Top 10 niet-voortgezette frisdranken

Ik leefde voor pop lang voordat ik mezelf op bier kon kloppen. Ik was een liefhebber van soorten en probeerde zo veel mogelijk frisdrank te proberen. Veel van mijn favoriete poppen als kind en een jonge volwassene zijn sindsdien de weg van de Dodo gegaan; verdwijnen in de vergetelheid. Soms halen enkelen het terug voor een ander leven, maar, zoals de tien hier op deze lijst, zijn er veel weggevallen om te overleven op Ebay en op websites. Geniet ervan hier, terwijl ze duren.

10. Cokes II

Dus toen Coca Cola een beetje begon te zakken in de verkoop aan Pepsi Cola, nam iemand de beslissing om met de geheime formule van Coca-Cola te dinken, waardoor het meer op, PEPSI, smaakte. Het was niet slecht, maar het was zeker geen Coca-cola. Ik herinner me dat ik massale hoeveelheden van dit spul heb geconsumeerd met blik en, de nieuwste vorm van een container: 2 liter. Dit was een ramp uit de vroege jaren tachtig en het is ons altijd gelukt om naar onze slaapplaatsen te kijken en het heeft ons goed gedaan om uren achter elkaar vast te houden. Ik denk dat het ook meer suiker had. Ik mis deze dingen echt, maar helaas, toen Coca-Cola definitief haar 'Classic'-formule ging gebruiken, verdween Coke II in de soda-vergetelheid.

9. Hubba Bubba

De sterkste herinnering die ik heb aan Hubba Bubba Soda is van de middelbare school. Wij, in de kont-achterlijk, smerig water, shit-gat dat is Paw Paw Michigan, gebruikt om school-brede wedstrijden houden met allerlei zelfverachting. Een van de 'games' was de beruchte 'Pop Chug'. De docenten die met dit juweeltje kwamen, waren zieke en slechte sadisten van de hoogste graad. Iedereen zou over een strandlaken staan ​​met een 'spotter' aan één kant en begon zo veel mogelijk warme Hubba Bubba Soda te slurpen. Heel veel plezier. Ik was nooit een grote fan van deze pop met kauwgum, maar het heeft wel een hoog aanzien in mijn verstopte geheugenbank.

8. Pepsi's Wild Bunch

Voor het geval de beelden niet duidelijk zijn, hebben we: Raging Razzberry, Tropical Chill en Strawberry Burst. Ik hou ervan hoe Raspberry slim is verkeerd gespeld in 'cool' gebied met de twee 'Z's. Heel aardig. Hoe dan ook, de diepste herinneringen die ik heb aan dit specifieke trio waren de huiveringwekkende ingewanden van de oude koelkast van mijn grootouder in hun garage. Het was een van die 'chill chest' types met de gigantische metalen walk-in-restaurant-vriezer stijl van de handgreep en voldoende wattage om bruine buurten te veroorzaken. Ja, dat ding zat altijd vol met elke denkbare drank van bier tot Bosco. Elke keer dat we op bezoek kwamen, probeerden we de meest vreemde drank te vinden die we daar konden uitgraven en ik herinner me heel goed dat ik een paar van deze kerels teruggooide. Nu dood en weg. Nee, niet mijn grootouders, maar de koelkast en de frisdrank, zeker.

7. Surge

Hoewel het niet uit de circulatie is zolang sommige ervan nog bestaan, is Surge nog steeds een klassieker voor menig Amerikaan. Coca Cola heeft deze groene frisdrank geruime tijd gedistribueerd. Ik kan me herinneren dat het rond 1995 of later echt op gang kwam en echt stoom opbouwde voor een paar jaar alvorens te bezwijken voor de populariteit van andere, zwakkere dranken. Het had een citrusachtige smaak, maar er zat iets bijna limoen-Jell-O-achtig op de achtergrond dat altijd een beetje zweempje achter in mijn keel achterliet. Maar het was best lekker en ik kon een 2 liter achterover slaan zonder problemen. Bijna, maar niet helemaal, gesmolten snoep.

