10 oude denkproblemen en paradoxen

De oude wereld gaf de mensheid enkele van de meest briljante denkers en filosofen. Van Socrates en Aristoteles tot Master Kung-sun Lung, ze veranderden voor altijd de manier waarop we naar de wereld keken. Sommigen van hen vormden denkproblemen en paradoxale situaties waar we nog meer dan 2000 jaar later over nadenken.

10 De drijvende man

Islamitische arts en filosoof Ibn Sina (ook bekend als Avicenna) schreef uitgebreid over de ziel en het intellect, naast andere onderwerpen. Zijn werk vormde de basis voor Europese filosofie eeuwen na zijn dood in de 11e eeuw. In Sina's werk over het concept van zelf en zelfidentiteit stelde hij een vraag die bekend is geworden als The Flying Man of The Floating Man:

Een man wordt gecreëerd zwevend in de lucht of in een substantie die hem volledig isoleert van fysiek gevoel. Zijn armen en benen raken elkaar of iets anders niet. Zijn ogen zijn altijd gesloten, hij is volledig stil en hij ontvangt geen enkele sensorische input. Herkent hij nog steeds zijn bestaan ​​en het concept van het zelf zonder zich bewust te zijn van het bestaan ​​van een fysieke vorm? Wat betekent dat voor het idee van een onafhankelijke, onsterfelijke ziel?

9 Meno's Paradox

Meno's Paradox is vernoemd naar een student van Socrates. Socrates was beroemd om zijn onderzoek naar de ideeën van onwetendheid en onderzoek, maar het was Meno die de paradox ontwikkelde die het probleem tussen de twee definieerde.

De paradox stelt dat niets kan worden geleerd door vragen te stellen. Als een persoon het antwoord al kent, heeft het geen zin om te vragen. Als ze het antwoord niet weten of waarnaar ze op zoek zijn, heeft het geen zin om te vragen omdat ze een juist antwoord of zelfs de informatie waarnaar ze zoeken niet zouden kunnen herkennen. De aard van onderzoek maakt het zinloos en onnodig, zo niet helemaal onmogelijk.

De paradox valt uit elkaar als je bedenkt dat de meeste mensen in verschillende staten van gedeeltelijke onwetendheid leven en precies genoeg informatie kennen om in de juiste richting te worden geleid, bijvoorbeeld woorden opzoeken in een woordenboek.

8 De kosmische rand

In de vijfde eeuw voor Christus hebben filosoof en soldaat Archytas een schijnbaar eenvoudige vraag gesteld. Hij vroeg: "Wat gebeurt er met een speer wanneer deze over de buitenste grens van het universum wordt geslingerd? Keert de speer terug of verdwijnt uit deze wereld? "

Latere filosofen, waaronder Lucretius de epicurist, zouden de vraag van Archytas citeren toen ze hun eigen argumenten voor een eindeloos, oneindig universum formuleerden. Lucretius stelt dat er maar twee mogelijke antwoorden kunnen zijn - een oneindig universum of een soort van grens. Anderen hebben het raadsel ingewogen en gezegd dat het zo ondenkbaar is als een oneindig universum is, dat het ondenkbaar is om je voor te stellen dat je op de rand van het raadsel staat en in het niet-bestaan ​​terechtkomt.

Omdat het geen zin had om de speer van de rand van de kosmos te laten terugspringen, mag er geen rand zijn.

7 De kip of het ei?

Een raadsel dat al eeuwen filosofen en wetenschappers heeft onderdrukt, de vraag of de kip of het ei als eerste kwam, werd geregistreerd door de Griekse historicus Mestrius Plutarchus. Toen hij een hele sectie wijdde aan de vraag in zijn essaybundel, was het al een bekend dilemma en hij stelde het idee dat het verre van een vraag was over eieren en kippen. Het dilemma kan aan de hele schepping worden voorgelegd.

Aristoteles heeft een heel praktische benadering gekozen om te proberen het antwoord te bepalen. Embryologie was op dat moment al eeuwen bestudeerd, maar hij onderzocht kippeneieren in verschillende stadia van ontwikkeling om de groei van embryo's in kaart te brengen. Uiteindelijk besloot hij dat geen van beiden op de eerste plaats kwam, omdat het ei niet zonder de kip kon bestaan ​​en de kip zonder het ei niet kon bestaan.

6 De plank van Carneades

Carneades was een Griekse geleerde die rond 214 voor Christus in Cyrene geboren was. Tegen de tijd dat hij de belangen van Athene in Rome vertegenwoordigde, schreef hij ook uitgebreid over de ideeën van rechtvaardigheid. Hij is degene die meestal wordt gecrediteerd met het ontwikkelen van het plank-raadsel (hoewel het misschien oorspronkelijk is geformuleerd door een van zijn tijdgenoten).

Het scenario beschrijft twee schipbreukelingen, verdwaald op zee. Het enige dat overblijft van hun schip is een enkele houten plank. Ze zwemmen allebei ervoor, wetende dat het hun enige overlevingskans is. In één versie bereiken ze de plank op hetzelfde moment. De ene man duwt de andere weg en redt zichzelf. In de andere versie staat één man op de plank, terwijl de andere hem afzet en verdrinkt om zichzelf te redden.

Hoe dan ook, de persoon op de plank wordt uiteindelijk gered. Kan hij worden berecht voor het nemen van een ander mensenleven om zijn eigen leven te redden, of is een noodzaak een geldig excuus?

