Delen:
10 genante fouten Historische figuren willen dat je vergeet
Als je een prominent publiek figuur bent, leef je je hele leven onder een microscoop. Elk van uw acties wordt kritisch onder de loep genomen, met name uw fouten. Je kunt er zeker van zijn dat je critici snel zullen springen op elke blunder die je begaat en ervoor zorgen dat het onderdeel wordt van de geschiedenis. Sommige van de volgende blunders zijn grappig, anderen zijn terecht, en sommige hadden enorme consequenties.
10Dionysius Lardner's spoorwegfout
Dionysius Lardner was een 19e-eeuwse Ierse professor, wiskundige en popularisator van de wetenschap. Hij was een fervent supporter van Charles Babbage en gaf vaak lezingen over de verschilengine, een vroege rekenmachine. Lardner schreef ook verschillende wiskundige papers, maar zijn bekroning was de Cabinet Cyclopedia. De 133-volumeserie presenteerde onderwerpen als wetenschap en geschiedenis aan de gemiddelde lezer. Het bevatte bijdragen van talloze geleerde figuren van de dag, zoals John Herschel, Mary Shelley, Walter Scott en Thomas Moore.
Ondanks al zijn succes was de carrière van Lardner niet zonder haperingen. Hij maakte verschillende voorspellingen met betrekking tot technologie die belachelijk genoeg waren om hem hoon te maken van zijn collega-wetenschappers. Lardner concludeerde ooit dat het gebruik van stoomschepen om de Atlantische Oceaan over te steken volledig onhaalbaar was, vergelijkbaar met een 'reis naar de maan'. Zijn meest opmerkelijke blunder was echter zijn kijk op het reizen per trein. Ondanks de wetenschappelijke achtergrond van Lardner was hij dat niet. Dit blijkt uit zijn professionele kijk op de zaak: "Reizen met een hoge snelheid is niet mogelijk omdat passagiers, die niet kunnen ademen, zouden sterven aan verstikking."
9 Finnur Magnusson's Runes
Hoewel de naam tegenwoordig waarschijnlijk niet zo bekend is, was Finnur Magnusson een productieve IJslandse archeoloog van de 19e eeuw. Hij had een grote passie voor Noorse geschiedenis en mythologie, met name voor runen. Magnusson werd vaak ingeschakeld om potentiële runen te analyseren en te vertalen, en hij werd de eerste die beweerde een deel van de runen op de Runamo te hebben ontcijferd. Runamo is een dolerite-dijk in Zweden die zogenaamd runeninscripties draagt. Volgens Magnusson was het gedeelte dat hij vertaalde een skaldisch couplet over de strijd tussen de Deense koning Harold Hildetand en de Zweedse koning Sigurd Hring.
Magnusson was niet de eerste die de runen op Runamo ontdekte. Reeds in de 12e eeuw waren de runen te versleten verklaard om leesbaar te zijn. Dus veroorzaakte Magnusson nogal opschudding toen hij beweerde een heel gedicht in de dijk te hebben onderscheiden. Helaas voor hem kwamen sommige geologen om de inscripties te controleren en in 1844 concludeerden ze dat de oude runen eigenlijk gewoon natuurlijke scheuren in de rots waren.
8Christopher Columbus's Mermaids
Het is niet ongebruikelijk dat je ogen na een lange tijd op zee je parten spelen. Zelfs de meest ervaren zeilers kunnen voor de gek gehouden worden, gezien de juiste omstandigheden. Neem Christopher Columbus, bijvoorbeeld. In 1493 dacht Columbus dat hij drie zeemeerminnen zag tijdens het varen in de buurt van de Dominicaanse Republiek. Dat deed hij natuurlijk niet, maar zeemeermin-waarnemingen kwamen vrij vaak voor bij zeilers uit die tijd. Tegenwoordig wordt algemeen aangenomen dat Columbus echt lamantijnen zag die, ondanks een weging tot 600 kilogram (1.300 lb), waarschijnlijk voor een mens van een zeer lange afstand konden worden aangezien. Andere mogelijke boosdoeners waren de dugong en de nu uitgestorven Steller's zeekoe, die toen al vaak werd waargenomen.