6. Leed

Leed was een koolzuurhoudende limonadedrank die in sommige delen van de wereld werd verkocht in de periode van midden tot eind 20e eeuw. Het werd geproduceerd en gedistribueerd door Coca-Cola Amatil alleen in Nieuw-Zeeland en Australië. Leed was een van de belangrijkste dranken onder de retailers in Nieuw-Zeeland in de jaren tachtig en was waarschijnlijk de meest voorkomende limonadedrank die Coca-Cola Amatil tijdens zijn leven heeft uitgedeeld. In 1984 werd Leed stopgezet en vervangen door het meer bekende merk Sprite. Het begeleiden van deze verandering was ook een nieuw recept.

5. Josta

Dit was ook een vrij recente uitsterving. Ik herinner me dat ik er een paar van gedronken heb toen Guarana het nieuwe kind op het drankblok was dat door Coca-Cola op de markt werd gebracht als de energiebron bij uitstek. Josta was zo boordevol dingen die je kon proeven, in feite. Het was een beetje medicijn, maar die smaak was mooi begraven onder de sterke fruit- en specerijtonen die je smaakpapillen even eerder hebben aangerand. Deze pop was qua smaak heel anders dan alleen maar iets anders, en het was behoorlijk, zolang het duurde.

4. Orbitz

Oh ja, frisdrank met kleine, stevige stukjes erin. Uitstekend. Op de een of andere manier wisten de makers van deze drank de gewoonten van de wetenschap te doorkruisen door zetmeelklompjes in staat te stellen zichzelf ooit zo mooi op te hangen in een superzoete oplossing. Het was ook echt goed. Ik herinner me dat Target hier al een tijdje de hel uit verkocht. Ik genoot van het drinken, maar op de een of andere manier leek het erop dat de klontjes die daar ronddobberden veel weg hadden van een glas jus ... behalve een stuk zoeter. Ik mis het wel.

3. Schop

Kick leek veel op de bastaard stiefzoon van Mountain Dew en Mello Yellow. Het smaakte echt naar allebei, maar leunde een beetje naar Mello Yellow met zijn citrusondertonen. Ik had er eigenlijk de voorkeur aan gegeven en zou een geval van dit soort dingen doormaken tijdens mijn marathons 'Dungeons and Dragons' in de late nacht. Ik denk dat het de laatste tijd misschien een beetje teruggekomen is, maar niet hier in de buurt. Jammer.

2. Slice

Slice was de voorloper van Sierra Mist door het bedrijf Pepsi en voor mijn geld smaakte het een stuk beter. Mijn grootmoeder, in haar massieve bewaarkoelkast, hield altijd een constante aanvoer van de Mandarijn-sinaasappel-smaak van dit spul. Ik haat mandarijn sinaasappelen in welke vorm dan ook, dus ik bleef bij de citroen-limoen standaard en alles was goed met de wereld.Er was iets minder overweldigend aan Slice in vergelijking met 7-UP; niet zo knapperig, niet zo bruisend, maar zeker net zo smakelijk.

1. Kristal Pepsi

Ik studeerde in 1993 en deze soda was een enorme hit bij Northern Michigan, U. in Marquette, Michigan. Mijn kamergenoot en ik hield van de dingen. We zouden het bij de lokale Circle K kunnen krijgen voor zo'n $ 2 en een acht-pack van 20-ouncers. Ik hield echt van dit spul, ik dronk de HEL uit een paar pakjes per week. Ik herinner me een keer dat ik probeerde koel te zijn door de plastic dooier die de octuplets bij mijn X-Acto-mes veilig bijeenhield open te snijden. Slecht idee. Uiteindelijk heb ik twee van de flessen gesneden en frisdrank gespoten in onze slaapzaal. Niet bijzonder grappig. Hoe dan ook, er was gewoon iets over de niet-karamelkleurige Pepsi die me erg aansprak. Ik mis dit het meest van allemaal.

Inzender: StewWriter