Delen:
10 Weird Epidemics that Remain A Mystery
In de laatste 200 jaar heeft de mensheid grote vooruitgang geboekt in de ontwikkeling van geneeskunde en medische technologie. Hoewel een groot aantal ziekten en infecties nog steeds ongeneeslijk zijn, weten we veel meer over de wetenschap van de ziekte - de ware aard van ziekte - dan op enig ander moment in onze geschiedenis.
Desondanks zijn er nog steeds veel plagen en pandemieën, zowel van eeuwen geleden als van de moderne tijd, die ons begrip van de geneeskunde in de war brengen of frustreren. Sommige kunnen alleen worden verklaard als uitbarstingen van hysterie of massale hallucinaties veroorzaakt door intense sociale druk. Anderen zijn zelfs meer mysterieus, zonder enige logica of reden. Hier is een lijst van 10 van zulke plagen, die de artsen van het verleden en het heden verbijsterd en verbijsterd hebben gemaakt.
10 The Carancas Meteorite Sickness
Tegen middernacht op een septembernacht in 2007 stortte een meteoriet neer tegen de aarde nabij de Peruaanse grens met Bolivia. De meteoriet, vernoemd naar de stad Carancas, de dichtstbijzijnde nederzetting van de inslagplaats, doodsbang voor degenen die dichtbij genoeg waren om het te zien.
Eén man werd door de botsing van zijn fiets geworpen, terwijl degenen die verder weg waren getuige waren van een vuurpluim van 1.000 meter (3300 voet) hoog die de meteoriet volgde. Maar toen het stof eenmaal was neergedaald en het kokende water dat uit de krater sijpelde opdroogde, leek iedereen in de buurt ongedeerd. Niemand was echt gewond geraakt door de impact. Ze beseften niet dat de echte ontbering nog moest komen.
In de nasleep van de crash traden honderden inwoners af om getuige te zijn van de smeulende overblijfselen van de meteoriet. Binnen enkele dagen waren maar liefst 200 van die lokale bevolking ziek. De symptomen van hoofdpijn, misselijkheid en braken en diarree verspreidden zich zo snel dat lokale artsen noodgedwongen tenten moesten bouwen rond het medisch centrum van de stad om de toevloed van lijdende patiënten het hoofd te bieden.
Werken aan gebouwen waarvan de ramen waren verbrijzeld door de kracht van de vallende meteoriet, de artsen zwoegden dagenlang en probeerden een oorzaak of een oorsprong te vestigen voor de mysterieuze pest. Geen duidelijk antwoord heeft zichzelf ooit gepresenteerd. Sommige wetenschappers, zoals Luisa Macedo, hebben betoogd dat het water dat werd opgegraven door de inslag was besmet met arseen en dat de "stoom" die uit de krater rolde, eigenlijk giftig gas was.
Maar anderen, zoals Jose Ishitsuka van het Peruviaanse Geofysisch Instituut, hebben erop gewezen dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat een meteoriet heet genoeg is om zo'n grote hoeveelheid kookstoom te produceren. Zoals het is, zullen we misschien nooit de waarheid van de Carancas-meteorietziekte kennen.
9 De juni-bugepidemie
Hier is een vreemde. De insectenepidemie in juni verwijst naar een incident in de zomer van 1962 toen een arbeider in een textielfabriek in de VS beweerde gebeten te zijn door een soort gevaarlijk insect. Overtuigd dat de nieuwste partij stof die de molen uit Engeland had gekregen, was vergeven van enge beestjes, weigerde de vrouw om weer aan het werk te gaan. Ze klaagde over hoofdpijn, duizeligheid en een pijnlijke uitslag. Al snel beweerden meer dan 50 van haar collega's dat ze waren gebeten door de ongrijpbare 'juni-bug'.
Het is begrijpelijk dat de molen werd gesloten voor inspectie en dat ambtenaren van de Centers for Disease Control (CDC) in Atlanta werden gestuurd om de uitbraak aan te pakken. Maar tot hun verrassing konden ze geen enkel bewijs vinden dat zo'n wezen zelfs bestond. De gezondheidsinspecteurs vonden slechts twee bijtende insecten in de hele plant, die geen van beiden de door de werknemers beschreven symptomen hadden kunnen veroorzaken.
