Delen:
10 archeologische ontdekkingen die werden gedaan door Pure Chance
We zijn altijd verbaasd als archeologen buitengewone en magnifieke ontdekkingen tegenkomen. Soms zijn de ontdekkingen vrij klein en misschien onbeduidend (zoals een enkele munt uit eeuwen geleden) en soms zijn ze groter en ongelooflijk belangrijk (zoals een vergeten oude stad). Hoewel een aantal belangrijke ontdekkingen worden gedaan als onderdeel van goed geplande expedities en zijn niet bijzonder verrassend, zijn ongelooflijke archeologische ontdekkingen soms gemaakt door puur toeval. Hieronder vindt u een lijst met 10 belangrijke archeologische vondsten die per ongeluk volledig zijn ontdekt.
10 19e-eeuws bordeel
In 1997 gaf het Smithsonian Institution opdracht tot een archeologische studie van de locatie waarop het National Museum of the American Indian zou worden gebouwd en gevonden voorwerpen, die al meer dan een eeuw waren begraven en onaangetast, die alleen afkomstig konden zijn van een welgesteld huishouden. Deze hoogwaardige, dure items waren een ongewone vondst in een gebied dat vroeger bekend stond als een arbeidersbuurt, en als gevolg daarvan werden oude kaarten en onroerendgoedrecords geraadpleegd. Toen werd bevestigd dat de overblijfselen waren van een 19e-eeuws bordeel dat werd gerund door Mary Ann Hall, een mysterieuze, succesvolle ondernemer.
Voorafgaand aan de opgraving wisten archeologen niet precies wat ze zouden vinden, hoewel ze hun vermoedens wel hadden. Archivistisch onderzoek dat werd uitgevoerd vóór de archeologische opgravingen onthulde dat het huis werd bezet door een vrij groot aantal vrouwtjes, een feit dat de onderzoekers en archeologen nogal vreemd vonden. Het waren echter de artefacten die wezen op de feitelijke, enigszins schandalig karakter van het etablissement. Honderden champagnekurken en kapotte flessen, scherven duur porselein, zaden van exotisch fruit en vrouwenverzorgingsartikelen maakten het duidelijk dat het huis inderdaad een bordeel was. Het was echter geen gewoon bordeel. Het stond in de nabijheid van Capitol Hill en werd bezocht door elite klanten.
Tegenwoordig worden veel van de overblijfselen uit het bordeel van Mary Ann Hall bewaard in de Historical Society of Washington, DC, en kunnen ze met een afspraak worden bekeken.
9 Herculaneum
De meeste mensen zijn bekend met de vernietiging van Pompeii, die plaatsvond in 79 na Christus. Het is tenslotte een van de grootste toeristische attracties in Italië en trekt jaarlijks duizenden toeristen. Echter, een aanzienlijk kleiner aantal mensen weet dat de dag dat de Vesuvius uitbarstte, het ook een andere Romeinse stad Herculaneum vernietigde.
Op de dag van de uitbarsting lag Pompeii beneden de wind van de vulkaan en werd zo snel begraven onder een laag as. Herculaneum, aan de andere kant, was boven de wind en werd meer dan 12 uur later vernietigd toen het werd getroffen door een explosie van brandende as, steen en vulkanisch gas. De explosie was van zo'n hoge temperatuur dat het direct alles in de stad verkoolde, waardoor Herculaneum extreem goed bewaard bleef (meer nog dan Pompeii, in feite).
Hoewel de stad Herculaneum nooit helemaal verloren of vergeten was, duurde het tot de 18e eeuw toch tot het 'geheel opnieuw ontdekt' werd - geheel per ongeluk. In 1709 was een boer bezig met het graven van een put en vond hij een aantal gedetailleerde marmeren stenen. Later besefte hij dat hij de overblijfselen van het prachtige Romeinse theater van Herculaneum, dat al meer dan 1000 jaar ongestoord onder zijn velden lag, had ontdekt.
Na de eerste onopzettelijke ontdekking werd een reeks "roof" -assen en -tunnels gegraven om de site van waardevolle spullen te strippen. Niet lang daarna werd Herculaneum echter op een meer wetenschappelijke basis verkend voor koning Karel van Bourbon. In de 20e eeuw werden archeologische opgravingen hervat op een veel modernere en wetenschappelijkere basis, wat resulteerde in de ontdekking van meer interessante Romeinse voorwerpen.
