Delen:
10 weinig bekende feiten over Anonieme alcoholisten
Ooit afgevraagd wat die mensen die buiten een kerk roken om 20:00 uur op een willekeurige dinsdag doen? De kans is groot dat ze op het punt staan om een bijeenkomst van Anonieme Alcoholisten (AA) bij te wonen en ... wat precies te doen?
Ondanks zijn miljoenen leden blijft AA voor velen een mysterie en een karikatuur voor nog veel meer. Veranderde mediabeelden en de omerta-achtige anonimiteit van de meeste leden hebben geleid tot onjuiste of onvolledige percepties van een organisatie die alcoholici al meer dan 80 jaar soberheid helpt te bereiken.
AA heeft een rijk, vreemd en zelfs controversieel verleden en heden waar de meesten niets van weten. Mijn naam is Chris en ik ben een alcoholist. Sta me toe om te delen.
10 De organisatie is vernoemd naar een boek met kritische lof
AA begon in 1935 toen de medeoprichters, Bill Wilson en Dr. Bob Smith, samenkwamen met collega-alcoholisten. Maar het hele ding had pas in 1939 een naam Anonieme Alcoholisten- vandaag bekend bij AA-leden als de Groot boek-werd uitgebracht.
Vier edities en bijna 80 jaar later is het boek een van de best verkochte boeken in de Amerikaanse geschiedenis. In 2011, Tijd noemde het een van de 100 beste en meest invloedrijke Engelstalige boeken die zijn geschreven sinds 1923, het jaar waarin het tijdschrift voor het eerst werd gepubliceerd. Het jaar daarop noemde de Library of Congress het een van de 88 boeken die Amerika hielpen vormen.
Het is niet moeilijk in te zien waarom dit boek bleef hangen als een middel om alcoholisme te bestrijden, een probleem dat de mensheid al eeuwenlang had geplaagd en verbijsterd. Bill Wilson, de belangrijkste auteur ervan, was gezegend met een welsprekendheid die de frustraties, angsten en worstelingen beschreef die mede-alcoholisten jarenlang in het geheim en in schaamte hadden ervaren. The New York Times- toen als een van de meest invloedrijke recensenten van boeken - prees dit proza in een stuk van 25 juni 1939.
Zo sterk was de invloed van het boek dat het anders noemen van de organisatie ondenkbaar zou zijn geweest.
9 In AA, We Talk About Drugs-A Lot
Hoewel sommige AA-vergaderingen nog steeds uitsluitend betrekking hebben op aan alcohol gerelateerde problemen, hebben veel van deze vergaderingen niet die regel of dwingen het niet af.
In de begindagen van AA was het begrijpelijk dat de organisatie vast bleef houden aan het helpen van leden om alcoholisme te arresteren. In die tijd was het genezen van alcoholisme net zo nieuw als het poliovaccin in de jaren vijftig zou worden. Wijdverbreid, programma-geroot herstel was nog nooit eerder gebeurd, en de oprichters waren niet van plan om van dit primaire doel af te wijken.
Dat primaire doel blijft, maar het is om verschillende redenen geëvolueerd. Eerst en vooral is alcohol een medicijn. Een cocaïneverslaafde kan niet drinken en beweert redelijkerwijs te zijn in herstel, zelfs door AA's eerste neef, Narcotics Anonymous (NA). Als zodanig zijn NA en AA grotendeels uitwisselbaar geworden. Hier verklaart het feit dat AA vruchtbaarder is dan NA-meer vergaderingen, meer leden, ook waarom sommige drugsverslaafden de voorkeur geven aan de eerste.
Een andere reden is heel recent: de opioïde-epidemie. Meer dan 64.000 Amerikanen stierven in 2016 aan de overdosis drugs - de meest ooit. Drugs zijn nu de belangrijkste moordenaar van Amerikanen jonger dan 50 jaar oud. Meer dan 50 procent van de overdoses wordt veroorzaakt door opioïden, die Amerikanen doden in ongeveer hetzelfde tempo als geweergeweld.
AA-lidmaatschap wordt aangedreven door deze externe factoren - de feiten op de grond. Vaker zijn de nieuwkomers die deelnemen aan vergaderingen verslaafd aan heroïne en worden ze niet afgewezen.
8 Er is een 'AA binnen AA'
Het wordt de Matt Talbot Retreat-beweging genoemd.
Twee keer per jaar trekken veel AA-leden een weekend lang terug met overal een handjevol tot enkele tientallen collega-herstellende alcoholisten. De uitjes worden meestal geleid door een spirituele leider - een pastor, een rabbijn, zelfs een zenboeddhistische meester - die ook in herstel is. De retraites bieden thematische lezingen, brainstormsessies en een grote dosis vriendschap met anderen die bereid zijn een weekend op te offeren om hun herstel te verbeteren.