Het is waarschijnlijk net zo goed dat Columbus geen zeemeerminnen zag. Volgens hem leek het helemaal niet op hoe ze in schilderijen werden afgebeeld. Columbus beweerde dat de schoonheid van de zeemeerminnen overduidelijk was overdreven omdat hun gezichten er heel mannelijk uitzagen. Vreemd genoeg is het idee van Columbus dat zeemeerminnen niet zo betoverend zijn als we denken, ondersteund door andere prominente ontdekkingsreizigers zoals Henry Hudson en Captain John Smith, die ook rapporteerden over het zien van onbevredigende zeemeerminnen.
7Richard Nixon's Fashion Faux Pas
Het duurde niet lang voordat Nixon zijn eerste blunder beging als president van de Verenigde Staten. Hij was niet erg blij met de politie-uniformen van het Witte Huis. Nixon vond dat zijn mannen er "slordig" uitzagen, dus hij gaf opdracht tot een nieuwe versie. Deze zou geïnspireerd zijn op verschillende traditionele Europese uniformen die Nixon bewonderde, zoals de bewakers bij Buckingham Palace. En welke betere gelegenheid om deze nieuwe look te onthullen dan een bezoek van de Britse premier Harold Wilson?
Wat hij zag toen hij aankwam, waren politieagenten in witte tunieken met dubbele rij knopen, compleet met gouden biesjes, epauletten met sterren en wat dwaze hoeden. Het duurde niet lang voordat de pers greep kreeg op het verhaal en ze waren meedogenloos. De Buffalo Nieuws zeiden dat ze leken op "oude bioscooplui". Zelfs aanhangers van Nixon zoals Walter Trohan van de Chicago Tribune bekritiseerde de blik en verklaarde dat de uniformen te veel deden denken aan Europese monarchieën om geschikt te zijn voor een democratische natie.
De meeste mensen dachten gewoon dat ze op marching band uniforms leken. Er werden enkele wijzigingen geprobeerd (zoals het verliezen van de domme muts), maar na slechts twee weken werd het hele ding gesloopt. Uiteindelijk werden de uniformen goed gebruikt door ze te doneren - natuurlijk bij een fanfare. Het Southern Utah State College ontving de uniformen in bijna nieuwstaat en redde $ 6.000 door geen nieuwe te kopen. Ze moesten zelfs een aanbod van rocker Alice Cooper afwijzen, die iets voor zijn band wilde kopen.
6Henry Fairfield Osborn's Nebraska Man
Henry Fairfield Osborn is een grote naam in de wereld van de paleontologie, die 25 jaar president van het American Museum of Natural History was. Een lange en gerenommeerde carrière zoals die van hem kan echter niet zonder zijn onvolkomenheden, en Nebraska Man was absoluut zijn grootste.
Net als Piltdown Man werd Nebraska Man aangeprezen als een nieuw soort antropoïde primaat en zou het net zo nep blijken te zijn. Misschien in een moment van overmoed, riep Osborn het bestaan van de soort uit slechts een enkele tand die hij in 1922 ontving van een amateur Nebraska-geoloog genaamd Harold Cook. De nieuwe soort is genoemd Hesperopithecus haroldcookii ter ere van zijn ontdekker, hoewel Osborn een grapje suggereerde dat het genoemd was Bryopithecus om de "meest vooraanstaande primaat" ooit geproduceerd door de staat Nebraska "te eren". Hij verwees naar rivaliserende William Jennings Bryan, de prominente anti-evolutie-activist, die slechts een paar jaar later als een advocaat zou optreden in het Scopes-proces.
Trots komt voor een val, zoals Osborn op het punt stond om uit te vinden. Zijn beschrijving van Nebraska Man bevredigde de wetenschappelijke gemeenschap niet, en er werd meer gegraven op de boerderij van Harold Cook. Na een paar jaar werden meer botten gevonden die tot de soort behoorden. Zoals later bleek, Hesperopithecus haroldcookii was niet een van onze oude voorouders. Het was niet eens een primaat. De tand behoorde tot een uitgestorven soort pekari, een dier dat lijkt op het huisvarken.
