Delen:
10 Slungelige geheime operaties van de KGB
Net als de CIA heeft het Sovjet (en nu Russische) spionageagentschap dat bekend staat als de KGB, tientallen jaren lang geheime operaties over de hele wereld uitgevoerd, gaande van chantage tot ontvoering. De meeste geheimen die we vandaag kennen van de KGB zijn vanwege één man - Vasili Mitrokhin. Mitrokhin was 30 jaar archivaris voor de KGB voordat hij naar het VK vertrok en zijn 25.000 pagina's tellende archief van geheime KGB-bestanden overhandigde. Hier zijn enkele van de meest verontrustende en bizarre geheime operaties van de KGB.
Aanbevolen afbeelding credit: Vladimir Fedorenko10 aanvallen op de Amerikaanse infrastructuur
Vanaf 1959-72 begon de KGB Amerikaanse elektriciteitscentrales, dammen, oliepijpleidingen en infrastructuur te fotograferen voor een schandelijke operatie die de stroomtoevoer naar heel New York zou verstoren. Toen ze eenmaal doelen hadden uitgekozen waarvan ze dachten dat ze kwetsbaar waren, richtte de KGB een veilig huis op in de buurt van Harrisburg, Pennsylvania. Vanaf daar trachtten de KGB-agenten een reeks aanvallen op de Amerikaanse energiesystemen te plannen en uit te voeren.
Hydro-elektrische dammen, die een aanzienlijk deel van de energievoorziening van de VS genereren, waren een doelwit. De KGB formuleerde een uitgebreid plan om twee grote waterkrachtcentrales, de Hungry Horse Dam en Flathead Dam, in Montana te vernietigen. Het weghalen van de twee dammen zou de stroomvoorziening van de staat en de omliggende regio verlammen. De aanval moest 3 kilometer (2 mijl) langs de South Fork River vanaf Hungry Horse Dam beginnen. De KGB was van plan operatoren te vernietigen met hoogspanningsmasten bovenop een hoge berghelling, die moeilijk weer online te krijgen zou zijn en voor onbepaalde tijd de krachtoverbrenging van de dam zou uitschakelen. Daarna moesten de agenten de bedieningsknoppen van de Hungry Horse Dam grijpen en ze vernietigen. De aanvallen zouden de stroomtoevoer naar alle staten in New York hebben uitgeschakeld.
Vanuit de Canadese ambassade van de Sovjetunie was de KGB ook van plan om de Amerikaanse energievoorziening verder te verstoren door oliepijpleidingen tussen Canada en de Verenigde Staten aan te vallen. De plot, genaamd Operation Cedar, was gepland voor meer dan een decennium. De KGB probeerde zelfs olieraffinaderijen in Canada te vernietigen, die een groot deel van de Amerikaanse benzine leveren.
Alle aanvallen op het Amerikaanse machtssysteem maakten deel uit van een groter plan om New York City aan te vallen. Nadat ze het grootste deel van de macht in de Verenigde Staten met de eerdere aanvallen hadden uitgeschakeld, beraamde de KGB de chaos en duisternis om explosieven te planten op pieren en magazijnen langs de haven van New York, een cruciale haven voor de handel en import van Amerika.
9 Crisisvergunning voor gijzelaars
In 1974 creëerde de KGB een elite-taskforce voor terrorismebestrijding met de mysterieuze naam 'Alpha Group'. De Alpha Group werd door de KGB gebruikt om geheime en vaak gevaarlijke missies uit te voeren voor de USSR - en nu Rusland - inclusief een bloedige en wrede missie missie in Libanon.
