Delen:
10 Historische controverses met recente ontwikkelingen
Soms kan het heel moeilijk zijn om historisch feit te onderscheiden van historische fictie. In sommige gevallen maakt het ontbreken van solide bewijs een definitieve conclusie onmogelijk, terwijl in andere gevallen nieuwe bevindingen het officiële verhaal blijven veranderen. Academische vooroordelen kunnen soms ook de wateren modderig maken.
Veel dingen in de geschiedenis staan open voor een gepassioneerd debat. De volgende historische kwesties waren allemaal hot-button topics op een bepaald moment en worden al tientallen jaren, zelfs eeuwenlang bediscussieerd. En ze hebben allemaal recente ontwikkelingen gehad die een nieuwe wending aan het verhaal hebben gegeven.
10 Is The Warren Cup echt?
De Warren Cup is een van de duurste items van het British Museum en staat bekend om de grafische weergave van homoseks, inclusief een scène tussen een man en een jongen. Hierdoor werd het lange tijd als te obsceen beschouwd en veel musea weigerden het te kopen. Tegenwoordig beschouwen velen de Warren Cup echter als een van de best bewaarde voorbeelden van de oude Romeinse erotische kunst.
Vanwege het unieke karakter ervan twijfelden sommige experts aan de authenticiteit van de beker. Ze beweren dat het 2000 jaar oude drinkvat eigenlijk een vervalsing is uit de late 19e of vroege 20e eeuw. Onlangs beweerde professor Luca Giuliani van de Humboldt Universiteit dat de iconografie anders is dan wat er op het Romeinse servies te zien is, maar doet denken aan de erotica van de vroege jaren 1900. Hij voerde aan dat de beker speciaal was gemaakt voor zijn eerste moderne eigenaar, Edward Warren, een verzamelaar van erotische memorabilia die andere vervalsingen bezat in zijn verzameling.
9 Wie heeft de vlag op Iwo Jima opgeheven?
Raising the Flag on Iwo Jima is een van de meest iconische foto's aller tijden. De meeste mensen vergeten echter de controverse rond de verkeerde identificatie van de mariniers op de foto, die nog steeds niet volledig is opgelost.
Oorspronkelijk werden de zes soldaten geïdentificeerd als Ira Hayes, Rene Gagnon, Henry Hansen, Michael Strank, John Bradley en Franklin Sousley. President Roosevelt wilde ze terugbrengen en ze gebruiken om een lening in te zamelen om fondsen te werven. Helaas stierven drie van die mannen dagen nadat de foto was genomen.
Tegelijkertijd begon het woord zich te verspreiden dat de Marine geïdentificeerd als Henry Hansen eigenlijk Harlan Block was. Ira Hayes beweerde dat dit waar was en dat hem werd gezegd te zwijgen, omdat de officiële identificaties al waren vrijgegeven. Pas toen de moeder van Block haar congreslid schreef, werd een onderzoek geopend dat de verkeerde identificatie recht streek.
Zeven decennia later weten mensen nog steeds niet wie er op de foto was. In 2016 concludeerde een nieuw onderzoek van de Marine Corps dat Harold Schultz daadwerkelijk op de foto stond in plaats van John Bradley. Leden van het onderzoeksbureau geloofden dat Schultz op de hoogte was van de verkeerde identificatie. Het is onbekend waarom hij ervoor koos om te zwijgen, ook al overleefde hij de oorlog en leefde tot 1995.
8 Hebben we Achnaton's tombe gevonden?
Het oude Egypte heeft nog steeds veel mysteries voor ons. Momenteel debatteren experts over het feit of we een van die mysteries hebben opgelost met behulp van moderne technologie: de identiteit van de KV55-mummie.
KV55 is een tombe in de Vallei der Koningen die in 1907 werd ontdekt. De sarcofaag die binnen werd gevonden, was ontheiligd en het gelaatsmasker ervan was opgelicht en inscripties waren weg gebeiteld. Al meer dan een eeuw discussiëren Egyptologen over de identiteit van de mummie. Andere artefacten die in het graf werden gevonden, maakten voorlopig dat geleerden geloofden dat de inwoner de beruchte farao Achnaton, de vader van Toetanchamon en religieuze ketter was. Onderzoek van het skelet plaatste echter de leeftijd van de mummie op 20 tot 25 jaar. Velen proclameerden dat dit te jong was om Achnaton te zijn en dat de mummie waarschijnlijker was zijn kortstondige opvolger, Smenkhkare.
Andere deskundigen waren echter niet overtuigd, omdat de methoden die werden gebruikt om de sterfdatum van een mummie vast te stellen niet volledig betrouwbaar waren. Het skelet vertoonde ook mogelijke tekenen van het syndroom van Frolich, wat normale groei kon belemmeren.
