Delen:
10 creatieve tankontwerpen die nooit zijn doorgedrongen
Door de geschiedenis heen hebben legers nieuwe machines gemaakt om hun vijanden te gronde te richten. Er zijn veel experimentele ontwerpen voorgesteld, maar enkele van de meer inventieve ontwerpen hadden betrekking op het concept van de tank. Hoewel veel unieke, creatieve tankontwerpen uiteindelijk in de frontlinie terechtkwamen, faalden sommige tijdens het testen, haalden het nooit van de tekentafel of werden snel verouderd na gebruik.
10 Louis Boirault-machine
Trench warfare, een van de meer iconische gevechtsstrategieën, werd ontwikkeld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Met deze vorm van oorlogsvoering vonden mensen nieuwe manieren om het terrein te overwinnen en de overhand te krijgen op de vijand. Een van deze uitvindingen, de Louis Boirault-machine, werd een 'interessante voorouder van de tank' genoemd.
Het probleem met conventionele voertuigen en loopgravenoorlog was dat wielen en greppels zelden met elkaar overweg konden. Het Louis Boirault-apparaat, gebouwd door het Franse Ministerie van Oorlog in 1915, had als doel het probleem aan te pakken van een voertuig dat oneffen terrein en sloten kruist, vooral die met vijandige troepen. Het was een compartiment voor twee personen dat langs een bovenrail liep, waardoor het lastig terrein kon veroveren en vijandig prikkeldraad kon verbrijzelen.
Terwijl het zijn werk goed deed, bewoog de Louis Boirault Machine te langzaam, met een topsnelheid van slechts 1,0 kilometer per uur (0,6 mph). Het nam ook een straal van 100 meter (330 ft) om te keren. Uiteindelijk kreeg hij de bijnaam de "Diplodocus-militaris" en in 1916 werd hij vervangen door een superieure tank met rails, de Schneider CA1.
9 Krupp Kugelpanzer
De Krupp Kugelpanzer was een Wunderwaffe ("Wonderwapen") van nazi-Duitsland. De naam vertaalt zich in 'bolvormige tank', die u al meeneemt naar het unieke aspect van dit voertuig.
De Kugelpanzer werd nooit op het slagveld gezien. Maar we weten dat het bestond omdat de Sovjets er een in 1945 hadden gevangen. Nauwkeurige inspectie toonde aan dat het door de Duitsers was gemaakt en naar Japan was verscheept. Het werd aangedreven door een tweetaktmotor en bood een kleine kijkpoort aan de voorkant voor de bestuurder. Het gaf geen wapens.
Omdat het nooit werd gezien tijdens de Tweede Wereldoorlog, zijn er veel theorieën om uit te leggen welke rol deze tank speelde in het oorlogstheater. Sommigen zeggen dat het was bedoeld als verkenningsvoertuig terwijl anderen speculeerden dat dit het volgende ontwerp in de Japanse kamikaze-strategie was. Een ander idee is dat het voertuig een wapen moest dragen en zou kunnen worden gebruikt als een mobiele bunker of schuilplaats. Welke rol het ook moest vervullen, de unieke vorm heeft ons een interessant inzicht gegeven in oude tankontwerpen.
8 'Praying Mantis' tank
Sommige tankontwerpen waren niet afhankelijk van grote kanonnen en zware bepantsering om hun werk te doen. De bidsprinkhanen probeerden een probleem aan te pakken dat soldaten op de grond moesten confronteren met muren terwijl ze beschermd werden tegen vijandelijk vuur.
In 1943 werd deze tank in het VK ontworpen door County Commercial Cars Ltd. Het bevatte een lange arm met een pistool aan het uiteinde, dat kan worden opgeheven om over obstakels te vuren. De bemanning zou in de lange arm liggen en hem vanaf daar bedienen. Het eerste prototype had slechts één man nodig om het te bedienen, maar deze versie van de bidsprinkhaan werd afgewezen omdat het te veel werk voor een enkele persoon was. Het tweede prototype is gebouwd voor een tweemansploeg, een bestuurder en een schutter.
Het ging niet zo goed als gehoopt. De bedieningselementen waren enigszins kieskeurig, wat het manoeuvreren van de tank lastig maakte. Als dat niet erg genoeg was, gaf de bemanning in verschillende hoogteruimten tijdens het rijden hen bewegingsziekte. Het idee werd in 1944 verlaten.
