Delen:
10 wrede en ongebruikelijke feiten over de dierengevechten van het Colosseum
De bestiari waren een groep mannen in het oude Rome die de taak had exotische, gevaarlijke dieren te bestrijden voor het plezier van menigten. De meeste geschiedenisboeken hebben de neiging om de gruwelijkere details te verbergen van wat dergelijke gevechten met zich meebrachten. Geschiedenisboeken vertellen je bijvoorbeeld zelden over ...
10De zelfmoordenaars
Sommige mensen die tegen dieren in het Colosseum vochten waren goed opgeleide mannen en beschouwden het als een carrière. Velen van hen waren echter ongewapende criminelen of krijgsgevangenen die met vrijwel niets naar de dieren werden gegooid om zichzelf te verdedigen.
Zoals je je kunt voorstellen, was zo'n lot angstaanjagend voor zelfs de meest verharde mannen. Veel gevangenen vermoordden zich met alles wat ze bij de hand hadden in plaats van het risico te worden gedood door welke vreemde beesten dan ook in de rij stonden voor de ochtendshow.
Bijvoorbeeld, een Duitse gevangene pleegde zelfmoord door een spons in zijn keel te duwen. En niet zomaar een spons - dit was een toiletspons die gevangenen gebruikten om hun anus af te vegen. Andere verhalen gaan over gevangenen die zelfmoordverdragen met elkaar plegen, zoals de 29 Saksische gevangenen die elkaar allemaal dodelijk hebben gewurgd om de dood in de arena te voorkomen. Hoe de laatste levend in geslaagd om zelfmoord te plegen is niet opgenomen, maar gezien "een verstikking op een spons van menselijke uitwerpselen" een optie was, gissen we dat het niet mooi was.
9Het vechten doodde de hele soort
De enorme hoeveelheid slachtingen in het Colosseum zag het aantal leeuwen, jaguars en tijgers over de hele wereld dalen. Volgens sommigen heeft de Romeinse jacht absoluut "de natuur van Noord-Afrika en het hele Middellandse-Zeegebied verwoest", waardoor sommige soorten dieren volledig van de kaart zijn geveegd.
Bijvoorbeeld, na een bijzonder brutale set van games waarin 9.000 dieren werden geslacht, verdween de nijlpaard uit de rivier de Nijl. Wezens zoals de Noord-Afrikaanse olifant, die in de loop van de tijd ook vaak als oorlogsolifant werd gebruikt, werden volledig van het aardoppervlak afgeveegd.
8 Weinig Bestiari ooit overleefd
Omdat de meerderheid van bestiari krijgsgevangenen of andere dergelijke ongewensten waren, waren ze bijna altijd slecht toegerust voor het plegen van het doden van een woest wild dier. In het zeer onwaarschijnlijke geval dat een bestiari het dier dat hij gedwongen was om te vechten daadwerkelijk kon doden, zou een ander bijna zeker worden losgelaten voordat hij zelfs was geëindigd.
De oude Griekse filosoof Strabo beschreef eens het lot van een bijzonder ongelukkige bestiari die voor het eerst was veroordeeld door een zwijn te worden gedood. Toen het everzwijn per ongeluk dodelijk de baas greep en de bewakers geen andere keuze liet dan het te doden, werd in plaats daarvan een wilde beer naar de arena gebracht om de gevangene te doden. In een ongelofelijke meevaller weigerde de beer vervolgens zijn kooi te verlaten, de gevangene opnieuw levend te laten en de bewakers de frustrerende taak te geven de beer te doden. Niet degenen om afgeschrikt te worden, de Romeinen brachten eindelijk een gekooide luipaard in de arena, die de bestiari's keel blij scheurde.
Sommige mensen hebben gewoon geen geluk, of wel?
7 Commodus en de struisvogels
Keizer Commodus (gespeeld door Joaquin Phoenix in Gladiator) had veel plezier in het slachten van dieren en mensen in de arena. Hij genoot er zo van dat hij op één dag alleen al meer dan 100 beren zou hebben gedood. Hoewel we niet precies weten hoe Commodus zo'n prestatie heeft gedaan, zijn de geleerden het erover eens dat hij ze waarschijnlijk net heeft neergestoken terwijl ze vastgebonden en hulpeloos stonden.
Hoewel Commodus door deze acties als een slechte jager wordt beschilderd, was hij naar verluidt een schotenschot met de boog, wat hij graag wilde bewijzen door struisvogels in volle sprint onthaard te maken met halvemaanvormige pijlen. Commodus zou dan de onthoofde hoofden zwaaien met de leden van de menigte of met zijn eigen senaat, hetzij als een waarschuwing of als een teken van zijn waanzin.
6 Olifanten Verpletterde deserteurs
Damnatio ad bestias ("Veroordeling door wilde dieren") was de daad van het veroordelen van criminelen tot de dood door dierenaanvallen in de arena. In tegenstelling tot de betiarii, die op zijn minst een kleine kans hadden om zichzelf te verdedigen, die veroordeeld via damnatio ad bestias waren ofwel weerloos, vastgebonden aan de plek, of gewoon naakt en bewapend met een houten wapen.
Het allereerste geval van damnatio ad bestias in de Romeinse geschiedenis gebeurde het toen Aemilius Paullus in 167 voor Christus een groep deserteurs verwoestte. Om het interessant te maken, beval hij ze verpletterd te worden door een horde olifanten. Het spektakel bleek zo populair dat de dood door dieren een onderdeel werd van het dagelijks leven van de Romeinen - letterlijk. Elke ochtend kon een Romeins burger naar de arena gaan om dergelijke executies te zien plaatsvinden vóór een middag van echte gladiatorengevechten.
