10 Fascinerende typografische oorsprong

Een typografisch teken is gewoon een gedrukt symbool - dit omvat letters, cijfers en leestekens. De ? wordt een vraagteken genoemd; (en) worden haakjes genoemd; en; staat bekend als de puntkomma. Maar dat weet je al, en ik vermoed dat je je begint af te vragen hoe je druppels "fascinerend" uit de droge handdoek van de typografie zou kunnen wringelen. En dat is eerlijk. Maar wist je dat het deelteken een naam heeft? Hoe zit het met de mysterieuze oorsprong van het paragraafteken? Waar komt het% -teken vandaan? ¿Waarom stellen de Spaanse sprekers in hemelsnaam de omgekeerde vraagtekens aan het begin van hun zinnen? Lees verder!

10

The Pilcrow-¶

De pilrow, ook minder elegant het 'alineamerk' genoemd, dient een aantal doelen, waarvan de meeste betrekking hebben op het aanduiden van de aanwezigheid of locatie van een alinea op de een of andere manier. Meestal wordt het gebruikt in tekstverwerkingsprogramma's om een ​​besturingselement "carriage return" aan te duiden, dat wil zeggen een niet-permanent teken dat aangeeft waar een alinea eindigt. Er is onenigheid over de oorsprong van de naam; Het Oxford English Dictionary vindt het bijvoorbeeld leuk om te denken dat het afkomstig is van een reeks van verdraaiingen van het woord 'alinea'. Ik geef de voorkeur aan kant met het Oxford Universal Dictionary, wat suggereert dat het teken zelf veel lijkt op een kraai zonder veren - een "Getrokken kraai." Het symbool zelf is afgeleid van de letter C - je kunt het daar nog steeds zien - wat stond voor het Latijnse "capitulum" of "hoofdstuk." De twee lijnen die uiteindelijk verticaal de C kruisten waren een soort van redactionele nota van de schrijver.

De pilrow werd in de middeleeuwen in een eerdere vorm gebruikt als een manier om een ​​nieuwe gedachtengang te markeren voordat de paragraaf de standaardmanier werd om dit te bereiken. Nu zijn er talloze toepassingen in academisch schrijven (bij citaten uit een HTML-pagina), juridische teksten (bij het citeren van een specifieke alinea) en bij proeflezen (een aanwijzing dat een alinea in tweeën moet worden gesplitst).

9

De Ampersand- &

Het ampersand is een logogram dat wordt gebruikt om 'en' te betekenen. Het symbool zelf is gebaseerd op een verkorte versie van het Latijnse woord voor 'en' -et-en in bepaalde lettertypen kun je nog steeds duidelijk een 'e' en een t zien 'met elkaar verbonden (bijvoorbeeld Adobe Caslon). Het woord ampersand heeft een ietwat ongebruikelijke oorsprong: het is een verbastering van de moeilijk te ontcijferen, meertalige (Engelse en Latijnse) uitdrukking "& per se en," wat betekent "en is op zichzelf" en. "Verward? Maak je geen zorgen, dat is alleen maar natuurlijk. Alles wat het betekent is: "Het symbool &, alles door zijn kleine zelf, betekent eenvoudigweg en." En waar kwam deze uitdrukking vandaan? Welnu, in het begin van de negentiende eeuw, werd & beschouwd als de 27e letter van het Engelse alfabet en omdat het zeggen van "X, Y, Z en" verwarrend zou zijn, "en per se en" in plaats daarvan werd gezegd. Het vergt geen groot stuk van de verbeelding om te doorgronden hoe dit snel kon veranderen in ampersand, wat het rond 1837 deed.

Omdat mensen graag legendes verzinnen op basis van alles, inclusief stodgy typografische tekens, zweeft er een kwaadaardig gerucht rond dat de Franse natuurkundige en wiskundige André-Marie Ampère het merk zo vaak gebruikte dat het uiteindelijk 'Ampere's en.' geloof het geen seconde. Op het einde blijven we achter met een mooi klein symbool dat meer dan een paar varianten heeft.