8 De Edinburgh Vaults
In 1785 begon de bouw van de Edinburgh Vaults onder de South Bridge in Edinburgh, Schotland, en werd voltooid en geopend in 1788. Het oppervlak van de South Bridge was dus bezaaid met tal van bloeiende bedrijven met hun ateliers onder hen, terwijl ze nog steeds onder deze woonruimte bestond. Hoe lager je was onder de brug, hoe lager je sociale status was.
Het leven onder de brug was constant in beweging en ontwikkeling. Criminelen verplaatsten illegale materialen door de tunnels op een zwarte markt, een rosse buurt met gokspots, pubs en bordelen werden opgericht, en misdaad en moord floreerden. Er wordt zelfs gezegd dat seriemoordenaars op een gegeven moment meer dan een dozijn slachtoffers konden vermoorden en de lichamen in de kluizen konden opslaan zonder te worden ontdekt of gestopt.
De omstandigheden in de gewelven waren echter zo slecht dat zelfs de armste burgers hun ondergrondse sloppenwijken verlieten tussen 1835 en 1875. De gewelven werden uiteindelijk gesloten en vergeten.
In de jaren tachtig probeerde een rugbyspeler en cafébezitter, Norrie Rowan, zijn Roemeense collega Cristian Raducanu (die naar het Verenigd Koninkrijk was overgelopen) te helpen ontsnappen aan de Roemeense geheime politie en ontdekte een tunnel onder zijn bar die naar de Edinburgh Vaults leidde. De vondst leidde tot de succesvolle ontsnapping van Raducanu en de opwekking van de kluizen. De tunnels en kamers zijn uitgegraven en hersteld. Toen kinderspeelgoed, medicijnen en andere huishoudelijke artikelen werden ontdekt, werd duidelijk dat de Edinburgh Vaults de thuisbasis waren van veel ongelukkigen. Tegenwoordig zijn de gewelven een belangrijke toeristische attractie voor diegenen die op zoek zijn naar de spanning van spooktochten.
7 Venus De Milo
Het beroemde beeldhouwwerk van Venus de Milo werd ontdekt in 1820 door een boer genaamd Georgios (of Yourgos) Kentrotas op het Egeïsche eiland Melos (alias Milos of Milo).Kentrotas was bezig met het ploegen van een veld toen hij een grot tegenkwam die de helft van een standbeeld van de godin Aphrodite bevatte.
De gebeurtenissen die volgden zijn niet helemaal duidelijk, en verschillende bronnen geven iets andere verhalen over wat er daarna gebeurde: sommige bronnen beweren dat Kentrotas het beeld in een schuur had verstopt en het voor zichzelf wilde houden, maar het standbeeld werd uiteindelijk door Turks ontdekt en in beslag genomen autoriteiten. Kort daarna heeft de Franse ambassadeur in Turkije het gekocht en (na enig herstelwerk) het aangeboden aan koning Lodewijk XVIII van Frankrijk, die het in het Louvre plaatste, waar het tot op de dag van vandaag blijft.
Andere bronnen beweren dat een Franse officier met de naam Olivier Voutier Melos bezocht op het moment dat Kentrotas het standbeeld vond en drong er bij hem op aan de andere helft ervan op te zoeken. Kentrotas verplichtte zich en ontdekte al snel de andere helft, samen met een beeld uit de zesde eeuw voor Christus van de jonge Hermes en Hercules als een oude man. Voutier maakte een schets van het standbeeld van Aphrodite en stuurde het naar Louis Brest, de Franse vice-consul voor Melos, die het op zijn beurt naar de Franse consul in Constantinopel stuurde. Deze laatste besloot om het standbeeld van Aphrodite voor Frankrijk te bemachtigen en stuurde een afgezant naar Melos. In de tussentijd echter verkocht Kentrotas het beeld aan een andere man namens de prins van Moldavië. Het standbeeld stond klaar om aan boord van een schip voor Roemenië te worden gezet toen het Franse schip naar binnen voer. Na wat onderhandelen kochten de gezant en Louis Brest het standbeeld als een geschenk voor Lodewijk XVIII. Venus de Milo verscheen vervolgens in het Louvre op 1 maart 1821.
