Delen:
Top 10 grootste misstanden in de geschiedenis
Iedereen houdt van een goed verhaal en de geschiedenis heeft een groot aantal verhalen meegemaakt. Door de eeuwen heen hebben zowel individuen als groepen uitgebreide fictie ontwikkeld; de meest succesvolle van deze trok de wol voor de ogen van niet alleen goedgelovige individuen maar ook het grote publiek.
Sommige van deze hoaxes werden geloofd voor maanden of zelfs jaren. De waarheid van enkelen wordt nog steeds onvermurwbaar door sommigen uitgeroepen. Hier zijn tien van de grootste hoodwinks in de geschiedenis, van dode reuzen en feeën tot wiskundewiz paarden.
10 De Tasaday
Velen noemden de Tasaday-stam 'verloren' of 'onontdekt'. Toch beweerde Survival International eenvoudigweg dat er sinds het Stenen Tijdperk geen sprake was van isolatie. De stam werd beschreven als een samenleving van nobele wilden die vreedzaam leefden in jungle grotten. In feite had de gemeenschap geen woorden voor geweld of conflicten. De Tasaday-stam werd echter gecontroleerd door Manuel Elizalde Jr., omdat hij toegang zou verlenen aan antropologen en beroemdheden om hen in hun grotten te bezoeken.
Pas toen Oswald Iten een onverwacht bezoek bracht aan de stam, werd de hoax ontdekt. Hij vond dat de gemeenschap ontspannend was, T-shirts en spijkerbroeken droeg en moderne gereedschappen zoals messen en spiegels gebruikte. Nadat hij via een vertaler de gemeenschap had ondervraagd, gaven ze toe dat ze geen stam uit het stenen tijdperk waren en dat ze de rol speelden in ruil voor geld van Elizalde.
De stam werd door sommigen uitgeroepen tot publiciteitscam onder leiding van functionarissen van het regime van de onlangs afgezette Filippijnse president Ferdinand Marcos. In 1988 noemde president Corazon Aquino de Tasadie echter een echte groep, hoewel veel geleerden het daar niet mee eens waren. Andere academici hebben sindsdien geconcludeerd dat ze inderdaad een afzonderlijke, geïsoleerde mensen zijn, zo niet een 'Stenen Tijdstam'.
9 The Dead Fairy
Op 1 april 2007 besloot Dan Baines uit Londen om een 'April Fools' Day grap te spelen door het lijk van een fee op een online veilingwebsite te zetten. Hij verkocht de fee later voor £ 280. Ongeveer 20.000 mensen stroomden op één dag naar de site om het beeld van de sprookjesachtige resten te bekijken.
De verkoper zei dat de resten vergelijkbaar waren met een kind, maar holle botten hadden als een vogel. Het lijk had ook tanden, huid, haar en, natuurlijk, vleugels. Hij verklaarde dat de dode fee werd ontdekt door een lokale hondenloper en dat het lijk ook als echt werd bevestigd na een onderzoek door een antropoloog. Later op dezelfde dag gaf hij toe dat de fee nep was en voegde hij een disclaimer toe aan de productbeschrijving. Toch staan veel gelovigen er nog steeds op dat het lijk echt is en dat Baines eenvoudigweg geprobeerd heeft de waarheid te verdoezelen.
8 Slimme Hans
Clever Hans was een paard dat niet alleen kon tellen, maar ook een antwoord kon bieden op ingewikkelde wiskundige problemen. Welnu, althans dat wilde zijn eigenaar, Wilhelm von Olsten, mensen in de vroege jaren 1900 geloven. Osten was een wiskundeleraar die door Duitsland zou reizen om gratis tentoonstellingen van slimme Hans te geven om het publiek te verbazen met zijn opmerkelijke talenten.
Om vragen van het publiek te beantwoorden, stampte Clever Hans zijn voet af. Natuurlijk betwijfelden veel mensen het talent van het paard, dus verschillende studies werden uitgevoerd over Hans weg van zijn eigenaar, maar hij zou elke vraag correct beantwoorden. Osten's ondergang kwam toen een vreemdeling een vraag stelde waarop hij het antwoord niet wist. Het werd duidelijk dat Hans niet in staat was om wiskundige vragen te beantwoorden; hij tapte gewoon met zijn voet totdat een persoon leek te ontspannen toen hij het antwoord bereikte. Slimme Hans zou weten dat hij gelijk had toen hij een applaus van het publiek ontving en met een beloning werd behandeld.