In 1985 bevond de Sovjetunie zich met zijn eerste grote gijzelaarcrisis nadat vier Sovjetdiplomaten in Libanon werden gekidnapt door terroristen die banden hadden met een islamitische terreurgroep. De ontvoerders namen naar verluidt de Sovjets in gijzeling om de Sovjet-Unie te beletten steun te verlenen aan de Syrische inspanningen in de Libanese burgeroorlog, waar het land toen mee was verwikkeld. Nadat de Sovjet-diplomaten gegijzeld werden, stuurden de ontvoerders huiveringwekkende foto's naar persbureaus van de gijzelaars met geweren op hun hoofd. De terroristen eisten dat de USSR de aan Syrië gelieerde strijdkrachten zou dwingen om te stoppen met aanvallen op door Iran gelieerde strijdkrachten in het noorden van Libanon, of de gijzelaars zouden worden geëxecuteerd.
Aanvankelijk stond de USSR open voor een vorm van onderhandelingen met de terroristen om de gijzelaars ongedeerd vrij te laten. De situatie veranderde toen de Sovjet-Unie de betrokkenheid van de Syrische strijdkrachten in de burgeroorlog niet leek te stoppen, en de terroristen executeerden slechts twee dagen nadat de eerste eisen waren gesteld een van de gijzelaars.
Dat is het moment waarop de Sovjet-Unie afstand nam van onderhandelingen en de KGB nam snel en bloederig actie. Eerst onderzocht de KGB welke organisatie achter de ontvoeringen zat en vond het het werk van Hezbollah. Dat is het moment waarop de KGB hun eigen ontvoering heeft uitgevoerd door een naaste verwant van een Hezbollah-leider te benaderen. Ze begonnen hem te verscheuren, hem te castreren en een paar van zijn uiteengereten lichaamsdelen naar de ontvoerders van de Sovjets te sturen. Kort daarna doodde de KGB de Hezbollah-familielid.
Vervolgens stuurde de KGB de Hezbollah-leider een bericht dat ze wisten van veel meer van zijn familieleden en hun verblijfplaats en waarschuwde dat ze hetzelfde lot zouden ondergaan als de gijzelaars niet zouden worden vrijgelaten. De islamitische terroristen die de Sovjets vasthielden, hebben het opgemerkt en de resterende drie Sovjet-diplomaten kort daarna vrijgelaten zonder enige eisen.
8 Chantage met sex-tapes
De USSR had een plan voor wereldheerschappij. Een land dat de USSR probeerde toe te treden tot hun mondiale communistische heerschappij, was Indonesië. Nadat de Indonesische Communistische Partij de macht had verkregen met de hulp van president Soekarno, dacht de USSR dat ze een bondgenoot in de regio zouden hebben. Om ervoor te zorgen dat Sukarno en Indonesië bondgenoot zouden blijven van de Sovjet-Unie, kwam de KGB met een plan om wat vuil op Sukarno te krijgen voor het geval ze hem moesten chanteren om hun zin te krijgen.
Sukarno had één zwak punt waarvan de KGB dacht dat ze die in hun voordeel konden gebruiken: een legendarische seksuele lust. Ze stelden een plan op om president Sukarno, die het waardig is, te chanteren Austin Powers film. Ze vonden een groep aantrekkelijke jonge vrouwen waarvan ze dachten dat ze de vraatzuchtige seksuele eetlust van president Sukarno konden uitbuiten. De KGB kleedde de vrouwen vervolgens als vliegtuigstewardessen en stuurde ze naar het hotel van Sukarno terwijl hij Moskou bezocht.
Zoals je je kunt voorstellen, pleegde president Sukarno seks met meerdere pseudo-stewardessen tegelijk, terwijl de KGB de hele wilde nacht opnam.De dingen gingen echter niet zoals gepland toen ze de videobanden later naar Soekarno brachten in een poging hem te chanteren. President Sukarno zei niet alleen dat het hem niet kon schelen dat de KGB het geslacht had opgenomen of dat ze het dreigden vrij te geven aan het publiek, hij vroeg om meer exemplaren voor zichzelf.
