Delen:
10 gruwelijke medische zaken die je blij maken dat je in het verleden niet hebt geleefd
Het verleden was veel walgelijker dan de meesten van ons beseffen. We hebben je al eerder verteld over de vuilnisbakken van Pompeii, de wereldvreemde stank van middeleeuws Londen en de verschrikkelijke hygiëne van de 18e eeuw. Maar zelfs deze verschrikkingen hebben niets op de verschillende parasieten en ziekten van het verleden.
Featured image credit: MuseumSecrets TV via YouTube10 Exploderende tanden
Weet je nog de laatste keer dat je een slechte kiespijn had? Vreselijk, toch? Stel je nu voor dat pijn ongeveer 100 keer erger is. Het is zo erg dat je het contact met de werkelijkheid verliest en je gaat gedragen als een hondsdolle hond. En je tandarts kan je niet helpen.
Dat was het soort kiespijn dat een klein aantal patiënten tegenkwam in de 19e en het begin van de 20e eeuw. Gelukkig hadden de geïnfecteerde tanden een eenvoudige methode om zichzelf te genezen. Ze explodeerden.
In 1817 leed dominee DA uit Springfield een kiespijn die zo slecht was dat hij zich als een "woedend dier" gedroeg, met zijn hoofd tegen de grond sloeg en een hekpaal bijt om zijn ondraaglijke pijn te verzachten. Maar de pijn werd steeds erger.
Op een ochtend hoorde de vrouw van de dominee een spleet als een geweerschot. Kort daarna kwam haar man binnen en verklaarde zich genezen. Zijn tand was net ontploft, waardoor er calciumfragmenten door de kamer vlogen.
Er zijn een handvol soortgelijke gevallen vastgelegd. Hoewel de patiënt zich gewoonlijk beter voelde nadat de geïnfecteerde tand barstte, kon de explosie op zich schadelijk zijn. In 1871 werd één vrouw bijna van de wijs gebracht door de ontploffing, die zo hard was dat ze even doof werd.
Gevallen van exploderende tanden stopten op mysterieuze wijze in de jaren 1920. Er wordt nu gedacht dat het mengsel van metalen dat in oude vullingen wordt gebruikt, ertoe kan leiden dat holten af en toe met waterstof zijn gevuld, wat uiteindelijk tot een miniatuurexplosie heeft geleid.
9 gigantische en pijnlijke darmwormen
Intestinale wormen zoals lintwormen hebben nog steeds invloed op mensen van vandaag. Maar deze parasieten zijn watjes in vergelijking met sommige wormen die in de 18e eeuw werden waargenomen. In 1782, een artikel in Medische Essays en observaties meldde een jongeman die een worm passeerde van 0,5 meter lang en 4,0 centimeter dik. Met 'geslaagd' bedoelen we dat hij een vriend moest krijgen om hem uit zijn achterste te helpen.
De worm is gemaakt van aardwormachtige gewrichten en vol met donker, kleverig bloed. Het leek op iets uit een horrorfilm. Het had een kaak als de snavel van een eend, was donker van kleur en had blijkbaar dagenlang in de ingewanden van de arme man gegraven. Terwijl het bewoog, veroorzaakte het hem ondraaglijke pijn. Wat dit monster ook was, het was geen lintworm.
Een soortgelijk verhaal uit de 16e eeuw is net zo slecht. De Italiaanse goudsmid Benvenuto Cellini schreef in zijn autobiografie dat hij eens een worm uitbazelde die 13 centimeter (5 in) lang was en bedekt met lange, donkere haren. Niemand had er enig idee van hoe het in godsnaam was.
8 Dansende plagen
Massa-hysterie is wanneer een groep mensen op grote schaal iets absurds gaat doen zonder rationele uitleg. Bekende voorbeelden zijn de Loudun-bezittingen en de Salem-heksenprocessen.
Op bepaalde tijden in de geschiedenis heeft massale hysterie ook de geneeskunde doorkruist om griezelige, onverklaarbare 'plagen' te creëren. Een van de engste is misschien de dansende plaag van 1518.
De pest begon op een hete juli in Straatsburg toen een vrouw op straat begon te dansen en niet stopte. Ooit. Ze was nog dagen aan het dansen, blijkbaar niet langer in controle over haar lichaam. Op dat moment raakten de dingen raar. Tenminste 100 andere mensen begonnen te dansen en ontdekten al snel dat ze ook niet konden stoppen.
Volgens oude ooggetuigenverslagen leken de slachtoffers doodsbang en smeekten zij om hen heen om hen te laten stoppen met dansen. Binnen enkele dagen dansten mensen letterlijk zichzelf dood.
Gelukkig had de stad een bizarre maar effectieve oplossing. Er werd besloten dat de slachtoffers van de pest alleen de dwang uit hun systemen hoefden te dansen. Hallen en podia werden opgezet om te dansen en muzikanten werden ingehuurd om 24/7 te spelen. In september van dat jaar waren de dansers - wier aantal was gezwollen tot 400 - eindelijk uitgeput. De pest was voorbij.
