Top 10 feiten over de slag om Stalingrad

De Slag bij Stalingrad is iets dat me al lang fascineerde, de Sovjets aan het einde van WO II werden de antagonist in de Koude Oorlog, dus de Sovjet bijdrage aan de nederlaag van nazi-Duitsland wordt hier vaak over het hoofd gezien in het Westen, echter zonder de offers die door veelal ongetrainde en slecht bewapende mannen, vrouwen en in sommige gevallen kinderen worden gebracht, het is vrijwel zeker dat we vandaag in een heel andere wereld zouden leven. De strijd begon op 23 augustus 1942 en eindigde met de overgave van de Duitsers op 2 februari 1943. Wat uiteindelijk de ondergang van Hitler zou teweegbrengen, begon hier, bloedbad, wreedheid en verlies van het leven, zoals de wereld ooit had gezien als de bloedigste strijd van de meest destructieve oorlog in de geschiedenis. Ik heb geprobeerd een mix van bekende en ietwat obscure feiten te bieden om deze lijst interessant te maken voor zowel degenen die nog niet veel over het onderwerp hebben gehoord en degenen die er iets meer van weten. Nu presenteer ik je de Top 10 Feiten over de slag om Stalingrad.

10

1077e Luchtafweerregiment

Dit regiment, net als veel andere luchtafweerregimenten in de Sovjet-Unie, bestond toendertijd volledig uit jonge vrouwen, waarvan sommigen niet al lang niet meer op de middelbare school zaten. De 1077e staat bekend om hun felle onderschepping van de Duitse 16e Pantserdivisie. Op 23 augustus 1942 werd de 16e Duitse soldaat belast met de vernietiging van de Stalingrad-tractorenfabriek, die was omgebouwd tot tanks. De aanval was afkomstig uit de noordelijke wijk van de stad en omdat de Sovjets geen aanval verwachtten vanaf dit kwartaal, waren de 1077e volledig onbeschermd door infanterie. Gewapend met slechts zevenendertig M1939 Air Defense Guns en geconfronteerd met een aanval van Duitse tanks, deden de jonge vrouwen van de 1077e het enige wat ze konden, improviseren en vechten. Ze lieten hun luchtafweergeschut op de laagste hoogte zakken en vuurden uit over Duitse tanks en machinegeweren, gedurende twee dagen vochten ze voordat uiteindelijk overweldigd werd door het enorme aantal Duitsers. De Duitsers, die aankwamen op de posities waar ze zo intens vuur van hadden gekregen, waren geschokt om de lichamen van jonge vrouwen te vinden. De 1077e waren niet meer, maar niet voor het vernietigen van 83 tanks, 15 infanterie voertuigen, het doden van 3 bataljons infanterie en het neerschieten van 14 vliegtuigen. De Duitsers moesten het nog weten, maar het verzet van de 1077 zou een teken zijn van de toekomst.

9

Stalingrad-tractorenfabriek

Zoals hierboven vermeld, is de Stalingrad-tractorenfabriek opnieuw gebouwd om tanks te produceren, voornamelijk de T-34. Omdat ze tekort waren aan opgeleide tankbemanningen, werden de meeste T-34's rechtstreeks van de productielijn gedreven en in de strijd gedreven door vrijwillige fabrieksarbeiders. Veel van de tijd in de haast om terug te rijden met de Duitsers gingen de T-34's van de vloer zonder verf- en geweervizieren, bemand door de mensen die ze kort geleden aan het samenstellen waren. Zodra de Panzer-divisies hen zouden vernietigen, zou de tractorfabriek golf na golf nieuwe tanks de deur uit duwen en de strijd aan. Deze geïmproviseerde productielijn van het slagveld bleek van onschatbare waarde bij het afhouden van de nazi-invasie tot versterkingen en een tegenaanval gepland kon worden. De Stalingrad-tractorenfabriek werd na de oorlog heropgebouwd tijdens de Sovjet-restauratie en staat vandaag onder de naam Dzerzhinsky Tractor Works, totdat het in 2005 failliet werd verklaard en zowel tractoren als militaire uitrusting vervaardigde.

