10 bizarre manieren waarop je gevoel van aanraking verandert hoe je denkt

Onze hersenen verwerken constant informatie van onze zintuigen om ons te laten begrijpen wie we zijn en wat we voelen. Wanneer die fysieke mechanismen niet werken zoals verwacht, vooral met het gevoel van aanraking, kunnen onze geesten bizarre en soms gevaarlijke trucjes met ons uithalen.

10 Spiegel-aanraking synesthesie

Synesthesie is een ongewone aandoening waarvan wordt aangenomen dat deze het gevolg is van het in de war raken van onze zintuigen. De stimulatie van één zintuig triggert een andere. Sommige mensen proeven bijvoorbeeld van woorden of zien letters als kleuren. Het is mogelijk dat sommige vormen van synesthesie worden geleerd. Een onderzoek uit 2015 wees uit dat kinderen die met gekleurde plastic letters speelden, met name de magnetische soort die aan een koelkastdeur kleeft, vaker synestheten werden die letters als kleuren zagen.

Met een nog meer bizarre vorm van deze toestand, synesthesie in spiegelbeeld, voelt de synesthete de aanraking die hij of zij ziet gebeuren met iemand anders. In deze vorm van synesthesie geloven veel wetenschappers dat de hersenen van de aangedane persoon overactieve spiegelneuronen hebben, cellen die ons helpen de ervaringen en emoties van anderen te begrijpen en soms voelen.

Voor één vrouw met syntethesie in spiegelbeeld, de zijkant van haar lichaam waar ze de aanraking voelde veranderen naargelang hoe ze de ander zag. Als ze tegenover iemand stond die een aanraking op de linkerwang kreeg, ervaarde ze dezelfde aanraking op haar rechterwang. Als ze echter naast die persoon stond, zou ze de aanraking op de linkerwang van de ander op haar linkerwang voelen.

Mirror-touch-synesthesie lijkt iemand empathischer te maken dan gemiddeld. Zoals een mirror-touch synesthete het omschreef: "Ik heb nooit kunnen begrijpen hoe mensen kunnen genieten van het kijken naar bloeddorstige films, of lachen om de pijnlijke tegenslagen van anderen wanneer ik niet alleen niet kan kijken, maar ook voelen."

9De Ghost Illusion

Fotocrediet: Alain Herzog / EPFL

We hebben eerder besproken hoe artsen onverwachts een griezelige schaduwpersoon produceerden die de bewegingen nabootsten van een vrouw die werd voorbereid op een epilepsie-operatie. De vrouw voelde een aanwezigheid wanneer artsen haar linker temporoparietale knooppunt elektrisch stimuleerden, het deel van haar hersenen dat verbonden was met zelfperceptie. Zich niet realiserend dat haar schaduwpersoon een ingebeelde dubbelganger van zichzelf was, geloofde ze dat ze in de gaten werd gehouden en dat de schaduwmens probeerde haar activiteiten te verstoren. Het effect eindigde toen de elektrische stimulatie deed.

In een meer recent experiment gebruikten onderzoekers een robot om sommige mentaal en fysiek gezonde deelnemers een spookachtige aanwezigheid in de buurt te laten voelen wanneer er niets was. De hersenen van de deelnemers probeerden een mismatch tussen hun zintuigen te vinden door de illusie van een geest te creëren.

Terwijl ze geblinddoekt waren en een koptelefoon droegen, werd de deelnemer gevraagd om tussen twee robots te staan. Vervolgens tikte de deelnemer op de robot vooraan, waardoor de robot achteraan in dezelfde beweging haar rug raakte. Hierdoor voelde de deelnemer alsof ze naar voren reikte om haar eigen rug te strelen.

In de volgende fase van het experiment, wanneer de deelnemer de robot op de voorgrond tikte, aarzelde de robot achterin kort voordat hij de rug van de persoon raakte. Terwijl het brein van de persoon probeerde de oorsprong van de niet-overeenkomende sensatie te bepalen, creëerde het de illusie van de aanraking van een geest. "Voor sommigen was het gevoel zelfs zo sterk dat ze vroegen om het experiment te stoppen", zei neurowetenschapper Giulio Rognini.

In beide gevallen geloven onderzoekers dat zelfs een kleine vervorming van het delicate evenwicht tussen de percepties van onze hersenen over zichzelf en anderen, heeft geleid tot ervaringen die kunnen verklaren wat er gebeurt met mensen die lijden aan schizofrenie, hallucinaties en andere symptomen van geestesziekte.

