Delen:
10 intrigerende gevallen van single combat
De oude praktijk van single combat is zo oud als de oorlog zelf. Het wordt gedefinieerd als een duel tussen twee enkele krijgers, die meestal plaatsvindt in de context van een gevecht tussen twee legers. Deze duels dienden soms als een manier om uitgebreid verlies van mensenlevens te voorkomen, waarbij de winnaar de overwinning behaalde. Echter, een enkel gevecht kan ook plaatsvinden in het midden van de strijd tussen twee afgesproken krijgers. Deze gevechten waren bijna altijd tot de dood.
De redenen om deel te nemen aan deze gevaarlijke duels zijn gevarieerd. Sommigen wilden macht of glorie winnen, terwijl anderen de levens van hun medesoldaten wilden sparen. Sommigen vochten eenvoudigweg uit noodzaak. Hier zullen we enkele van deze dramatische duels bekijken.
10 John Smith
John Smith staat bekend om het opzetten van Jamestown, de eerste permanente Engelse kolonie in Noord-Amerika. Wat velen echter niet weten, is dat Smith een heel bijzonder leven leidde voordat hij naar de Nieuwe Wereld vertrok. Een aantal jaren voor zijn beroemde reis werkte hij als huursoldaat en vocht hij in een aantal conflicten in heel Europa.
Tijdens de strijd tegen de Turken in Transsylvanië tijdens het beleg van Alba Iulia, voerde Smith drie duels aan. Ze kwamen tot stand toen een Turkse officier een christelijke officier riep om hem in een enkel gevecht te verslaan. Smith reageerde op de uitdaging en de twee ontmoetten elkaar in het niemandsland, waar Smith snel de Turkse officier versloeg. Er volgden nog twee duels, een waarin pistolen werden gebruikt en een andere waarin gevechtsassen werden gebruikt. Smith won alle drie en onthoofdde elk van zijn tegenstanders.
Voor zijn succes in een enkel gevecht, Smith werd geridderd door de prins Transsylvanië, en het embleem van de "drie Turkse hoofden" werd hem geschonken.
9 Ben Jonson en Gabriel Spenser
John Smith was niet de enige beroemde Brit die deelnam aan single combat. In 1598, duelleerde Ben Jonson, een toneelschrijver, acteur en vriend van Shakespeare, met collega-acteur Gabriel Spenser. Het duel vond plaats op 22 september in de velden van Shoreditch. De specifieke reden voor het duel blijft onbekend.
Het duel werd met zwaarden gestreden en Jonson doodde Spenser met een steek naar de rechterkant. Duels van deze aard waren in die tijd gebruikelijk. Jonson werd gearresteerd voor doodslag en zag aan de ketting hangen, maar hij ontsnapte door te pleiten 'ten voordele van de geestelijkheid', waardoor mensen werden geplaatst die buiten de jurisdictie van de wereldlijke rechtbanken konden lezen.
8 Robert The Bruce en Henry De Bohun
In 1314 tijdens de Slag bij Bannockburn stond het Schotse leger onder leiding van Robert the Bruce, de koning van de Schotten, tegenover een formidabele Engelse strijdmacht voor de onafhankelijkheid van Schotland. Op de eerste dag van de strijd zag een Engelse ridder met de naam Henry de Bohun (neef van de graaf van Hereford) de Schotse koning blootgelegd en besloot ze op te laden. De afzonderlijke strijd die volgde werd waargenomen door beide legers.
Bohun had een groter paard en een lans en hij geloofde dat hij het voordeel had. Echter, op het laatste moment manoeuvreerde Robert zijn paard uit de weg van Bohun's aanval en sloeg hem zo hard met zijn bijl dat hij Bohun's helm splitste en door het midden ging. Dit verrukte de Schotten en demoraliseerde de Engelsen, die zich de volgende dag terugtrokken. De slag was blijkbaar zo zwaar dat het de bijl van Robert verbrak, en alles wat hij hoorde was in de nasleep zeggen: "Ik heb mijn goede bijl gebroken".
7 Marcus Marcellus en Viridomarus
Marcus Marcellus was een Romeinse consul en generaal, bekend om zijn agressieve militaire tactieken op het slagveld. Hij vochten in de Punische oorlogen tegen de Carthagers en was ook een instrument bij het veroveren van de versterkte stad van Syracuse. Hij is echter vooral bekend vanwege het verslaan van de Gallische koning Viridomarus in de slag om Clastidium in 222 voor Christus.