8

Mamayev Kurgan

Zeer weinig plekken op aarde kunnen aanspraak maken op het verlies aan scheerervaring dat er is ervaren dan Mamayev Kurgan, oorspronkelijk een 100 meter hoge grafheuvelbegraafplaats. Het werd het brandpunt van de aanval van het Duitse zesde leger op het stadscentrum van Stalingrad. Aanvankelijk stevig gevangen door de Duitsers op 13 september 1942, de volgende dag was het de locatie van een enorme Sovjet-tegenaanval van de 13e Garde van het Geweer, die op 16 september de heuvel had heroverd. De kosten waren bijna alle 10.000 mannen die twee dagen eerder waren vertrokken. In de loop van de volgende weken, veranderde de heuvel keer op keer handen. De gevechten boven op Mamayev Kurgen waren zo hevig dat aan het eind van de strijd er ongeveer duizend stukjes granaatscherven en botten per vierkante metro zouden zijn, de heuvel zelf zo verschroeid door beschietingen en geweervuur ​​dat het gras bijna een jaar later niet eens was gaan groeien . In feite was wat eens een heuvel was, bijna volledig afgevlakt tijdens de vele pogingen om het te vangen en vast te houden. In een aangrijpend voorbeeld van de gruwelen van de oorlog, bij een opgraving van het gebied in 1944 aan het begin van de Sovjet-restauratie, werden twee soldaten van beide kanten gevonden die de andere met een bajonet aan de borst hadden geslagen en vervolgens werden begraven door een exploderende schelp, bewaard temidden van een strijd die meer dan een jaar eerder eindigde.

7

Pavlov's House

Junior sergeant Yakov Pavlov was pas vierentwintig jaar oud toen hem werd opgedragen een aanslag te leiden op een flatgebouw grenzend aan de rivier de Wolga, weinig wist hij tijdens wat een rampzalige aanval bleek te zijn op het feit dat het gebouw waar hij naartoe werd gestuurd beslag moest leggen zou spoedig worden genoemd ter ere van hem. Bij de aanvallen eindigde Pavlov's dertig sterke peloton slechts vier mannen, zonder versterkingen in zicht, Pavlov en zijn overgebleven mannen begaven zich om het flatgebouw te versterken. Het zou een week duren voordat versterkingen zouden arriveren, maar de junior sergeant en vier vermoeide soldaten hielden zich vast, terwijl ze golf na golf Duitse aanvallers afstoten van bereden machinegeweren en vijandelijke tanks vernietigden met een anti-tankgeweer op het dak. De versterkingen brachten hun aantal op vijfentwintig, samen groeven ze een communicatie- en toevoergoot, hoewel voldoende voorraden een zeldzaamheid waren en ze uiteindelijk hun toevlucht moesten nemen tot het gebruik van isolerende wol van het dak als bedding.Vijfentwintig slecht toegeruste soldaten van het Rode Leger zouden met succes drie maanden lang het Pavlov's huis tegen talloze aanvallen van het Duitse Zesde Leger weten te houden. Soms waren de gevechten zo intens dat ze het om beurten zouden hebben gedaan om naar buiten te rennen en de stapels lijken neer te slaan die aan de voorkant van het gebouw waren gemonteerd om de aanvallende Duitsers te weerhouden ze als dekking te gebruiken.

6

Luchtsteun

Op 22 november had een succesvolle tangbeweging van het Rode Leger bijna het hele Duitse 6e leger gevangen in Stalingrad. Rond 230.000 militairen in totaal waren nu overgeleverd aan de macht van hun topcommandant. Het verzegelen van hun lot Hitler zou nu zijn tweede grote fout maken in Stalingrad (de eerste die het aanvalt). Ten eerste en onverklaarbaar drong hij erop aan dat zij niet probeerden de Sovjetring om hen heen te doorbreken, hij weigerde te erkennen dat terugtrekken een optie was en in plaats daarvan aankondigde dat het Duitse 6e leger nu hun voorraden zou ontvangen door de lucht. Vanaf het begin was dit voorbestemd om een ​​ramp te zijn, de enorme aantallen troepen overtogen verreweg het bedrag dat mogelijk luchtgezuiverd kon worden. Naar schatting zou het belegerde 6e leger dagelijks minstens 800 ton nodig hebben om operationele functionaliteit te garanderen, dit te meten tegen het maximale bedrag dat van 117 ton zou kunnen worden geleverd en wordt duidelijk hoe verschrikkelijk de situatie zou worden voor het opgesloten Duitse leger. In werkelijkheid gingen de cijfers zelfs niet van invloed op andere variabelen, zoals weersomstandigheden en neergeschoten vliegtuigen, de Luftwaffe slaagde er slechts in dagelijks ongeveer 94 ton aan goederen te leveren. Om dit verder te verdiepen, waren de meeste leveringen hopeloos ongeschikt voor de situatie ter plaatse, waarbij één levering in het bijzonder 20 ton wodka en zomeruniformen liet vallen in het midden van een bittere Russische winter.

