te nemen - en de Verenigde Staten hielpen.
De Napoleontische oorlogen zijn in veel opzichten begonnen met de aankoop van Louisiana. Napoleon verkocht het Louisiana-territorium naar de Verenigde Staten omdat hij het geld nodig had om zijn invasie in Europa te financieren, en de VS waren het daarmee eens en wisten heel goed wat hij probeerde te doen. Een van de redenen waarom Thomas Jefferson de aankoop afsloot, was om Napoleon uit de Nieuwe Wereld te halen, zodat ze niet te maken hadden met zijn oorlogszuchtige gekte.
De spanningen namen toe toen de Britten begonnen te stoppen met Amerikaanse handelsschepen om hun weg naar Frankrijk te vinden, maar die schepen waren op weg om een leger te leveren dat Europa probeerde te veroveren. De Britten begonnen wel zeilers te vangen, maar ze beweerden dat ze echt weglopers waren van de Britse marine.
Vanuit Brits perspectief was de oorlog uit 1812 slechts een "irritante sideshow" in het midden van de Napoleontische oorlogen. Ze spendeerden slechts zeven procent van hun militaire budget eraan terwijl ze de rest opdreven om Napoleon te verslaan. En ze zouden helemaal geen gevecht tegen de Verenigde Staten aangaan, totdat de VS begonnen te proberen het Canadese grondgebied over te nemen.
8 De revolutie van Texas was landendiefstal door illegale immigranten en slaven
Texas's strijd voor onafhankelijkheid, vanuit Amerikaans oogpunt, was een strijd voor vrijheid tegen een corrupte Mexicaanse regering. Maar de Mexicanen zagen het een beetje anders. Wat hen betrof waren de enige mensen die Texas wilden scheiden Amerikanen die er nooit hadden gewoond en een handvol die-harde slavenbezitters.
Mexico heeft de slavernij in 1829 afgeschaft, maar Texas heeft er zo'n strijd over gevoerd dat ze uiteindelijk hun slaven moesten laten houden om te voorkomen dat ze in opstand kwamen. Mexico had langzamerhand geprobeerd nieuwe anti-slavernijwetten te introduceren om er voor eens en voor altijd van af te komen, maar Texas werd elke keer razend.
Het was eigenlijk een van de grootste klachten die de Texanen op de revolutie vermeldden. De Mexicaanse regering had hen beledigd, zo schreven ze, door 'het adviseren en verkrijgen van dienaren om te stoppen met de dienst van hun meesters'.
De andere mensen die gewoon protesteerden, kwamen niet uit Texas. De meeste Texanen die protesteerden, geloofden zij, waren Amerikanen die daar een jaar of minder hadden gewoond, inclusief de naar schatting 20.000 Amerikanen die illegaal de grens met Texas hadden bereikt.
Er zijn enkele feiten die het Mexicaanse perspectief ondersteunen. De man die de Texas Declaration of Independence schreef, woonde daar amper een jaar en zodra de oorlog voorbij was, bracht Texas de slavernij met volle kracht terug.
7 De Mexicaans-Amerikaanse oorlog was een ongerechtvaardigde invasie
Wat Mexico betreft, is er geen twijfel wie de "slechterik" in de oorlog was die zij de "US Invasion" noemden. Zoals een Mexicaanse schrijver botweg zei: "De Amerikanen weten dat het een onrechtvaardige oorlog was."
In die tijd verdedigde president James K. Polk zijn oorlog met Mexico als een verdediging tegen een buitenlandse aanval. Mexico had een Amerikaans fort aangevallen langs de Rio Grande, waarvan hij sterk suggereerde dat het deel uitmaakte van een poging om Texas terug te nemen.
Het fort aan de Rio Grande was echter gewoon een aas. Het wordt algemeen aanvaard - niet alleen in Mexico maar door de meeste historici - dat Polk opzettelijk het fort op de Rio Grande liet bouwen op een gebied dat Mexico als hun eigen land beschouwde, in de hoop dat de Mexicanen het zouden aanvallen en hem een excuus zouden geven om hun land binnen te vallen .
Polk probeerde het Congres al een tijdje te overtuigen om met Mexico in oorlog te gaan en de schermutselingen in Rio Grande waren slechts een excuus. Hij dook in, viel aan en claimde Mexicaans grondgebied helemaal tot aan Californië als het zijne.
Een Mexicaanse krant, in die tijd, veroordeelde Polk door te zeggen: "De Amerikaanse regering handelde als een bandiet die op een reiziger stuitte."
Veel Amerikanen waren het daarmee eens. "Dat was iets voor elke Amerikaan met rechtsheid om zich voor te schamen," zei Nicholas Trist, de man die onderhandelde over het verdrag dat Mexico gedwongen had zijn grondgebied aan de VS op te geven. "Ik schaamde me ervoor, meest hartelijk en intens beschaamd."