Moderne tests die in 2010 werden gepresenteerd, kwamen in het voordeel van Achnaton. CAT-scans en DNA-tests uitgevoerd op een tiental koninklijke mummies gedurende meerdere jaren toonden aan dat de KV55-mummie de zoon was van Amenhotep III en de vader van Toetanchamon. Volgens opschriften zou dat Achnaton zijn.
Dit versterkte alleen de controverse. Tegenstanders hebben twee problemen met de bevindingen: ten eerste geloven zij dat nauwkeurige DNA-testen op mummies onmogelijk zijn vanwege degradatie en contaminatie. Ten tweede beschouwen zij alle documenten met betrekking tot Achnaton onbetrouwbaar, omdat de oude Egyptenaren hem na zijn dood probeerden uit de geschiedenis te wissen.
7 Hebben we Jack Ripper geïdentificeerd?
Er zijn honderden boeken en talloze theorieën over Jack the Ripper geweest. Desondanks gebeuren er nog steeds nieuwe ontwikkelingen die het debat over de identiteit van de beruchte seriemoordenaar stimuleren.
In 1992 waren Ripperologen verbluft toen een man genaamd Michael Barrett presenteerde wat volgens hem het dagboek was van Jack the Ripper. Naar verluidt, het behoorde toe aan een rijke katoenhandelaar uit Liverpool genaamd James Maybrick. Hij beschreef de vijf canonieke moorden in detail (evenals een zesde) en onthulde dat hij inderdaad Jack the Ripper was.
Uiteraard waren er veel sceptici die het dagboek prompt als een hoax afwezen. Om het nog erger te maken, Barrett ontwijkde de manier waarop hij het dagboek verkreeg en veranderde zijn verhaal verschillende keren. Op een gegeven moment ondertekende hij zelfs een beëdigde verklaring waarin hij zei dat hij de auteur was, maar die trok hij later terug.
Deskundigen voerden verschillende tests uit op het dagboek, met name op de inkt om het te proberen en te dateren. Hoewel niets ooit definitief was, werd niets gevonden dat niet consistent was met 1888.Er was ook indirect bewijs dat Barrett's zaak versterkte. Maybrick stierf in 1889, wat zou kunnen verklaren waarom de Ripper gestopt is met moorden. Sommige historici waren ook van mening dat Barrett gewoon niet in staat was tot zo'n overtuigende vervalsing.
In 2017 heeft een nieuw team van deskundigen het dagboek echt verklaard. Het bevat ook details over de moorden die buiten de politie en de moordenaar niet bekend hadden mogen zijn. Veel Ripper-fans zijn er nu van overtuigd dat James Maybrick Saucy Jack was. Verwacht dat het debat in de komende maanden en jaren fel zal worden vernieuwd.
6 Vestigden oude mensen zich in Beringia?
Nieuwe archeologische ontdekkingen herschrijven de geschiedenis voortdurend, vooral als het gaat om de eerste menselijke nederzettingen. Niet alle nieuwe ideeën worden echter met open armen omarmd, vooral wanneer ze in tegenspraak zijn met lang bestaande overtuigingen.
Het is al decennialang geaccepteerd dat de mensen van Clovis als eersten zich ongeveer 13.000 jaar geleden in Amerika vestigden. Er zijn verschillende nieuwe hypotheses geweest die die opvatting in twijfel trekken, maar een ervan bestaat al vier decennia.
In 1977 begon een archeoloog Jacques Cinq-Mars met het graven van de Bluefish Caves in Canada. Ze bevinden zich in een regio genaamd Beringia, die bestaat uit de Beringzee, de Beringstraat en landmassa's uit Rusland, Canada en Alaska. Duizenden jaren geleden was Beringia één land voordat het door de oceaan werd ondergedompeld. Cinq-Mars beweerde dat hij gereedschapspictogrammen vond op paarden- en mammoetbotten, die tot 24.000 jaar geleden werden gedateerd. Daarom presenteerde Cinq-Mars de Beringiaanse standstill-hypothese - het idee dat oude mensen een stop van 10.000 jaar in Beringia stopten voordat ze zich vestigden in Noord-Amerika.
De theorie van Cinq-Mars ontmoette zwaar verzet van de wetenschappelijke gemeenschap, en hoewel hij er decennialang voorstander van was, vervaagde hij uiteindelijk. In 2017 ondersteunde een team van de Universiteit van Montreal zijn bevindingen echter. Met behulp van moderne technologie onderzochten ze 36.000 botfragmenten die waren teruggewonnen uit Bluefish Caves en vonden 15 monsters met snijwonden uit stenen werktuigen. Ze varieerden tussen 12.000 en 24.000 jaar oud. Het valt nog te bezien of de theorie vandaag een warmere verwelkoming zal ontvangen.