Het is interessant om op te merken dat een voetstuk, een stuk van een linkerbovenarm en een linkerhand die een appel vasthoudt, samen met het standbeeld werden gevonden. Het is echter niet duidelijk of deze fragmenten tot de Venus de Miloen terwijl er pogingen werden gedaan om een ontwerp te maken ter vervanging van de ontbrekende armen, werd uiteindelijk besloten het beeld te laten zoals het was toen het per ongeluk door de Griekse boer werd gevonden.
6 Chinese mummie
In 2011, in Taizhou, een stad aan de oostkust van de Chinese provincie Jiangsu, waren wegwerkers bezig met het verbreden van een weg, waarbij ze de weg vrijmaakten door verschillende voeten in de grond te graven. Toen de arbeiders ongeveer 2 meter onder het oppervlak spitten, troffen ze een groot, stevig object. Omdat ze zich realiseerden dat het object dat ze per ongeluk hadden gevonden van grote waarde zou zijn, namen ze contact op met een team van archeologen om het gebied op te graven.
De archeologen bepaalden toen dat het object eigenlijk een graf was met een drielaagse kist erin. Toen de hoofdkist werd geopend, werden lagen zijde en linnen bedekt met bruine vloeistof opgemerkt, maar de grootste verrassing wachtte nog steeds: onder het linnen en de zijde ontdekten ze de overblijfselen van een vrouwelijk lichaam. De overblijfselen waren zo goed bewaard gebleven dat de wenkbrauwen, het haar en de huid van de vrouw na meer dan 600 jaar nog steeds intact waren.
5 vorstelijke Romeinse villa
Toen de ontwerper Luke Irwin en zijn vrouw besloten om een oude schuur op hun nieuw verworven eigendom in Engeland om te zetten in een ruimte voor tafeltennis, kwamen ze bij een meest buitengewone vondst - een vorstelijke Romeinse villa op slechts 18 meter (60 voet) van hun voorkant deur.
In een poging om hun tafeltenniskamer bij elkaar te zetten, huurden de Irwins elektriciens in om kabels te leggen voor verlichting. De spectaculaire ontdekking werd bijna helemaal niet gemaakt: de elektriciens stelden aanvankelijk voor om een bovengrondse kabel van het huis van de Irwins op te laden om de stroom aan de schuur te leveren, maar gelukkig stond Irwin erop dat er in plaats daarvan een ondergrondse kabel werd gelegd. De elektriciens gaven toe en al snel begon het boorproces. Slechts 46 centimeter (18 in) onder het oppervlak raakten ze een vreemde, harde laag. De laag bestond uit stukjes mozaïek.
Irwin stuurde snel een foto van het mozaïek naar de raad, en kort daarna kwamen archeologen naar hun huis, klaar om de site op te graven. Ze ontdekten dat het mozaïek deel uitmaakte van de vloer van een uitgebreide en extreem goed bewaarde villa, die dateert uit tussen 175 n.Chr. En 220. De graven hebben ook honderden oesterschelpen, aardewerk van hoge kwaliteit, broches, munten en de botten van wilde dieren. Andere vondsten waren een Romeinse put en de stenen kist van een Romeins kind, dat eerder als bloembed werd gebruikt. De site was niet aangeraakt sinds de villa meer dan 1400 jaar geleden instortte. Als gevolg hiervan is het niet verrassend extreem belangrijk gevonden.
4 Het Lyceum
Plato was de grondlegger van de eerste universiteit in de westerse wereld, de Academie. Aristoteles was een sterleerling van de Academie en in 335 voor Christus begon hij aan zijn eigen school, het Lyceum genaamd, in Athene. In de loop der tijd was het Lyceum echter verloren en de inspanningen van archeologen om de beroemde school te vinden, waren al meer dan 100 jaar vruchteloos.
