Delen:
Top 10 manieren waarop Google het kwaad doet
Google is een van de grootste krachten op internet. Als we iets willen opzoeken, googelen we het. Als we een goede browser willen, downloaden we Chrome. We controleren e-mails op Gmail, bekijken video's op YouTube, schrijven een zelfbevorderende bul op Blogger en lezen op lijsten gebaseerde websites op onze Android-apparaten. Als je erover nadenkt, is het ongelooflijk dat een bedrijf wiens motto is "wees niet slecht" zo genadeloos en meedogenloos dominant is geworden.
Daar is een simpele reden voor. Google gaf lang geleden niet op tegen het kwaad te zijn. Kijk goed en hard naar het bedrijf in 2017, en het is duidelijk dat ze geruild hebben de goeden te zijn omdat ze de enige benepen zijn.
10 Monopolistische werkwijzen
In de zomer van 2017 overhandigde de Europese Unie Google een recordbrekende boete van $ 2,7 miljard. Hun reden? Google had misbruik gemaakt van haar positie als dominante marktpositie in de EU om concurrenten buiten de zoekresultaten te houden. En je kunt maar beter geloven dat Google dominant is. In plaatsen zoals Duitsland wordt geschat dat 97 procent van de zoekopdrachten op internet verloopt via Google. Met andere woorden, het bedrijf had een monopolie gecreëerd op de online-ruimten van Europa.
De feitelijke ins en outs van de boete zijn genuanceerd, waaronder de manier waarop Google zijn zoekresultaten vermeldt. Google geeft prioriteit aan Google. Als mensen dingen willen kopen, krijgen ze koppelingen naar Google-winkels. Als ze recensies willen, krijgen ze koppelingen naar de evaluatieservice van Google. Concurrenten zoals Yelp, die geen eigen zoekmachine hebben, komen vast te zitten op pagina vier van een zoekopdracht of later. En wie stoort zich om helemaal naar pagina vier te gaan?
De EU voerde aan dat Google de concurrentie onderdrukte en bovenaan de voedselketen bleef, niet omdat hun producten de beste waren, maar omdat ze consumenten stiekem de toegang tot betere alternatieven blokkeerden. In een ironische draai, Bedrade betoogt dat het alleen maar te danken was aan het feit dat de VS in 2000 het monopolie van Microsoft hadden verbroken dat Google in staat was om het eigen monopolie op te bouwen.
9 Negatieve verhalen verpulveren over Google
Google houdt ervan om negatieve verhalen over Google te vernietigen. In de praktijk betekent dit dat hun zoekresultaten bekend staan om anti-Google-artikelen te bestraffen. (Als je dit op pagina 37 van een zoekopdracht hebt gevonden, weet je nu waarom.) We weten dit omdat het Gizmodo-verslaggever Kashmir Hill overkwam, toen ze aan het werk was bij Forbes. Ze was getuige van de draconische pogingen van Google om een kritiek stuk te verbergen.
Het verhaal speelt zich af in 2011. Google probeerde zijn Plus-sociale netwerk te promoten op sites zoals Forbes 'S. In een vergadering waar Hill aan zat, vertelden Google-vertegenwoordigers dat Google niet zou straffen als ze ervoor kiezen de Plus +1-knop van Plus niet te gebruiken Forbes in zoekrangschikking. Omdat sites afhankelijk zijn van zoeken om te overleven, heeft Hill begrepen dat dit chantage is. Ze maakte er een verhaal van en publiceerde het. Toen werd het zwaar.
Volgens Hill heeft Google het verteld Forbes hun zoekranglijst zou lijden als het verhaal bleef hangen. Forbes holde en ingeblikte het verhaal. Toen merkte Hill dat de in het cachegeheugen opgeslagen versies veel sneller van Google Search verdwenen waren dan normaal, bijna alsof iemand opzettelijk het internet schoonschrobt van haar anti-Google-verhaal. Wil je raden wie Hill dacht dat verantwoordelijk was?