De seksuele chantage van de KGB werkte elders. In 1956 creëerden ze met succes een honeypot voor de Franse ambassadeur Maurice Dejean, bestaande uit aantrekkelijke vrouwen die door de KGB "zwaluwen" werden genoemd. Een van deze zwaluwen zou een Russische actrice zijn geweest. Terwijl Dejean seks had met de vrouw, stormde haar fictieve echtgenoot woedend de kamer in om getuige te zijn van de daad. Deze neppe echtgenoot dreigde vervolgens de affaire in het openbaar te lichten en juridische stappen te ondernemen. Het plan werkte, en Dejean werd gedwongen een KGB-actief te worden. Hij begon de Franse geheimen te voeden met de KGB in ruil voor het geheimhouden van de zaak voor het publiek en zijn vrouw.
7 KGB-hacker voor toegang tot 400 Amerikaanse militaire computers
In de jaren tachtig was de KGB op zoek naar een manier om Amerikaanse militaire geheimen te stelen door twee relatief nieuwe voorlopers van internet, ARPANET en MILNET. Om dit te doen, vonden en rekruteerden ze een man genaamd Markus Hess, die binnenkort een Sovjet-spion zou worden en een van de meest legendarische computerhackers uit de geschiedenis.
Hess begon zijn hackmissie van de universiteit van Bremen in Duitsland, ver weg van de Amerikaanse militaire computers waartoe hij toegang probeerde te krijgen. Vanaf dat moment kon Hess 400 computers aanvallen die door het Amerikaanse leger werden gebruikt. Sommige computers werden op bases over de hele wereld gebruikt in plaatsen zoals Duitsland en Japan. Sommige van de andere computers werden op MIT gebruikt voor onderzoek. Een andere werd gebruikt door het Pentagon. Hess kon het wachtwoord raden om toegang te krijgen tot de Optimis-database van het Pentagon, waardoor hij toegang kreeg tot 'een bibliografie van Legerdocumenten'.
Hess 'wijdverspreide hacking-operatie bleef onopgemerkt totdat een systeembeheerder en astronoom genaamd Clifford Stoll een kleine boekhoudkundige fout in een Californisch computerlaboratorium begon te onderzoeken. Stoll vond wat leek op een kleine fout van 75 cent in het computergebruik van het Lawrence Berkeley Laboratory, dat wetenschappelijk onderzoek doet voor het Amerikaanse ministerie van energie. Stoll probeerde te achterhalen waar de 75 cent-discrepantie vandaan kwam en volgde deze naar een onbevoegde en onbekende gebruiker die de computersystemen van het lab gedurende negen seconden had gebruikt zonder te betalen. Stoll onderzocht verder en ontdekte dat deze niet-geautoriseerde gebruiker een ervaren hacker was die toegang kreeg tot een systeembeheerder "superuser" -account door misbruik te maken van een beveiligingsfout in het systeem.
Stoll bracht de komende 10 maanden door met het traceren van de locatie van de hacker. Uiteindelijk was hij in staat om dat te doen toen de hacker probeerde toegang te krijgen tot een defensie-aannemer in Virginia. Stoll begon alles te registreren wat de hacker aan het doen was. Hij was getuige van deze mysterieuze hacker die toegang had tot computersystemen op militaire bases in de Verenigde Staten, op zoek naar bestanden met betrekking tot militaire geheimen en kernwapens.
Stoll nam snel contact op met autoriteiten, variërend van het Amerikaanse leger tot de CIA, de NSA en de FBI. Stoll en de autoriteiten traceerden vervolgens de fysieke verblijfplaats van de hacker naar een West-Duitse universiteit. Ze zetten een oplichterij in om de hacker zijn volledige identiteit te laten zien, door een nepafdeling uit te vinden in het Lawrence Berkley Laboratorium om te laten zien alsof het werkte met het Amerikaanse leger. Toen de hacker het aas probeerde te pakken en probeerde toegang te krijgen tot de bestanden van deze nepafdeling, konden ze hem direct volgen naar zijn huis in Hannover, West-Duitsland.
West-Duitse autoriteiten werkten met de VS, bestormden daarna Hess 'huis en arresteerden hem. Ze wisten allemaal niet dat deze elite-hacker was gecontracteerd door de KGB en jarenlang militaire geheimen verkocht aan de Sovjet-Unie. Hess werd later schuldig bevonden aan spionage en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf, maar werd vroeg vrijgelaten voor de reclassering.
