Delen:
10 Belangrijke prehistorische personen die het waard zijn om te weten
Michael Crichton, auteur van Jurassic Park, zei ooit: "Als je de geschiedenis niet kent, dan weet je niets. Je bent een blad dat niet weet dat het deel uitmaakt van een boom. "Inderdaad, geschiedenis is belangrijk. Het helpt ons te begrijpen wie we zijn, waar we vandaan komen en vooral waar we naartoe gaan. Zoals Robert Pen Warren ooit schreef: "Geschiedenis ... kan ons een vollediger begrip van onszelf en onze gemeenschappelijke menselijkheid geven, zodat we de toekomst beter kunnen zien."
Maar hoe zit het met de prehistorie? Sommige mensen zeggen misschien dat het niet relevant is, maar experts zullen je vertellen dat het onderzoeken van de geschiedenis net zo belangrijk is als het bestuderen van geschiedenis. Dankzij vooruitgang in technologie, vooral in genetische analyse, beginnen we een diepgaander begrip te krijgen van hoe prehumans en mensen evolueerden en leefden. Door het leven van prehistorische individuen te bestuderen, kunnen we een grondige kennis van onze menselijkheid en een kleine glimp van onze toekomst opdoen.
10 Little Foot
U hebt vast wel eens gehoord van Lucy, de beroemde menselijke voorouder die ongeveer 3,2 miljoen jaar geleden leefde, maar hoe zit het met Little Foot? Net als Lucy is Little Foot een australopithecine, of prehuman, dat ongeveer 3,7 miljoen jaar geleden in Afrika leefde. Helaas stierf Little Foot om uit een nauwe schacht in de Sterkfontein-grotten te vallen. Zijn skeletresten zijn ongeveer 20 jaar geleden ontdekt door Ronald Clarke (hierboven afgebeeld met de schedel van Little Foot), een paleoantropoloog van de Universiteit van de Witwatersrand in Zuid-Afrika.
Little Foot en Lucy zwierven rond dezelfde tijd over de aarde. Ze waren echter niet dezelfde soort. Lucy behoorde tot de soort Australopithecus afarensis, terwijl de soort van Little Foot onbekend blijft. Sommige experts zeggen dat hij er lid van is A. africanus, een soort die wordt gekenmerkt door ronde schedels, grote hersenen en kleine tanden. Anderen zeggen dat hij een voorbeeld is van A. prometheus, een soort bekend om grote wangen en lange, vlakke gezichten.
Het bestaan van Little Foot suggereert dat verschillende voormenselijke soorten ongeveer gelijktijdig rondzwierven door Afrika. Bovendien kan Lucy's minder bekende vriend uiteindelijk wetenschappers helpen bepalen welke regio en welke soorten 'de mensheid hebben doen ontstaan'.
9 De neolithische vrouw en haar baby
In 2008 ontdekten wetenschappers sporen van menselijke tuberculose in de overblijfselen van een neolithische vrouw en haar baby. De skeletresten werden geschat op ongeveer 9.000 jaar oud en werden gevonden in Atlit-Yam, een ondergedompeld prehistorisch dorp gelegen langs de kust van Israël (zie hierboven). Wat betreft de ziekte zelf, tuberculose - algemeen bekend als TB - doodt naar schatting twee miljoen mensen per jaar.
Vóór de ontdekking van de neolithische vrouw en haar baby was het oudste archeologische bewijs van tuberculose een 6000 jaar oud skelet dat in Italië was opgegraven. Het is interessant om op te merken dat de skeletresten van de Neolithische vrouw en haar baby de theorie uitdaagden dat tbc zich oorspronkelijk van vee naar mensen verspreidde.
Rundertuberculose treft vee, terwijl menselijk tuberculose mensen treft. Hoewel de Neolithische vrouw rond de periode leefde waarin de mensheid van jagers-verzamelaars naar boeren ging overstappen, werd er geen spoor van runder-TB gevonden op de Atlit-Yam-site. Dit betekent simpelweg dat menselijke tuberculose mogelijk ouder is dan TB van runderen. Het geeft ook aan dat de theorie dat tbc afkomstig is van runderen misschien niet helemaal correct is.
8 De familie uit het late stenen tijdperk
In 2005 ontdekten onderzoekers een graf in de buurt van Eulau, Duitsland, dat de overblijfselen van vier prehistorische mensen bevatte: een mannelijke volwassene, een vrouwelijke volwassene en twee mannelijke kinderen. De skeletten worden geschat op ongeveer 4.600 jaar oud. Op het eerste gezicht zou je waarschijnlijk niets interessants over deze archeologische vondst opmerken, maar een meer diepgaande kijk zou het tegendeel bewijzen.
De manier waarop de skeletten werden begraven, suggereerde dat ze een familie waren. De mannelijke volwassene lag opgerold op zijn zij, tegenover een van de kinderen. Het vrouwtje stond ook op haar zij en knuffelde het andere kind. DNA-testen bevestigden dat de overblijfselen inderdaad een familie waren.
