10 Alternatieve plannen uit de Tweede Wereldoorlog die de geschiedenis hadden veranderd

Tijdens de Tweede Wereldoorlog had iedereen een plan - of dacht dat tenminste. Maar voor elk plan dat in werking wordt gesteld, wordt een alternatief geschrapt of verborgen gehouden voor toekomstig gebruik. En als een van de onderstaande plannen was gebruikt, zou onze geschiedenis volledig zijn veranderd.

10De twee Japanse voorstellen om Australië binnen te vallen

In 1942 vond een reeks ontmoetingen plaats tussen de oorlogsplanners van het Japanse keizerlijke leger en de marine. Hun strijdkrachten hadden al een groot deel van de Stille Oceaan bezet en Australië was het volgende voor de hand liggende doelwit. De marine stelde een beperkte invasie voor in het noorden van Australië om te voorkomen dat Britse en Amerikaanse troepen het als basis gebruiken. Het leger verwierp dit plan omdat ze ervan overtuigd waren dat het zou uitmonden in een uitputtingsslag. Het bevel van het leger zou eigenlijk de voorkeur hebben gegeven aan een volledige invasie, maar de enorme omvang van het Australische continent zou 10 divisies vereisen - een aantal dat ze niet zouden kunnen produceren terwijl de meeste van hun troepen in China gestationeerd waren. Het vervoeren en leveren zou ook een logistieke nachtmerrie zijn.

In plaats daarvan stelden ze een plan voor om Australië te omcirkelen, Operatie FS genaamd. Door Oost-Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden en de Nieuw-Caledonië-Fiji-eilanden te bezetten, zou Australië volledig geblokkeerd zijn en gedwongen worden zich over te geven. Noch de invasie noch de omsingeling heeft ooit plaatsgevonden, omdat de Amerikaanse marine de Japanners zou verlammen in een reeks beslissende veldslagen over de Stille Oceaan.

9Een geallieerde invasie één jaar eerder dan D-Day

In 1942 bedacht generaal Dwight Eisenhower een plan voor een vroege invasie in Duitsland. De operatie Round-up, het plan, zou geallieerde troepen al in 1943 in Frankrijk laten landen. Het doel was om de druk op de Sovjets te verlichten door Duitsland te dwingen een oorlog met twee frontions te voeren. Britse planners geloofden echter dat de aanval prematuur was, aangezien de Duitse verdedigingswerken nog steeds te formidabel waren voor de troepen die ze ter beschikking hadden. De aanval werd uitgesteld in het voordeel van Operatie Torch, die gericht was op een zachter doelwit - Noord-Afrika. Van daaruit zouden de geallieerden uiteindelijk hun weg naar Italië vinden. Operation Roundup werd een jaar later geïmplementeerd, in de vorm van Operation Overlord.

8Hitler's plan om Zwitserland binnen te vallen

Na de klinkende overwinning op Frankrijk in 1940 gaf Hitler snel opdracht aan zijn generaals om een ​​plan voor te bereiden voor de invasie van Zwitserland. Operatie Tannenbaum (Duits voor "dennen" genoemd), de campagne vroeg in eerste instantie 21 Duitse afdelingen, maar werd later teruggebracht tot 11 vanuit het noorden en 15 Italiaanse afdelingen in het zuiden. Gelukkig gaf Hitler, die de Zwitsers haatte om hun natie een "puistje in het aangezicht van Europa te noemen", nooit toestemming gegeven om binnen te vallen. Er wordt verondersteld dat zijn aandacht was gericht op de Sovjet-Unie en Groot-Brittannië.

Wat de Zwitsers betreft, ze waren duidelijk bereid om tot de dood te vechten. De hele bevolking was bewapend en meer dan 400.000 mannen gemobiliseerd om te vechten sinds het begin van de oorlog. De beroemde Zwitserse generaal Henri Guisan heeft de genoemde strategie aangenomen verdediging du reduit. De Zwitsers zouden aanvankelijk hun grenzen verdedigen, voordat ze zich terugtrekken in verschillende forten in de Alpen, waar ze zouden vechten tegen de laatste man. Een langdurige guerrillaoorlog op de koude berghellingen van Zwitserland zou de Asmogendheden duur hebben gekost.