8 Wetenschappers afvuren Het is het niet eens met
Google vindt het leuk om geld te spenderen op belangrijke plaatsen. Washington, Brussel en Londen verdrinken allemaal in zeeën van Google-dollar. Veel van dit geld gaat naar denktanks die ideeën ondersteunen waarmee Google akkoord gaat, zoals de linkse New America Foundation (NAF).
Een van de belangrijkste projecten van NAF was iets dat Open Markten heette. Open Markets is gemaakt om zich uit te spreken tegen extreme concentraties van geld en macht evenals andere zaken die met monopolies samenhangen. Een paar jaar geleden begon de groep waarschuwingsvlaggen over Google zelf te maken. In 2017 schreef teamleider Barry Lynn van Open Markets een blogpost waarin de EU werd geprezen dat ze met zijn antitrustboete op Google sloeg. Google reageerde door hem te laten ontslaan en het hele Open Markets-initiatief te sluiten.
Houd er rekening mee dat Google geen NAF bezit. Ze zijn gewoon een van de vele donoren, zij het een vrijgevige. Volgens The Guardian, Eric Schmidt doet niettemin alsof hij de plaats bezit. Op het moment dat de blog van Lynn live ging, belde Schmidt naar verluidt NAF en probeerde hij hen te dwingen het op te nemen. Nog geen twee maanden later was Lynn ontslagen en was Open Markets niet meer verkrijgbaar.
7 Censurerende spraak
98 procent van al het Amerikaanse mobiele verkeer gaat via Google of Apple. Wanneer een van die jongens je app verbiedt, heb je een serieus probleem. Dit is vooral het geval als je app is verbannen omdat Google en Apple het niet leuk vinden wat je zegt.
In augustus 2017 verbood Google de socialenetwerksite Gab uit zijn app store voor 'hate speech'. Gab ontwierp specifiek zijn platform om het eerste amendement weer te geven. Als iets werd beschermd door de Amerikaanse grondwet, zou je het op Gab kunnen zeggen. Dit leidde tot speculaties dat de echte reden waarom de linkse Google Gab gecensureerd had was omdat hij het gebruikte. Gab werd opgevat als de rechtse versie van Twitter.
Om eerlijk te zijn, Gab had enkele echt slechte gebruikers, zoals Andrew Anglin, redacteur van de neo-nazi-site Daily Stormer. Maar Twitter heeft ook accounts van de KKK, de Westboro Baptist Church en ISIS en Google heeft de Twitter-app nog niet verbannen. Je ziet jihadistische propaganda, pornografie, toespraken van nazi's en beelden van mensen die onthoofd worden op Google's eigen YouTube. Maar Gab was het enige platform dat verbannen was voor het hosten van extremistische content.
6 Vermijd miljarden dollars te betalen aan belastingen
Als Google één overkoepelende visie heeft, is het niet om een bedrijf te zijn dat niet slecht is. Het moet een bedrijf zijn dat geen belasting betaalt.De afgelopen jaren hebben verschillende Europese landen Google moeten trappelen en schreeuwen in hun schatkamers, het bedrijf ondersteboven moeten houden en schudden totdat al haar misplaatste miljoenen uitvallen.
Alleen al dit jaar moest Google met Italië belastingen van € 303 miljoen afwikkelen, nadat de zoekgigant het merendeel van zijn Italiaanse winst door Ierland had gesluisd (waar de vennootschapsbelasting lager is). In mei 2016 werden haar Franse kantoren overvallen door een belastingsonde. Een maand later werden ook haar Spaanse kantoren overvallen. Beide zaken zijn nog aan de gang. En dan is er Groot-Brittannië. In 2006 lanceerde het VK een onderzoek naar de honderden miljoenen onbetaalde belastingen van Google. Het eindigde pas in 2016, toen Google eindelijk instemde om £ 130 miljoen te betalen.
