Delen:
10 Interessante feiten over slavernij in het oude Rome
Vanuit ons perspectief is de slavernij een van de meest controversiële instellingen uit het verleden. We zien de slavernij als een inhumane, immorele en onaanvaardbare onderneming, een onaanvaardbaar menselijk lichaam voor geldzaken die niemand van ons zou kunnen tolereren. Voor de Ouden maakte de slavernij echter deel uit van het alledaagse landschap, een volledig erkende sociale instelling die soepel werd geïntegreerd in het algemene sociale weefsel.
Wat volgt is een lijst van 10 interessante feiten over slavernij in het oude Rome, inclusief enkele uit de eerste hand geschreven verhalen, zodat we de stemmen en meningen van de Ouden over deze controversiële kwestie kunnen horen.
10 Slaafpopulatie
De oude Romeinse samenleving had een groot deel van de slavenbevolking. Sommigen schatten dat 90 procent van de vrije bevolking die aan het einde van de eerste eeuw voor Christus in Italië woonde, voorouders had gehad die slaven waren geweest (McKeown 2013: 115).
Het aantal slaven was zo groot dat sommige Romeinen schriftelijke verslagen achterlieten over de gevaren van deze situatie: "In de Senaat werd ooit voorgesteld dat slaven zouden moeten worden onderscheiden van vrije mensen door hun kleding, maar toen werd beseft hoe groot een gevaar dit is. zou zijn, als onze slaven ons begonnen te tellen "[Seneca, On Mercy: 1.24].
Moderne schattingen van de slavenpopulatie in Italië geven ons een cijfer van ongeveer 2 miljoen aan het einde van de republikeinse periode, een slaaf-naar-vrije verhouding van ongeveer 1: 3 (Hornblower en Spawforth 2014: 736).
9 Slavenopstanden
Er zijn veel slavenopstanden vastgelegd in de Romeinse geschiedenis. Een Syrische slaaf genaamd Eunus was de leider van een van deze opstanden in de periode 135-132 BC, die plaatsvond op Sicilië. Er wordt gezegd dat Eunus zichzelf presenteerde als een profeet en beweerde een aantal mystieke visies te hebben.
Volgens Diodorus Siculus [The Library: 35.2] slaagde Eunus erin zijn volgelingen te overtuigen met een truc die vonken en vlammen uit zijn mond deed komen. De Romeinen versloeg Eunus en verpletterde de opstand, maar dit voorbeeld zou misschien een andere slavenopstand in Sicilië in 104-103 voor Christus hebben geïnspireerd.
De beroemdste slavenopstand in het oude Rome is die onder leiding van Spartacus. Het Romeinse leger vocht de macht van Spartacus gedurende twee jaar (73-71 v.Chr.) Voordat ze de rebellie konden neerleggen.
8 Veelzijdige levensstijl
De leefomstandigheden en verwachtingen van slaven in het oude Rome waren veelzijdig, sterk verbonden met hun bezigheden. Slaven die betrokken zijn bij uitputtende activiteiten zoals landbouw en mijnbouw genoten geen veelbelovend perspectief. Mijnbouw had met name de reputatie een brute activiteit te zijn.
Plinius [Natural History 33.70] rapporteert de zware omstandigheden van deze activiteit: "Bergen worden uitgehold door het graven van lange tunnels door het licht van fakkels. De mijnwerkers werken in ploegendienst zolang de fakkels duren en zien het daglicht niet maanden achtereen. [...] Plotselinge scheuren verschijnen en verpletteren de mijnwerkers zodat het nu minder gevaarlijk lijkt om in de diepten van de zee te duiken voor parels en paarse weekdieren. We hebben het droge land zoveel gevaarlijker gemaakt! "
Huishoudenslaven, aan de andere kant, konden een min of meer humane behandeling verwachten, en in sommige gevallen hadden ze de gelegenheid om wat geld en andere vormen van eigendom voor zichzelf te houden en te beheren. Deze eigenschap, bekend als "peculium", zou juridisch eigendom zijn van de meester van de slaaf, maar in praktische termen zou de slaaf het geld mogen gebruiken voor zijn of haar eigen doeleinden.