8De Hug Brain-test

In plaats van te vertrouwen op iemands gedrag of beschrijving van zijn symptomen, proberen wetenschappers medische tests uit te denken die objectiever diagnostische psychiatrische condities kunnen diagnosticeren. Marcel Just van Carnegie Mellon University heeft onderzoek gedaan naar het gebruik van fMRI en andere technologieën om de effecten van het menselijk denken op de hersenen in kaart te brengen. Door de deelnemers te vragen zich allerlei soorten sociale communicatie voor te stellen, zoals knuffelen, heeft Just een fMRI-scanner gebruikt om mensen met autisme te identificeren met een slagingspercentage van 97 procent.

"Wanneer hen gevraagd wordt na te denken over knuffelen of aanbidden, raken de neurotypische deelnemers in gedachten; ze maakten deel uit van de interactie, "zei Just. "Voor mensen met autisme, de gedachte was meer als het beschouwen van een woordenboekdefinitie of kijken naar een toneelstuk zonder zelfbetrokkenheid."

Dit type procedure heeft aangetoond dat bepaalde emoties en gedachten specifieke patronen van neuronen in de hersenen activeren. Gedachte markeringen, of afwijkingen van deze gevestigde patronen, kunnen nuttig zijn bij het diagnosticeren van psychische aandoeningen. Naast het gebruik van dit met autisme, probeert Just een vergelijkbare aanpak voor het diagnosticeren van andere soorten psychiatrische stoornissen.

7 Doof People Hear Touch

Wanneer iemand een gevoel verliest, worden de hersenen opnieuw gewisseld om te compenseren. MRI's hebben aangetoond dat dove mensen aanraking met het gehoor van hun hersenen voelen, ook bekend als de gyrus van de Heschl in de auditieve cortex. In mindere mate gebruiken dove mensen dit deel van de hersenen ook om visuele signalen te verwerken. Onderzoekers geloven dat hun studies suggereren dat dove leerlingen kunnen leren lezen of doen met hun tastzin.

Wetenschappers blijven nieuwe technologieën ontwikkelen om slechthorenden te helpen. Als een minder duur alternatief voor cochleaire implantaten, die momenteel meer dan $ 40.000 kosten, ontwikkelden onderzoekers onlangs een slim vasthoud- / oortelefooninstrument dat woorden die door het oorstuk worden gehoord omzet in verschillende voelbare sensaties die door de tong worden gevoeld.Het apparaat gebruikt een 9-volt batterij om elektrocutie van de patiënt te voorkomen.

Het doel is om de hersenen opnieuw te bedraden om die sensaties te associëren met specifieke woorden en de gedeeltelijk dove persoon toe te staan ​​om met zijn of haar tong te horen. Het is vergelijkbaar met een blinde persoon die woorden associeert met de patronen van hobbels die in braille worden gebruikt.

De tong is gekozen omdat deze overgevoelig is. "Sommige mensen suggereren dat het voelt als het gevoel van het hebben van champagnebubbels of Pop Rocks op hun tong," zei mechanisch ingenieur John Williams.

6Startle Disease

Soms beïnvloedt een normale aanraking onze hersenen op vreemde manieren. Een simpele aanraking kan bijvoorbeeld toevallen veroorzaken bij baby's met hyperekplexie ('schrikreactie'). Elke onverwachte beweging of harde ruis heeft hetzelfde effect. De spieren in hun keel en borstkas bevriezen, terwijl hun benen en armen stijf worden. Soms stoppen ze met ademen. Als iemand de baby tracht te troosten en de reactie verlicht, worden de symptomen meestal erger.

Hyperekplexia is een neurologische ziekte die vaak verkeerd wordt gediagnosticeerd als epilepsie. Veroorzaakt door mutaties in twee genen is hyperekplexie een overdreven schrikreflex die niet normaal oplost. Deze genetische mutaties veranderen hoe het glycine-molecuul, dat de reactie van een persoon op geluid vermindert, tussen cellen beweegt. De zenuwcellen communiceren niet correct met elkaar.

Voor een kind begonnen de symptomen op drie uur oud. "Ik voelde abnormale bewegingen en trillingen in mijn buik tijdens de zwangerschap, soms 10 keer per dag," zei haar moeder, Abbie. "Toen ze werd geboren, had ze haar eerste aanval, ging een beetje blauw en schudde van top tot teen. Het was heel beangstigend. "De baby zou aanvallen hebben als hij borstvoeding kreeg, buiten adem was of verbaasd was. In de meest extreme gevallen kan schrikreactie een plotselinge kindersterfte veroorzaken.

Als er een positieve kant is, is het dat hyperekplexie meestal minder ernstig wordt na de eerste verjaardag van het kind. Sommige volwassenen lijden echter aan de ziekte, waardoor ze onverwachts kunnen vallen en mogelijk zelfs kunnen sterven.