5 Elvis Presley's Catfish
Het leven van Elvis Presley is een goed gedocumenteerd verhaal over de opkomst en ondergang van een van de meest prominente figuren van muziek. Hij zweefde naar ongeëvenaarde hoogten, maar de laatste jaren van zijn carrière werden gekenmerkt door steeds grilliger gedrag en slordige shows van een opgeblazen artiest. Een van Elvis's dieptepunten was een opmerking tijdens een Norfolkconcert uit 1975 waarbij verschillende van zijn back-upzangers het podium met afschuw verlieten.
Het evenement werd bekend als het "meervalincident." Terwijl hij op het podium was, zei Elvis dat hij groene paprika's en uien rook, wat waarschijnlijk betekende dat de Sweet Inspirations meerval hadden opgedronken. De Sweet Inspirations, zijn evangelie-back-up, waren allemaal zwarte vrouwen, dus de opmerking werd onmiddellijk als racistisch ervaren. Elvis zette zijn hoon voort totdat twee van de Sweets, samen met back-sopraan Kathy Westmoreland, het podium verlieten.
Het bleek dat Westmoreland en Elvis een affaire hadden gehad. Na het uiteenvallen richtte Presley seksuele verwijzingen naar haar terwijl hij op het podium was. Deze keer had hij het vervangen en de Sweet Inspirations gekozen omdat hij 'het grappig vond'. Elvis verontschuldigde zich bij de zangers en de Sweets keerden terug voor de show van de volgende avond.
4 Johannes Stoffler's Apocalyps
De geschiedenis heeft meer dan zijn deel van de doemdenkers gehad die ons waarschuwden voor het einde van de wereld. Sommige van deze apocalyps waren het resultaat van profetische visioenen, anderen kwamen voort uit religieuze teksten, en sommigen hadden een pseudowetenschappelijke verklaring achter de rug. Ongeacht hun aard hadden alle voorspellingen over de dag des oordeels één ding gemeen: ze hadden het allemaal mis.
Een dergelijke voorspelling kwam van iemand die het eigenlijk beter had moeten weten: de Duitse priester, de toenmalige hoogleraar Johannes Stoffler. Deze ene vlek tast een verder indrukwekkende carrière aan. Stoffler was een wiskundige en een astronoom wiens werken wijdverspreid verspreid waren in het 16e-eeuwse Europa, met name een boek over het bouwen en gebruiken van een astrolabium. Hij heeft zelfs een krater naar hem genoemd op de maan.
Ongelukkigerwijs leidden de berekeningen van Stoffler in 1499 hem ertoe om te geloven dat een gigantische overstroming de hele wereld 25 jaar later zou overspoelen - specifiek, op 20 februari 1524. Zijn reputatie geloofde aan de voorspelling en meer dan 100 pamfletten werden in heel Europa uitgegeven en waarschuwden iedereen van de dreigende ondergang.
Een Duitse edelman genaamd Graaf von Iggleheim gaf zelfs opdracht aan een gigantische ark voor zichzelf en zijn gezin. Toen de noodlottige dag aanbrak, verzamelden tientallen mensen zich rond nieuwsgierigheid van Von Iggleheims ark aan de Rijn. In een extreem geval van slechte timing begon een lichte douche te gieten, genoeg om een paniek op te wekken. Meer dan 100 mensen stierven in de stormloop, en von Iggleheim werd gestenigd toen hij weigerde om iemand binnen de ark te laten.
3William Henry Preece's telefoonvoorspelling
Sir William Henry Preece was een Welshe uitvinder en ingenieur die aan de eerste nationale communicatiesystemen voor Groot-Brittannië werkte met behulp van telegraaf- en telefoontechnologie. Hij diende ook als president voor de instelling van civiel ingenieurs en instelling van elektrotechnici en trok zich terug als riddercommandant in de Orde van het bad.
