10 Vreemde eenheden van meting

Iedereen is bekend met basiseenheden: inches, ponden, seconden en andere manieren om onze omgeving te doorbreken, volgen onze stappen van geboorte tot de dood. Er zijn echter veel meeteenheden waarvan we nog nooit hebben gehoord. Sommigen van hen zijn grappig, sommige zijn buitengewoon belangrijk en serieus, en ze zijn allemaal erg vreemd.

10 De Wales en de België

De Britten hebben een lange geschiedenis van het gebruik van vreemde maar beschrijvende maateenheden. Hun media vinden het vooral leuk om de grootte van de dingen te beschrijven in termen als 'buslengte', 'voetbalveld' en 'Olympisch zwembad'. De vreemdste van deze beschrijvende eenheden zijn waarschijnlijk de Wales en België. De Wales is natuurlijk ongeveer even groot als het land, ongeveer 20.000 vierkante kilometer (8.000 sq mi).

Het stamt uit de tijd van het Britse rijk en het wordt gebruikt om de grootte van verschillende geografische gebieden te beschrijven in termen die voor de gemiddelde persoon gemakkelijk te begrijpen zijn. Toen Amerikanen bijvoorbeeld de oorlog in Vietnam begonnen, introduceerden de Britse nieuwsmedia het land voor de kijkers als een 'land in Zuidoost-Azië dat 14 keer zo groot is als Wales'.

Toen Groot-Brittannië lid werd van de Europese Unie, werd Wales vervangen door België; het land is 1,5 keer zo groot als Wales en kan fungeren als een vergelijkbare, gemakkelijk te begrijpen meeteenheid. Bovendien is "België" blijkbaar internationaler.

9 De Bananen-equivalente dosis

Er zijn veel manieren om straling te meten en de meeste zijn genoemd naar wetenschappers zoals Geiger, Roentgen of Sievert. En dan is er de banaan-equivalente dosis.

Elke banaan die je eet is besmet met een kleine hoeveelheid straling. Grappig genoeg is deze hoeveelheid ongeveer 0,1 microsievert (een sievert is de standaard voor het meten van het biologische effect van straling). Hoewel dit duidelijk een onschadelijke dosis is, biedt het een gemakkelijk herkenbare vergelijking met abstracte stralingsfiguren. Om bijvoorbeeld de hoeveelheid straling te ontvangen die de Japanse Fukushima-ramp lekte, zou je 76 miljoen bananen moeten eten.

De banaan-equivalente dosis (BED) is misschien wel de eerste meeteenheid ooit bedacht door een strip. Het begon als een verrassend goed onderbouwde vergelijkingstabel die werd gepubliceerd in de populaire webcomic XKCD. Sindsdien is het overgenomen door mensen als Forbes en BBC dankzij het gemak en de toegankelijkheid.

8 De krab

Een krab klinkt misschien als een maateenheid voor schaaldieren (of misschien geslachtsziekte), maar heeft niets te maken met geleedpotigen. Krabben en hun neven, millicrabs, worden gebruikt om de intensiteit van stralingsbronnen in de ruimte uit te drukken.

De tegenintuïtieve naam komt eigenlijk van de Krabnevel, een enorm overblijfsel van een oude supernova die bekend staat als een bijzonder intense en stabiele bron van röntgenstralen in de ruimte. Net zoals de prototypemeterstok die werd gebruikt om metrische metingen te definiëren tot 1960, dient de Krabnevel als een standaard voor ruimtestraling.

In de afgelopen jaren hebben wetenschappers gemerkt dat de straling niet zo stabiel is als we eerder dachten, dus de status van de krab als een betrouwbare meeteenheid staat nu ter discussie.

7 De baard als tweede

De gebieden natuurkunde en techniek staan ​​bekend om het gebruik van een groot aantal verschillende meetsystemen, sommige meer belachelijk dan andere. De baard tweede is een van de vreemdere. Het is een grapje (maar vrij populair) van kleine lengte, gedefinieerd door de afstand die het gemiddelde baardhaar in één seconde groeit.

De baard tweede is een van de vele metingen die zijn geïnspireerd op (en parodiëren) het lichte jaar, de afstand die licht in één jaar kan afleggen. De precieze maat is moeilijk te bepalen, want er bestaat niet zoiets als een "gestandaardiseerde baard." Desondanks wordt algemeen aangenomen dat de baard-seconde ongeveer 5 nanometer (nm) is. Dit is gebaseerd op het feit dat een jaar ongeveer 31,5 miljoen seconden heeft en de aanname dat de "standaard" baard ongeveer 15 centimeter (6 in) per jaar groeit.

6 ASTA-spoedeisende eenheden

De meeste mensen zijn bekend met de Scoville-schaal, die de hotness van chilipepers meet. Deze schaal is echter een beetje onnauwkeurig, daarom scouten echte professionals op de Scoville-schaal en rangschikken hun kruiden met ASTA-scherpte-eenheden. Deze schaal meet de scherpte van een peper met een techniek die vloeistofchromatografie wordt genoemd en die een nauwkeuriger score mogelijk maakt dan de Scoville-schaal. Maar aangezien de Scoville redelijk bekend en gestandaardiseerd is, wordt de ASTA-schaal voornamelijk gebruikt voor het meten van de kleur van peperproducten. Dit is belangrijk, omdat de kwaliteit (en prijs) van een chilipoeder meestal wordt gekoppeld aan de diepte van zijn rode kleur.