Deze mensen zijn belangrijk omdat ze het oudste genetische bewijs leveren voor een nucleair gezin. Bovendien suggereren hun overblijfselen dat biologische relaties tijdens het Laat-Stenen Tijdperk de focus van de maatschappij vormden. Wonden op de skeletten suggereren dat het gezin een gewelddadige dood stierf. Hoogstwaarschijnlijk stierven ze tijdens een overval waarbij pijlen en stenen bijlen werden gebruikt.
7 De hindoe melaatse
De hindoe melaatse is een naamloze man die naar schatting 4000 jaar geleden in het prehistorische India heeft geleefd. Hij wordt ook beschouwd als de vroegst bekende geval van melaatsheid.
Ook wel de ziekte van Hansen genoemd, heeft melaatsheid het menselijk ras al lang geplaagd. Gelukkig is deze vreselijke ziekte nu te genezen. Desondanks blijft melaatsheid een van de grootste raadsels van de wetenschap, vooral omdat de verantwoordelijke bacteriën moeilijk te kweken zijn voor onderzoek. (Ook, afgezien van mensen, is het enige andere gastheerdier het gordeldier.) Wetenschappers weten niet zeker wanneer en waar melaatsheid is ontstaan, maar zij suggereren dat deze ziekte misschien is begonnen in Azië of Afrika.
Vóór de ontdekking van de overblijfselen van de hindoes melaatse, was het skeletgebonden bewijs met betrekking tot melaatsheid beperkt tot 300-400 voor Christus in Egypte en Thailand. Dankzij de hindoe lepralijder hebben wetenschappers nu nog ouder bewijs van de ziekte. Wat nog belangrijker is, is dat het DNA van de hindoes melaatsheid deskundigen kan helpen begrijpen hoe melaatsheid 'zich verspreidde in de vroege menselijke geschiedenis'.
6 De man uit Rhodesië
In 1921 werkte een Zwitserse mijnwerker genaamd Zwigelaar in een lood- en zinkmijn in Kabwe, Zambia, toen hij een schedel ontdekte.Dit was echter geen gewone schedel. Het was een versteende schedel die toebehoorde aan een uitgestorven menselijke soort. Terwijl het aanvankelijk werd nagesynchroniseerd Homo rhodesiensis, het is meer recent geclassificeerd als een voorbeeld van H. heidelbergensis.
Bijgenaamd de Rhodesian Man, werd de schedel gevonden samen met een ledemaat, een heiligbeen en een bekken. Afgezien van Rhodesian Man, de fossiele resten ook gaan door namen zoals de Kabwe schedel en de Broken Hill Cranium.
Vanaf het moment van zijn ontdekking tot de jaren 1970, werd de Rhodesiaanse man geschat op ongeveer 30.000-40.000 jaar oud. Dit zorgde ervoor dat wetenschappers konden theoretiseren dat Euraziatische voorhelden misschien geavanceerder waren in het ontwikkelen van moderne anatomie dan de Afrikaanse voormenselijke.
Deze theorie werd echter onjuist bevonden toen wetenschappers beseften dat Rhodesian Man veel ouder was dan aanvankelijk werd vermoed. Tegenwoordig schatten onderzoekers dat de overblijfselen tussen 300.000 en 500.000 jaar oud zijn, wat verklaart waarom Rhodesian Man minder geëvolueerd was dan zijn recentere Euraziatische tegenhangers. Niettemin was de ontdekking van Rhodesian Man ongelooflijk belangrijk omdat dit de eerste keer was dat wetenschappers de overblijfselen van de premoderne man in Afrika hadden ontdekt.
5 Java Man
Tijdens de negentiende eeuw waren evolutionisten geobsedeerd met het idee om de voorouderlijke "missing link" tussen apen en mensen te ontdekken. Een van deze wetenschappers was Eugene Dubois, een Nederlandse geoloog en anatoom. Beïnvloed door de theorieën van Ernst Haeckel en Alfred Wallace, ging Dubois naar Indonesië op zoek naar de zeer gewaardeerde ontbrekende schakel.
In plaats daarvan ontdekte hij de Java-man.
De Java Man is een uitgestorven vroeg mens wiens gefossiliseerde overblijfselen werden gevonden in Java, Indonesië. Het werd ontdekt door Dubois in 1891 op Trinil, een belangrijke paleoantropologische site aan de oevers van de Solo-rivier. Wetenschappers suggereerden dat de Java Man 170 cm (5'8 ") stond en tussen 500.000 en 1,5 miljoen jaar oud was. In 1894 publiceerde Dubois zijn bevindingen, maar tot zijn ontsteltenis verwierpen het publiek en zijn mede-evolutionisten zijn beweringen.
De Java Man is misschien niet de ontbrekende schakel, maar wordt door wetenschappers erkend als de eerste ontdekte resten van de homo erectus soorten, mogelijk onze evolutionaire voorouder.
4 De tand
De individuen die in deze lijst worden besproken, hadden de meeste van hun skeletten intact toen ze werden ontdekt. De tand is echter een uitzondering. De tand heeft geen hoofd, lichaam, benen of wat dan ook. Het is gewoon een tand die ooit toebehoorde aan een voorhistorisch mens ... en het zou de sleutel kunnen zijn tot de evolutie van onze menselijkheid.