Ondanks deze verbazingwekkende ontdekking, besloten ze om de molen toch te laten besproeien voor insecten. Er was tenslotte niets anders dat ze konden doen. Maar het meest ongelooflijke deel van het verhaal is dit: nadat de molen was besproeid en heropend, klaagde geen enkele persoon over de insectenbeten in juni. Was er echt iets verborgen in de stof?
8 De Tanganyika-lachepidemie
Het bleek dat 1962 een slecht jaar was voor mystificerende uitbraken. Maanden eerder, in het kleine dorpje Kashasha in Tanzania (toen Tanganyika genoemd), trof een epidemie van lachende aanvallen een meisjespension.
Het begon met slechts drie mensen en leek een gewone vorm van giechelen onder tieners. Maar aan het einde van de dag waren maar liefst 95 van de leerlingen van de school getroffen, meer dan de helft van de hele studentenlichaam. Het was 30 januari, de dag dat het lachen begon. Op 30 maart was de school volledig afgesloten van medische zorg voor haar studenten.
Het engste deel van de uitbraak was dat dit alles nog maar het begin was. Nadat het internaat gesloten was, werden de getroffen meisjes weggestuurd om te worden gehuisvest in verschillende dorpen. Misschien dachten de stafleden dat ze door het afscheiden van mensen die leed onder de lachende aanvallen, de verspreiding van de epidemie konden belemmeren. In plaats daarvan vermenigvuldigde het zich.
In mei leed 200 mensen in de nabijgelegen nederzetting Nshamba last van hysterisch gelach, en in juni werden nog eens 50 op een middelbare school in de buurt van Bukoba getroffen. Tegen de tijd dat het lachen wegebde - sommige mensen al 16 dagen besmetten - waren er 1.000 mensen of meer getroffen en in totaal waren 14 scholen gesloten. Tot op de dag van vandaag is er geen echte verklaring voor deze verontrustende reeks van gebeurtenissen.
7 De Kalachi slaapziekte
Spreken van kleine dorpen bezaaid met onverklaarbare epidemieën, laten we praten over Kalachi, een stad in het noorden van Kazachstan die werd geplaagd door niets anders dan besmettelijke vermoeidheid. Vanaf 2013 begonnen bewoners van de stad in diepe slaap te komen, bijna comateus, waar ze dagen achtereen zouden blijven.
Ongeveer een kwart van de inwoners van deze kleine nederzetting heeft in de afgelopen drie jaar minstens één keer slaapziekte geleden, en wetenschappers zijn er niet dichter bij om een duidelijke verklaring vast te leggen.
Veel mogelijke oorzaken zijn overwogen en terzijde geschoven. Professor Leonid Rikhvanov, een Russische wetenschapper die gespecialiseerd is in geochemie, verklaarde in een interview dat hij geloofde dat het antwoord te vinden was in een verlaten uraniummijn van het Sovjet-tijdperk die in de buurt van het dorp ligt.
Toen hij sprak over het radongas dat de mijn vult, zei Rikhvanov dat het "zou kunnen werken als een verdovende stof of een verdovingsmiddel. Momenteel wordt de ondergrondse ruimte van de mijn overstroomd en gassen worden naar de oppervlakte gedrukt. "De Kazachse regering was echter verre van overtuigd door dergelijke theorieën. Nog maar vorig jaar begonnen ze burgers uit Kalachi te evacueren, omdat ze geen andere manier hadden gevonden om de ziekte te bestrijden.
6 The West Bank Fainting Epidemic
Pech als je student bent - massa-hysterie-epidemieën lijken de gewoonte te hebben jou als hun slachtoffer te kiezen. In 1983 merkte een schoolmeisje in het Palestijnse stadje Arrabah dat hij ongecontroleerd hoest en niet in staat was om te ademen. Kort daarna stortte ze in, bewusteloos.
Binnen enkele uren volgden andere meisjes in de school hetzelfde en binnen enkele weken leden meer dan 900 mensen in verschillende dorpen op de Westelijke Jordaanoever aan identieke symptomen. Maar wat was de oorzaak?
Wahid Hamdallah, een voormalige burgemeester afkomstig uit een van de getroffen steden, geloofde dat hij het antwoord had. Hij kondigde publiekelijk aan dat de uitbraak het gevolg was van vergiftiging, een opzettelijke en kwaadaardige aanval op Palestina die door de Israëlische regering was georkestreerd.