6 Operatie RYAN
In de jaren tachtig bereikte de Koude Oorlog een ander vlampunt. De toenmalige leider van de USSR, Leonid Brezhnev, beweerde dat hij wist dat de VS zich actief voorbereidde op een oorlog tegen de Sovjet-Unie en op elk moment een verrassende nucleaire aanval zou kunnen lanceren. Dus, in voorbereiding op dit veronderstelde naderende onheil, probeerde de KGB operatie RYAN te lanceren, een van de grootste bewakingsoperaties in de geschiedenis.
Operatie RYAN moest de Sovjets voorzien van vroege waarschuwingssignalen van een dreigende Amerikaanse nucleaire aanval. Het plan was om state-of-the-art surveillance uit te voeren met behulp van de COSMOS-satelliet van de USSR. De KGB wilde de Amerikaanse militaire bases dag en nacht fotograferen en nauwlettend in de gaten houden voor tekenen dat de VS kernwapens zouden lanceren bij de USSR.
De operatie was ook bedoeld om alle toepassingen van radar in de Verenigde Staten te controleren op eventuele dramatische stijgingen die zouden wijzen op de voorbereiding op een aanval. Bovendien was Operatie RYAN bedoeld om toezicht te houden op de activiteiten van alle Amerikaanse burgers en militair personeel bij het verlaten van de VS. RYAN zette ook de NAVO onder zwaar toezicht. De operatie probeerde zelfs telefoongesprekken in de Verenigde Staten en Europa te onderscheppen.
Naast bewaking op afstand, creëerde Operatie RYAN een netwerk van spionnen die klaar waren om onmiddellijk te handelen als men geloofde dat de VS een oorlog tegen de Sovjet-Unie begonnen. De massale en kostbare operatie werd uiteindelijk teruggeschroefd in 1984, slechts drie jaar nadat het in gang was gezet.
5 Amerikaanse banken kopen
Toen de KGB geen spionnen probeerde te gebruiken om de geheimen van de Amerikaanse regering te bemachtigen, probeerden ze de banken te gebruiken.
Halverwege de jaren zeventig bedacht de KGB een plan om heimelijk drie Amerikaanse banken in Noord-Californië te kopen als onderdeel van een geheime operatie om informatie over hightechbedrijven in de regio te verwerven. De drie banken zijn door de KGB gekozen omdat zij eerder leningen hadden verstrekt aan technologiebedrijven. Veel van deze bedrijven waren gecontracteerd door het Amerikaanse leger, dus de KGB hoopte Amerikaanse geheimen van de militaire technologie te kunnen vastleggen.
Om de operatie uit te schakelen, contracteerde de KGB een zakenman uit Singapore met de naam Amos Dawe om de banken voor hen te kopen zonder de Amerikaanse regering te laten opdraaien voor het grootse plan van de USSR om technologische geheimen te stelen. Voordat de KGB de banken kon overnemen, werd hun aankoop echter door de CIA gedwarsboomd. De CIA had eerst van het plan gehoord toen ze merkten dat het geld van de Singaporese zakenman afkomstig was van een Sovjetbank. Dawe had een kredietlijn van 50 miljoen dollar verkregen van een vestiging in Singapore in de Norodny Bank in Moskou.
4 Bediening PANDORA
Raciale spanningen waren hoog in de VS in de jaren zestig. Rellen rond de Burgerrechtenbeweging zorgden voor grote onrust in het hele land. De KGB was van mening dat ze dit konden uitbuiten en het nog erger konden maken door vijandigheid of regelrecht geweld tussen rassengroepen in de VS te veroorzaken.