De tand werd in juli 2015 in het zuidwesten van Frankrijk ontdekt door twee Franse tieners die dienst deden als vrijwillige archeologen. De tieners maakten deel uit van een groep die een van 's werelds belangrijkste prehistorische vindplaatsen uitgraaft: Tautavel. Hoewel het skelet niet compleet is, kan de tand heel belangrijk zijn voor wetenschappelijk onderzoek. Sommige wetenschappers noemen het zelfs een belangrijke ontdekking.
Deskundigen weten niet of de tand van een man of een vrouw was, maar ze weten zeker dat hij volwassen is en dat hij minstens 560.000 jaar oud is. De ontdekking van de Tand is belangrijk, omdat het het oudste menselijke lichaamsdeel is dat ooit in Frankrijk is ontdekt. Wat nog belangrijker is, het vult "een kloof tussen de weinige oudste menselijke fossielen, met name gevonden in Spanje en Duitsland, en meer recente."
3 La Brana I
Er is een theorie die zegt dat Europeanen ongeveer 40.000 jaar geleden een lichtere teint begonnen te ontwikkelen, nadat ze van tropisch Afrika naar het vasteland van Europa waren verhuisd. Jarenlang hebben wetenschappers deze theorie als waar beschouwd, maar in 2014 werd een ontdekking gedaan die deze lang gekoesterde veronderstelling weerlegde.
In 2006 werden de overblijfselen van twee Mesolithische mannen ontdekt door een groep speleologen op de archeologische site La Brana-Arintero in Valdelugueros, Spanje. Een van de prehistorische mannen werd La Brana I genoemd. Hij was een jager-verzamelaar. Het DNA van de verstandskies van La Brana I werd onderzocht en uit de genetische analyse bleek dat hij donker haar, een donkere huid en blauwe ogen had.
Deze bevinding werd in 2014 gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Natuur, het weerleggen van de eerder gehouden theorie. La Brana I is ongeveer 7.000 jaar oud, dus de overgang van vroege Europeanen van een donkere huid naar een lichte huid duurde langer dan eerder werd gedacht.
2 De Neanderthaler familie
In 2010 ontdekten archeologen in Spanje de skeletresten van 12 Neanderthalers. De botten werden opgegraven in een grot in de regio Asturië in Noord-Spanje. Ze werden geschat op 49.000 jaar oud en vermoedelijk een grote familie. Genetische analyse liet zien dat het gezin bestond uit zes volwassenen (drie mannen en drie vrouwen) en zes kinderen, waarvan er één een baby was.
Het lijkt tragisch dat dit gezin een gewelddadig einde heeft bereikt. Ze werden gegeten door hun mede Neanderthalers. Kannibalisme was gebruikelijk bij de Neanderthalers, maar de ontdekking in Noord-Spanje is opmerkelijk vanwege het aantal doden en verslinden van de Neanderthalers.
Experts hebben moderne mensen uitgesloten als daders van de aanval, omdat ze nog niet naar Europa zijn gemigreerd. Als zodanig waren de enige mogelijke verdachten Neanderthalers. Ondanks het huiveringwekkende achtergrondverhaal zijn wetenschappers enthousiast over deze ontdekking omdat het "het eerste ... genetische bewijs is van een sociale verwant Neanderthaler."
1 De Hybrid van Mezzena
Dit kan als een verrassing komen, maar als je Aziatisch of Europees bent, dan is 1-4 procent van je DNA afkomstig van Neanderthalers.Hoe kan dit zijn? Nieuw bewijs suggereert dat Neanderthalers en moderne mensen honderden, zo niet duizenden jaren naast elkaar en gekruist hebben bestaan.
Een bijzonder bewijsstuk dat deze theorie ondersteunt, zijn de skeletresten van een Neanderthaler-menselijke hybride die ongeveer 30.000- 40.000 jaar geleden in Noord-Italië leefde. Zijn stoffelijk overschot werd gevonden in Riparo di Mezzena, een schuiloord in de Italiaanse regio Monti Lessini.
Na het uitvoeren van genetische analyse, ontdekten wetenschappers dat de moeder van de Mezzena-hybride een Neanderthaler was, maar zijn vader was een moderne mens. Deskundigen theoretiseren dat moderne mannelijke mensen vrouwelijke Neanderthalers hebben verkracht, waardoor de laatste de eerste Neanderthalers niet leuk vindt. Hoewel kruisen gebruikelijk was tussen de twee soorten, fuseerden ze niet tot één groep. De Neanderthalers handhaafden hun eigen culturele identiteit. Rasechte Neanderthalers en hun cultuur zijn uiteindelijk uitgestorven, maar hun DNA is nog steeds aanwezig in sommigen van ons vandaag.
Paul Jongko is een freelance schrijver die graag schrijft over geschiedenis, wetenschap, mysteries en de samenleving. Wanneer hij niet schrijft, besteedt hij zijn tijd aan het beheren van MeBook.com en het verbeteren van zijn vaardigheden als piano, gymnastiek en capoeira.