5 Waarom werden vrouwen begraven op Stonehenge?
Als je mysterieuze oude monumenten wilt die zelfs na tientallen jaren van studie nog steeds experts in de war schoppen, kijk dan niet verder dan Stonehenge. Het lijkt erop dat archeologen om de paar jaar een nieuwe ontdekking doen bij de prehistorische bezienswaardigheid die onze perceptie ervan verandert.
Een van de meest curieuze kenmerken van Stonehenge zijn de Aubrey Holes, een ring van 56 kalkputten rond de hoofdstructuur. Ze zijn opgegraven sinds de jaren 1920 en hebben crematie overblijfselen onthuld, waaruit blijkt dat, althans in de beginfase, Stonehenge fungeerde als een begraafplaats.
De opgravingen gingen door en in 2016 vonden archeologen de overblijfselen van 14 vrouwen in Aubrey Hole 7. Hun leeftijd varieerde tussen 4.000 en 5.000 jaar oud. Deskundigen zijn het erover eens dat de vrouwen die bij Stonehenge waren begraven een hoge status hadden moeten hebben, maar de vondst roept nieuwe vragen op over de algemene rol van vrouwen in de gemeenschap die in het gebied woonden. Projectlid Christie Willis meende dat de status van vrouwen in die maatschappij gelijk was aan die van mannen. Ook nieuwsgierig was het gebrek aan resten van kinderen. Archeoloog Mike Pitts speculeerde dat ze ook waren gecremeerd, maar hun as was verspreid in plaats van begraven.
4 Wie was de grote sfinx?
In 1817 begon de Italiaanse ontdekkingsreiziger en archeoloog Giovanni Battista Caviglia aan de eerste moderne opgraving van de Grote Sfinx op het plateau van Gizeh. Hoewel geleerden het beeld al 200 jaar bestuderen, weten we er nog steeds nauwelijks iets van.
We hebben geen inscripties gevonden van het Oude Koninkrijk van Egypte met betrekking tot het beeld. We noemen het de Sfinx, een naam die duizenden jaren later door de Grieken is gegeven, maar we kennen de echte naam niet, wie deze heeft gebouwd, of waarom.
Het meest intrigerend is de identiteit van de Sfinx. Mark Lehner is een van de toonaangevende experts op het standbeeld. Hij onderzoekt en ontgraaft het Giza-plateau al meer dan 30 jaar, inclusief vijf jaar besteed aan het in kaart brengen van elke centimeter van de Sfinx. Hij onderschrijft de meest gangbare theorie dat het beeld werd gebouwd door Khafre, die ook de op een na grootste piramide in Giza bouwde. Lehner en andere Egyptologen beweren dat bewijsmateriaal, zoals verhoogde wegverbranding, verwijst naar een enorm bouwplan met de sfinx, de piramide van Khafre en verschillende tempels. Lehner gelooft ook dat de Sfinx, de aangrenzende tempel en de piramide zijn ingericht om te verbinden met zonne-evenementen zoals de zomerzonnewende.
Andere wetenschappers zoals de Duitse egyptoloog Rainer Stadelmann geloven dat de Sfinx de bouwer van de Grote Piramide zelf is, Farao Khufu. Stadelmann beweert dat de gelaatstrekken, de iconografie en de stijl meer aan Khufu denken en beweert dat de verhoogde weg werd gebouwd om zich aan een al bestaande structuur, de Sfinx, aan te passen.
Onlangs beweerde de Franse archeoloog Vassil Dobrev in 2004 dat de Sfinx werd gebouwd door Djedefre, een vaak vergeten farao die regeerde tussen Khufu en Khafre. Hij is het met Stadelmann eens dat het beeld Khufu weergeeft en dat de verhoogde weg rond een bestaande structuur is gebouwd.
3 Is The Grolier Codex Real?
Al in 1971 vertoonden leden van de bibliofiele vereniging genaamd de Grolier Club een onbetaalbaar historisch artefact - een Maya-codex. Deze boeken over de pre-Columbiaanse beschaving zijn buitengewoon zeldzaam, omdat de meeste werden vernietigd door katholieken. Tot nu toe zijn er slechts drie andere gevonden en geverifieerd, allemaal in de 19e eeuw.
Aanvankelijk geloofden de meeste academici dat het een vervalsing was.Ze voerden aan dat de codex een ongebruikelijke iconografie had en dat sommige van de pagina's er kort geleden uitzien en slechts aan één kant zijn geschreven, in tegenstelling tot de andere codices. Ze waren ook niet overtuigd door het schetsmatige verhaal van hoe verzamelaar Josue Saenz het boek verkreeg van plunderaars.