De naamgenoot van de beweging was een 19e-eeuwse inwoner van Dublin. Na jaren van alcoholisme van lage bodem herstelde hij zich door "de gelofte" af te leggen aan een priester - een gangbare praktijk voor degenen die in Ierland afzweren voor de komst van AA. Talbot heeft sindsdien de status van "Eerbiedwaardige" gekregen door de katholieke kerk, een mogelijke voorloper van heiligheid.
7 Ja, dat klinkt Churchy, maar het hele goddelijke ding is overdreven
Hollywood-afbeeldingen van AA-bijeenkomsten tonen meestal mensen die het Serenity Prayer zingen of een groepsleider die lezingen reciteert die de nadruk leggen op God, zoals de AA-beloften.
Hier is het de moeite waard om te begrijpen dat AA doordrenkt is van traditie. De meeste van de lezingen en gebeden zijn al generaties lang gereciteerd. We hebben de neiging om dingen die niet verbroken zijn, niet op te lossen, en consistentie maakt AA tot een betrouwbare, betrouwbare plek voor zowel nieuwkomers als oldtimers.
In werkelijkheid is God echter niet alles verzadigend of verplicht in AA. De Groot boek citeert een vroeg voorbeeld van het prima doen van een atheïst en bespreekt de 'brede snelweg' van spiritualiteit die voldoende is voor herstel.
Identificatie met de strijd, gevoelens en uiteindelijk het herstel van collega-alcoholisten is altijd veel belangrijker geweest dan welke traditionele religieuze overtuigingen dan ook. Voor velen is de in-dit-saamhorigheid die is voortgekomen uit onze gedeelde ziekte een meer dan voldoende hogere power-lazy-filmmaking die verdoemd is.
6 Wil je een echte AA-film?
Bekijk vervolgens een film met precies nul afbeeldingen van AA-vergaderingen. De film is 2000's Betaal het vooruit, wat ongeveer een zevende nivelleermachine is die een waterval van vriendelijkheid begint door gunsten te doen voor mensen en, als teruggave, erop staat dat ze gunsten voor anderen verrichten.
Dit beschrijft een piramidesysteem-minus het schema. Nieuwkomers bij AA worden aangemoedigd om een sponsor te werven, wiens taak erin bestaat om stappen te ondernemen via de 12 stappen. Naast het helpen van beide partijen om nuchter te blijven door de principes van het programma in praktijk te brengen, is een impliciet doel dat respondenten zelf op een dag als sponsor zullen dienen.
Idealiter betalen AA-leden nuchterheid en geven ze een levensreddend geschenk weg dat hen vrijuit werd gegeven toen ze voor het eerst naar vergaderingen kwamen.
5 Volgens de standaard van vandaag is de oprichter van AA een #MeToo-nachtmerrie
Hoewel het oneerlijk is om iemand die in de eerste helft van de vorige eeuw leefde volgens moderne maatstaven te houden, had AA mede-oprichter Bill Wilson serieuze vrouwenkwesties.
Per zijn persoonlijke verhaal in de Groot boekWilson stal 'uit de slanke portemonnee van zijn vrouw' terwijl hij nog steeds in actief alcoholisme was. Maar dat is niet alleen dat. Veel dronkaards - inclusief deze auteur - zijn zo diep gebogen. Noch is het Bill's erkenning dat het enige ding dat hem van ontrouw hield toen hij op de been was, de impotentie van een slordige dronkaard was.
In plaats daarvan zijn Wilson's geschriften en gedrag in soberheid wenkbrauwen over zijn schijnbare obsessie met seks en zijn twijfelachtige opvattingen over vrouwen in het algemeen. Om te beginnen doordringt het verhaal over seksuele tegenslagen, vernederingen en wrok Groot boek en de daaropvolgende Twaalf stappen en twaalf tradities-een aanvullende AA-tekst geschreven door Wilson in de jaren 1950.
Ten tweede is een ongemakkelijk verouderd hoofdstuk in de Groot boek getiteld "To Wives." Te beginnen met de (onjuiste) aanname dat alcoholisme overweldigend een ziekte van een man is, is het hoofdstuk een verouderd argument voor het soort stand-by-je-manisme dat getrouwde vrouwen als deurmatten behandelt in plaats van gelijkwaardige relatiepartners. Het is kruipend en waarschijnlijk de eerste sectie verwijderd van de Groot boek als AA minder rigide was om de grondtekst strikt te houden.
Maar het meest vernietigende bewijs is Helen Wynn. Volgens biografie Susan Cheever was Wynn Wilson's oude minnares. Hij schreef haar zelfs in zijn testament.
Dus ondanks Wilson's overweldigend positieve invloed op de maatschappij tijdens zijn leven, zouden sociale media een velddag met hem hebben gehad.
4 U vindt AA-vergaderingen op de meest schadelijke plaatsen
Ik heb ooit een Engels sprekende AA-bijeenkomst gevonden in een klein strandstadje genaamd Tamarindo, Costa Rica. Een jaar later vond ik er een in Istanbul.