7Dermany's invasie van Groot-Brittannië

Hitler was ook van plan om Groot-Brittannië binnen te vallen na het verslaan van Frankrijk. Operatie Seelowe (Duits voor zeeleeuw) zou 160.000 Duitse soldaten aan boord van 2000 binnenvaartschepen hebben gemobiliseerd om het Engelse Kanaal over te steken. Zijn generaals waren echter bang voor de Britse Royal Navy en de luchtmacht en voerden aan dat luchtoverwinning als eerste moest worden vastgesteld. De Luftwaffe probeerde de RAF te vernietigen in een reeks luchtgevechten gedurende een periode van drie maanden die bekend werd als de Battle of Britain. De Britten sloegen resoluut de Duitsers terug en de invasie werd voor onbepaalde tijd geannuleerd. Deze grote tegenslag beïnvloedde Hitler om naar het oosten te gaan in de richting van de Sovjet-Unie.

6Britain en de luchtaanval van Frankrijk op de Sovjet-Unie

Kort voordat de Tweede Wereldoorlog begon, waren Groot-Brittannië en Frankrijk al bezorgd over de Sovjet-Unie die olie aan Duitsland levert. Beide landen hadden net een niet-aanvalsverdrag ondertekend, waardoor Duitsland de oorlog kon beginnen zonder Sovjetinterferentie.

Als reactie hierop ontwikkelden Britse en Franse planners een plan, genaamd Operatie Pike, om de Sovjet-economie ernstig te verlammen door belangrijke oliefaciliteiten te bombarderen. Het olietekort zou ook de Duitse oorlogsinspanning ondermijnen. Ze concludeerden dat de beste doelen de olievelden van Azerbeidzjan zouden zijn, die op zeer korte afstand lagen van Britse en Franse bommenwerpers die in het Midden-Oosten gestationeerd waren. In april 1940 bereikten de bommenwerpers hun doelen, maar er vond geen bombardement plaats. In plaats daarvan besloten ze hun luchtmacht te gebruiken om de Sovjets te bedreigen over het leveren van olie aan de nazi's.

Nadat Duitsland de Nederlanden en Frankrijk binnenviel in 1940, werd het plan voor onbepaalde tijd opgeschort. De Britten vreesden dat de aanval had plaatsgevonden, de Sovjets zouden de kant van de Duitsers gekozen hebben.

5Japan's eigen Sovjet-invasieplan

Al in 1937 hadden de Japanners al een reeks operaties gepland om Sovjetgebieden in het Verre Oosten, met name in Siberië, te veroveren. Tijdens een keizerlijke conferentie in juli 1941 waren de Japanners het erover eens dat zij het Sovjetgebied alleen zouden binnenvallen als Duitsland de eigen invasie van de Sovjet-Unie goed zou doen. De Sovjets zouden gedwongen zijn geweest om een ​​twee-front oorlog tegen de Duitsers in het westen en de Japanners in het oosten te voeren. Hoewel de Japanners en de Sovjets een neutraliteitspact hadden, vertrouwde geen van beide partijen de ander, en beide bleven grote legers langs hun grens stationeren.

Het Japanse leger, dat een Hokushin-ron of "northward advance" -beleid, agressief gepleit voor de oorlogsverklaring aan de Sovjet-Unie. Ze voerden aan dat ze de Sovjetgebieden van het Verre Oosten gemakkelijk konden nemen, omdat de Sovjets te druk waren met het vechten tegen de Duitsers in Europa. Echter, een eerdere nederlaag tegen de Sovjets in 1939 bracht die positie in grote mate in diskrediet. Bovendien werden de Duitsers langzaam teruggeslagen door de Sovjets. Uiteindelijk kochten militaire functionarissen de Japanse marine en hun nanshin-ron of "zuidwaarts vooruit" -weergave, een zet die zou leiden tot oorlog met de Verenigde Staten.

4Duitsland is van plan om Gibraltar binnen te vallen en Spanje in de oorlog te dwingen

In 1940 kwamen de nazi's, gepaaid door hun falen om de weg vrij te maken voor de invasie van Groot-Brittannië door de Royal Air Force te vernietigen, een plan uit om het Britse bolwerk van Gibraltar te veroveren. Door beslag te leggen op Gibraltar, gelegen op het puntje van het Iberisch schiereiland, kan Duitsland voorkomen dat de Royal Navy in de Middellandse Zee opereert en de bevoorradingslijnen van Groot-Brittannië van het Suezkanaal volledig afsnijdt. Ze zouden de Britten proberen uit te hongeren tot overgave.