5A Verband tussen aanraking en emoties

Sensaties voelen zich op zichzelf niet noodzakelijk prettig of onaangenaam. In plaats daarvan reageren we op hen volgens emotionele associaties. Dit komt omdat de primaire somatosensorische cortex, het gebied van de hersenen dat reageert op aanraking, ook emotionele factoren verwerkt.

In een onderzoek uit 2012 toonden onderzoekers heteromanuele video's van een mooie vrouw of een macho die een been streelt. Tegelijkertijd raakte een onzichtbare figuur het werkelijke been van het onderwerp. Onderwerpen die naar de band van de vrouw keken, vonden de aanraking plezierig, terwijl degenen die de band van een man bekeken, dat niet deden, ook al was de aanraking identiek (een vrouw raakte het onderwerp in beide gevallen aan).

"Intuïtief geloven we allemaal dat wanneer we door iemand worden aangeraakt, we eerst objectief de fysieke eigenschappen van de aanraking waarnemen - de snelheid, de zachtheid, de ruwheid van de huid," zei onderzoeker Valeria Gazzola. "Pas daarna, in een scheidbare tweede stap op basis van wie ons heeft aangeraakt, geloven we dat we deze aanraking min of meer waarderen." Het experiment weerlegde die aanname.

Dit type onderzoek kan ertoe leiden dat onderzoekers methoden ontwikkelen om autistische mensen te helpen positiever te reageren op zachte aanrakingen van familieleden. Het kan ook leiden tot gerelateerde behandelingen voor slachtoffers van misbruik en foltering.

4De perceptie van pijn

We kunnen pijn verminderen door het pijngebied aan te raken en onze hersenen feedback te geven over de toestand van ons lichaam. Je hand klemmen kan ook acute pijn aanzienlijk verlichten. Velen van ons weten dit uit ervaring en wrijven instinctief ons hoofd als we ermee botsen zonder te weten waarom.

Om te bestuderen waarom zelfaanraken de pijn kan verlichten, hebben onderzoekers een experiment uitgevoerd met behulp van de illusie van de thermische grill. Deelnemers plaatsen de tweede en vierde vingers van elke hand in heet water en koelen de middelvinger van elke hand in koud water. Door de hersenen te bedriegen met verschillende temperatuursignalen afkomstig van de vingers van dezelfde hand, ervoer elke deelnemer de illusie dat hun koude middelvingers pijnlijk warm waren.

Toen de deelnemers werd verteld dat ze de vingers van hun handen tegen elkaar moesten drukken, ervoeren ze 64 procent minder pijn van hun middelvingers. Het werkte niet als iemand anders zijn vingers raakte. Dat suggereerde de onderzoekers dat het brein meer deed dan het interpreteren van feedback over de temperatuur van de vingers van de deelnemers. Het creëerde ook een algemene representatie van het lichaam. "Met andere woorden, zelfaanraking beïnvloedt hoe de hersenen de huidige staat van het lichaam vertegenwoordigen", zei Marjolein Kammers van de University College of London, "en dat kan de manier waarop we pijn ervaren beïnvloeden." Het kan ook leiden tot betere methoden van de behandeling.

In een eerder experiment aan de Universiteit van Oxford ontdekten wetenschappers dat zowel pijn als zwelling in de hand van een patiënt kon worden veranderd door de hand groter of kleiner te laten lijken voor de patiënt. Bij het bekijken van hun handen door een verrekijker met vergrote afmetingen, ervoeren patiënten meer pijn en duurde het langer om zich weer normaal te voelen. Ze ervoeren ook meer zwelling van hun vingers. Omgekeerd, wanneer de verrekijker het beeld van hun handen kleiner maakte, ervaarden patiënten minder pijn en zwelling. Onderzoekers geloven dat mensen minder eigenaar worden van een lichaamsdeel dat kleiner lijkt dan ze hadden verwacht.

3Cellulaire veranderingen van meditatie

In een verrassende studie handhaafden emotioneel verontruste overlevenden van borstkanker die mindful meditatie en yoga beoefenden of betrokken waren bij steungroepen de lengte van hun telomeren, de zich herhalende DNA-sequenties aan het einde van de chromosomen.Overlevenden die zich niet bezighielden met deze activiteiten hadden kortere telomeren. Langere telomeren zijn gekoppeld aan langzamere veroudering van cellen en bescherming tegen ziekte. Wanneer een telomère te kort is, kan het bijbehorende chromosoom (in de celkern) geen kopieën meer van zichzelf maken en sterft de cel af.