Natuurlijk, in de strakke atmosfeer van de Westelijke Jordaanoever, deze veronderstelde openbaring gooide de paniek in overdrive. Bijna 250 mensen in Jenin begonnen te lijden aan de ziekte nadat ze een auto zagen rijden door de straten met dikke wolken zwarte rook. Ze waren ervan overtuigd dat ze vergiftigd werden.
Maar toen de CDC het schoolterrein onderzocht waar de ziekte was ontstaan, vonden ze slechts een spoorhoeveelheid waterstofsulfide, een gas dat vaak wordt geproduceerd door slecht onderhouden latrines. Kan een onrein toilet op de meisjesschool een uitbraak hebben veroorzaakt die honderden mensen heeft getroffen? Of was er die dag iets anders in Arrabah?
5 De Kolbigk-dans van zonde
Hoewel veel van de uitbraken op deze lijst de laatste decennia zijn geweest, was het verre verleden nog lang niet vrij van vreemde en onverklaarbare epidemieën. U hebt bijvoorbeeld misschien gehoord van de Dansende Plaag van 1518. De gebeurtenissen vonden plaats in het 16e-eeuwse Straatsburg, een Franse stad die toen werd geregeerd door het Romeinse Rijk.
In een smalle straat in de stad begon een vrouw die bekend stond als Frau Troffea vurig en zonder pauze te dansen. Ze ging door voor bijna zes dagen, niet in staat om te stoppen. Maar toen ze eindelijk deed, had het dansen zich verspreid. Binnen een week waren bijna 40 mensen ongecontroleerd aan het dansen op straat. Tegen het einde van de maand namen maar liefst 400 mensen deel aan deze opmerkelijke uitbraak en tientallen stierven aan uitputting of blootstelling.
Wat je je misschien niet hebt gerealiseerd, is dat dit beroemde incident verre van uniek is. Plagen van deze aard zijn al in 1021 geregistreerd. Toen begon een groep van 18 mensen in de Duitse stad Kolbigk ongecontroleerd buiten hun kerk te dansen en te voorkomen dat de plaatselijke priester zijn plichten vervulde.
Woedend op hun gedrag, vervloekte de priester naar verluidt de getroffen dorpelingen en beweerde dat zij "de dans van de zonde" uitvoerden. Hoewel minder mensen door deze uitbraak werden getroffen, duurde dit veel langer - bijna een heel jaar! Het engste is dat we nog steeds niet echt weten wat deze dansende plagen heeft veroorzaakt.
4 Het Pokemon Schok
Dit is een rare. In 1997 werden bijna 700 Japanse kinderen met spoed naar ziekenhuizen gebracht na de uitzending van "Denno Senshi Porygon", een aflevering van de populaire Pokemon cartoon. Deze specifieke gebeurtenis, die in Japan wordt aangeduid als 'Pokemon Shock', werd vermoedelijk veroorzaakt door flitsende lichten en repetitieve patronen die tijdens de aflevering werden getoond. Deskundigen vermoedden dat dit bij veel van de lijdende kinderen epileptische aanvallen veroorzaakte.
Hoewel het belachelijk lijkt om te beweren dat een televisieprogramma mensen ziek had kunnen maken, komt dit eigenlijk vaker voor dan veel mensen beseffen. Een ander voorbeeld zou de Portugese soapserie zijn Morangos com Acucar ("Aardbeien met suiker"). In 2006 bracht de show een aflevering uit waarin een potentieel dodelijk virus zich verspreidde door de school van de personages.
Niet lang daarna begonnen kijkers van de show symptomen te vertonen die overeenkwamen met die van het fictieve virus in de show. Deze verbijsterde medische experts omdat het bijna was alsof de ziekte zich had verspreid Morangos com Acucar in de echte wereld. Deze twee gevallen laten zien hoe televisie veel gevaarlijker kan zijn dan we ons realiseren, vooral wanneer de wetenschap moeite heeft om die gevaren te verklaren.
3 Het Picardisch zweet
Je hebt misschien al gehoord van zweetziekte (aka sudor anglicus in Frankrijk), een merkwaardige ziekte die in Europa in de 15e en 16e eeuw werd aangetroffen. Aan deze uitbraak werden heel veel symptomen toegeschreven die duizenden mensen troffen.