Volgens de Romeinse historicus Plutarch herkenden de twee elkaar op het slagveld vanwege hun onderscheidende en sierlijke wapenuitrusting. De twee waren beiden te paard en werden tegen elkaar aangeklaagd. Marcellus trof Viridomarus met zijn speer en sloeg de koning van zijn paard. Hij sloot de klus snel af met nog een paar slagen.
Vervolgens gingen de twee legers met elkaar in contact en werden de Galliërs verslagen in een veldslag. Nadat hij Viridomarus in de strijd had verslagen, nam Marcellus het pantser van de man als spolia opima. Dit werd erkend als de meest eervolle oorlogstrofee die een generaal kon behalen. Slechts twee andere Romeinen waren ooit in staat om spolia opima te bereiken.
6 Marcus Licinius Crassus en koning Deldo
Marcus Licinius Crassus was de kleinzoon van Crassus, die lid was van het eerste triumviraat met Julius Caesar en Pompeius. Hoewel niet zo bekend, was hij in zijn tijd een volleerd militair en politiek leider. Onder de heerschappij van Octavian Augustus was de jongere Crassus de sleutel in het uitbreiden van de grenzen van het nieuwe rijk. Een van zijn grootste successen kwam toen hij naar Thracië werd gestuurd om een invasie van stamleden van Bastarnae te stoppen rond 29 voor Christus.
Tijdens deze campagne bedroog Crassus het Bastarnae-leger in een hinderlaag, waarbij hij hun koning, Deldo, in een enkel gevecht doodde. Het Bastarnae-leger werd vervolgens omgeleid. Voor deze heldhaftige daad had Crassus aanspraak moeten kunnen maken op spolia opima, maar Augustus, omdat hij vreesde dat Crassus hem deze eer zou geven om zijn eigen politieke macht uit te dagen, weigerde het toe te staan.
5 Kumagai Naozane en Taira No Atsumori
Een van de beroemdste verhalen in de Japanse cultuur is die van Kumagai Naozane en Taira no Atsumori.Taira no Astumori was een krijger van de Taira-clan, die in 1180 ten strijde trok met de Minamoto-clan, waartoe de samoerai Kumagai Naozane behoorde. De oorlog, bekend als de Gempei-oorlog, duurde vijf jaar en zag de val van de Taira clan en de opkomst van de Minamoto-clan aan de macht.
In de slag bij Ichi-no-Tani in 1184 stonden de twee krijgers tegenover elkaar in een enkel gevecht. Volgens het verhaal zwom Taira naar een vriendelijke boot, die hem in veiligheid zou brengen nadat de Taira-troepen door de Minamoto waren gerouteerd, toen Kumagai hem opriep om terug te komen en te vechten. Taira accepteerde deze uitdaging. De twee worstelden op het strand, waarbij Kumagai uiteindelijk Taira versloeg en zijn helm eraf sloeg.
Toen Kumagai dit deed, besefte hij dat Taira slechts een jongen van ongeveer 17 was. Kumagai had een zoon van dezelfde leeftijd en wilde de jongen niet doden, dus vroeg hij Taira zijn naam te geven zodat hij hem kon sparen. Taira (een nobel) wist dat dit een schending was van de Japanse erecode en weigerde, in plaats daarvan zei hij: "Neem gewoon mijn hoofd en wees er snel bij." Kumagai deed dat, maar voelde zich er vreselijk over.
Later in het leven deed Kumagai afstand van de samurai-manier van leven en werd een boeddhistische monnik. Velen beweren dat zijn moord op Taira de reden was.
4 Prins Mstislav en Prins Rededya
Mstislav was een Russische prins en zoon van Vladimir de Grote. Hij leefde in de 11e eeuw. Gedurende zijn tijd, viel hij vele andere gebieden binnen en veroverde hij en hielp hij het christendom naar Rusland te verspreiden. Hij is vooral bekend door zijn duel met Rededya, de prins van de Circassian-stam. De twee vorsten waren in een staat van oorlog opgesloten, toen in een poging om het bloedvergieten te beperken, stelde Rededya voor om de zaak in een enkel gevecht te regelen. Mstislav stemde hiermee in en er werd besloten dat de twee zouden worstelen, waarbij de verliezende partij een nederlaag zou accepteren in de oorlog.
Het gevecht begon en duurde enkele uren tot Mstislav op de rand van de nederlaag leek te staan. Volgens de legende bad Mstislav de Maagd Maria om hulp en beloofde ze een kerk te bouwen ter ere van haar als hij won. Even later haalde Mstislav een dolk tevoorschijn en stak Rededya neer en doodde hem. Dit was een schending van de erecode van het duel, maar Rededya's stam was hoe dan ook onderworpen aan Mstislav en zijn mannen. Trouw aan zijn belofte, bouwde Mstislav een kerk en droeg hem op aan Maria.
