Delen:
10 Curious Automobile-Related Inventions From Byonged Days
Tegenwoordig nemen auto's een aanzienlijk deel van ons leven in beslag. Ze helpen ons met relatief gemak van punt A naar punt B te komen en bieden ons een vrijheid en onafhankelijkheid die het openbaar vervoer meestal niet kan bieden.
De auto's van vandaag zijn echter min of meer uniform in termen van hun stijl en functies. Het is dus altijd fascinerend om terug te kijken en te zien wat er zou kunnen zijn als de meer merkwaardige auto-gerelateerde uitvindingen van weleer echt waren doorgedrongen.
10 Charvolant
De Charvolant (ook bekend als de vliegerwagen) was een koets die alleen door vliegers werd getrokken. Het werd uitgevonden in de 19e eeuw door de Engelse onderwijzer George Pocock, die een grote interesse had in vliegers en hun vermogen om kleine voorwerpen, lichte lasten en zelfs mensen op te tillen.
De Charvolant kan meerdere passagiers vasthouden en met een vrij hoge snelheid bewegen, afhankelijk van het tempo en het type aanwezige wind. Verschillende rapporten over vliegers die door Engeland reisden, circuleerden kort na de bizarre uitvinding en trokken aanzienlijke aandacht van de pers en het publiek.
Pocock geloofde dat Charvolants het aangenaamste, veilige type reis waren en zowel voor marine- en militaire doeleinden als voor het oversteken van rivieren konden worden gebruikt. Niet iedereen was echter dezelfde mening toegedaan. Critici verklaarden dat het gebruik van wind voor reizen niet haalbaar was omdat het wispelturig en veranderlijk was, om maar te zwijgen over het feit dat het alleen geschikt was voor degenen die de richting wilden opgaan waar de wind naartoe waaide.
9 Horsey Horseless
In de beginjaren van de Amerikaanse auto-industrie deelden paardenkoetsen en auto's de wegen. Maar de auto's doen schrikken paarden, wat resulteert in gevaarlijke situaties. Niettemin werd er snel een oplossing voorgesteld door Uriah Smith, een lid van een strikte protestantse sekte bekend als de Zevende-dags Adventisten.
Smith had een auto ontworpen met een grote houten paardenkop op de voorkant ervan. Als extra bonus diende de holle kop van het paard ook als een brandstoftank.
De logica van Smith was simpel: als een auto op een paard leek, zouden andere paarden er niet bang voor zijn. Tegen de tijd dat het paard de fout kon ontdekken, zou de vreemde auto al lang verdwenen zijn en zou het paard geen reden hebben om gek te worden. Niet verwonderlijk dat Horsey Horseless niet van de grond kwam. Het is onduidelijk of het ooit is geproduceerd.
8 Routefinder
De Routefinder was een vroeg satellietnavigatiesysteem dat automobilisten in het VK liet zien op welke wegen ze aflegden, hoeveel kilometers werden afgelegd en het eindpunt van hun reis. Het merkwaardige apparaat bestond uit een kleine kaartrol in een horloge dat handmatig zou worden geschoven terwijl de bestuurder langs de route bewoog. Verschillende rollen kunnen in het horloge worden geplaatst voor een reis.
De nadelen van de Routefinder omvatten een beperkt aantal beschikbare ritten, het onvermogen van het systeem om te reageren op richtingsveranderingen en geen waarschuwing voor wegwerkzaamheden of voorliggers. De Routefinder is nooit van de grond gekomen sinds automobilisten toen nog schaars waren in Groot-Brittannië.
7 treeplanken
Vroeger, als u niet wilt dat uw hond in uw auto rijdt, kan hij "veilig" rijden op een treeplank die aan de auto is bevestigd. Sommigen waren eenvoudig bestuurbare dozen en schilden, terwijl anderen, zoals het Bird Dog's Palace, stevige externe stalen behuizingen waren.
De laatste waren behoorlijk uitgebreid. Ze kwamen in verschillende maten en bevatten een getraliede deur die kon worden vrijgegeven zonder dat de bestuurder zijn stoel verliet en een tafelkleed dat kon worden uitgerold en dichtgeknoopt als het slecht weer werd.
De meest angstaanjagende en gevaarlijke huisdierendrager moet de hondenzak zijn geweest, een echte canvaszak die (gelukkig) een hoofdgat had en aan de zijkant van de auto was vastgehaakt en vastgeklemd.
6 Pols-draai stuursysteem
In 1965 bedachten Ford-ingenieurs het Wrist-Twist stuursysteem dat een groot stuur vervangen door twee kleine handbediende wielen die als wijzerplaten waren gedraaid. Het nieuwe systeem beloofde een comfortabelere rit, een beter zicht op de weg en eenvoudiger parallel parkeren.
Er werd gezegd dat de stuurinspanning vereist door de Wrist-Twist slechts een fractie was van de inspanning die vereist was door een gewoon stuurwiel. Dit was omdat alleen de onderarm, pols en handen betrokken waren in tegenstelling tot de volledige arm, romp en de nek die betrokken zijn bij standaardsturing.
Aanpassing aan dit nieuwe type besturing zou onmiddellijk zijn. Vermeldenswaard is dat de man die de Wrist-Twist heeft ontworpen eigenlijk een raketingenieur was die niets wist van auto's.