6 De Unie vocht niet echt tegen de burgeroorlog om de slavernij af te schaffen
De meeste mensen zullen je uitlachen als je probeert te suggereren dat het Verbonden Leger niet echt tegen de Amerikaanse Burgeroorlog vocht, zodat ze hun slaven konden houden. Maar zelfs als de Zuidelijken vochten om slaven opgesloten te houden, betekent dit niet dat de Unie vocht om hen te redden.
Abraham Lincoln herhaalde en expliciet dat de Amerikaanse Burgeroorlog niet over het bevrijden van de slaven ging. Hij vocht om de Unie bij elkaar te houden, ongeacht wat er met de slaven gebeurde.
In een brief aan Charles Lester schreef Abraham Lincoln: "We zijn niet in de oorlog gegaan om de slavernij af te schaffen, maar om de vlag terug te zetten." En volgens Jessie Fremont klaagde hij openlijk dat de slavernij ooit zelfs maar een deel van de oorlog was geworden van de kwestie, zeggend dat zij "nooit de negro in de oorlog hadden moeten slepen. Het is een oorlog voor een groot nationaal object en de neger heeft er niets mee te maken. '
Voor sommige Zuidelijken stookte al dat gepraat over afschaffing van hypocrisie. En terwijl de oorlog voortduurde, waren sommigen van hen bereid om de slavernij helemaal op te geven als het hen zou helpen hun onafhankelijkheid te winnen.
"Slavernij is een van de principes waar we voor begonnen te vechten", zei een Zuidelijke krant, "maar als het een onoverkomelijke hindernis blijkt te zijn voor het bereiken van onze vrijheid en onze gescheiden nationaliteit, weg ermee!"
5 De proclamatie van de emancipatie was bedoeld om slaven te militariseren
De proclamatie over emancipatie wordt over het algemeen gezien als de grote daad van een heldhaftige leider. Het wordt behandeld als het moment dat de slavernij in de VS tot een einde kwam, het moment waarop Lincoln de Zuidelijken het tegendeel bewees en liet zien dat hij echt voor vrijheid en gelijkheid vocht.
De Zuidelijken hebben het echter niet gekocht. Voor hen leek de proclamatie van de emancipatie meer op een kunst dan op een vrijheidsverklaring.
De proclamatie van Lincoln maakte slaven in feite niet vrij in heel Amerika - sterker nog, het bevrijdde helemaal niemand. Het beïnvloedde alleen slaven in staten die in openlijke rebellie verkeerden. De slavernijstaten die aan de zijde van Lincoln vochten, waren vrijgesteld van de regel. Lincoln gaf een bevel uit waarin alleen mensen werden betrapt die hem geen bevelen hadden gegeven.
Jefferson Davis was ervan overtuigd dat de hele zaak een smerige truc was, bedoeld om Zuidelijke slaven tot rellen aan te zetten. Hij wees naar een deel van Lincoln's order dat slaven vertelde "zich te onthouden van geweld, tenzij in noodzakelijke zelfverdediging." Dit, zei hij, was een subtiele oproep aan Afrikaanse slaven om hun Verbonden slavenhouders te doden.
Wat hem betreft was de proclamatie van de emancipatie geen vrijheidsverklaring. Het was een oproep voor bloed.
4 The Gunfight At The O.K. Corral Was A Police Massacre
Het Wilde Westen is een verhaal geworden van goed tegen kwaad. In onze verbeelding is het een plek waar rechters opstonden tegen wetteloosheid, waar de goeden wit droegen en de slechteriken zwart droegen. En er is geen groter symbool van de strijd om vrede en orde te brengen aan de ongetemde grens dan Wyatt Earp en het vuurgevecht aan de O.K. Corral.
Volgens Earp was de shoot-out op de O.K. Corral begon toen een bende misdadigers die hem en zijn gezin hadden bedreigd illegaal betrapt werden met wapens binnen stadsgrenzen. De Earp-broers vertelden hun hun wapens neer te leggen, de bende opende het vuur en de wet bleef achter met de keuze om ze neer te leggen.
Maar een getuige van het vuurgevecht, Billy Allen, vertelde het verhaal een beetje anders. Het gevecht begon, beweerde hij, toen de Earp-broers hun wapens tevoorschijn haalden en uitriepen: 'U zonen van b-ches, u bent op zoek naar een gevecht!'
Hier is hoe de bende reageerde, in zijn woorden:
Tom McLaury gooide zijn jas open en zei: "Ik heb geen armen!" Hij greep de revers van zijn jas en gooide hem open. William Clanton zei: "Ik wil niet vechten!" En stak zijn handen uit voor hem. [...] Het schieten begon door het Earp-feest.
De rechter eindigde aan de kant van de Earps, maar als Allen de waarheid sprak, was het geen vuurgevecht - het was een bloedbad.
3 De Filippijns-Amerikaanse oorlog begon vanwege flagrant racisme
De Verenigde Staten kregen de controle over de Filippijnen na de Spaans-Amerikaanse oorlog van 1898 en waren op dat moment niet helemaal zeker wat ze ermee moesten doen. Hun gedachten waren echter verzonnen toen het land uitbrak in openlijk verzet.