Alles van paranoia tot verlamming werd beschouwd als een teken van deze mysterieuze ziekte, waarvan artsen van toen dachten dat ze tijdens de oorlog van de rozen door Franse huursoldaten naar Engeland waren gebracht. In tegenstelling tot sommige van de epidemieën die in deze lijst worden genoemd, was de zweetziekte echt dodelijk, met een sterftecijfer van bijna 50 procent.
Wat je misschien niet wist over deze uitbraak, was dat het verdween en later werd herrezen. Na een reeks prominente ziekten aan het einde van de 16e eeuw begon het virus snel te verdwijnen. In 1578 was het overal helemaal afwezig, omdat het geen spoor achterliet en er geen bewijs was van wat het had veroorzaakt.
En toch, ruim 100 jaar later, in de regio Picardië in Frankrijk, keerde de zweetziekte terug in ernst. Het was meteen duidelijk dat het dezelfde ziekte was. Medisch expert Henry Tidy zei dat hij "geen substantiële reden kon vinden om te twijfelen aan de identiteit van sudor anglicus en Picardisch zweet. "
Deze keer bleef de ziekte rond tot het einde van de Eerste Wereldoorlog, met een bijzonder gemene uitbraak die 6.000 mensen infecteerde in 1906. Daarna verdween het weer uit de wereld. Met deze ziekte nog steeds een mysterie, kunnen we maar beter hopen dat hij verdwijnt.
2 Het knikkersyndroom
Fysiek en mentaal gehandicapt, is de knikkebolziekte een angstaanjagende epidemie die wordt gekenmerkt door de aanvallen van zijn slachtoffers. Ze worden gedwongen hun hoofd krampachtig te knikken, de spasmen zo hevig dat het voorkomt dat de besmette persoon eet of slaapt.
Voor het eerst geïdentificeerd in 1962 - natuurlijk - is het syndroom momenteel aanwezig in Zuid-Soedan, Tanzania en Oeganda, waar zich in 2012 ernstige uitbraken hebben voorgedaan. Dat was de omvang van het probleem dat dokter Anthony Mbonye, Oegandese commissaris voor gezondheidsdiensten, opende een reeks klinieken die speciaal zijn ontworpen om patiënten met deze vreemde ziekte te behandelen.
Hoewel de aanvallen ongemakkelijk en beangstigend zijn, komt de ware schade van het knikkebolziekte voort uit de groeiachterstand. Zodra slachtoffers zijn geïnfecteerd, zijn ze permanent en volledig belemmerd, zowel in lichaam als geest. Aangezien de ziekte voornamelijk kinderen tussen de leeftijd van vijf en vijftien treft, kan dit leiden tot werkelijk levensveranderende handicaps voor de patiënten.
Hoewel artsen nog ver verwijderd zijn van het begrijpen van de oorzaak van de ziekte, is er enige hoop. Wetenschappers zijn van mening dat een verband tussen het syndroom en een soort parasitaire worm die veel voorkomt in de getroffen gebieden een mogelijk antwoord kan bieden. Voor nu is er echter geen echt bewijs - en geen echte remedie.
1 Dromomanie
In 1886 werd een man genaamd Jean-Albert Dadas opgenomen in een ziekenhuis in Bordeaux, fysiek uitgeput en zonder een herinnering aan hoe hij daar was gekomen. Voor de meeste mensen was het een angstaanjagende gebeurtenis, maar voor Dadas was dit min of meer gewoon.
Hij werd vaak wakker van een fuga, honderden kilometers gelopen zonder het te beseffen. Eenmaal in 1881 werd hij wakker en merkte dat hij van Frankrijk naar Rusland was gelopen. Dadas, zie je, was een lijder van dromomanie - een onverklaarbare ziekte geclassificeerd als "een onbeheersbare wens om te reizen of rond te dwalen."
In recentere jaren soms 'pathologisch toerisme' genoemd, was dromomanie een korte en onverklaarbare epidemie die Frankrijk in de late 19e eeuw trof. Fascinerend genoeg verdween de ziekte net toen medische professionals zich voorbereidden om het te bestuderen.
Op een psychiatrische conferentie in Nantes in 1909 probeerden verschillende academici de ziekte te rationaliseren door zes of zeven verschillende aandoeningen voor te stellen waarvan zij dachten dat ze de oorzaak waren van dromomanie. Het laatste geval van de ziekte werd slechts maanden later gemeld, ondanks het feit dat er geen echte verklaring of genezing was gevonden op de conferentie. Dit is een mysterie dat tot op de dag van vandaag onopgelost blijft.