5 De Sydharb

Mensen die Australië hebben bezocht, zijn mogelijk deze mysterieuze eenheid tegengekomen die opduikt in officiële documenten en gewone gesprekken. De vreemd genoeg genoemde sydharb is een ruwe meting voor een grote hoeveelheid water. Het is vernoemd naar Sydney Harbour en wordt op ongeveer dezelfde manier gebruikt als Wales en België voor land.

Eén sydharb is ruwweg de hoeveelheid water in het havengebied van Sydney - ongeveer 562.000 megaliter tijdens hoogtij. Niet verwonderlijk dat de eenheid nooit populair is geworden buiten Australië.

4 Furlong, Firkin en Fortnight

Veel vreemde maateenheden zijn begonnen als een grap of als het vreemde idee van iemand die uiteindelijk grip kreeg. Het Furlong, Firkin en Fortnight System (FFF) is ook niet: het is een zeldzaam geval van een volledig willekeurig meetsysteem dat andere systemen parodieert.Het is gebaseerd op drie basismetingen: het langere voor de lengte (200 meter of 220 yards), firkin voor massa (40 kilogram of 90 ponden) en twee weken voor de tijd (1,2 miljoen seconden, of twee weken). De twee weken zijn gebaseerd op een oude Engelse eenheid, terwijl de anderen opzettelijk belachelijk zijn.

Hoewel de drie basiseenheden van het systeem (en hun vele afgeleiden) weinig meer zijn dan een grapje over de vele belachelijke meetmethoden die er zijn, zijn ze eigenlijk do zie wat gebruik. 'Furlongs per veertien dagen' en 'firkins per veertien dagen' zijn bekende in-grappen die 'elke obscure eenheid' betekenen. De microfortnight (1,2096 seconden) wordt vaak gebruikt naast de meer legitieme tijdseenheden in de computerwereld, als een soort ingenieursgrap. De conversiefunctie van Google ondersteunt bijvoorbeeld de microfortnight.

3 Savart

Zo mooi en soms chaotisch als muziek lijkt, is het eigenlijk nauw verwant aan wiskunde. Als het gaat om de savartschaal, zijn de twee praktisch één en dezelfde. Het systeem is gebaseerd op de savart, een eenheid die 1/301 van een octaaf is (een muzikaal interval dat twee van dezelfde noot scheidt). Als je de muziektheorie kent, is een savart in sommige situaties een handige benadering.

Ondanks zijn ingewikkelde onbekendheid, werd de savart eigenlijk twee keer uitgevonden door twee verschillende mensen. De eerste was Joseph Sauveur, die het in 1696 uitvond en het 'eptameride' noemde (een savart is 1/7 van een meride, een logaritmische intervalmaatregel die hij heeft uitgevonden). In de 20e eeuw begon een Franse natuurkundige, Félix Savart, het concept te propageren en gaf het zijn naam.

2 De Erlang

De erlang is een van de meest gebruikelijke maateenheden die we tegenkomen in ons dagelijks leven, hoewel we het ons nooit realiseren. Elke seconde praten we op een telefoon, erlangs tikken in de toonbank; de eenheid wordt gebruikt voor het meten van telecommunicatieverkeer. Eén erlang is gelijk aan één uur ononderbroken verkeer per spraakpad. Erlang-metingen zijn van vitaal belang om ingenieurs te helpen bij het begrijpen van telecommunicatiepatronen en om netwerken te creëren die niet crashen onder het enorme aantal oproepen.

De eenheid draagt ​​de naam "erlang" ter ere van Agner Klarup Erlang, een opmerkelijke excentrieke en getalenteerde ingenieur die in zijn eentje het hele veld van telefonienetwerken analyse heeft gemaakt.

1 schuur

Als er ooit een eenheid was die klonk alsof het landbouwgerelateerd moest zijn, is de "schuur" het zeker. De naam van de eenheid roept beelden op van landbouw en hoeden van runderen, maar dit kan niet verder van de waarheid zijn. Een schuur is een deeltjesfysica-eenheid die (samen met zijn neven, de femtobarn en inverse femtobarn) wordt gebruikt om te meten hoeveel deeltjes een detector raken in botsingsexperimenten.

De schuur werd voor het eerst gebruikt in juni 1943, toen het begon te verschijnen in rapporten in het geheime laboratorium Los Alamos. Het werd zo genoemd omdat de oorspronkelijke naamideeën, "Oppenheimer" en "Bethe", te moeilijk werden geacht om efficiënt te gebruiken. De wetenschappers die met de eenheid op de proppen kwamen waren van landelijke oorsprong, dus "schuur" kwam gewoon in hun hoofd en de rest is geschiedenis.