Uiteindelijk, als de slaaf voldoende eigendommen had, zou hij kunnen proberen zijn eigen vrijheid te kopen en een 'vrijgelatene' te worden, een sociale klasse tussen de slaven en de vrije mannen. Als vrijgelatene zou de slaaf nog steeds legaal deel uitmaken van het huis van zijn meester.
7 De beroemdste Romeinse slaaf?
Spartacus is de naam van een Romeinse slaaf van Thracische afkomst, misschien wel de meest beroemde Romeinse slaaf aller tijden. Hij ontsnapte uit een gladiatoren trainingskamp in Capua in 73 voor Christus, en nam ongeveer 78 andere slaven met zich mee. Spartacus en zijn mannen maakten volledig gebruik van de pathologische ongelijkheden van de Romeinse samenleving door duizenden andere slaven en behoeftige plattelandsmensen te rekruteren.
Spartacus en zijn mannen tartten de Romeinse autoriteiten en de militaire machine twee jaar lang. Frontinus [Stratagems: 1.5.22] rapporteerde dat het leger van Spartacus dode lichamen gebruikte die gehecht waren aan staken buiten hun kamp en uitgerust met wapens. Van een afstand gaf dit de indruk dat het leger groter en beter georganiseerd was dan het in werkelijkheid was.
De opstand werd uiteindelijk verpletterd door de Romeinse generaal Crassus. Spartacus werd gedood, maar zijn naam en daden werden onsterfelijk en werden levend gehouden in de herinnering aan Rome. Zelfs vandaag heeft zijn verhaal talloze boeken, tv-series en films geïnspireerd. Nadat het leger van Spartacus verslagen was, werden meer dan 6000 slaven die deelnamen aan de opstand gekruisigd langs de weg tussen Rome en Capua, de Via Appia.
6 Slavenbezit
Het bezitten van slaven was een wijd verspreide praktijk onder Romeinse burgers, ongeacht hun sociale status. Zelfs de armste Romeinse burgers kunnen een slaaf of twee bezitten. In Romein Egypte is het waarschijnlijk dat ambachtslieden elk ongeveer twee of drie slaven hadden. De rijksten zouden veel meer kunnen bezitten. We weten dat Nero ongeveer 400 slaven bezat die in zijn stedelijke residentie werkten. Het is opgenomen dat een rijke Romeinse genaamd Gaius Caecilius Isidorus 4.166 slaven had op het moment van zijn overlijden (Hornblower en Spawforth 2014: 736).
5 Slavenvraag
De slavenvraag in Rome was om een aantal redenen zo hoog. Met uitzondering van het openbaar ambt, werden slaven in bijna elke activiteit aanvaard. Mijnbouw en andere uitbuitende beroepen hadden ook een grote vraag naar menselijke arbeid die werd vervuld met slaven.
Huisarbeid en landbouw waren twee beroepen waar ook veel vraag naar slaven was. Bovendien is slavenbeheer een onderwerp dat in veel overgebleven Romeinse handboeken over landbouw wordt behandeld. In zijn verhandeling bekend als Over landbouw, Raadt Varro aan om gratis arbeid te gebruiken op ongezonde plaatsen. De logica achter deze tip is dat, in tegenstelling tot de dood van gratis boeren, de dood van slaven een negatieve financiële impact heeft (Hornblower and Spawforth 2014: 736).
4 Slave verwerving
Slaven werden op vier belangrijke manieren verworven: als oorlogsgevangenen, als slachtoffers van rooftochten en piraterij, door handel of door fokken. Tijdens verschillende stadia van de Romeinse geschiedenis waren sommige van deze methoden relevanter dan andere. Tijdens de vroege expansie van het Romeinse Rijk, bijvoorbeeld, werden een aanzienlijk aantal oorlogsgevangenen slaven.
De piraten uit Cilicië in het huidige zuiden van Turkije waren deskundige leveranciers van slaven en de Romeinen waren gewend om zaken met hen te doen. Cilicische piraten brachten hun slaven meestal naar het eiland Delos (Egeïsche Zee), dat werd beschouwd als het internationale centrum van de slavenhandel.