Operatie Felix met de codenaam, de invasie vereiste het sturen van Duitse troepen naar neutraal Spanje. Topambtenaren tussen de twee partijen hielden een reeks discussies over het voorstel. Adolf Hitler vroeg zelfs persoonlijk de Spaanse dictator Francisco Franco om zijn steun. Franco wees hem uiteindelijk af, aangezien de komst van Duitse troepen zou betekenen dat Spanje de oorlog zou ingaan aan de kant van Duitsland. Hij was meer bang voor een Britse invasie dan voor de Führer. Hitler zou operatie Felix blijven overwegen, zelfs nadat zijn strijdkrachten in 1941 de Sovjet-Unie waren binnengevallen.

3Japan was van plan de VS te treffen met chemische bommen

In de laatste dagen van de oorlog plande Unit 731, de Japanse gevreesde eenheid voor biologische en chemische oorlogvoering, een dodelijke chemische aanval op de Verenigde Staten. Kamikaze-bommenwerpers geladen met pest-bommen zouden zich richten op een slecht verdedigd maar dichtbevolkt gebied. Het gekozen doelwit was San Diego, Californië. De missie, Operation Cherry Blossoms in the Night genaamd, zou op 22 september 1945 worden uitgevoerd.

Tegen die tijd was de Japanse marine een bestedigde kracht en moest ze vertrouwen op vindingrijkheid om de missie uit te voeren. Om de bommenwerper binnen een groot bereik te krijgen, besloot het zijn nieuwste creatie te gebruiken - het onderzeese vliegdekschip. Dit was een enorme onderzeeër met een enkel vliegtuig op zijn hangar. De sub kon onopgemerkt dicht genoeg varen om het vliegtuig te lanceren. De aanval had geen militaire waarde, maar werd gezien als een laatste poging om de VS ervan te weerhouden het Japanse vasteland binnen te vallen. Het plan is nooit uitgevoerd, omdat de Amerikanen hen met de atoombom hebben verslagen.

2 De VS zouden Japan zijn binnengevallen

In april 1945 benoemde de Amerikaanse stafchef-generaal Douglas MacArthur tot leider van de laatste invasiemacht tegen Japan. Met de codenaam Operation Downfall, riep het plan op voor maar liefst 2,5 miljoen soldaten. Het plan zelf was verdeeld in twee delen: Operation Olympic en Operation Coronet. Beide zouden groter zijn geweest dan de landing op de Normandische D-day. Aangezien de Japanners bereid waren om tot de dood te vechten, waren de geallieerden bereid om chemische oorlogvoering te gebruiken.

Gelukkig gaf Japan zich over op 15 augustus nadat de atoombom op Hiroshima en Nagasaki was gevallen. Als Operation Downfall was gebeurd, zou het aantal slachtoffers huiveringwekkend zijn geweest: er wordt geschat dat Amerika zou hebben geleden tussen 400.000 en 800.000 doden en maar liefst vier miljoen gewonden, terwijl de Japanners 10 miljoen slachtoffers zouden hebben gemaakt.

1Churchill's plannen voor de Tweede Wereldoorlog

Na de nederlaag van Duitsland was Europa nu verdeeld tussen de geallieerden in het westen en de Sovjets in het oosten. Winston Churchill vertrouwde Stalin niet om de landen die zijn troepen bezette te bevrijden, en daarom stelden hij en zijn militaire planners Operatie Ondenkbaar op, waarmee de geallieerde troepen tegen Sovjet-troepen in heel Europa zouden zijn geplaatst. De vijandelijkheden zouden beginnen op 1 juli 1945 en gepaard gaan met het opnieuw inharnren van 100.000 Duitse soldaten om zich bij de geallieerden aan te sluiten. Hij wilde ook dat de VS de atoombom zou gebruiken als de Sovjets weigerden zich over te geven. De plannen van Churchill kwamen nooit uit, omdat de Amerikanen te moe waren voor een nieuwe oorlog. In een door het Witte Huis verzonden kabel vertelde de Amerikaanse president Harry Truman hem dat de VS hem niet zouden helpen de Russen uit Oost-Europa te verdrijven.