5 Water mobiel
De watermobiel (ook bekend als de vakantieganger) was een amfibische luxe cruiser voorgesteld door industrieel ontwerper Robert Zeidman. Zijn interesse in amfibievoertuigen kwam uit dienst in oorlogstijd. Niet verwonderlijk, de watermobiel moest worden gericht op ex-GI's die eindelijk hun eigen amfibische ambachten konden hebben.
De watermobiel met zes wielen kan een jacht of een aanhangwagen worden en biedt zo het beste van zowel wegen als water. Het had een lengte van 10 meter moeten hebben en maximaal zes personen kunnen huisvesten.
Voorzieningen inclusief een fornuis, douche, vaatwasser, spoelbak, oven, koelkast, vriezer en badkamer. Een stapelbed zou ook in de bestuurdersruimte kunnen worden ingebouwd voor bestuurders die een betaalde chauffeur-piloot wilden inhuren.
4 Glanzende glazen
Verblindingsvrije glazen waren kegelvormige schermen die op reguliere brilmonturen waren bevestigd. Gaten werden gesneden in het midden van de 2,5 centimeter (1 inch) schilden om de drager zichtbaar te maken.
Een verblindingsvrije bril elimineerde de verblinding van koplampen van naderende auto's.Bij het tegemoetkomen aan een tegemoetkomende auto zou de bestuurder eenvoudig zijn hoofd iets naar rechts draaien, waardoor de schittering van de autolichten automatisch zou worden afgesneden en de bestuurder zich op de kant van de weg zou kunnen concentreren.
Dit hielp bestuurders om verkeersongevallen te voorkomen. Maar hetzelfde zou niet gezegd kunnen worden voor bestuurders die, bij het waarnemen van personen die versierd zijn met deze belachelijke bril, barstend in lachen uitbarsten en mogelijk de controle over het stuur verliezen!
3 Pedestrian Safety Devices
Pedestrian safety devices werden geplaatst voor vroege auto's om voetgangers te vangen die door auto's waren geraakt. Ze waren van een patroon voorzien naar het apparaat van de koeienvanger, dat in 1838 werd uitgevonden. Dat apparaat was aan de voorkant van een trein bevestigd om obstakels van het spoor te verwijderen.
Voetgangers veiligheidsvoorzieningen varieerden in zowel hun vorm als hun precieze functie. Sommigen, zoals de beschermer, werden gemaakt in de vorm van stoelen, zodat een voetganger die was geraakt, van de straat zou worden geschept en op de stoel zou worden geplaatst.
Anderen, zoals de Man-Catcher, rolde een gevallen voetganger voor het voertuig totdat het voertuig tot stilstand kon worden gebracht. Dit redde de voetganger van het verpletteren tot de dood.
2 Vijfde wielen parkeren
De meeste mensen hebben een hekel aan parallel parkeren en vermijden dit ten koste van alles. Het is dus een schande dat vijfde wiel parkeren, een systeem uitgevonden door Brooks Walker in de jaren 1950, nooit van de grond is gekomen. Vijfde wiel parkeren was een systeem dat de moeilijkheid van parallel parkeren moest verlichten. Het gebruikte een hydraulische pomp en het reservewiel van de auto, gemonteerd onder de auto, om de auto gemakkelijk in en uit parkeerplaatsen te geleiden.
Het eerste prototype van Walker werd gemaakt op zijn eigen Packard Cavalier sedan en hij demonstreerde zijn parkeerterrein op een groot aantal autoshows in 1953. De grote autobedrijven waren echter niet enthousiast, en de volgende 20 jaar zag Walker verschillende auto's passen en aanpassen aan zijn systeem verder ontwikkelen.
Zijn ultieme doel was om een systeem te creëren dat op elke auto kon worden toegepast zonder de basisstructuur ervan te wijzigen. Zoals we vandaag weten van onze voortdurende strijd met parallel parkeren, is zijn systeem nooit geïmplementeerd.
1 Ford's Soybean Car
In de jaren 1940 experimenteerde Henry Ford met het maken van plastic onderdelen voor auto's. Deze experimenten resulteerden uiteindelijk in wat bekend werd als de Sojabonenauto of, recenter, de Hennepauto.
Het frame van Ford's Soybean Car was gemaakt van buisvormig staal en had 14 plastic panelen eraan bevestigd. De exacte ingrediënten van de plastic panelen zijn onbekend, maar men gelooft dat ze gemaakt zijn van een chemische formule die ingrediënten bevat zoals sojabonen, tarwe, hennep, vlas en ramee.
De Soja-auto is om een aantal redenen ontworpen. Ten eerste wilde Ford deelnemen aan een project dat de industrie en de landbouw verenigde. Ten tweede was er toen een tekort aan metaal als gevolg van de aanhoudende wereldoorlog en Ford hoopte dat zijn nieuwe plastic materialen uiteindelijk de traditionele metalen zouden vervangen die in auto's worden gebruikt. Tot slot beweerde Ford dat plastic panelen de auto veiliger maakten dan traditionele stalen auto's.
In 1941 onthulde Ford de Soja-auto op het jaarlijkse gemeenschapsfeest Dearborn Days. Tegen die tijd had de toetreding van Amerika tot de Tweede Wereldoorlog echter alle autoproductie opgeschort. Toen de oorlog voorbij was, maakte een overvloed aan goedkoop metaal al snel een einde aan de aantrekkingskracht van de plastic auto.