5

generaals

Naast het duidelijke lijden van de troepen op het maaiveld, heeft Stalingrad ook een zware tol geëist van de generaals die belast zijn met het leiden van hen. Belegerd aan beide kanten door twee leiders van verschillende krankzinnigheid en koppigheid, een generaal zijn tijdens de Slag bij Stalingrad was verre van een wandeling in het park. Generaal Vasily Chuikov, luitenant-generaal in het Rode Leger en een van de sleutelfiguren in de slag om Stalingrad, ontwikkelde een door stress veroorzaakt eczeem van zo'n ernst dat hij gedwongen werd zijn handen volledig te verbinden (zie 2e van links). Generaal Paulus, die de leiding heeft over het Duitse 6e leger, ontwikkelde een tic in zijn rechteroog die uiteindelijk de hele rechterkant van zijn gezicht zou pakken. Het Duitse hoofd van de generale staf, Kurt Zeitzler, zo ontzet door de omstandigheden waarmee de troepen werden geconfronteerd sinds de strategie van de luchtafweer begon, verminderde zijn rantsoenen tot die van de grondtroepen in Stalingrad, na 26 ponden te hebben verloren in twee weken, een geïrriteerde Hitler dwong hem opnieuw te beginnen met het eten van gewone maaltijden.

4

Vasily Zaytsev

Afgezien van Simo Hayha, is Zaytsev de bekendste scherpschutter in de geschiedenis en in de Slag bij Stalingrad sneed hij zijn tanden. Zoals de meeste van de grootste scherpschutters, een eenvoudige boerenjongen, werd hij in de Oeral geboren en verbeterde hij zijn vaardigheden op jacht naar herten en wolven met zijn grootvader. Oorspronkelijk diende hij als bediende in de Sovjet-marine, wat een grove verduistering van zijn vaardigheden lijkt, en bood hij aan naar het front gestuurd te worden aan het begin van de Duitse invasie. Zaytsev was echter veel meer dan alleen een scherpschutter, zijn improvisatie van de apparatuur was vindingrijk. Vooraanstaande moderne antimateriële geweren decennia lang bevestigde hij een bereik van Mosin-Nagant aan een antitankgeschut zodat hij vijanden kon uitschakelen die zich achter muren wisten te verbergen, de 20 mm ronde test die bruut effectief bleek voor deze taak. Hij richtte een sluiperschool op in een fabriek in het midden van Stalingrad, bedenk dat dit tijdens de strijd zelf was, dat zijn 28 studenten in de loop van de oorlog 1000-3000 soldaten gingen doden en schatten. Bijna blind geworden tijdens een mortieraanval, werd zijn gezichtsvermogen hersteld door professor Filatov, een baanbrekende oogchirurg en hij ging regelrecht terug naar de frontlinie en eindigde de oorlog in Seelow Heights, ongeveer 60 mijl van Berlijn. Hij stierf in 1991, 76 jaar oud, tien dagen vóór de ontbinding van de Sovjetunie, die hij had gevochten om te beschermen. Zijn laatste verzoek was om naast zijn gevallen kameraden begraven te worden bij Stalingrad, nadat hij aanvankelijk begraven was in Kiev, werd hij in 2006 herbegraven in Volgograd (het huidige Stalingrad) met volledige militaire eer.

3

Leef omstandigheden

De leefomstandigheden op de grond in Stalingrad waren onvoorstelbaar verschrikkelijk, aan het begin van de strijd had een gewone dienstplichtige uit het Rode Leger een levensverwachting van slechts 24 uur, dit nam marginaal toe als je een Sovjetofficier was tot ongeveer 3 dagen. De Sovjets aanvankelijk nadat ze op de achterpoot werden betrapt, moesten ontberingen doorstaan ​​die we vandaag moeilijk zouden kunnen begrijpen, kannibalisme was een veel voorkomend verschijnsel onder de verhongerende en belegerde bevolking. Ratten werden een hoofdbestanddeel van de eiwitinname van de meeste mensen, soldaten en burgers zouden rondgaan en dode paarden plukken zonder vlees. Aanvankelijk betekende een slechte toeleveringsketen dat de Sovjets hun dode kameraden van hun uniform moesten strippen om de voortdurende stroom van nieuwe drafèten uit te rusten. Dit werd echter op zijn kop gezet toen de strijd in de gunst van de Sovjets draaide, het nu in de val zittende Duitse 6e leger begon te verwijzen naar de zak die ze in Stalingrad bewoonden als "The Cauldron". Vechten was door een vloeraffaire tot een bittere vloer uitgegroeid, de gemiddelde betrokkenheid zou betekenen dat de Sovjets een woonkamer hadden naast de Duitsers in de keuken. Langzaam uitgehongerd tot de dood, namen ze hun toevlucht tot het afslachten van de 10.000 paarden die ze als voedselbron naar de strijd hadden gebracht.De Duitsers hadden ook nog een probleem te kampen: de kou, slecht uitgerust voor de oorlog in de winter, zoals Hitler arrogant had gedacht dat de strijd in de winter zou zijn afgelopen, de Duitsers moesten nu temperaturen van min 30 graden Celsius onder ogen zien (ter vergelijking de temperatuur in je vriezer is ongeveer min 18 tot 19 graden Celsius). Te zwak om de uitbraak te doorbreken die Hitler te laat had bevolen, degenen die niet waren gedood of uitgehongerd, gewoon doodvroren.

