10 historische drinkspelen uit de hele wereld

Sociaal drinken is altijd een van de meest geschikte tijden geweest om een ​​beetje menselijke binding aan te gaan. Om het proces te versnellen, nemen velen hun toevlucht tot drinkspellen, die een extra laag concurrentie toevoegen aan de procedure om ze leuker te maken. Het bleek dat onze voorouders hetzelfde deden. Hoewel drinkspellen al duizenden jaren bestaan, zijn we tegenwoordig over het algemeen alleen bekend met bierpong en een paar andere recente uitvindingen. De geschiedenis is hier echter om u inspiratie te bieden voor uw volgende sociale uitje.

10 De Wager Cup

Oorspronkelijk bekend als de jungfrauenbecher ("Maiden's cup"), deze zilveren beker is ontstaan ​​in het 16e-eeuwse Duitsland en werd voornamelijk gebruikt op bruiloften. De beker kreeg de vorm van een vrouw met een wijde rok die een kopje vormde wanneer hij omgekeerd stond. De vrouw droeg ook een emmer of een kom boven haar hoofd die draaide om rechtop te blijven, waardoor er effectief twee kopjes in één werden gemaakt. Tijdens het huwelijksfeest moest de bruidegom proosten door te drinken uit de rokbeker zonder enige wijn uit de draaiende kom te morsen, waaruit de bruid dan moest drinken.

Uiteindelijk kwam het gebruik van de jonkvrouw of bruidscup in Nederland en Engeland. Tegen die tijd had de beker echter zijn verbinding met bruiloftstoosts verloren en werd hij gewoon gebruikt voor sociale activiteiten. In Engeland werd de weddenschapsbeker, zoals die nu bekend was, een populaire drinkgame. Deelnemers moesten alle wijn in de rokbeker drinken zonder iets uit de emmer te morsen, en als ze erin slaagden, mochten ze ook de emmer wijn drinken. De productie van weddenschapskoppen duurde tot ver in de 19e eeuw. Zelfs vandaag de dag vindt u moderne replica's online, evenals duur, origineel antiek.

9 Kottabos

Kottabos was een oud tijdverdrijf ontwikkeld in de vijfde eeuw voor Christus en was populair bij Griekse symposia (ook bekend als drinkpartijen). Dit soort spel zou waarschijnlijk niet zo succesvol zijn vandaag, tenzij je dienaren had om op te ruimen na jou, als een typisch spel van Kottabos heeft nogal een zooitje achtergelaten. Het spel betrof spelers die veel wijn dronken en de droesem op verschillende doelen gooiden. Soms werd de naam van een geliefde tijdens de worp geroepen.

De drinkbeker gebruikt voor Kottabos werd een a genoemd kylix. Het had een breed maar ondiep lichaam, meer gelijkend op een kom, en handvatten aan elke kant. De werper zou de kylix met één handvat en gebruik een bovenhandse techniek om de droesem te werpen. De kylix kenmerkte ook een bijna vlak, cirkelvormig centrum genaamd a tondo. Dit gebied werd vaak versierd met vulgaire of humoristische tekeningen die zichtbaarder werden naarmate de wijn verdween. Een goed bewaard voorbeeld laat een man zien die zijn achterwerk afveegt.

Er waren verschillende variaties op de regels van Kottabos, maar we kennen twee populaire games uit oude kunst en teksten. In een daarvan moesten de spelers een schijf afwerpen die gebalanceerd was op een metalen standaard. In de andere was er een grote kom met water dat binnen in gerechten dreef. De spelers moesten voldoende uitschot op een gerecht gooien om het te laten zinken.

8 Sumbel

Technisch gezien, sumbel was meer een drinkritueel dan een spel, maar het speelde zwaar in de Scandinavische traditie en werd beschouwd als een goede manier om contact te maken met mensen om je heen. Er is een sumbel in Beowulf en in Heimskringla, de sage van Noorse koningen. In essentie, een sumbel is een sociale gelegenheid waar iedereen zou proosten en een drankje zou nemen voordat hij de beker naar de volgende persoon zou brengen. Een authentiek sumbel zou zien dat mead uit een hoorn dronk. Een beker was echter ook aanvaardbaar, evenals andere dranken zoals wijn of bier. De drankjes moesten echter alcoholhoudend zijn.

Het was belangrijk voor elke persoon om een ​​gepassioneerde toast te delen voordat hij dronk. Dus volgens de traditie slikken ze dan de woorden in die ze zeiden. Een typisch formaat voor een sumbel was drie rondes voorrang door een korte introductie van de gastheer. De eerste ronde was opgedragen aan de goden, en iedereen die dronk, zou hen begroeten en prijzen. De tweede ronde was gewijd aan oude helden uit de geschiedenis of de legende, en de derde was gewijd aan persoonlijke voorouders of vrienden die waren doorgegeven. Het was ook mogelijk om de toast te vervangen door een gedicht, verhaal of nummer van persoonlijke betekenis.