Hoewel dit de laatste dansende pest in de Europese geschiedenis was, was het niet de eerste. Er waren er minstens 10 vooraf geweest. In 1374, overspoelde een van hen wat nu België, Luxemburg en het grootste deel van Noord-Frankrijk is.
7 Blaas kevers
Er zijn bepaalde dingen die niemand ooit met hem wil laten gebeuren. Als hij zijn dokter hoort zeggen dat de woorden 'prostaatkanker' daar een van zijn. Een andere is om een levend wezen uit het uiteinde van zijn penis te laten kruipen. Voor een ongelukkige man in 1838 was dat precies wat er gebeurde.
Zoals gemeld in American Journal of the Medical Sciences, het 23-jarige slachtoffer leed aan een urineweginfectie. Na dagenlang plassen en bloed te hebben geplast, merkte hij dat hij niet in staat was om te plassen.
Zijn lijdensweg was zo groot dat artsen dringend een katheter verzochten. Voordat het zover kon komen, loste het probleem zich op de slechtst mogelijke manier op. Een erwt-en kleinbedrijf object uit de penis van de man, gevolgd door een zware lozing van pus en urine. Toen artsen de blokkade onderzochten, ontdekten ze dat het een levende kever was.
Angstig genoeg waren dergelijke gevallen op dat moment niet ongebruikelijk. De voormalige BBC-journalist Thomas Morris heeft er veel van behandeld op zijn gruwelijke blog. Blijkbaar heeft een jonge jongen 16 naaktslakken geplast.
6 Slaperige ziekte
Als je op mysterieuze wijze teruggebracht zou worden naar 1918, is er een ziekte die je waarschijnlijk zou proberen te vermijden boven alle anderen. Dat was het jaar dat de Spaanse griep zich een weg baande over de hele wereld, waarbij tot 50 miljoen mensen omkwamen - meer dan twee keer zoveel als de Eerste Wereldoorlog.Maar die pandemie overschaduwde een die net zo onverklaarbaar en potentieel freakier was.
Hoewel het veel minder dodelijk was dan de Spaanse griep-doden "slechts" een miljoen mensen-slaperige ziekte was gruwelijk. Officieel bekend als encefalitis lethargica geloven wetenschappers nu dat het een reactie was op een zeldzame vorm van Streptococcus bacteriën.
Maar op dat moment wist niemand wat er aan de hand was. Het enige wat ze wisten was dat mensen in slaap vielen alsof ze narcolepsie hadden. En sommigen van hen zijn nooit wakker geworden.
Maar ze gingen niet dood. Sommige patiënten vervielen in coma-achtige toestanden, niet in staat om hun lichaam onder controle te houden en niet in staat om wakker te worden. Gescheiden in medische eenheden vertoonden ze nog steeds tekenen van hersenactiviteit, maar ze reageerden niet op prikkels.
Miljoenen mensen wereldwijd leden dit verschrikkelijke lot. Hoewel sommigen in 1969 met geneesmiddelenbehandelingen werden 'gewekt', keerden velen na slechts enkele weken terug in hun slaaptoestand.
Scarily, de ziekte is niet helemaal verdwenen. Het vreemde geval duikt nog steeds op, hoewel een andere grote uitbraak uiterst onwaarschijnlijk lijkt.
5 oogspinnen
De woorden "oogspinnen" alleen zijn voldoende om een aanzienlijk aantal mensen nachtmerries te geven. Helaas voor alle arachnofoben die dit lezen, is het verhaal achter die kop erger.
In 1840 werd Dr. Lopez van Alabama uitgevaardigd in een gruwelijke zaak in Charleston. De vorige nacht had zijn patiënt tijdens het slapen iets op haar gezicht zien vallen. De volgende ochtend werd ze wakker met een afschuwelijk opgezwollen oog. Toen het oog werd onderzocht, werd een met slijm bedekte spin gevonden die in de holte leefde.
Ongelooflijk, het horrorverhaal was nog maar net begonnen. Een paar dagen later werd Dr. Lopez geroepen om de vrouw weer te zien. Er waren meer spinnen in haar oogkas ontdekt.
In de komende weken bezocht Dr. Lopez haar elke ochtend. Elke keer haalde hij een klein, met slijm bedekt spinnetje uit haar oog. Na twee maanden hiervan waren de lokale bevolking ervan overtuigd dat de originele spin een eizak achter haar oogbal had gelegd, waardoor deze angstaanjagende toestand werd veroorzaakt.
We hebben goed nieuws voor alle lezers die proberen niet over te geven. Zoals dr. Lopez al snel besefte, is zoiets in principe onmogelijk. Het bleek dat de vrouw geestelijk ziek was en elke ochtend de spinnen in haar oog had geplaatst, mogelijk als een middel om aandacht te krijgen.
Toch was de 19e eeuw een vruchtbare tijd om dieren uit lichamen te halen. Op zijn blog beschrijft Thomas Morris de verhalen van een jongen die duizendpoten braakte en een andere persoon die zogenaamd een levende muis uit zijn darm had gehaald.