Het plan, Operatie PANDORA genaamd, begon met de verspreiding van valse pamfletten door de KGB, afkomstig van de Jewish Defence League, een rechtse Joodse politieke organisatie die nu door de FBI wordt geclassificeerd als een terroristische organisatie. De pamfletten, die eigenlijk zijn geschreven door de KGB, beweerden dat zwarte Amerikanen Joden aanvielen en Joodse winkels in New York plunderden. De valse pamfletten smeekten hun lezers om te vechten tegen 'zwarte bastaarden'. De KGB stuurde deze anti-zwarte flyers vervolgens naar zwarte militante groepen, in de hoop dat dit antisemitisme in de zwarte organisaties zou aanwakkeren, zo niet echt geweld.
Tegelijkertijd stuurde de KGB ook valse brieven naar zwarte militante groepen die beweerden dat de Jewish Defence League zwarten had gericht en aangevallen in Amerika. De brieven smeekten de zwarte militanten om de Jewish Defence League als represaille aan te vallen. De leider van de joodse verdedigingsliga, Meir Kahane, werd een jaar later vermoord, hoewel de daad werd uitgevoerd door een Arabische man die schijnbaar geen banden had met zwarte militante groepen.
Als onderdeel van hun operatie om raciale onrust aan te wakkeren, was de KGB ook van plan een zwart college op te blazen. Nadat het college was gebombardeerd met een geplant explosief, was de KGB van plan om anoniem een oproep te doen aan een reeks zwarte organisaties en te beweren dat de Jewish Defense League achter de bombardementen had gestaan.
3 Probeert Josip Broz Tito te doden
Hoewel hij zelf een communist was, trok het staatshoofd Josip Broz Tito van Joegoslavië verrassend genoeg de woede van de Sovjet-Unie en vooral Joseph Stalin aan. Op zoek naar meer onafhankelijkheid en zelfstandigheid van Joegoslavië, distantieerde Tito zich van zowel de Verenigde Staten als de USSR in een bitter conflict dat bekend staat als de Tito-Stalin Split.
Om deze reden wilde Stalin dat Tito werd vermoord en de voorganger van de KGB, de MGB, contracteerde om ermee door te gaan. De geheim agent van de USSR was toegewezen om Tito's moord uit te voeren. Hij had eerder een andere vijand van Stalin-Leon Trotsky vermoord. Tito overleefde echter op miraculeuze wijze de moordaanslagen ongedeerd.
In antwoord op de moordaanslagen stuurde Tito een waarschuwing naar Stalin: "Stop met mensen te sturen om mij te vermoorden. We hebben er al vijf van gemaakt, een met een bom en een met een geweer. "Tito schreef ook aan Stalin:" Als je niet stopt met het sturen van moordenaars, stuur ik er een naar Moskou en ik zal niet moet een seconde sturen. "
Toen de meer conventionele moordaanslagen van de MGB er niet in slaagden om Tito te doden, werden ze duivels creatief. Ze probeerden hem vervolgens te vermoorden met zijn eigen persoonlijke pest. Ze ontwierpen speciaal een dodelijke bacterie en waren van plan de pest te bevrijden van een diplomatieke receptie die Tito zou bijwonen. Iedereen in de kamer zou zijn gedood door de pest verwachten voor de KGB-agent die het bestuurde, omdat hij van tevoren zou zijn geïmmuniseerd.
De KGB heeft ook een doos met gifstenen ontworpen om Tito te vermoorden. De doos zou aan Tito zijn gegeven als een geschenk, een soort Trojaans paard, en zou een dodelijk gas afgeven dat iedereen zou doden die het opende. Gelukkig werden beide vergiftigingsplannen nooit uitgevoerd, en Tito overleefde Stalin met bijna 30 jaar, stierf in 1980 op 87-jarige leeftijd.
2 De luistervloer
Tijdens de Koude Oorlog werd de KGB heel goed in het mishandelen van gebouwen en het luisteren naar gesprekken. In feite waren ze zo goed in het afluisteren dat ze ooit een hele verdieping van een hotel afluisterden met audiosurveillance-microfoons ... gedurende 20 jaar.