2

Overgave

Ondanks dat hij door Hitler is gepromoveerd tot veldmaarschalk (een aanmoediging om zelfmoord te plegen omdat geen enkele Duitse veldmaarschalk ooit levend is genomen), gaf generaal Paulus zich over op 31 januari, kort daarna gevolgd door de rest van de Asmachten op 2 februari. Omdat dit de Sovjet-Unie was tijdens het bewind van Stalin, kregen POW's geen kleine genade aangeboden (Stalin stond er niet om bekend goed voor zijn eigen mensen te zorgen). De Duitse gevangenen werden onmiddellijk op een reeks dodenmarsen naar goelags gestuurd of aan het werk gezet om Stalingrad te herbouwen, verzwakt door honger, ziekte en wonden, 75.000 Duitse krijgsgevangenen stierven binnen drie maanden na hun overgave. In een poging om het sterftecijfer te verminderen, verlieten de Sovjets de dodenmarsen en legden de rest op transporten, maar dit deed weinig om te helpen en de hoeveelheid overlevenden kelderde opnieuw van 35.000 naar ongeveer 17.000. In totaal keerde van de 110.000 gevangen slechts 5000 terug naar huis in een verdeeld Duitsland in 1955, een volledige 13 jaar nadat de strijd was geëindigd.

1

Nasleep

Pas aan het einde werd het duidelijk hoe groot de omvang van de vernietiging en dood was die in Stalingrad was opgetreden, schattingen variëren, maar het aantal doden wordt over het algemeen geaccepteerd als ergens tussen één en twee miljoen, hoewel het niet algemeen wordt aanvaard dat het de grootste is dodental in elke strijd in de geschiedenis van de mensheid. Tegen het einde van wat in een beslissende Sovjetoverwinning veranderde, was de stad Stalingrad structureel vergelijkbaar met Hiroshima of Nagasaki. Wat begon als een poging om een ​​stad te veroveren, was in waanzin afgedaald onder niets dan puin. Opgemerkt is dat de stad zowel voor Hitler als voor Stalin belangrijk was voor propagandadoeleinden, om een ​​stad te veroveren of te verliezen die genoemd werd naar de Sovjetleider, zou een belangrijke coup of een ramp in het moreel aan elke potentiële kant hebben bewezen. Uiteindelijk werd het irrelevant, Nikita Krushchev, een van de generaals die vochten in Stalingrad en later de Sovjet-premier veranderde de naam van de stad in Volgograd in 1961. Rond deze tijd werd een groot standbeeld opgericht ter nagedachtenis aan de strijd, genaamd "The Motherland Oproepen "het is vergelijkbaar in hoogte met het Vrijheidsbeeld en staat op wat er overbleef van Mamayev Kurgen. Volgograd heeft tegenwoordig ongeveer een miljoen inwoners en is een belangrijk industrieel knooppunt in het moderne Rusland.

+

Zwaard van Stalingrad

Ter ere van de verdedigers van Stalingrad gaf koning George VI van het Verenigd Koninkrijk de opdracht om een ​​ceremonieel langzwaard aan de Sovjet-Unie te presenteren. Dertig zes centimeter lang, met een handgreep gebonden in een 18 karaats gouden draad en een knobbel van bergkristal, was het blad gegraveerd in het Russisch en het Engels met de woorden:

"AAN DE STAALHART VAN DE BURGERS VAN STALINGRAD. HET GESCHENK VAN KONING GEORGE VI. IN TOKEN VAN DE HOMAGE VAN DE BRITSE MENSEN "

Geloof het of niet, het zwaard is gemaakt door Wilkinson Sword, ja, hetzelfde bedrijf dat de scheermessen maakt (onze Amerikaanse lezers kennen ze misschien onder de naam Schick). Het zwaard werd gepresenteerd door Winston Churchill aan Joseph Stalin op de Teheran-conferentie in 1943 en verblijft vandaag in het Stalingrad-museum in Volgograd.