Het grootste deel van Google's belastingontwijking is mogelijk geweest dankzij Ierland, waarmee het ongeveer een derde van zijn wereldwijde inkomsten overspant. Maar zelfs in Dublin maakt Google de spot met belasting. In 2016 werd bekendgemaakt dat Google Ierland slechts € 42 miljoen aan belastingen heeft betaald voor € 22 miljard aan inkomsten.
5 Demonstreer van onschadelijke kanalen
Eigendom van Google, YouTube gebruikt advertentie-inkomsten om geld terug te geven aan kanaaleigenaren. Helaas zijn veel kleinere kanalen en sites met een videocomponent afhankelijk van dit inkomen om te overleven. Dat is jammer, want Google heeft een vervelende gewoonte om advertenties te verwijderen en kanalen te demoniseren die schijnbaar willekeurig zijn.
Welke kanalen hun geldstatus hebben herroepen hangt vaak af van wat er in het nieuws staat. Het is bijvoorbeeld momenteel onmogelijk om geld te verdienen met dingen die Noord-Korea noemen. Maar dingen zijn meestal minder duidelijk. Een mediastorm over rechtsextremisme kan ertoe leiden dat legitieme rechtse kanalen worden gedemoniseerd. Een verontwaardiging over homofobie kan leiden tot LGBT-kanalen die het omgaan met homofobie bespreekbaar maken. Deze sleepnetaanpak verdraait de makers van hardwerkende content, waarvan de meesten in de eerste plaats volledig onschuldig zijn.
Het slechtste deel is de flagrante hypocrisie: grote kanalen lijden zelden. Bovendien is deze censuur feitelijk Google die bepaalt welke soorten dingen we online mogen zeggen, de vrijheid van meningsuiting wordt verdoemd.
4 Het scheepvaartschandaal van de apotheek
Over Google en censuur gesproken, er is minstens één geval in de geschiedenis van het bedrijf waar het waarschijnlijk bepaalde inhoud had geblokkeerd, maar dat niet deed. Tussen 2003 en 2011 stond Google toe dat Canadese farmaceutische bedrijven advertenties op hun systemen plaatsen die doelbewust Amerikaanse consumenten targeten. Ze deden dit ondanks het feit dat ze wisten dat het faciliteren van grensoverschrijdende medicijnverkoop illegaal was.
Geneesmiddelen die clandestien van buiten de VS worden gekocht, vallen om voor de hand liggende redenen niet onder de FDA. Noch reguleert Canada geneesmiddelen die buiten zijn grenzen worden verzonden. Dit betekent dat de drugs die Google willens en wetens heeft geadverteerd niet-gereguleerd en mogelijk gevaarlijk zijn. De Naakte beveiliging blog beweert dat ze wisten dat het illegaal was en dit al sinds 2003 wist.
Er was een steek van de Amerikaanse procureur van Rhode Island nodig om het bedrijf in de steek te laten. Ze richtten een nep Canadees apotheekbedrijf op, vroegen advertenties in het AdWords-netwerk van Google op Amerikanen te plaatsen en keken hoe Google niets deed om hen tegen te houden. Google ging uiteindelijk voor $ 500 miljoen naar het ministerie van Justitie.
3 Illegaal verkrijgen en bijhouden van Britse medische dossiers
Een van de grote initiatieven van Google is DeepMind, een zelfstuderende AI die de wereld radicaal zal veranderen of ons mogelijk allemaal zal doden. Een van de dingen die DeepMind moet leren, is gestoorde hoeveelheden gegevens. In 2015 kreeg Google een deel van die onbewerkte gegevens op een zeer verdachte manier. In samenwerking met het Royal Free Trust Hospital in Londen kregen zij de gezondheidsdossiers van 1,6 miljoen identificeerbare Britse patiënten, zonder toestemming van die patiënten. Toen het verhaal in 2017 aan het licht kwam, beweerde de Britse informatiecommissaris dat de manier waarop de gegevens werden behandeld, een schending van de Britse wetgeving vormde.