7 De Cardiff Giant
Lang geleden, op 16 oktober 1869, groende William Newell een put in Cardiff, New York, toen hij het lijk ontdekte van een 305 centimeter-lange (10 ') lange man. Hij geloofde meteen dat hij een reus had gevonden, dus bedekte hij de plek met een tent. Hij verdiende vervolgens geld aan de ontdekking door 25 cent aan te vragen aan het publiek om de enorme man te bekijken. Terwijl menigten samenkwamen om het lijk in het oog te krijgen, verdubbelde Newell het inschrijfgeld. Het was niet verwonderlijk dat alles niet was zoals het leek, omdat archeologen uiteindelijk het lijk als een nep beschouwden.
De Cardiff-reus was de creatie van George Hull, een tabakswinkel die mannen inhuurde om de man uit een blok gips van 3 meter in Iowa te hakken. Hij vertelde de mannen dat het zijn bedoeling was om een Abraham Lincoln-monument voor New York te maken. Het blok werd vervolgens naar Chicago verscheept en uitgehouwen door steenhouwer Edward Burghardt, die was gezworen tot geheimhouding. Vlekken en zuur werden vervolgens op het nep lijk aangebracht om het doorstaan te laten lijken. Hull vervoerde vervolgens de faux-gigant per spoorbaan naar de boerderij van William Newell. Newell, die de neef van Hull was, huurde toen twee mannen in om een put voor hen te graven om de reus te vinden.
6 Spaghettibomen
Het is moeilijk te geloven dat een omroep opzettelijk van plan is om een hele natie te misleiden, maar dat is precies wat de BBC deed aan Britse kijkers op Fools 'Day in 1957. De BBC uitgezonden Panorama, een populaire documentaire show die tot op de dag van vandaag bestaat, om kijkers te informeren over een spaghetti-oogst.
Op het moment van de uitzending was spaghetti in Groot-Brittannië niet zo bekend, dus kijkers waren verslaafd aan beelden van een Zwitsers gezin dat de pasta van een boom oogstte. Om aan de geloofwaardigheid van de mockumentary toe te voegen, verschafte Richard Dimbleby, een gerespecteerde omroep, de voice-over.De mockumentary was zo geloofwaardig dat kijkers contact opnamen met de BBC voor informatie over hoe hun eigen spaghetti-boom thuis moest groeien, dus het netwerk raadde aan dat ze "een takje spaghetti in een blik tomatensaus plaatsen en er het beste van hopen."
5 Nat Tate
De geprezen Britse schrijver William Boyd trok in 1998 de grootste artistieke en literaire hoax van alle tijden af. De voormalige docent aan het St Hilda's College in Oxford publiceerde de biografie van de kunstenaar Nat Tate: een Amerikaanse kunstenaar 1928-1960. Hij beweerde dat Nat Tate een abstracte expressionist was die beiden in de jaren vijftig in New York woonde en werkte. Boyd verklaarde echter in zijn boek dat Tate 99 procent van zijn werk in de loop van een weekend vernietigde en vervolgens door Staten Island uit een veerboot naar zijn dood sprong. Zijn lichaam werd nooit gevonden. Natuurlijk kon het onmogelijk gevonden zijn, want Nat Tate was een verzinsel van Boyds verbeelding.
Naar aanleiding van de publicatie van de biografie, die werd gepresenteerd als echt en uitgebreid werd herzien, ontvouwde de leugen zich. Het leven van Nat Tate werd niet alleen bedacht door William Boyd, maar het boek werd geschreven in samenwerking met Tate Britain en de National Gallery. Er waren ook andere samenzweerders betrokken bij de slimme truc, inclusief David Bowie, die op april Fools 'Day een openbare lezing van het boek gaf. De reden achter de publicatie was om de pretentieuze kunstwereld bloot te leggen, zoals veel socialites en professionals uit de industrie beweerden dat ze op de hoogte waren van de nalatenschap van Nat Tate. De kunstwereld besefte dat het was voor de gek gehouden zodra een lezer schreef De onafhankelijke om de hoax te ontmaskeren.
4 Mary Toft And The Rabbits
In 1726 ging de 24-jarige Mary Toft aan het werk en riep om haar buurvrouw, Mary Gill, die snel naar haar toe snelde. Wat Gill niet verwachtte te vinden, was dat Mary Toft een monster had gebaard, dus rende ze naar de schoonzus van Toft, die vroedvrouw was. Ze vertelde haar dat Mary schijnbaar een wirwar van dierlijke delen had gekregen. De familie stuurde de onderdelen onmiddellijk naar John Howard, die een lokale chirurg was met meer dan 30 jaar ervaring. Nadat hij de overblijfselen had geïnspecteerd, verklaarde hij dat Mary Toft 'drie poten van een kat van een gestreepte kat had gebaard, en één been van een rabat [...] in hen drie stukken van de ruggengraat van een paling waren.'
