Delen:
Top 10 fascinerende feiten over angst
Angst houdt een persoon in leven. Het brein heeft gespecialiseerde centra, genen, neuronen en trucs die zijn gewijd aan het afschrikken van de broek voor die enorme hoeveelheid adrenaline om je kansen om een bedreiging te overleven te vergroten. Deze lijst gaat over enkele van de gekker dingen over hoe angst wordt geactiveerd, gevangen en hoe het zelfs de persoon die het probeert te redden kan doden.
10 angst gecodeerde neuronen
Tijdens een slechte schrik, echt of ingebeeld, kan het zenuwachtig slachtoffer een aantal spectaculaire symptomen ervaren. Hyperventilerend, niet in staat om te bewegen of te bouten zoals een muis, elke reactie komt van een klein deel van de hersenen.
De amygdala van walnoot blijft een mysterieus orgel, maar muizen die getraind zijn om een bepaald geluid te vrezen (een elektrische schok signalerend) onthulden twee feiten over het angstcentrum van de hersenen. Telkens wanneer de zoperende keu werd gegeven, herkende ze wat er ging gebeuren en bevroor. De met mededogen geprovoceerde onderzoekers ontdekten dat bepaalde groepen neuronen in de amygdala waren gecodeerd met herinneringen aan angstige ervaringen, een bibliotheek waarin gebeurtenissen uit het verleden die ze hebben geleerd angstig waren. Ten tweede neemt de amygdala bijna het brein over wanneer het een potentiële dreiging herkent. Alles wordt onderdrukt om zich te concentreren op de juiste angstreactie.
9Het is echt besmettelijk
Men denkt dat mensen het vermogen hebben verloren om de gevoelens van anderen te ruiken. We komen misschien niet overeen met de manier waarop dieren informatie verzamelen via geur, maar dit vermogen is aanwezig bij de mens.
Wat de neus oppikt, is niet het feitelijke gevoel, maar de chemische signalen. Dit vermogen kan verklaren waarom anderen kunnen worden beïnvloed door een bang individu of waarom menigten zich laten schrikken en op hol slaan als een kudde.
Een studie deed de ene helft van een testgroep (alle mannen) schrikken met een horrorfilm terwijl ze de weerzinwekkende clips liet zien. Vrouwen werden vervolgens blootgesteld aan de zweterige resultaten en afhankelijk van de geur van de groep die ze inhaleerden, vertoonden ze correct gealarmeerde of weerzinwekkende reacties. Vrouwen werden gekozen als de reactieve groep omdat ze meer ontvankelijk zijn voor de geursignalen van het tegenovergestelde geslacht.
8Het is overerfbaar
Labmuizen werden getraind om de geur van kersenbloesem te associëren met een elektrische schok. Hun pups en grand-pups waren toen allemaal op hun hoede voor kersenbloesem, hoewel ze nooit schokken kregen als ze werden blootgesteld aan de geur.
Hun voorzichtigheid kan iets te maken hebben met epigenetica. Dit mechanisme wijzigt de genetische code, waardoor bepaalde genen worden uitgeschakeld of andere worden geactiveerd afhankelijk van de omgeving of ervaring van het individu. De twee generaties na de bloemvreemde ouders waren allemaal van gedachten veranderd. Grote gebieden waren gewijd aan het herkennen van de geur, misschien om hen te helpen te vermijden wat hun voorouders herkenden als een bedreiging.
7Spare Fear Center
Omdat angst zo belangrijk is om te overleven, zorgde de natuur ervoor dat het angstcentrum van de hersenen, de amygdala, een back-up had. Al geruime tijd wisten onderzoekers dat een ander deel van het brein de taak op zich nam wanneer het beschadigd was. Tests hebben vastgesteld dat dit deel de bedkernen is.
Ratten met een verstoorde amygdala bevroor in de geëlektrificeerde kooien waarvan ze hebben geleerd dat ze bang zijn, zoals normale hersenen. Maar degenen die een beschadigde amygdala- en bed-kernen hadden, vertoonden een significante mislukking bij het herinneren van gevaren.
Onder normale omstandigheden (als men een amygdala-shutdown kan noemen), worden de bed-kernen alleen geactiveerd als het hoofdcentrum voor angst is uitgeschakeld. Dit back-upcircuit is echter niet altijd glitch-free. Angststoornissen bij sommige mensen kunnen worden veroorzaakt als het "actieve" signaal van de amygdala op de een of andere manier niet wordt ontvangen door de bed-kernen, die vervolgens worden geactiveerd. Als beide centra werken, kan een persoon overweldigd raken door een te grote angstrespons.
6Mind Marihuana
Hersenenchemicaliën, endocannabinoïden genoemd, behoren tot dezelfde groep cannabinoïden die marihuana zo'n wereldwijde favoriet maken. Degene die het brein produceert, bestaan mogelijk om slechte herinneringen te overschrijven. Trails op muizen (dat klopt, ze zijn weer geschrokken), hebben vastgesteld dat er een circuit is tussen twee delen van de hersenen, beide betrokken met het in bedwang houden van emoties en het nemen van beslissingen.
Wanneer er verhoogde activiteit is in de amygdala en de ventromediale prefrontale cortex, getriggerd door endocannabinoïden, lijkt dit circuit te helpen bij het vormen van veilige nieuwe geheugens. In de muistests waren de dieren die meer kunstmatige stimulatie aan dit circuit ontvingen beter in staat om hun angst voor een bepaalde stimulus te overwinnen. Hoewel er geen permanent wissen is, lijken ze te helpen om de herinneringen die voortkomen uit trauma te laten vervagen en soms zelfs te blokkeren.