3 Miyamoto Musashi en Sasaki Kojiro
Miyamoto Musashi is misschien wel de beste zwaardvechter die ooit heeft geleefd. Hij won meer dan 60 duels in Japan en gaf er vaak de voorkeur aan om in één keer twee zwaarden te gebruiken. Zijn grootste test kwam toen hij een andere bekwame meester, Sasaki Kojiro, in 1612 duelleerde. Bekend als "de demoon van de Westelijke provincies", was Sasaki een formidabele tegenstander die zich specialiseerde in het gebruik van de no-dachi, een groot zwaard met twee handen.
De twee besloten dat ze zouden vechten op het afgelegen Ganryu-eiland. Miyamoto arriveerde enkele uren te laat in een poging om zijn vijand fysiologisch te storen. Hij bracht een houten zwaard met zich mee, dat hij tijdens het wegrijden uit een riem had gesneden. Sasaki was zo woedend dat hij Miyamoto bijna onmiddellijk aanviel. Sasaki bleek echter geen partij te zijn voor Miyamoto, die snel Sasaki met een slag naar de ribben stuurde, waardoor zijn longen werden doorboord en hem werden gedood. Miyamoto keerde snel terug naar zijn boot en verliet het eiland om te ontsnappen aan de woedende volgers van Sasaki.
Dit duel bracht in wezen de status van Miyamoto Musashi als de grootste zwaardvechter in Japan ten goede. Hij werd later een relatief succesvolle schilder en schrijver.
2 Iron Herman And Guy Of Steenvoorde
Op 2 maart 1127 werd Charles, de graaf van Vlaanderen, vermoord. Er werd ontdekt dat er op het complot een aantal samenzweerders waren. Een ridder, Guy van Steenvoorde, werd ervan beschuldigd betrokken te zijn maar handhaafde zijn onschuld. Niet overtuigd, daagde een andere ridder bekend als Iron Herman Guy uit tot een duel. Galbert van Brugge gaf een verslag van het duel.
De twee begonnen te paard, maar Herman werd van zijn paard geslagen. Herman vermoordde toen Guy's paard en de twee bleven staan, zwaarden getrokken. Volgens Brugge: "Een voortdurende en bittere ontmoeting volgde met uitwisselingen van zwaardslagen, totdat ze, uitgeput door het gewicht en de last van hun armen, hun schilden weggooiden en zich haastten om het gevecht met hun kracht in het worstelen te winnen."
Nu vechtend met hun blote handen, kreeg Guy eindelijk het voordeel en spelde Herman neer. Maar met een kracht van een seconde op het laatst gooide Herman Guy eraf. Guy gaf vervolgens een nederlaag toe. In de ogen van degenen die het duel gadesloegen, was Guy's nederlaag het bewijs van zijn schuld in de samenzwering en hij werd snel opgehangen.
1 koning Naresuan en prins Mingyi Swa
In 1592 (of 1593) zien we een van de meest epische duels aller tijden, tussen de Siamese koning Naresuan en de Birmese prins Mingyi Swa. Niet alleen was het een duel tussen twee leden van de koninklijke familie in het midden van een gevecht, maar de twee waren ook op de ruggen van oorlogsolifanten. Het duel vond plaats in Nong Sarai, een gevecht dat werd uitgevochten tijdens de Birmese en Siamese oorlogen.
Volgens de gegeven verslagen reed Naresuan vooruit en daagde Mingyi uit voor een duel, waarbij hij hem ertoe aanzette het te accepteren door hem te beschimpen. Toen de prins eenmaal accepteerde, namen de twee, zowel op de rug van hun oorlogsolifanten als met hun bemanning (nodig om de dieren te beheersen), elkaar in dienst. Ze wisselden stakingen uit en Mingyi miste Naresuan op de vlucht, die uiteindelijk een klap met zijn zwaard landde, Mingyi's schouder sneed en hem vermoordde. Opgemerkt moet worden dat er een aantal verschillende accounts van deze strijd zijn.
Het duel werd bekend als het "olifant duel" en wordt beschouwd als een belangrijk aspect van de Thaise geschiedenis.Tegenwoordig wordt koning Naresuan beschouwd als een van de grootste Thaise helden en wordt de Koninklijke Thaise strijdkrachtendag ieder jaar gevierd om het duel te gedenken.