5 Paradox van Chrysippus

De stoïsche filosoof Chrysippus schreef uitgebreid over het bestaan ​​van deugden en kenmerken in een enkel lichaam om het zelf te vormen. Hij stelde het bizarre geval van Dion en Theon voor om het idee te illustreren van wat het zelf is:

Neem een ​​persoon, de puzzel zegt, en noem hem Dion. Neem dezelfde persoon en wijs de naam Theon toe aan elk deel van hem behalve één voet. Knip de voet af om ze identiek te maken. Omdat twee mensen niet tegelijkertijd in dezelfde ruimte kunnen wonen, moet een van hen sterven met het verwijderen van de voet. Chrysippus beweert dat Theon sterft terwijl Dion leeft, omdat Theon niets kan verliezen wat hij nooit had en ophoudt te bestaan.

Hoewel de stoïcijnse school het over het algemeen eens was met deze analyse, betoogde de academische Philo dat het Theon was die zou overleven. Zijn argument was dat, omdat Theon niets te verliezen zou hebben, hij onherstelbaar aan het incident zou ontsnappen, en Dion zou omkomen.

4 De paradox van de schuldenaar

In de vijfde eeuw voor Christus poneerde Epicharmus van Syracuse enkele van de vroege Griekse komedies.In één poseerde hij een scène die bedoeld was om humoristisch te zijn, maar uiteindelijk leidde tot een volledig debat over de aard van het zelf:

Een karakter heeft geld van een ander geleend en kan hem niet terugbetalen. De lener vraagt ​​de geldschieter of hij een aantal steentjes heeft en nog een steen toevoegt of weghaalt, als hij hetzelfde nummer heeft. Wanneer de geldschieter zegt: "Nee", verklaart de kredietnemer dat, aangezien de mensheid altijd groeit en verandert, hij niet langer dezelfde persoon is die geld leende, en hij hoeft het niet terug te betalen.

Het verhaal gaat verder met de geldschieter die de lener een goed pak slaag geeft en vervolgens beweert dat hij niet langer dezelfde persoon is die de lener heeft geslagen en niet verantwoordelijk zou kunnen worden gehouden.

Metafysica worstelt nog steeds met de relatie tussen onze fysieke vormen, intrinsieke verandering en of we wel of niet ooit als een geheel nieuwe of andere persoon kunnen worden beschouwd.

3 Een wit paard is geen paard

Deze niet-zo-rechtlijnige observatie komt van de Chinese filosoof Master Kung-sun Lung en de zijne Verhandeling over het witte paard, geschreven rond 250 voor Christus. Het argument stelt eenvoudig dat een wit paard geen paard is, en het heeft talloze argumenten voortgebracht over de aard van taal en logica.

Mensen debatteren al meer dan 2.000 jaar over de logica van de verklaring, maar een van de fundamentele argumenten is dat aangezien 'paard' de vorm van het beest definieert en 'wit' verwijst naar een kleur, 'paard' kleurneutraal is, En het kan niet hetzelfde zijn als een "wit paard". Niemand zou zeggen dat een "wit paard" en een "geel paard" hetzelfde zijn, en aangezien "paard" en "wit paard" niet altijd verwijzen naar de exact dezelfde dingen, ze zijn niet gelijk.

Daarom is een wit paard geen paard.

2 De paradox van een graan van gierst

Zeno van Elea was een filosoof uit de vijfde eeuw voor Christus, Griekenland, en hij stond bekend om zijn paradoxen. Hij ontwikkelde de paradox van de korrel van gierst, maar gaf er nooit zijn eigen mening over, eenvoudig de observatie achterlatend voor de rest van de wereld om te argumenteren over:

Wanneer een schepel gierst valt, maakt hij heel duidelijk een geluid. Maar wanneer een enkele gierstkorrel valt, is er geen geluid. Hoe kan een gierst van gierst een geluid maken, wanneer geen van zijn afzonderlijke onderdelen dat doet?

De paradox is op verschillende manieren geïnterpreteerd. Men stelt eenvoudig dat er niets mis is met delen met verschillende eigenschappen van het geheel, terwijl een ander stelt dat de enkele korrel wel een geluid maakt; we kunnen het gewoon niet horen. Met deze interpretatie wordt het een les in hoe we niet noodzakelijkerwijs op onze eigen gehoor moeten vertrouwen.

1 Epicurean Paradox

Epicurisme is een school van denken die het streven naar rust en vrijheid van pijn en ongemak leert, maar de belangrijkste denkers verdiepten zich ook in de problemen die ze met religie zagen. Epicurus en zijn studenten beeldden hun idee van God (of goden) uit als een soort van hands-off houding ten opzichte van menselijke aangelegenheden, en zij ontwikkelden ook de epicurische paradox.

De paradox is ook bekend als het probleem van het kwaad, en er staat dat als God almachtig is, hij in staat zou moeten zijn om alle kwaad in de wereld te verslaan. Omdat het kwaad in de wereld bestaat, heeft hij er ook voor gekozen het niet te verslaan of het niet te verslaan. Dat maakt of God niet zo machtig als beweerd wordt of een kwaadaardig wezen dat helemaal in orde is met de aanwezigheid van het kwaad in de wereld.

Voor Epicurus is de enige rationele verklaring dat er niet zoiets bestaat als een almachtige, altijd aanwezige, welwillende God.