7 Buffalo

In tegenstelling tot alle andere drinkspellen, heeft Buffalo een serieuze inzet nodig, omdat je het technisch gezien de rest van je leven speelt. Als je eenmaal instemt met de levensstijl van Buffalo, word je lid van de Buffalo Club. De Amerikaanse tak van de Buffalo Club heeft tientallen hoofdstukken in meer dan 30 staten en er zijn er nog veel meer in Europa en Midden- en Zuid-Amerika. Voor velen is de grootste aantrekkingskracht van Buffalo het gevoel deel uit te maken van een geheim genootschap, met minder aspecten van mantel en dolk en meer drinken.

Voor zover het spel gaat, is Buffalo vrij simplistisch. Buffalo Club-leden moeten alle alcoholische dranken drinken met hun niet-dominante hand. Als ze deze regel overtreden, roepen andere leden 'buffels' en moet de dader zijn alcoholische drank naar keuze chuffen. Hoewel alleen andere officiële leden mogen deelnemen, moet een echte buffel niet aarzelen om zichzelf te "buffelen" als hij alleen is en de code overtreedt.

Hoewel de oorsprong van dit spel wazig is en er veel verhalen zijn, beweert de populairste legende dat Buffalo uit het Wilde Westen is voortgekomen. Naar verluidt geven geweerschutters de voorkeur aan sociale activiteiten zoals drinken en kaarten spelen met hun niet-dominante hand om hun schietende hand vrij te houden. Als u deel wilt uitmaken van de Buffalo Club, moet u er rekening mee houden dat alleen een actueel lid nieuwe mag introduceren.

6 jiuling

jiuling is een drinkgame die ergens is ontstaan ​​tijdens de Chinese Zhou-dynastie tussen de 11e en 8e eeuw voor Christus. Hoewel het begon als een manier om het drinken van mensen te reguleren, jiuling werd een populair tijdverdrijf op zich, en natuurlijk ontstonden er veel variaties op het concept.

De meeste soorten jiuling waren gegroepeerd in twee categorieën - gemeenschappelijk en literair. Gemeenschappelijk jiuling was het meest populair, omdat het het meest toegankelijk was voor de massa. Het was een eenvoudig spel waarbij elke speler een beurt nam en vervolgens een drankje nam. Wat de spelers precies deden tijdens hun beurten, veranderde wild. Ze konden een verhaal of een grap vertellen of een soort wedstrijd hebben waarbij de verliezer zou drinken. De dobbelstenen en gissende vingers waren populaire wedstrijden.

literair jiuling was populairder bij de hogere klassen, omdat het een hogere opleiding vereiste. Deze game leek op de algemene versie, maar deelnemers moesten raadsels, gedichten, idiomen, enzovoort delen. Het werd meestal beoefend door intellectuelen die gemeenschappelijk vonden jiuling vulgair zijn.

5 Sconcing

Oorspronkelijk was 'conventie' een term die in de 17e eeuw werd ontwikkeld aan de universiteit van Oxford, en die verwijst naar een boete die studenten worden opgelegd voor een misdrijf. In de loop der jaren hebben de studenten echter het concept van sconcing zelf overgenomen. Er kon iemand worden gebombardeerd voor een schending van de etiquette, maar in plaats van een boete moest de dader in één keer een biertje doen. Dit gebeurde op kosten van de uitdager, tenzij de overtreder de drank niet kon afmaken, in welk geval hij daarvoor moest betalen. Veel voorkomende delicten die als een inbreuk op de etiquette werden beschouwd, omvatten onderwerpen als religie, politiek en vrouwen.

Er was een tijd dat alleen de oudste geleerde aan de tafel een schans kon opleggen. Andere leden konden hun overtredingen alleen onder de aandacht brengen als ze in het Oudgrieks of Latijn spraken. Tegenwoordig is sconcing lang niet zo formeel, en het is meer een feestspel. Tegenwoordig staat er iemand op en beweert dat ze iemand schaken die een bepaalde activiteit heeft gedaan. Iedereen aan wie de schans van toepassing is, moet drinken. Als de schans op niemand van toepassing is, begint iedereen te huilen, Äúshoe,Äù tot de wannabe sconcer zijn schoenen uittrekt, het vult met bier en eruit drinkt.

4 Pitch-Pot

Pitch-pot, bekend als touhu in het Chinees, ontstaan ​​in het oude China ergens in de periode van de Strijdende Staten. Later verspreidde het zich naar Japan, waar het bekend stond tokoen Korea, waar het werd genoemd Tuho.

De basis van pitch-pot bestaat uit het gooien van pijlen in een pot. Spelers staan ​​op een vaste afstand van de pot (meestal de lengte van twee en een half pijlen) en proberen om de beurt de pijlen recht in de pot te gooien. Wanneer een speler een punt scoort (een inzending), geeft de overwinnaar de overwonnenen een beker te drinken. Nadat de pijlen klaar zijn knielen beide spelers en de overwinnaar zal opnieuw de beker van de verliezer vullen. Als je je wilt houden aan een strikte pitch-pot-etiquette, is het ook als beleefd om te weigeren om te spelen wanneer je de pijlen voor de eerste keer krijgt aangeboden, net als de tweede. Het is prima om de derde keer te accepteren.