7 Mine Exploder T10
Net als loopgraven stonden tanks voor een ander probleem toen ze op het slagveld werden ingezet: de gevreesde mijn. Als reactie hierop begon de militaire inlichtingendienst manieren te onderzoeken om mijnenvelden op te ruimen zodat tanks er zonder schade doorheen konden. Sommige van deze ideeën hadden betrekking op het bouwen van speciale mijnenweegtanks die de weg vrij konden maken.
De Mine Exploder T10 had een ongewoon ontwerp dat de indruk wekte van een driewieler. Daarom heette het de 'driewieler tank'. De voorkant had twee enorme wielen, elk met een diameter van 3 meter (9 ft). Aan de achterkant van de tank bevond zich een enkel "roller" wiel met een diameter van 2 meter (6 ft).
De tank moest over het mijnenveld rijden en een pad vrijmaken, vandaar dat de onderkant ervan gepantserd was met staal dat net geen 3 centimeter (1 in) dik was. Gelukkig was de tank op afstand bestuurbaar, dus niemand hoefde over de mijnen te rijden. Deze tank werd echter niet gebruikt vanwege het extreme gewicht.
6 Kettenkrad
De Kettenkrad was een van de kleinere neven uit de Tweede Wereldoorlog van de tank. Het komt van de Duitser ketten (betekent "tracks") en Kraftrad (wat "motorfiets" betekent) en is precies hoe het klinkt: een motorfiets die sporen gebruikte voor voortbeweging. Het had ook een gepantserde transport "staart" die twee soldaten en 500 kilogram (1.100 pond) munitie kon dragen.
De Kettenkrad is gepatenteerd en geproduceerd in juni 1939 om te worden gebruikt door parachutisten. Het is zo ontworpen dat het zou kunnen passen in een Junkers Ju-52, een van de beroemdste Duitse luchttransporten in de Tweede Wereldoorlog. Desondanks werden de Kettenkrads vooral gebruikt om verkenners op de grond te vervoeren, vooral aan het oostfront in 1941. Deze tanks waren zo betrouwbaar dat ze zelfs werden gebruikt als artillerie-tractoren en sleepboten voor sleepboten.
Sterker nog, ze waren zo goed ontvangen dat er tijdens de Tweede Wereldoorlog 8.300 werden geproduceerd. Dat is echter zo ver als het ging. Na de oorlog stierf het concept van een rupsmotor weg.In 1948 werden de Kettenkrads landbouwtrekkers, brandweervoertuigen en transporten voor houtkapkampen.
5 Progvev-T
In tegenstelling tot andere mijnenvegers die afhankelijk waren van klepels en wielen om de mijnen te activeren, vernietigden de Russische Progvev-T mijnen met zoveel hitte dat ze zelf ontploffen. Gebouwd op de basis van een T-54, leek de Progvev-T meer op een futuristisch laserkanon dan een tank.
In plaats van een normaal kanon te gebruiken, gebruikte het de motor van een MiG-15 straaljager om hitte op potentiële mijnenvelden te blazen om ze te verwijderen. De 37-tons Progvev-T bevatte voldoende brandstof om 6 kilometer (4 mijl) weg vrij te maken.
Het faalde omdat het te groot en lawaaierig was om je voor de vijand te verbergen. Ook kon het gebruik van een hittekanon niet garanderen dat elke mijn werd gewist uit een mijnenveld.
4 Goliath Beetle
Soms is vuur het beste om vuur te bestrijden. Dat was de filosofie achter de Goliath-kever, een kleine tank wiens taak het was om veel grotere tanks op te blazen.
Ontworpen door de Franse ingenieur Adolphe Kegresse, werd de Goliath-kever tijdens de Tweede Wereldoorlog door Duitsland ontwikkeld. Nadat hij had vernomen dat de Duitsers belangstelling hadden getoond voor zijn ontwerp, probeerde Kegresse het prototype te verbergen door het in een rivier te gooien. Maar de Duitsers vonden het en gaven het af aan automaker Carl F.W. Borgwand om het te voltooien en te produceren.
Het was op afstand bestuurbaar, 0,3 meter (1,0 ft) lang en verpakt met 90 kilo (200 lb) explosieven. Het doel was om onder vijandelijke tanks te rijden en te ontploffen, een vergelijkbare tactiek die door de Russen werd gebruikt met levende honden in plaats van machines.
De Goliath Beetle zag voor het eerst actie in 1942, maar de elektrische motor kostte veel te veel voor een tank die zichzelf zou opblazen. Toen de Duitsers de elektrische motor door een door een motor aangedreven motor verving, werd de Goliath-kever tijdens gebruik te lawaaierig. Hierdoor konden de geallieerden haar benadering horen. Ze zouden de tank kunnen ontwapenen met artillerievuur of door simpelweg in te halen en de bedieningsdraden af te knippen.