In het begin van de jaren zeventig begon het toerisme te bloeien in het Sovjet-satellietland van Estland. De USSR zag het als een kans om geld in de worstelende economie te brengen, en de KGB zag het als een kans om buitenlanders te bespioneren. In 1972 nam de KGB de bovenste verdieping van Hotel Viru in Estland over en bekabelde het grootste deel van het hotel met geavanceerde apparatuur voor audiosurveillance. Het hotel bevond zich in een gebied dat vaak werd bezocht door internationale zakenmensen.
Zestig kamers in het hotel waren permanent bedraad met geheime microfoons, en andere kamers konden in een oogwenk worden afgeluisterd. Aan de buitenkant leek Hotel Viru 22 verdiepingen te hebben. In werkelijkheid had het de geheime 23e verdieping, die KGB-agenten huisvestte en de technologie die ze gebruikten om alle gasten in het hotel te bespioneren. De KGB bleef daar gedurende twee decennia, totdat de ineenstorting van de Sovjetunie in 1991 een einde maakte aan de surveillance-operatie.
Het is gebleken dat de KGB ongelooflijk geavanceerde audiosurveillance-technologie heeft gebruikt in gebouwen over de hele wereld. In 1945 presenteerde een groep Sovjetkinderen de Amerikaanse ambassadeur in de USSR een geschenk, een gebeeldhouwde houten plaquette van het Grote Zegel van de Verenigde Staten, als een blijk van vriendschap tussen de twee landen. De plaque bevatte echter een geheime microfoon. In feite was deze bug een van de eerste apparaten voor audiosurveillance om passieve technologie te gebruiken voor het verzenden van audiosignalen, waardoor deze niet op traditionele wijze kon worden gedetecteerd en deze gedurende een langere periode kon worden gebruikt.
De afgeluisterde plaquette stond de KGB toe om gedurende bijna zeven jaar te luisteren naar gesprekken in het kantoor van de Amerikaanse ambassadeur, totdat het per ongeluk werd ontdekt in 1952 door een Britse radio-operator. De radio-operator was in de war toen hij gesprekken hoorde tussen Amerikanen die uit een radiokanaal bij de ambassade kwamen. Dat radiokanaal werd door de KGB gebruikt om naar de privégesprekken te luisteren.
1 Financiering van terrorisme
Nadat Yasir Arafat aan de macht kwam aan het hoofd van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), sloot hij een bondgenootschap met de KGB. De KGB begon toen geheime training te geven aan de militanten van de PLO, die de wapens opnamen om de Palestijnse staat gewelddadig te bereiken. Naast training, begon de KGB wapens te leveren aan de PLO-guerrillastrijders, ondanks het embargo tegen de Palestijnse gebieden.
Rond deze tijd voerde de PLO veel terroristische daden uit. Alleen al in 1969 voerden ze wereldwijd 82 vliegtuigkapingen uit. Het hoofd van buitenlandse inlichtingen voor de KGB, Aleksandr Sacharovski, beweerde dat "vliegtuigkaping mijn eigen uitvinding is".
De KGB financierde ook nog een andere Palestijnse militante groep, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PLPF), die hen voorziet van raketwassers en machinegeweren. Een leider van de PLPF, Wadie Haddad, bleek een KGB-agent te zijn. Terwijl Haddad de leiding had over de PLPF, voerde hij meerdere kapingen uit van burgervliegtuigen. Een van die kapingen, de Dawson's Field Hijackings van 1970, veroorzaakte wat bekend staat als Black September in Jordanië, een bloedige burgeroorlog die duurde van september 1970 tot juli 1971.
De KGB zou in 1972 100 machinegeweren, automatische geweren, pistolen en munitie hebben gegeven aan het officiële Ierse Republikeinse leger (IRA). De Ierse paramilitaire groep luidde een aantal van de meest meedogenloze daden van geweld en terrorisme in het Noord-Ierse conflict in, bekend als de problemen. Een reden dat de KGB en de USSR zoveel interesse in de IRA hadden, was omdat ze zich tot Marxist hadden gewend en begonnen waren Ierland te helpen veranderen in een communistische staat.