Delen:
10 Badass vijanden van het oude Rome
De Romeinse beschaving groeide door honderden anderen te vernietigen. In dit proces daagden vele dappere mannen en vrouwen het almachtige Romeinse leger uit in naam van de vrijheid, en zelfs de Romeinen uitten hun bewondering voor hun daden en moed. Tegenwoordig worden veel van deze namen nog steeds beschouwd als een symbool van onafhankelijkheid, vastberadenheid en nationale trots.
10 Pyrrhus Of Epirus
In 280 voor Christus, toen Rome Zuid-Italië veroverde, riep de Griekse stad Taras (het hedendaagse Taranto) de hulp in van Pyrrhus (circa 319-272 v.Chr.), Een Griekse bevelhebber en koning van de stad Epirus in de huidige tijd. dag Noordwest-Griekenland.
Pyrrhus beantwoordde de roep van Taras en stak de Adriatische Zee over met zijn leger. Zijn militaire talent versloeg de Romeinen in twee veldslagen. Daarbij betaalde Pyrrhus een hoge prijs en putte hij zijn militaire middelen uit.
Tegen 275 voor Christus begreep Pyrrhus dat het zinloos was om door te gaan met de strijd tegen een vijand met toegang tot een schijnbaar onuitputtelijke voorraad mankracht. Pyrrhus keerde terug naar huis, Rome kreeg de controle over Zuid-Italië en sindsdien is de uitdrukking "Pyrrusoverwinning" gebruikt om te verwijzen naar een succesvolle prestatie die tegen veel te hoge kosten is verdiend.
9 Hannibal
Polybius (Histories, 3.11) vertelt ons dat Hamilcar zijn zoon, Hannibal (247-c 183 v.Chr.), "Bij de hand riep en hem naar het altaar leidde, waar hij Hannibal [...] opdroeg te zweren dat hij nooit een vriend van de Romeinen. "Hamilcar was een Carthaagse commandant die vocht tijdens de Eerste Punische Oorlog. Hoewel de Carthagers deze oorlog verloren, waren ze vastbesloten om hun rijk te herbouwen.
Hannibal leidde Carthage's wraak tegen Rome tijdens de Tweede Punische Oorlog. Vanuit Carthago Nova (het huidige Cartagena) marcheerde hij met zijn leger, beroemd vanwege het feit dat hij veel oorlogsolifanten had, naar het noorden naar de Pyreneeën en vervolgens de Alpen overstak, alles op zijn weg vegen terwijl hij Romeins grondgebied binnenging. Vecht na de strijd, zijn legendarische militaire campagne bedreigde de groeiende Romeinse republiek, maar zijn nederlaag in Zama (Noord-Afrika) in 202 voor Christus door de Romeinse generaal Scipio Africanus bracht Hannibal's vergelding een einde.
Hannibal keerde terug naar Carthago. Hij ging in ballingschap in 195 voor Christus en stierf rond 183 voor Christus. Oude bronnen zijn tegenstrijdig over de tijd en de omstandigheden van zijn dood.
8 Mithridates VI
Mithridates VI (132-63 v.Chr.) Regeerde een klein maar rijk rijk aan de Zwarte Zee in het huidige Turkije. Zijn vader werd vermoord en zijn eigen moeder vormde een bedreiging voor zijn leven. Hij ging in ballingschap maar keerde terug als een volwassen man enkele jaren later. Met de steun van vele stammen, heroverde hij de kroon en vermoordde veel leden van zijn familie, die tegen hem hadden geplot.
Tussen ongeveer 115 voor Christus en 95 voor Christus verdrievoudigde zijn koninkrijk in omvang. Rome en Mithridates vochten tegen een "koude oorlog", waarbij ze elkaar indirect confronteerden via diplomatie, propaganda en politieke samenzweringen. In 89 voor Christus ging de Romeinse consul Manius Aquillius ten strijde tegen Mithridates. Het volgende jaar coördineerde Mithridates de moord op ongeveer 80.000 Romeinse mannen, vrouwen en kinderen in ongeveer een dozijn Aziatische steden. De oorlog duurde tot 63 voor Christus, toen Mithridates zowel het leven als het leven verloor, niet door het zwaard, maar door het verraad van zijn eigen zoon Pharnaces.