Er is vastgesteld dat bij één gelegenheid in de loop van een enkele dag ten minste 10.000 mensen als slaven werden verhandeld en naar Italië werden verzonden. Dit zou erop wijzen dat de grenzen vervaagd waren tussen piraterij en handel als middel om slaven te verwerven.
3 Een onbetwiste instelling
We hebben de neiging om de slavernij te zien als een immorele en inhumane instelling. Er zijn echter geen aanwijzingen voor ernstige ondervraging van de slavernij in de Romeinse samenleving. Alle belangrijke economische, sociale en juridische krachten in het oude Rome hebben samengespannen om van de slavernij een bestendig systeem te maken.
Slaven werden beschouwd als het omgekeerde van vrije mensen, een noodzakelijk sociaal tegenwicht. Burgerlijke vrijheid en slavernij waren twee kanten van dezelfde medaille. Zelfs toen meer menselijke regels werden geïntroduceerd die de levensomstandigheden van slaven verbeterden, deed dit heel weinig om de slavernij te verminderen. Het maakte het gewoon meer aanvaardbaar (Hornblower en Spawforth 2014: 736-737).
2 voortvluchtige slaven
Slaven die wegreden van hun baas was een veel voorkomend probleem onder slavenhouders. Een manier om dit aan te pakken was het inhuren van professionele slavenvangers die bekend staan als fugitivarii, die de slaaf opspoort, terughaalt en teruggeeft aan zijn eigenaar in ruil voor een vergoeding. Soms maakten de eigenaars reclame voor de terugkeer van de voortvluchtigen en in andere gevallen probeerden ze de weglopers zelf te vinden (Hornblower en Spawforth 2014: 736-737).
Een andere merkwaardige methode om voortvluchtige slaven te bestrijden, was het gebruik van slavenhalsbanden met instructies over waar ze teruggebracht moesten worden. Een overlevend voorbeeld luidt:
Ik ben Asellus, slaaf van Praeiectus, die een ambtenaar is in de Supply of the Grain Supply. Ik ben ontsnapt uit mijn functie. Houd me vast, want ik ben weggelopen. Breng me terug naar de winkels van de kapper in de buurt van de tempel van Flora [Selecteer Latijnse inscripties 8272] (McKeown 2013: 116).
1 Slaafvrijheid
In de Romeinse maatschappij had een slaveneigenaar de mogelijkheid om hun slaven vrijheid te verlenen. Dit proces stond bekend als manumission. Dit kan op verschillende manieren worden bereikt: het kan worden verleend door de slaveneigenaar als een beloning voor de loyaliteit en service van de slaaf, het kan door de slaaf worden verdiend door de meester een geldbedrag te betalen en daarom zijn vrijheid te kopen, of in sommige gevallen, zou de meester het handig vinden om een slaaf te bevrijden.
Een voorbeeld van dit laatste geval waren handelaars die iemand nodig hadden om contracten te kunnen ondertekenen en verschillende transacties namens hen konden uitvoeren en hadden iemand nodig die hier juridisch recht op had. Juridisch gezien waren slaven niet gerechtigd om hun meesters te vertegenwoordigen.
In sommige gevallen zou de vrijheid van de slaaf compleet kunnen zijn en in andere gevallen zou de voormalige slaaf nog steeds de plicht hebben om zijn voormalige meester diensten te verlenen. Voormalige slaven die bekwaam waren in een bepaald beroep werden verwacht om hun professionele diensten gratis aan hun vroegere meesters te verlenen. Voormalige slaven hadden zelfs de mogelijkheid om Romeinse burgers te worden, en soms werden ze (ironisch) slaveneigenaar.
Cristian publiceerde consequent artikelen in zowel digitale als gedrukte media. Je kunt enkele van zijn gepubliceerde werken vinden in Ancient Warfare Magazine en Ancient History Magazine.
Cristian is een freelance schrijver en redacteur van Ancient History Encyclopedia. Hij studeert momenteel archeologie (University of Leicester) en heeft een sterke passie voor het menselijke verleden.