4 Ice Age Superbugs
Antibioticaresistente bugs vormen een potentiële nachtmerrie. Bacteriën die behandelingen kunnen afstoten, bestaan al sinds 1947 en groeien in aantal. Deze Darwinistische monsters worden vaak superbacteriën genoemd en zouden uiteindelijk de moderne mens kunnen doden.
Maar recent onderzoek heeft aangetoond dat deze superbugs misschien niet zo modern zijn. Er is bewijs dat ze hun vormingsjaren doorbrachten in wat nu Canada is, waarbij onze voorouders tijdens de laatste ijstijd werden vermoord.
In 2011, Wetenschappelijke Amerikaan meldde dat er antibiotica-resistente superbacteriën waren gevonden begraven diep in het ijs buiten Dawson City, Yukon. Deze kleine moordenaars waren minstens 30.000 jaar oud en hadden het zonlicht in millennia niet gezien. Duizenden jaren voordat we mensen antibiotica hadden ontdekt, had Actinobacteria een verdedigingssysteem opgezet om te voorkomen dat we ze zouden doden.
Dit maakte natuurlijk geen verschil voor onze voorouders uit de ijstijd. Bugs doodden hen snel, of ze nu resistent waren tegen antibiotica of niet. Maar als je ooit teruggaat in de tijd via een DeLorean of een TARDIS, wil je misschien prehistorisch Canada vermijden.
3 lachende plagen
De dansende pest kan eeuwen geleden hebben plaatsgevonden, maar je hoeft niet te ver terug te gaan om griezelige voorbeelden van massahysterie te vinden. In het moderne Tanzania hoef je alleen maar een tijdmachine mee te nemen naar 1962, toen het vasteland nog steeds Tanganyika heette. Dat was het jaar dat de lachende epidemie toesloeg. Op een dag begonnen mensen plotseling te lachen. Maanden later waren ze nog steeds niet gestopt.
Net als de dansende pest was de lachepidemie eng, omdat de getroffenen blijkbaar niet wilden lachen. Mensen lachten zo hard dat ze zichzelf verwondden. Hele scholen werden gesloten en hele dorpen werden in quarantaine geplaatst. Toen de pest maanden later verdween, hadden 1.000 mensen zichzelf uitgelachen.
Misschien is het griezeligste deel hoe de symptomen werden beschreven. De getroffenen zeiden dat het voelde als "dingen die in hun hoofd rondwaren" en dat ze werden gecontroleerd door een buitenaardse kracht. Maar bijna elke deskundige in de wereld schetst nu het hele ding tot massahysterie.
2 Overgeven aan een foetus
In 1835 schreef Dr. Ardoin, een Franse arts die in Griekenland woonde, dat een jonge jongen genaamd Demetrius Stamatelli een foetus had uitgebraakt. Deze al walgelijke zin wordt nog erger wanneer je je realiseert dat de dode baby die door Demetrius werd uitgespuwd waarschijnlijk zijn eigen tweeling was.
Parasitaire tweelingen komen voor wanneer een tweeling de andere in de baarmoeder "absorbeert". Meestal gaat de opgenomen tweeling onopgemerkt tot de dood. Af en toe moet het operatief worden verwijderd als het problemen begint te krijgen. De zaak in 1830 is dat Griekenland de enige keer is dat iemand blijkbaar hun tweeling braakte.
De details van de zaak zijn volkomen gruwelijk. Demetrius had buikpijn zo erg dat hij voor de deur stond. Het was pas na een verschrikkelijke braakligging dat zijn symptomen afnamen - nadat de dode tweeling uit zijn mond was gespuugd. Blijkbaar was het aan de jongen vastgemaakt door een soort navelstreng. Dr. Ardoin leek deze horrorshow volkomen fascinerend te vinden.
1 De plaag van Athene
Van alle gruwelijke en mysterieuze plagen die door de eeuwen heen de menselijke beschaving hebben geteisterd, is geen enkele meer gruwelijk of mysterieus dan de Pest van Athene. Tussen 430 voor Christus en 426 voor Christus werd de bakermat van de democratie getransformeerd van een serene plaats van oude wijsheid naar een grote show van bloed.
Volgens de enige overlevende ooggetuigenverslag (zoals gerelateerd aan Thucydides), zagen de getroffenen hun oogbollen rood worden, hun tong bloedig worden, hun keel bederft en vreselijke zweren opduiken over hun hele lichaam. Als dat niet genoeg was, kwam de dood meestal na een verschrikkelijke aanval van diarree.
Naar schatting stierf tweederde van de Atheense bevolking op deze manier, waaronder enkele van de grootste leiders en generaals van de stadstaat. Scarily, we zijn nog steeds niet zeker wat de oorzaak is. Veel wetenschappers geloven dat de plaag van Athene de vroegst bekende Ebola-uitbraak zou kunnen zijn.
Maar die interpretatie komt met problemen omdat er geen andere geregistreerde uitbraak was tussen 426 voor Christus en de jaren 1970. Anderen hebben cholera, builenpest, tyfus en zelfs mazelen voorgesteld.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.