7 Jugurtha
Als de onwettige zoon van Masinissa, de koning van Numidia (Noord-Afrika), moest Jugurtha (circa 160-104 v.Chr.) Zijn weg naar de troon banen. In 118 voor Christus onthoofde hij een van de erfgenamen van de kroon. De andere erfgenaam, Adherbal, vluchtte naar Rome, waar hij de Senaat om hulp vroeg.
Jugurtha speelde het Romeinse systeem door iedereen die hij kon om te kopen en zo veel mogelijk tijd te kopen. Hij veroverde de stad Cirta in 112 voor Christus. In 109 voor Christus stuurde Rome een leger onder leiding van Metellus, een goede commandant die ook onvergankelijk was en onverschillig stond tegenover het goud van Jugurtha. De Romeinen versloeg en veroverde Jugurtha uiteindelijk, met de hulp van de koning van Mauritanië, na zes jaar oorlog.
Plutarchus (Life of Marius, 12) schreef dat Jugurtha naakt in het Tullianum was geduwd, een putachtige kerker die vroeger een waterreservoir was geweest. Sommige versies zeggen dat hij gewurgd was; anderen zeggen dat hij van de honger stierf.
6 Spartacus
Spartacus (ca. 111-71 v. Chr.) Was een Romeinse slaaf van Thracische afkomst die in 73 v. Chr. Uit een trainingskamp van een gladiator ontsnapte. Hij nam 78 andere slaven met zich mee en profiteerde van de ongezonde ongelijkheden van de Romeinse samenleving door duizenden andere slaven en behoeftige plattelandsbewoners te rekruteren. Frontinus (Stratagems: 1.5.22) rapporteerde dat het leger van Spartacus dode lichamen zou vastmaken aan staken buiten hun kamp en hen wapens zou verschaffen om de indruk te wekken dat ze talrijker en beter georganiseerd waren dan ze waren.
De opstand van Spartacus duurde twee jaar en werd verpletterd door de Romeinse generaal Crassus. Plutarchus (Life of Crassus, 11) meldt dat Spartacus tijdens zijn laatste aanval zichzelf in Crassus lanceerde en hem bijna vermoordde: "Door het midden van armen en wonden miste [Spartacus] hem [Crassus], maar doodde twee centurions die aanvielen hij samen. "
Spartacus werd gedood, maar zijn daden veranderden hem in een legende. Ongeveer 5.000 van zijn mannen vluchtten naar het noorden na de nederlaag, en meer dan 6.000 werden gekruisigd.
5 Vercingetorix
Jarenlange brutaliteit gepleegd door Julius Caesar in Gallië overtuigde Vercingetorix (ca. 82 BC-46 v. Chr.) Dat de Gallische stammen zich moesten verenigen tegen Rome of moesten sterven. Hij probeerde de raad van zijn geboortestad te overtuigen om tegen de Romeinen te vechten, maar hij werd verbannen. Hij ging naar het platteland, hief een kracht op tegen Gergovia en nam de macht over.
In 52 voor Christus nam Vercingetorix Cenabun (het huidige Orleans), waar hij veel Romeinen afslachtte en alle voorzieningen in beslag nam. De meeste Gallische stammen vergezelden hem, maar ze waren geen partij voor het zeer georganiseerde Romeinse leger, en Vercingetorix gaf de opdracht om de Romeinen altijd te bevechten vanuit een gunstige landpositie. Als dat niet mogelijk was, zou zijn leger zich terugtrekken en het hele land verbranden, niets nalaten en de Romeinen van voorraden beroven.
Zijn laatste positie tegen Rome was tijdens het beleg van Alesia. Vercingetorix kwam naar Caesar om genade te vragen, in de hoop meer Gallische slachtoffers te voorkomen. Sommige Gallische stammen mochten vertrekken, maar veel soldaten werden slaven. Vercingetorix werd zes jaar lang in Rome als gevangene vastgehouden en uiteindelijk ter dood gebracht.
4 Boudicca
Boudicca (circa 33 na Christus) was de koningin van de Iceni, een oosterse Brittonische stam. Toen de koning stierf, probeerden de Romeinen het koninkrijk te grijpen en de Iceni voegden zich bij hun koningin en veroorzaakten een opstand. Sommige naburige stammen voegden zich bij hen en samen lanceerden ze een aanval tegen de stad Colchester, waar veel Romeinen werden afgeslacht.