Ondanks zijn succes op dit gebied was Preece niet altijd overtuigd van het potentieel van de telefoon. In feite worden zijn vroege opmerkingen over deze nieuwe uitvinding nog steeds genoemd als een van de slechtste technologische voorspellingen in de geschiedenis: 'De Amerikanen hebben de telefoon nodig, maar wij niet. We hebben veel boodschapjongens. '
Ondanks het overvloedige aanbod van Engelse "boodschapjongens", is het vandaag vrij duidelijk dat Preece het nut van de telefoon ernstig onderschatte. Zijn overtuigingen waren waarschijnlijk het resultaat van decennia van werken als ingenieur voor het generaal postkantoor, de tijd waarin Preece verschillende uitvindingen en verbeteringen aan het telegraafsysteem heeft ingebracht. Op zijn naam heeft Preece uiteindelijk zijn blunder gerealiseerd. Hij veranderde snel zijn deuntje en werd een supporter van de telefoon, en werd zelfs een van de eersten die de uitvinding introduceerde in Groot-Brittannië.
Blind Blind van 2Kenneth Tynan
Een succesvolle schrijver en een nog succesvoller criticus, Kenneth Tynan verzekerde zich van zijn plaats in de geschiedenisboeken in 1965, toen hij zogenaamd de eerste persoon was die het woord "f-k" op televisie zei. Dit veroorzaakte natuurlijk een enorme kolossale situatie. De BBC verleende een formele verontschuldiging en het Lagerhuis nam vier afzonderlijke ontwerpresoluties aan, ondertekend door 133 parlementsleden van beide partijen om immoraliteit en vuiligheid op tv te bestrijden. Sommigen noemden het moment een geniale zet van zelfpubliciteit.
Een vaak over het hoofd gezien faux-pas van Tynan's vond veel eerder plaats, toen hij het debuut van zanger Frank Ifield in het Palladium herzag. Tynan kon het niet laten om te juichen, te happen en te applaudisseren op vreemde momenten tijdens de uitvoering. Naderhand gaf Tynan Ifield een lovende recensie en prees hij zijn moed en moed om zijn handicap te overwinnen. Dit moet veel mensen in de war hebben gelaten, met name Ifield. Op welke handicap had Tynan het?
Tynan dacht dat Frank Ifield blind was. Hij was het niet. Tynan had Ifield voor een blinde zanger met een vergelijkbare naam aangezien. Dus toen Tynan tijdens de voorstelling willekeurige gebaren van goedkeuring verspreidde, verwonderde hij zich erover hoe sierlijk Ifield zonder angst rondwandelde op het podium. Het was bijna alsof hij kon zien waar hij heen ging.
1Joseph Goebbels 'Nazi-poster-kind
Veel van de eer voor het aanvankelijke succes van de nazi's gaat naar Joseph Goebbels, de man die de leiding heeft over de propagandamachine die een hele natie verdraaide. Zijn niet-aflatende pogingen om het Joodse volk als verantwoordelijk voor het kwaad van de wereld te schilderen, zorgden ervoor dat de nazi-partij voldoende steun kreeg om de macht te grijpen.
In 1934, lang voor de Tweede Wereldoorlog, was Goebbels al bezig met het planten van de zaden van haat. Hij was op zoek naar het perfecte posterkind. Als Hitler het huidige gezicht van het nazisme vertegenwoordigde, zou dit kind iedereen de toekomst laten zien. Om dit te doen, organiseerde Goebbels een wedstrijd om de mooiste Arische baby te vinden. De winnaar was een meisje van twee maanden oud, wiens nu-iconische gezicht werd gebruikt in allerlei nazi-propaganda. Goebbels maakte maar een klein foutje - het meisje was Hessy Levinsons Taft en zij was joods.
Vanzelfsprekend had Goebbels hier geen idee van toen hij Hessy persoonlijk uitkoos als de mooiste Arische baby ter wereld. Haar joodse ouders waren zelfs behoorlijk geschrokken toen ze hun dochter zagen in een nazi-tijdschrift. De fotograaf die de originele foto nam, kreeg de opdracht om zijn 10 beste foto's in te sturen en nam Hessy op als een grap voor de nazi's.