Om eerlijk te zijn tegenover Google en DeepMind, maken ze zich voornamelijk schuldig aan onwetendheid. De echte idioten zijn de staf van Royal Free, die een willekeurig bedrijf enorme stapels gevoelige NHS-gegevens gaf. Google verontschuldigde zich zelfs (via hun dochter DeepMind), maar pas na maandenlang te hebben volgehouden, kenden ze de wetten van Groot-Brittannië beter dan de mensen die ze schreven. In augustus 2017 schreef TechCrunch een vernietigend vonnis over Google's beweegredenen en beweerde dat het bedrijf opzettelijk had gelogen over zijn plannen aan de mensen wiens informatie het stal.
2 Het Wi-Fi Sniffing Scandal
Keer op keer lijkt het verhaal met Google dat het bedrijf het verkeerd doet, alsof het onwetend is, en zich vervolgens verdubbelt en zich gedraagt als schokken wanneer ze worden geroepen. Het wifi-snuffelschandaal is niet anders. Het was de halcyon-tijd van 2010 en Google drong aan om Street View te ontwikkelen. Een deel van het plan was inclusief Wi-Fi-toegangspunten. Daarom werden Google Street View-auto's automatisch ingesteld om informatie over wifi-toegangspunten te verzamelen.
Dat klinkt onschuldig genoeg, totdat het bleek dat Google de wifi-datapakketten en de toegangsinformatie ("sniffing") aan het stofzuigen was. Plotseling leefden we in een wereld waarin Google clandestien enorme hoeveelheden gegevens verzamelde over ... nou ja, iedereen.
Het schandaal was enorm, vooral omdat Google erover loog en weigerde samen te werken met autoriteiten. Frankrijk heeft Google een boete van € 100.000 opgelegd wegens niet-medewerking. De FTC beboette hen $ 25.000 voor niet-medewerking. Australië noemde het de grootste inbreuk op de privacy in de geschiedenis en eiste dat Google de verzamelde gegevens vernietigde. Google deed alsof het had gedaan, alleen om hun leugens later te laten verschijnen. Hetzelfde gebeurde in het VK. Uiteindelijk leidden de leugens en obstructie van Google ertoe dat het bedrijf zich voor $ 7 miljoen bij de VS vestigde.
1 Bijna een echte oorlog triggeren
In november 2010 kwamen Costa Rica en Nicaragua op het randje van de oorlog boven een Nicaraguaanse inval in het Costa Ricaanse territorium. De vonk die deze regionale brand bijna ontstookte, was Google Maps. Google had per ongeluk de betwiste grens enkele mijlen op het Costa Ricaanse grondgebied geplaatst. Een Nicaraguaans bevelhebber had zijn positie tegen Maps gecontroleerd en zijn troepen geleid naar Costa Rica, wat leidde tot een groot internationaal incident.
Het verhaal klinkt grappig, vooral omdat het niet eindigde in bloedvergieten en een gewelddadige grensoorlog. Maar, zoals The New York Times schreef in 2013, de echte zorg kwam van Google die willekeurig via Kaarten overweegt in een actief grensconflict. Zo'n onwetendheid kan echte confrontaties veroorzaken in emotioneel geladen delen van de wereld. In andere omstandigheden, bijvoorbeeld op de zwaar omstreden grens tussen China en India, had het zelfs tot oorlog kunnen leiden.
Dat lijkt een eerlijke samenvatting van Google in een notendop. Zoals we hierboven hebben gezien, kruist het bedrijf soms lijnen waar echt schade kan worden veroorzaakt en claimt later onwetendheid. De zorg bij Google is niet dat ze een echt kwaadaardig bedrijf zijn dat ons allemaal tot slaaf wil maken; het is dat ze een internet-grootmacht zijn die niet in staat is tot zelfreflectie of toegeven wanneer ze ongelijk hebben. Wanneer deze overmoed hen laat afdwalen naar het domein van privacy, patiëntgegevens, geneesmiddelen, censuur of grensmarkeringen, kan dat gebrek aan zelfbewustzijn de kop opsteken en net zo veel schade toebrengen als echt, opzettelijk kwaad.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.