Sceptisch over wat hij had gezien, bezocht Howard Mary, waarvan hij beweerde dat hij "een heel stom en norsch humeur had." Hij was echter verbijsterd toen Mary voor zijn ogen een konijn baarde. Mary werd een beroemdheid toen het publiek in de ban raakte van haar verhaal, vooral omdat Howard naar verluidt getuige was geweest van het feit dat Mary binnen een maand acht meer baby-konijnen baarde. Het verhaal was zo mysterieus dat Groot-Brittannië stopte met het koken van konijnenstoofpot.
Mary werd vervolgens voor studie naar een badhuis in Londen gebracht en stond onder het toeziend oog van King George zelf. Vreemd genoeg stopte Mary met het baren van konijnen. Op 4 december werd een portier betrapt toen hij probeerde een babykonijn in de kamer van Maria te sluipen, en de man van Mary bleek veel konijnen van de kooplieden van de stad te hebben gekocht. Omdat er bewijs tegen haar aanliep, bekende Mary dat het verhaal bedrieglijk was en ze werd vijf maanden in de gevangenis gegooid.
3 Balloon Boy
Aspirant-acteurs Richard en Mayumi Heene waren op het reality-tv-programma verschenen Vrouwenruil. Tijdens hun tijd op de show, was Richard vocaal over zijn droom van het lanceren van zelfgemaakte vliegende schotels in stormen. Hun droom om contact te maken met buitenaardse wezens werd schijnbaar de grootste nachtmerrie van het gezin op 15 oktober 2009, toen ze een oproep deden om te verklaren dat hun zes jaar oude zoon, Falcon, was weggedreven op een met helium gevulde ballon. De media meldden later dat Falcon met een gasballon op een hoogte van 2100 meter (7000 ft) reisde, en het verhaal leverde hem de bijnaam "Balloon Boy" op.
De hele wereld hoeft zich echter geen zorgen te maken, want het blijkt dat Falcon zich op de zolder van het gezin had verstopt, en Richard Heene had de vliegende schotelvormige ballon in zijn achtertuin gebouwd. Richard werd bijgevolg veroordeeld tot 90 dagen gevangenisstraf (60 van hen kregen vrijlating) en bevel om 36.000 dollar teruggave te betalen, terwijl Mayumi Heene 20 dagen gemeenschapsdienst diende. De familie Heene kreeg ook te horen dat ze niet financieel konden profiteren van de hoax, zoals profiteren van een boekdeal.
2 De Hitler-dagboeken
West-Duits magazine Achtersteven publiceerde het eerste deel van de ongeziene dagboeken van Adolf Hitler in 1983. Het tijdschrift betaalde naar verluidt $ 4 miljoen voor de 60 delen, waarvan zij geloofden dat ze in het wrak van een vliegtuigcrash uit 1945 werden gevonden. Bewust hoe belangrijk de documenten voor de geschiedenis waren, had het tijdschrift handschriftkenners uit Duitsland, de VS en Frankrijk bevestigen hun authenticiteit.
Mensen over de hele wereld waren echter sceptisch en hadden het volste recht om te zijn. Het Bundesarchiv publiceerde een artikel dat onthulde dat het handschrift was gerepliceerd met behulp van modern briefpapier. Aanvullende handschrifttests werden uitgevoerd, alleen om de onnauwkeurigheid van de documenten te bewijzen. De hoax dwong verschillende editors om af te treden, inclusief die uit Achtersteven, The Sunday Times, en Newsweek. De dagboeken werden later gevonden door Konrad Kujau, die, niet verwonderlijk, een kleine oplichter was.
1 De Amityville-horror
In 1974 schoot en doodde Ronald DeFeo Jr. zes familieleden op 112 Ocean Avenue, een groot Nederlands koloniaal huis in Amityville in New York. In 1975 werd DeFeo Jr. veroordeeld voor tweedegraads moord.Hetzelfde jaar trokken George en Kathy Lutz samen met hun drie kinderen naar 112 Ocean Avenue. Het gezin beweerde dat een demonische geest hen bovennatuurlijk aanviel en ze vluchtten het huis uit na 28 dagen paranormale terreur.
Onderzoekers waren echter sceptisch over de beweringen van de familie. Pas jaren later werd de leugen ontmaskerd, zoals de advocaat van DeFeo uiteindelijk toegaf dat zowel hij als de familie Lutz samen aan het verhaal hadden gewerkt en dat beide aanzienlijk hadden geprofiteerd van de hoax. Ze werkten ook samen met Jay Anson, een romanschrijver, om hun verhaal te helpen verbeteren, dat werd aangepast in de hitfilm De Amityville Horror.