We weten uit oude teksten dat Tuho werd erg populair in Korea in de 12e eeuw, toen de Sung-dynastie regeerde in China. Het werd gezien als onderdeel van de confucianistische cultuur en werd zwaar gepromoot. Het werd een favoriet tijdverdrijf van Koreaanse royalty, maar belangrijker nog, het werd ook een spel dat toegankelijk was voor vrouwen die niet mochten deelnemen aan de meeste sporten zoals boogschieten.

3 De Fuddling Cup

De knuffelkop was meer een puzzel dan een spel waarbij je, net als de weddenschapsbeker, een manier moest vinden om te drinken zonder dat er vloeistof op je werd gemorst. De fuddling cup verscheen voor het eerst in het 17e-eeuwse Engeland en bestond uit drie of meer kopjes die aan elkaar waren geclusterd en verbonden door verschillende verborgen gaten en buizen. Om iemand succesvol uit de fuddling cup te laten drinken, moesten ze alle cups in een specifieke volgorde gebruiken, zodat ze de inhoud niet zouden morsen.

Hoewel simplistisch qua concept en ontwerp, bleek de knuffelkop populair en maakte hij de weg vrij voor complexere puzzelvaten, met name de puzzelkruiken. Deze werden in de 18e en 19e eeuw een veel voorkomend verschijnsel in Engeland. Hoewel puzzelkruiken meer ingewikkelde ontwerpen en decoraties hadden, vertrouwden ze nog steeds op hetzelfde concept als fuddling cups. Een standaard puzzelkruik zou morsen als het als een gewone kan gebruikt werd. In plaats daarvan moest de drinker een manier vinden om de vloeistof door gaten aan de bovenkant op te zuigen met behulp van een buis die verborgen was in de handgreep van de kan.

2 Pennying

De oorsprong van penningen is een beetje duister, aangezien zowel Cambridge als Oxford aanspraak maken op de oprichting ervan, waardoor de twee universiteiten nog iets anders kunnen beargumenteren. Op het eerste gezicht lijkt penneren een eenvoudig concept, waarbij je alleen maar een stuiver in iemands drankje hoeft te steken. Die persoon is dan verplicht om de drank in één keer af te maken om de verdrinkende koningin te redden, want de Britse penny's hebben het gezicht van de koningin op zich.

Ondanks het eenvoudige uitgangspunt, penningen komt met een complex geheel van regels die moeten worden nageleefd om de traditie te behouden. Om te beginnen mogen potentiële penniers niet deelnemen, tenzij ze ook een alcoholische drank hebben. Dubbele penningen zijn niet toegestaan ​​en als dit gebeurt, moet de tweede pennier degene zijn die het bier drinkt. Als alternatief kan slechts één cent in het spel worden gebracht om te voorkomen dat mensen expres dubbel pennlen om een ​​drankje te krijgen.

Er was een tijd dat mensen niet hoefden mee te doen aan het spel om mee te doen. Alleen al door naar Cambridge of Oxford te gaan, ging je impliciet akkoord met penningen, en als je weigerde, kwam je de minachting van het studentenlichaam tegen.Dat is de reden waarom penningen nu verboden zijn op verschillende hogescholen in Oxford en Cambridge, omdat het dwingen van mensen om te drinken werd beheerst als een gedragsbreuk.

1 Passatella

Naarmate de drankgames vordert en mensen dronken worden, neemt de kans op geweld toe. In passatella, dit werd niet alleen verwacht, maar werd ook beschouwd als een integraal onderdeel van het spel. De game is ontstaan ​​in het oude Rome en bleef door de eeuwen heen een populair tijdverdrijf voor Italianen. Het werd gespeeld met een minimum van vier spelers, hoewel het veel meer kon accommoderen. Hoe meer spelers erbij betrokken zijn, hoe groter de kans op geweld.

Het concept van passatella was om de ongelijkheid van het leven bloot te leggen. Daarom was het eerste wat je moest doen een spel spelen om een ​​baas en een onderbaas te bepalen. Elk spel kon gespeeld worden zolang het een winnaar en een runner-up had, maar kaartspellen of boccie hadden de voorkeur.

Toen er eenmaal een baas en een onderbaas was, ging iedereen zitten om een ​​rondje te kopen. De baas dronk de zijne en bood toen de onderbaas een drankje aan. Naderhand bood de baas drankjes aan aan alle andere spelers die hij wenste, maar voordat ze konden drinken, moesten ze ook toestemming krijgen van de onderbaas. Zowel de baas als de onderbaas kunnen spelers de drankjes ontzeggen waarvoor ze hebben betaald. Soms moeten ze ook zeggen waarom ze een speler zijn drankje hebben onthouden, wat meestal werd gedaan in de vorm van een met expletief gevulde rant (die alleen maar meer beledigend werd naarmate mensen dronkener werden). Natuurlijk voelden bepaalde spelers zich bedrogen en meer dan één spel passatella eindigde in een gevecht.