Hoewel deze tank niet aansloeg, geloven sommige mensen dat de Goliath-kever de eerste stap is geweest naar op afstand bestuurbare oorlogsmachines, zoals de moderne militaire drone.
3 Mendeleev Rybinsk Super Heavy Tank
De superzware tank Mendelejev Rybinsk werd tussen 1911-1915 ontworpen door de Russische wetenschapper Vasiliy Mendeleyev. Voordat je denkt dat hij een typfout heeft gemaakt bij het benoemen van zijn tank, is het de moeite waard om op te merken dat zijn vader een beroemde wetenschapper was genaamd Dmitri Mendelejev, die de oorsprong van de naam verklaart.
Revolutionair voor zijn tijd, droeg de Mendelejev een 127 mm hoofdkanon, gedragen pantser van dik staal en gebruikte gasvering. Door deze gasvering kon de tank zijn eigen romp laten zakken, zodat deze zijn sporen kon beschermen tegen vijandelijk vuur. Er was een geschutskoepel geplaatst aan de bovenkant, die met behulp van de gasophanging in het hoofdlichaam kon worden teruggetrokken.
Met een boxy ontwerp dat meer leek op een zwaar versterkte zeecontainer dan een tank, bleek dit technologische wonder te revolutionair te zijn. De Mendelejev is nooit voorbij de conceptfase gekomen.
2 Krupp Landkreuzer P.1500
De Krupp Landkreuzer P.1500 is ontstaan uit een eenvoudig idee: de brute kracht van een artillerie-aanval combineren met de mobiliteit van een voertuig. De terugslag van een artillerie kanon diende echter op de juiste manier te worden gehanteerd om te voorkomen dat het voertuig uit elkaar scheurde. Zo ontstond het concept voor een 'supertank'.
Als het op het slagveld was geraakt, zou deze enorme tank 42 meter lang zijn geweest en een hoofdkanon hebben gebruikt dat tien keer groter was dan normaal. De tank had intrekbare poten die naar buiten kwamen toen er artillerie nodig was, waardoor het voertuig in een gigantisch kanon veranderde. De draagbare artillerie was uitgerust met veldkanonnen en luchtdoelgeschut om elke vorm van aanval af te wenden.
Nadat ze hadden gespeeld met het idee om de tank op vooringestelde rails te laten rijden, besloten de ingenieurs uiteindelijk om het zelf rond te laten rijden, waardoor ze de bijnaam "Self-Propelled Gun" verdienden. Omdat er 100 man nodig waren om het te bedienen, had deze tank vier diesel gedragen motoren, die meestal werden gereserveerd voor U-boten.
Het strategische aspect van een gigantisch mobiel artillerieplatform was echter te omslachtig. Het zou moeilijk zijn geweest om alles te bereiken, behalve de grootste wegen.
1 Schroef tanks
In 1907 gebruikten James en Ira Peavey een door een schroef aangedreven voertuig om hout door modderige en besneeuwde omgevingen te vervoeren. De mogelijkheid voor schroeven om gemakkelijk te kunnen werken in dergelijke omgevingen was precies waarom ze werden onderzocht voor militaire tanks.
Tijdens de geallieerde invasie van Noorwegen in 1940 werd het duidelijk dat het moeilijk zou zijn om voertuigen door de dikke sneeuw te rijden. Uitvinder en journalist Geoffrey Pyke stelde de op schroeven gebaseerde tank voor aan het War Office in Londen om het probleem op te lossen, maar het was niet groen verlicht.
Het idee moest wachten tot 1941 toen Louis Mountbatten de rol van Chief of Combined Operations op zich nam en prototypen liet maken. De tank heette de Wezel, maar het uiteindelijke ontwerp liet de schroeven helemaal vallen en ging terug naar de sporen.
Schroef tanks verschenen tijdens de Koude Oorlog toen Rusland experimenteerde met de memorabele naam ZIL-29061. Ze waren echter niet van plan om het te gebruiken voor oorlog, maar in plaats daarvan om astronauten te herstellen als ze in verraderlijk terrein terechtkwamen. De ontwikkeling van de tank werd geheim gehouden en er is nog weinig beeldmateriaal van over. Maar net als zijn neef uit de tweede wereldoorlog is de ZIL-29061 nooit in massaproductie geslaagd.