Vandaar marcheerden ze naar Londen, het hart van de Romeinse handel in Groot-Brittannië, en verbrandden het op de grond. Cassius Dio (Geschiedenis 62.7) beschrijft de gruwelijke vergelding van Boudicca: de meeste vooraanstaande vrouwen werden naakt opgehangen, hun borsten doorgesneden en aan hun mond genaaid "om te zorgen dat de slachtoffers ze lijken op te eten."
Boudicca's rebellie werd beëindigd door de Romeinse generaal Suetonius in de Battle of Watling Street. Suetonius nam de rebellenstrijd op in een smal veld en neutraliseerde het numerieke voordeel van Boudicca. Boudicca ging met pensioen in haar geboorteland, waar ze haar leven beëindigde door gif te drinken.
3 Shapur I
Shapur I (240-270) was een Sassanid-heerser die vastbesloten was om de gebieden te herwinnen die zijn Perzische voorouders verloren hadden, waarvan de meeste onder Romeinse controle lagen. Shapur veroverde Syrië en de hoofdstad Antiochië, een van de grootste door Rome gecontroleerde steden. De Romeinen sloegen terug en heroverden een deel van de verloren gebieden, maar ze lieten andere gevechtsfronten open.
Keizer Valerian bood persoonlijk voorwaarden aan Shapur, samen met zijn hogere officieren. Shapur nam ze allemaal gevangen, en Sasanian bronnen beweren dat Valeriaan werd gebruikt als een menselijk montageblok voor Shapur om te ascenderen naar zijn paard en vervolgens te doden. Zijn huid was gevuld met stro en werd weergegeven als een trofee.
Beide partijen waren nauw op elkaar afgestemd, en het resultaat van Shapur's oorlog tegen Rome was niet doorslaggevend. Shapur stierf rond 270 aan ziekte, voordat Rome Valerianus kon wreken.
2 Alaric I
In 395 werd Alaric I (ca. 370-410) benoemd tot koning van de Visigoten, een machtige stam gevestigd in de voormalige Romeinse provincie Dacia (het huidige Hongarije, Roemenië en Slovenië). De Visigoten waren de bondgenoten van Rome geweest, maar de behandeling die ze kregen van de Romeinen deed hun positie heroverwegen. Alaric leidde de Visigoten tegen Rome en plunderde onderweg veel steden. In 408 belegerden ze de stad Rome zelf.
De Romeinen probeerden Alaric aan te vallen en er volgden nog twee belegeringen. Tijdens het derde beleg opende iemand de poorten van de stad. Op 24 augustus 410 ontsloeg de Visigoths Rome. Het was geen gewelddadige daad; de Visigoten waren alleen op zoek naar plundering.
Alaric marcheerde toen zuidwaarts naar Calabrië met de bedoeling Afrika binnen te vallen, de bron van de graanvoorraad waarop de Romeinen afhingen, maar een plotselinge ziekte maakte een einde aan zijn leven. De loop van de Busento-rivier werd omgeleid en het lichaam van Alaric werd begraven in de rivierbedding. De loop van de rivier werd hersteld om zijn rustplaats te beschermen.
1 Attila The Hun
Toen Attila (circa 406-453) de heerser werd van het volk van Hunnic verdubbelde hij de eerbetuiging dat Rome de Hunnen betaalde en een aantal aanvullende voorwaarden oplegde die meer op afpersing dan een deal leken. In 447 viel Attila delen van het oostelijke rijk binnen. Rome heeft een van Attila's luitenants omgekocht om zijn meester te vermoorden. De plot mislukte en verstoorde Attila, die niet zou vergeven noch zou vergeten.
Theodosius stierf in 450 na Christus, en Attila werd geïnformeerd dat hij nooit nog een cent van Rome zou ontvangen. Attila viel verschillende steden in de westelijke helft van het rijk binnen. Met de steun van de Visigoten engageerde Aetius, een Romeinse generaal, Attila in de slag om de Catalunische vlaktes in 451. Beide zijden waren nauw op elkaar afgestemd: Attila en zijn troepen vertrokken en marcheerden naar Rome.
Het anticlimaxeffect van Attila kwam twee jaar later: hij werd dood aangetroffen, verstikt in zijn eigen bloed na het vieren van zijn bruiloft.
Cristian is een freelance schrijver en redacteur van Ancient History Encyclopedia. Hij studeert momenteel archeologie (University of Leicester) en heeft een sterke passie voor het menselijke verleden.