Een bewijs van de maatschappelijke impact van AA - en de algehele effectiviteit - is hoe productief de organisatie is geworden. AA-vergaderingen zijn schijnbaar overal. Er zijn bijeenkomsten op cruiseschepen, in casino's op de Las Vegas Strip, op het strand in Florida en in de Grand Canyon in Arizona.
En natuurlijk zijn er vergaderingen tijdens vergaderingen online. Avatar anonimiteit, iemand?
3 AA-vergaderingen zijn verbluffend apolitiek gebleven in deze ultrapartijdige tijden
Het is één ding voor een organisatie om de politiek te ontduiken. Het is nogal een ander voor een kamer vol herstellende drunks uit alle lagen van de bevolking om verfrissend diplomatiek te blijven en vrij van rancune. Maar dat is precies wat er bij AA gebeurt, zelfs in een tijd waarin veel mensen vrijwel alles zien door een blauw- of roodgetinte bril.
Volgens de preambule van de organisatie is AA "niet gelieerd aan enige sekte, denominatie, politiek, organisatie of instelling; wenst geen controverse aan te gaan; steunt noch verzet zich tegen oorzaken. "
De reden voor deze Zwitsers-achtige houding wordt uitgelegd in de volgende zin van de passage: AA's "primaire doel is om nuchter te blijven en andere alcoholisten te helpen om soberheid te bereiken."
Zelfs een generatie geleden zou dit idee om politieke verschillen terwille van het algemeen welzijn en gedeelde principes terzijde te schuiven niet radicaal hebben geleken. Vandaag is AA een van de laatste ingrijpende instellingen die niet door de politiek zijn aangetast.
2 Velen van ons zijn dankbaar dat we alcoholisten werden
Een aanzienlijk aantal AA-leden - inclusief mijzelf - waren beschadigde goederen nog voordat we probleemdrinkers werden. De massaconsumptie van alcohol hielp ons om met onze problemen om te gaan ... totdat het een geheel eigen probleem werd.
Ons alcoholisme loopt vaak veel dieper dan alcohol. Velen van ons hadden diepgewortelde karaktergebreken - kokende woede, verlammende angst, sociale angst isolerend - die uiteindelijk met of zonder alcohol moest worden aangepakt.
Dit geeft aanleiding tot een populair AA-gezegde: "Kom voor je drinken, blijf voor je denken." De meerderheid van ons had wat serieuze persoonlijkheidsaanpassingen nodig. Toen we eindelijk de drank stopten en naar AA kwamen, hielpen de 12 stappen ons om deze negatieve eigenschappen op te dringen en iets dichter bij de geestelijkheid te brengen.
In feite is het aantal verwijzingen naar alcohol in de 12 stappen precies één in de eerste helft van de eerste stap. Vanaf daar gaat het allemaal om het identificeren en corrigeren van de ressentimenten en kwellingen die ons in de eerste plaats dronken maakten.
1 Het is perfect in orde dat de auteur deze lijst schrijft
Maar veel AA-leden begrijpen niet waarom het goed is.
AA heeft een officiële reeks tradities - een tiental daarvan in overleg met de 12 stappen. De 11e Traditie stelt dat AA's "PR-beleid gebaseerd is op aantrekkingskracht in plaats van promotie; we moeten altijd persoonlijke anonimiteit bewaren op het niveau van pers, radio en films. "
Waarom is het dan toegestaan dat de auteur dit schrijft?
Omdat deze traditie regels uiteenzet voor het spreken namens de organisatie als geheel, niet als individuele leden.De enige regels van anonimiteit waarmee individuen bij AA moeten blijven, zijn: 1) Niemand van ons veronderstelt te spreken voor de hele organisatie, wat betekent dat de meningen van een individu de zijne zijn en niet de officiële AA-misselijkheid; en 2) niemand van ons zou iemand moeten noemen die we in een AA-vergadering in een openbaar forum zien.
Ieder van ons heeft het recht om niet anoniem zijn zolang hij de rechten van anderen erkent om anoniem te blijven. Inherent is anonimiteit een beschermende maatregel. Elk AA-lid heeft het recht om af te zien van die bescherming zolang hij anderen hiervan niet berooft. Helaas wordt dit concept vaak verkeerd geïnterpreteerd, zowel in de kamers als daarbuiten, zoals in de licht onderzochte, oppervlakte-niveau geschiedenis die Tijd samengesteld om het 75-jarig jubileum van AA te vieren.
Tegenwoordig begrijpen de meeste AA-leden dat het idee van een organisatie met meer dan twee miljoen leden volledig media-donker is, zowel onnozel als onmogelijk. Zolang we voor onszelf spreken en niet voor AA als geheel - en elkaar niet uithouden - is dat prima.