Niettemin werd het Lyceum in 1997 per ongeluk ontdekt door werknemers die op een bouwplaats werkten voor het geprojecteerde Museum of Modern Art. Stel je de verrassing voor toen uitgravingen door de arbeiders op een onverhard parkeerterrein een oud complex met een centrale binnenplaats en een worstelgebied (bekend als palaestra) onthulden! Archeologen bevestigden later dat de magnifieke ontdekking een onderdeel was van het Lyceum. Natuurlijk betekende de spectaculaire ontdekking van de oude school dat er een alternatieve locatie moest worden gekozen voor het kunstmuseum, aangezien de overblijfselen van het Lyceum zijn veranderd in een openluchtmuseum.
3 De Banwell-grotten
De Banwell-grotten bestaan uit de "Stalactietengrot" en de "Bottengrot". De Stalactietengrot werd in 1757 bij toeval ontdekt door plaatselijke mijnwerkers, maar werd tot 1824 onaangeroerd gelaten, toen deze heropend werd met het doel om betalende bezoekers aan te trekken en geld in te zamelen voor een parochiale school. De toegang tot de grot was echter moeilijk en er werd dus een poging gedaan om een meer gemakkelijke toegang te creëren. De poging faalde, maar leidde tot de toevallige ontdekking van de Beengrot. De bottengrot is zo genoemd omdat hij bij zijn ontdekking was gevuld met modder met botten van dieren die tot 80.000 jaar oud waren en niet langer inheems in Engeland.
De plaats waar de ontdekking plaatsvond was eigendom van de bisschop van Bath en Wells, George Henry Law. Een huisje werd gebouwd aan de zijkant van de heuvel en werd geleidelijk vergroot. Diverse siergebouwen werden ook gebouwd. De beste botten van de Beenderengrot werden in een dergelijk gebouw weergegeven. Het is interessant op te merken dat de bisschop er rotsvast van overtuigd was dat de ontdekking van dierlijke beenderen het bewijs was van Noach's vloed. De grotten bleven nog enige tijd werken na de dood van de bisschop, maar sloten uiteindelijk in 1865 af voor het publiek.
2 De ruïnes van Serdica
In 2012 hebben ingenieurs die een nieuwe lijn voor de metro in de Bulgaarse hoofdstad Sofia hebben opgegraven, de overblijfselen gevonden van de kosmopolitische stad Serdica, waar Constantijn de Grote, de eerste christelijke Romeinse keizer, een jaar leefde terwijl hij op zoek was naar een nieuw kapitaal voor zijn rijk. Serdica was een belangrijke metropool en bevat fysieke sporen van Griekse, Romeinse en Byzantijnse culturen.
De gevonden ruïnes zijn meestal afkomstig uit de tijd dat Serdica de hoofdstad was van de Romeinse provincie Inner Dacia - de tijd waarin de stad op zijn grootste en meest bloeiende plek was. Archeologische opgravingen van de site opgegraven vloermozaïeken met symbolische Romeinse wijnrankbladeren, vroege rioleringssystemen, een rad van fortuin (dat waarschijnlijk werd gebruikt om geluk te brengen aan de inwoners), en particuliere badhuizen van de oude Romeinen die er woonden.
Vandaag is de plek waar de ruïnes van de oude stad Serdica zijn gevonden omgetoverd tot een openluchtmuseum.
1 Het kunstwerk van de grot van Lascaux
In 1940 ontdekte een groep tieners per ongeluk het oude kunstwerk in de grot van Lascaux in de buurt van Montignac, Frankrijk, nadat ze hun hond in een grot hadden gevolgd. Kort daarna werden archeologen op de hoogte gebracht van de vondst en werden opgeroepen om te onderzoeken.
De grot van Lascaux is versierd met ongeveer 600 geverfde tekeningen van dieren en symbolen en bijna 1500 gravures. De tekeningen zijn meestal van dieren, waaronder paarden, neushoorns, herten, herten en mythische wezens. Er is maar één menselijke figuur in de grot getrokken - een man met een vogelkop en een stijve penis. De schilderijen gevonden in de grot worden beschouwd als de mooiste voorbeelden van kunst uit de bovenste paleolithische periode. Archeologen geloven dat de grot een centrum was voor jacht en religieuze riten.
De grot van Lascaux werd in 1948 voor het publiek geopend, maar werd in 1963 gesloten omdat de kunstlichtjes en koolstofdioxide schade aan het delicate kunstwerk hadden veroorzaakt. Een replica van de grot werd in 1983 geopend en ontvangt duizenden bezoekers per jaar.