De Amerikanen geloofden dat ze verkeerd begrepen waren. Ze waren niet zoals de andere koloniale landen, drongen ze aan. Het enige dat ze wilden doen, was de Filipijnen helpen om zich op de onafhankelijkheid voor te bereiden. De Filippijnen hebben hen niet de kans gegeven om te laten zien hoe aardig ze waren.
De Filippino's begonnen echter niet zomaar te rebelleren zonder reden. Ze zeggen dat hun rebellie begon toen Amerikaanse soldaten op straat kwamen verschijnen en ze uit de eerste hand konden zien hoe brutaal racistisch ze waren.
Filippijnse burgers klaagden dat de eerste Amerikanen die in hun land kwamen, hen "n-rs" noemden en ze regelmatig beroofden, verkrachtten en sloegen. Daarom kwamen ze in opstand - niet omdat ze ongeduldige wilden waren, maar omdat de Amerikanen volkomen duidelijk maakten hoe ze hen zagen.
Er is ook veel bewijs om hun verhaal te ondersteunen. Theodore Roosevelt beschreef de Filippijnen publiekelijk als een "zwarte chaos van wreedheid en barbarij", en een soldaat gestationeerd in de Filippijnen schreef thuis dat de oorlog nooit zou zijn uitgebroken "als het bezettingsleger [Filippino's] als mensen zou hebben behandeld."
2 De Vietnam-oorlog was onderdeel van de Vietnamese slag om onafhankelijkheid
In Vietnam gaat de oorlog met een andere naam. Ze noemen het de 'Verzetsoorlog tegen het Amerikaanse rijk om de natie te redden' - en wat hen betreft, hebben de goeden gewonnen.
Hun versie van de oorlog is vrij eenvoudig. Zoals een Vietnamese professor het uitlegde: "Ons land was binnengevallen en we moesten vechten om ons land te beschermen."
De Noord-Vietnamezen zagen de oorlog als een voortzetting van een voortdurende strijd voor onafhankelijkheid die was begonnen met hun strijd tegen Frankrijk in de jaren veertig. Vanuit hun oogpunt probeerden ze simpelweg Vietnam te herenigen toen - om redenen die ze niet volledig begrepen - de Amerikanen hen aanvielen.
"We waren erg in de war waarom de Amerikanen probeerden ons thuisland binnen te vallen", zei een inwoner van Vietnam. Hij herinnerde zich zijn eerste glimp van de oorlog: een vliegtuig boven zien vliegen en uitzoeken waarom kleine metalen voorwerpen eruit vielen. Pas toen ze neerstortten in zijn stad besefte hij dat hij werd gebombardeerd.
Voor de gemiddelde Vietnamese persoon was de oorlog slechts een niet-uitgelokte aanval op een land dat op het punt stond herenigd te worden. Ze begrepen niet dat het communisme daar enige rol in speelde. Zoals een Vietnamese man zei: "Mensen wisten niet eens wat het communisme was."
1 De Golfoorlog was een geplande samenzwering die Irak heeft verwoest
Saddam Hoessein stond erop dat hij werd aangehouden om Koeweit aan te vallen. De hele Golfoorlog was, wat hem betrof, een opzettelijke samenzwering om de Iraakse economie te verpletteren.
De Golfoorlog kwam op de hielen van een oorlog tussen Irak en Iran. Hussein was ervan overtuigd dat hij de Arabische wereld had gered van veroverd te zijn door Iran. Hij drong erop aan dat Koeweit en andere landen hem geld zouden sturen om zijn strijd tegen Iran te financieren, en nu hij had gewonnen, wist hij zeker dat hij een held uit de oorlog zou komen.
In plaats daarvan wilde Koeweit dat hij het geld zou terugbetalen waarvan hij dacht dat het een geschenk was. Irak was te financieel uitgeput om het te betalen, maar in plaats van te proberen te helpen, manipuleerde Koeweit de olieprijs, de ruggengraat van de Iraakse economie, om hun herstel onmogelijk te maken.
Hussein houdt vol dat zijn inlichtingenofficieren documenten hebben onderschept waaruit blijkt dat de VS achter alles aan lag wat Koeweit aan het doen was en dat het allemaal deel uitmaakte van een complot om Irak economisch te pletter slaan. Hij dringt erop aan dat hij Koeweit alleen aanviel toen hij geen keuze meer had - en dat hij, in plaats van bruut te zijn, zijn mannen liet bevelen om waar mogelijk nonletale benaderingen te gebruiken.
Of dat waar is of niet, zoals elk perspectief in dit artikel, staat open voor discussie. Maar of de oorlog nu een Amerikaanse samenzwering was of gewoon een eerlijke reactie op de wreedheid van Hussein, Irak werd uiteindelijk economisch verpletterd.
Zoals een in Irak gestationeerde nieuwscorrespondent zei: "Irak was een land met dezelfde opleiding en gezondheidszorg als Griekenland. [...] Irak is misschien wel het eerste land in de geschiedenis dat door de internationale gemeenschap gedwongen is terug de ontwikkelingsladder te verlaten. "
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.