5Love Is The Antidote
Geproduceerd in een gebied van marmerformaat nabij de basis van de hersenen, de hypothalamus genaamd, is oxytocine gecrediteerd met het geven van moed aan nieuwe moeders om te handelen waar anderen in angst bevriezen. De natuur geeft vrouwen dit hormoon in schoppen tijdens de bevalling om de angst en stress van het evenement te verminderen, omdat het een goed gevoel chemische stof is. Tijdens de lactatie blijven de niveaus verhoogd en essentieel voor moeder-kind binding. Als bonus is oxytocine ook essentieel om angst te overwinnen. Dit stimuleert de moed en snelheid van moeders om hun baby's te beschermen tijdens gevaar.
Terwijl nieuwe moeders overvol zijn, is het zeker niet exclusief voor hen. Iedereen kan dit angstaanjagende fenomeen ervaren in de juiste omstandigheden. En het is bijna ogenblikkelijk. Tijdens een harige situatie wordt het hormoon binnen enkele seconden in de amygdala geïnjecteerd via speciale cellen die uit de hypothalamus komen.
4Realistische vervorming
Een studie heeft aangetoond dat angst een dreiging er slechter kan laten uitzien dan het in werkelijkheid is.Hoewel het zeker niet in alle gevallen gebeurt, hebben mensen die in het bijzonder bang zijn voor iets, zoals spinnen, minder kans om de grootte van het wezen correct te raden en te zien dat het groter is.
Dezelfde visuele misrekening is opgetreden bij mensen die hoogtevrees hebben - ze overschatten vaak de werkelijke afstand tot de grond wanneer ze over een balkon uitkijken. Degenen die kleine ruimtes of wijd open gebieden vrezen, lijden aan ruimtelijke vervorming; claustrofobie neigt de horizontale afstanden te onderschatten, terwijl acrofobie de verticaal overdrijft.
De meeste mensen hebben tijdens een noodsituatie de tijd gehad om slo-mo te gaan. Deze keer kromtrekken is een geheugengerelateerde illusie. Hoe meer herinneringen je hebt aan een evenement, hoe langer je denkt dat het heeft geduurd. Tijdens een crisis voegt de amygdala extra herinneringen toe aan de huidige omstandigheden en omdat de persoon zo'n rijke geheugenrespons ervaart, lijkt de tijd te vertragen.
3 Venen genezen tijdens de slaap
Voor de verandering elektrocuteerden onderzoekers menselijke subjecten in plaats van muizen. Ze zappen de uit elkaar gevallen vrijwilligers telkens wanneer ze een bepaald gezicht in een beeldopstelling bekeken. Samen met het gezicht en de schok gaven onderzoekers een bepaalde geur vrij om aan te sluiten bij de onaangename ervaring. De deelnemers mompelden vervolgens en zonder het te weten de geur op zonder de bijbehorende elektrische schok. Hersenscans toonden gebieden met geheugen dat rustiger werd en bij het ontwaken; de vrijwilligers waren niet meer zo op hun hoede als vroeger.
Om te testen of slaap alleen achter dit dempende effect zat, werd aan de vrijwilligers geleerd om een ander gezicht te vrezen, maar hun eigen unieke geur kwam niet vrij tijdens hun dutje. In tegenstelling tot de eerste afbeelding vreesden de deelnemers het tweede gezicht nog steeds nadat ze wakker werden. Een groep die wakker bleef, vreesde allebei.
Om de een of andere reden zorgt slaap voor een mysterieuze toestand waarin een ontvangen stimuli (zoals de geur) zorgen voor een desensibiliserend effect.
2The Fear Gene
Er is een gen genaamd stathmin, en het verdeelt diegenen die uit een vliegtuig kunnen springen en de mensen die niet eens in het vliegtuig kunnen komen. Stathmin is meestal actief in de amygdala en is verantwoordelijk voor wat men zou kunnen beschouwen als instinctieve angsten - hoogten, gevaarlijke dieren en het onbekende, maar ook als herinnering aan angstige ervaringen.
Laboratoriummuizen die het gen misten trotseerden open ruimten en namen zelfs elektrocutietesten beter dan de stathmin dragende knaagdieren. De tweede batch was gevoeliger voor gevaren. Wanneer ze een situatie tegenkwamen die natuurlijke voorzichtigheid veroorzaakte - zoals een open ruimte - of een onderwezen angst, zoals een bepaald geluid vlak voor een elektrische schok, had hun zelfbehoud prioriteit. Hun hersens vuurden, in tegenstelling tot de stathmin-vrije muizen.
1Fight kan dodelijk zijn
Je kunt letterlijk doodsbang zijn. Of het nu een bijzonder levendige Halloween-grap is of een thuisinvaller die een pistool op je richt, er gebeurt iets onvrijwilligs in het menselijk hart. Wanneer de vecht-of-vluchtreactie wordt geactiveerd, heeft het lichaam extra kracht nodig. Daarvoor moet het hart sterker slaan, iets dat mogelijk wordt gemaakt door een injectie van calcium in hartcellen.
Als een persoon niet kan kalmeren of de schok simpelweg te overweldigend is, blijven calcium en adrenaline binnenstromen. Dat snelle pompen dat nodig was om het lichaam tijdelijk in staat te stellen te vechten of rennen voor de heuvels kan nu niet meer stoppen. In plaats van te kloppen, beeft het hart. Als dit niet wordt behandeld, kan dit leiden tot een verlaging van de bloeddruk, bewusteloosheid en uiteindelijk de dood. Mensen met een gezond hart kunnen op deze manier sterven en hartpatiënten lopen een groter risico.