Je kunt cellulaire veroudering zien als een ouderwetse klok die je met de hand opwindt. Zolang de klok blijft tikken, leeft de cel door nieuwe cellen te produceren. Maar wanneer de klok naar beneden draait, stopt de tijd en sterft de cel. Daarom willen we dat onze telomeren hun lengte behouden.

"We weten al dat psychosociale interventies zoals mindfulness en meditatie je zullen helpen om je mentaal beter te voelen", zegt hoofdonderzoeker Linda E. Carlson. "Maar nu hebben we voor het eerst bewijs dat ze ook belangrijke aspecten van je biologie kunnen beïnvloeden."

Het onderzoek duurde slechts drie maanden, dus het is nog niet bekend hoe lang dit effect van het handhaven van telomeerlengte zal duren.

2Touch-Back technologie

In een veld genaamd haptiek willen wetenschappers touch integreren in de technologieën die deel uitmaken van ons dagelijks leven. Door de illusie van virtuele bobbels te gebruiken, ontdekten onderzoekers hoe het brein informatie van meer dan één vinger tegelijkertijd verwerkt. De virtuele hobbelillusie treedt op wanneer uw vingers krachten op een plat oppervlak voelen die de illusie van hobbels veroorzaken.

"Onze grote bevinding was 'ineenstorten' - het idee dat afzonderlijke hobbels in aparte vingers voelbaar zijn, wordt toch ervaren als één hobbel als hun separatie toevallig overeenkomt met die van de vingers, 'zei J. Edgar Colgate, een expert in op aanraking gebaseerde systemen. Met andere woorden, als u uw vingers over een flatscreen met twee virtuele hobbels beweegt, kunnen de hersenen slechts één bult waarnemen als de hobbels en de vingers gelijkmatig verdeeld zijn. Het toeval doorkruist de hersenen en verandert de perceptie van aanraking.

Hierdoor kunnen wetenschappers de illusie van diepte geven aan platte schermtechnologieën. Op die manier kunnen blinde mensen aanraakschermen gebruiken, terwijl toetsenborden op een plat scherm daadwerkelijk als 3-D-toetsenborden aanvoelen.

Het doel is om contact te maken met de digitale wereld door de geest een plat oppervlak te laten waarnemen met textuur en vorm. Uw aanraakscherm raakt u terug.

1Body swappen

In 2008 ontwierpen Zweedse wetenschappers experimenten die de deelnemers ervan overtuigden dat ze lichamen hadden geruild met andere mensen of met mannequins. Door hun hersenen te manipuleren door middel van aanraking, ervoeren de deelnemers de illusie van in het lichaam van iemand anders te zijn, zelfs als het lichaam van het andere geslacht was.

In één experiment werden twee camera's op het hoofd van een dummy geplaatst waar menselijke ogen zouden zijn gelokaliseerd. Toen was de menselijke deelnemer uitgerust met een bril voor virtual reality die verbonden was met de camera's op de dummy. De mens zag wat de pop zag. Dus als de menselijke deelnemer en de dummy tegelijkertijd naar beneden keken, zou de mens het lichaam van de pop zien alsof hij zijn eigen lichaam zag.

Vervolgens gebruikte de onderzoeker twee stokjes om tegelijk de magen van de mens en de dummy te aaien. Hoewel de menselijke deelnemer zijn eigen lichaam niet kon zien, voelde hij zijn maag worden geaaid terwijl hij de buik van de dummy door de bril van de virtual reality zag aaien. Voor de mens schiep dit de sterke illusie dat het lichaam van de mannequin feitelijk tot de menselijke deelnemer behoorde.

De wetenschappers concludeerden dat het effect echt was toen ze de deelnemers bang maakten om te geloven dat hun geruilde lichamen op het punt stonden met een echt mes te worden geslagen. Hoewel het het lichaam van de mannequin was dat op het punt stond te worden aangevallen, vertoonden de deelnemers stressreacties zoals zweten. Het was onduidelijk wat er met iemands psyche en gevoel van lichaamseigendom zou zijn gebeurd als het experiment voor een langere periode was voortgezet.

"Dit laat zien hoe gemakkelijk het is om de perceptie van het brein van het fysieke zelf te veranderen", zei Henrik Ehrsson, die het project leidde. "Door zintuiglijke indrukken te manipuleren, is het mogelijk om het zelf niet alleen voor de gek te houden, maar ook voor andere lichamen."

Zoveel als het ruilen van lichaam mogelijk als science fiction heeft geklonken, zelfs voor de onderzoekers zelf in 2008, worden echte hoofdtransplantaties (of lichaamstransplantaties afhankelijk van jouw standpunt) in de huidige tijd overwogen.