5 openbare jachtpartijen
Het doden van dieren werd meestal overgelaten aan getrainde professionals of ongewapende gevangenen. Maar in zeldzame gevallen kreeg het grote publiek de kans om zeldzame en exotische dieren te doden voor hun eigen plezier.
Keizer Probus veranderde een van de meest beroemde wagenrenbaanbanen in Rome, het Circus Maximus, in een echt bos rond 280 na Chr. In dit bos liet hij honderden, zo niet duizenden, steenbokken, schapen, struisvogels en andere beesten vrij.
Nadat het bos op passende wijze was gevuld met ongelukkige herbivoren, mocht het publiek dieren binnengaan en jagen voor de lol. Als bonus konden ze alles bewaren wat ze doodden. De volgende dag liet Probus 400 leeuwen en 300 beren doodsteken, omdat het publiek blijkbaar nog steeds niet tevreden was met al het gratis struisvogelvlees dat ze de dag ervoor hadden gekregen.
4 Orpheus tegen de beren
Volgens de legende was de held Orpheus een muzikant met zoveel vaardigheden dat hij alle levende wezens kon charmeren met niets meer dan een lier. De Romeinen hielden van deze legende en probeerden het vele, vele malen na te maken. Ze zouden een veroordeelde crimineel als Orpheus aankleden, hem een lier geven en hem dan in een arena vol met boze beren gooien, gewoonlijk beesten die uitgehongerd of geslagen waren.
Soms echter zouden de Romeinen de mythe verder verdraaien en de man die Orpheus speelt kruisigen voordat hij hem aan de beer blootstelt. Meestal echter, waren de Romeinen een beetje meer sportief en stond de misdadiger vrij om zichzelf te verdedigen met de lier die hij had gekregen. Dit ging net zo goed als je zou verwachten. Nogmaals, het had slechter kunnen zijn ...
3 Carpophorus's Raapgiraffen
Naast de bestiari, arena concurrenten omvatten beter opgeleide, vrijwillige strijders genaamd "venatores." Carpophorus is waarschijnlijk de meest beroemde van allemaal. Hij heeft ooit op één dag 20 wilde beesten gedood en meteen een aantal van hen tot de dood gewurgd.
Carpophorus had echter nog een talent dat we vandaag willen bespreken. Samen met een deskundige moordenaar van dieren, was hij ook een nogal bekwame trainer van hen. Carpophorus trainde meerdere dieren, waaronder giraffen, om vrouwen te verkrachten. Om dit te bereiken, zou Carpophorus wachten op vrouwelijke dieren in hitte, zodat hij monsters van hen kon verzamelen om het mannetje van de soort te wekken. Carpophorus wreef vervolgens deze monsters tegen slaven of dakloze vrouwen die hij in de arena had verleid. Volgens één verklaring, "gebruikte Carpophorus verschillende vrouwen voordat hij de dieren goed had opgeleid."
De redenering achter die waanzin was, net als bij het trieste geval van gevangenen die gedwongen waren zich te kleden als Orpheus, om Griekse of Romeinse mythen na te doen. In het bijzonder betrof het Zeus, die graag de vorm van verschillende dieren aannam voordat hij met vrouwen de weg ging.
Eén verhaal gaat over een vrouw die ervan wordt beschuldigd vijf te hebben vergiftigd door een klojo, voordat Carpophorus de beproeving beëindigde door wilde dieren de arena in te laten om haar lijden te verlichten.
2 Prolific Killer Animals
Als je nu nog niet had geraden, zorgden de Romeinen niet precies goed voor de dieren die ze wilden bestrijden of doden. De meeste dieren, om te besparen op de kosten van huisvesting en voeding, zouden na elke wedstrijd ronduit worden gedood, aangezien vervanging goed mogelijk was. Er waren echter uitzonderingen.
Volgens de beroemde Romeinse filosoof Cicero heeft één leeuw in de arena een verbazingwekkende 200 mannen gedood voordat deze uiteindelijk werd gedood. Andere opmerkelijke dieren zijn de groep van 18 olifanten die de menigte bestormden tijdens een ontsnappingspoging. De olifanten zouden oorspronkelijk worden gedood door een groep mannen die met darten waren gewapend, maar ze sloegen door het hek dat hen scheidde van de menigte. Om te voorkomen dat dit ooit nog zou gebeuren, plaatsten de Romeinen een grote greppel tussen de arena en de menigte voor toekomstige evenementen.
1 Geen dieren moesten doodgaan
Misschien wel het meest wrede aspect van alles is dat de dieren die naar de arena gebracht werden nooit echt gedood hoefden te worden. We bedoelen niet dat het doden van dieren voor sport verkeerd is - de Romeinen hadden weinig geduld voor dat argument. We bedoelen dat de dieren perfect in staat waren om de drukte te vermaken terwijl ze in leven bleven.
Bijvoorbeeld, getrainde olifanten die dansten, boogden en andere trucjes deden, verrukt de menigten. Olifanten werden zelfs gezien als een van de wezens die de menigte niet graag zag worden gedood. Schrijvers van het tijdperk merken op dat toeschouwers zouden booemen als ze olifanten zien vermoorden, denkend dat ze slimme en vriendelijke wezens zijn.
Andere verhalen vertellen dat de menigte vol ontzag is om alleen maar krokodillen te zien zitten in een greppel vol water. Dat is het - niemand heeft ze neergestoken en ze hebben nergens tegen gevochten. Mensen waren blij om ernaar te kijken, alsof ze in een dierentuin zaten. Een andere keer zat een menigte van duizenden eens te kijken en lachte hun hoofd bij het zien van een stel luipaarden die in een rechte lijn renden.
De menigte was letterlijk net zo blij om de dieren in een cirkel te zien rennen of te zitten en niets te doen, maar de Romana besloten om ze toch te vermoorden om de dingen op te fleuren.