Sommige professoren hebben zich de afgelopen jaren echter omgedraaid. Een test op het papier toonde aan dat het echte Maya-schorspapier uit de 13e eeuw was. Dit was echter niet voldoende om alle sceptici te overtuigen, omdat blanco papier veel vaker voorkomt dan codices en had kunnen worden gebruikt door vakkundige vervalsers.
In 2016 verklaarde een team van de Brown University de Grolier Codex echt, met uitleg voor alle bezwaren tegen de authenticiteit van het boek. Niet alleen dat, maar ze beweerden ook dat de codex een kalender was die de bewegingen van Venus volgde en dat het ergens rond 1230 werd gemaakt. Dit zou het het oudste boek in de Amerika's maken. Het valt nog te bezien of deze nieuwe studie de academische gemeenschap als geheel zal overtuigen om de Grolier Codex als echt te aanvaarden.
2 Hebben we Nefertiti 100 jaar geleden gevonden?
Koningin Nefertiti is een van de meest prominente en schandalige namen die uit het oude Egypte komen en Egyptologen zijn al decennia op zoek naar haar tombe. Een controversiële hypothese suggereert echter dat ze sinds eind 19e eeuw in een museum zit.
In 2003 suggereerde archeoloog Joann Fletcher dat Nefertiti een mummie zou kunnen zijn die bekend staat als de jongere dame, die in 1898 in het graf KV35 werd gevonden. Ze redeneerde dat de mummie een pruik had met een Nubisch kapsel en een dubbel gepierd oor, die werden toegeschreven naar Nefertiti en zeldzaam in haar tijd. Het idee veroorzaakte media-waanzin, maar vond weinig steun van de academische gemeenschap, die het als geloofwaardig beschouwde maar geen solide bewijsmateriaal ontbeerde.
De eerste ontwikkeling vond plaats in 2010, toen DNA-testen op de jongere dame uitvoerden, dat haar Tutankhamun's moeder en vrouw en zus van Amenhotep IV, aka Achnaton, was. Nefertiti was de grote koninklijke vrouw en neef van Achnaton.
Het idee herstartte in 2013 dankzij de Franse egyptoloog Marc Gabolde, die geloofde dat de oorspronkelijke DNA-resultaten verkeerd werden geïnterpreteerd. Aanvankelijk werd de genetische nabijheid tussen de Jonge Dame en Toetanchamon toegeschreven aan het paren tussen broers en zussen. Gabolde beweerde echter dat hetzelfde resultaat kon worden verkregen door drie opeenvolgende generaties van huwelijken tussen neven en nichten. Dat zou betekenen dat de jongere dame Nefertiti is en moeder van Toetanchamon. Anderen beweren dat de mummie een naamloze dochter is van Amenhotep III en Queen Tiye.
1 Wanneer deed Homo Sapiens Verschijnen?
Het samenvoegen van de verschillende stadia van de menselijke evolutie is een van de meest ambitieuze wetenschappelijke inspanningen in de geschiedenis gebleken. Er worden voortdurend nieuwe bewijsstukken gevonden die onze overtuigingen uitdagen. In 2017 vonden we iets dat ons zou kunnen dwingen de geschiedenis van de mens volledig te herschrijven: 315.000 jaar oude fossielen van Homo sapiens. Ze zijn om twee redenen opmerkelijk: ze zijn 100.000 jaar ouder dan de vorige oudste fossielen en ze kwamen niet uit sub-Sahara Afrika.
De ontdekking werd gedaan op een archeologische site genaamd Jebel Irhoud in Marokko na een tien jaar durende opgraving. Een team onder leiding van paleoantropoloog Jean-Jacques Hublin vond schedels, kaken en gereedschappen, waarvan aanvankelijk werd gedacht dat het Neanderthaler was en niet meer dan 40.000 jaar oud. De omliggende fauna leek echter veel ouder te zijn. Daaropvolgende thermoluminescentiedateringstests plaatsten de leeftijd van de gereedschappen op 315.000 jaar en radiokoolstofdatering liet zien dat de botten tussen de 280.000 en 350.000 jaar oud waren.
Niet iedereen is ervan overtuigd dat de resten vandaan komen Homo sapiens. Paleoanthropoloog Maria Martinon-Torres wijst op het ontbreken van de prominente kinnen en voorhoofden die kenmerkend zijn voor onze soort. Het is nog te vroeg om te vertellen welk effect de vondst zal hebben op onze evolutionaire geschiedenis. Hublin is van mening dat vroege mensen een grote, onderling voortplantende populatie vormden die zich verspreidde over heel Afrika in plaats van zich te beperken tot één regio. Anderen hebben gesuggereerd dat de fossielen behoorden tot een archaïsche mensensoort die tot en met 2001 overleefde Homo sapiens kwam uit het zuiden en verving ze.