8

Interrobang -!?,?! Of‽

Wat?! Je hebt nog nooit van de interrobang gehoord !? Werkelijk? Welnu, dat heb je nu, dus alles is vergeven. Een interrobang wordt beschreven als een "niet-standaard leesteken" (het is onderdeel van de interpunctie tegencultuur), gebruikt om zinnen te beëindigen waar je echt zowel het uitroepteken als het vraagteken wilt. Hoewel het gebruik van beide merken naast elkaar al geruime tijd wijd verspreid was, duurde het tot 1962 toen een reclamebureau genaamd Martin K. Speckter besloot dat genoeg genoeg was: hij zou niet langer bestand zijn tegen de tirannie van twee afzonderlijke leestekens wanneer een zou voldoende zijn. Hij vroeg de lezers om namen voor te stellen - verwerpt zulke fijne ideeën als rhet, exclarotive en exclamaquest - en kwam uiteindelijk tot een oplossing op interrobang, een combinatie van de Latijnse root "interro" (denk aan "ondervraging"), en "bang", het slangstelsel van een drukker voor het uitroepteken. Het woord wordt gebruikt om zowel de twee naast elkaar (!? Of?!), Of het gecombineerde symbool? Te beschrijven.

7

Op teken-@

Wat we kennen als @ heeft veel verschillende monikers - inclusief 'at sign', 'at symbol', 'ampersat' en 'apetail' - maar is ongebruikelijk omdat het geen algemeen geaccepteerde naam in het Engels heeft. In het Spaans staat het bekend als een arroba en in het Frans de arobase. @ heeft twee primaire gebruiksmogelijkheden: de oorspronkelijke, in de handel gebruikt om 'in de snelheid van' en meer recent 'gericht op' (voornamelijk in e-mail en op sociale media zoals Twitter) te betekenen. Er is beweerd (door de Italiaanse professor Giorgio Stabile) dat het symbool in werkelijkheid meer dan 500 jaar oud is, om een ​​"amfora" te vertegenwoordigen - een eenheid van capaciteit die in de handel wordt gebruikt. Het kwam al in 1885 op een typemachine terecht en heeft sindsdien zijn weg gevonden in onze harten.

Een paar leuke feiten:

- De Spaanse arroba was een gewichtseenheid van 25 pond.
- De namen voor @ in andere talen komen vaak voort uit het idee dat het op een dier lijkt.Te weten: apenstaartje (Nederlands voor "monkey's tail"); pausdom (Grieks voor "kleine eend); dalphaengi (Koreaans voor "slak"); sobachka (Russisch voor "kleine hond").

6

Guillemets- ""

Guillemettes zijn wat de Fransen gebruiken in plaats van aanhalingstekens. Naast de fysieke verschillen, verschilt het gebruik ook - in het algemeen openen en sluiten guillemettes hele gesprekken of uitwisselingen in plaats van individuele uitingen. De Guillemet is amusant vernoemd naar een Franse drukker genaamd Guillaume Le Bé uit de 16e eeuw; "Guillemet" is een verkleinwoord van "Guillaume." We kunnen alleen maar aannemen dat Fransen onze aanhalingstekens "Willies", "li'l Bills" of "Mini Williams" noemen.

5

Obelus- ÷

De Obelus, beter bekend als "het deelteken" om redenen die ik niet kan doorgronden, komt van een Oudgrieks woord voor een geslepen stok of een ander vergelijkbaar puntig object. Het deelt zijn wortels met het woord 'obelisk'. De obelus werd ooit gebruikt om delen van schrijven aan te duiden die als onjuist of verdacht werden beschouwd; met andere woorden, het zou perfect zijn geweest voor Wikipedia-editors. Het werd voor het eerst gebruikt als "verdeling" in 1659 door de Zwitserse wiskundige Johann Rahn. Hoewel het nog steeds veel wordt gebruikt in de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, wordt het in de rest van de wereld niet vaak gebruikt als scheiding.

4

Omgekeerd? en en

In het Spaans, wanneer een zin eindigt met een vraagteken of een uitroepteken, begint deze ook met een omgekeerde zin. ¿Porque? Wel, ik zal het je porque vertellen. In 1754 besliste de Spaanse Koninklijke Academie dat de Spaanse taal een enorm probleem had: als je een zin begint te lezen, kun je vaak niet vertellen of het een vraag is of niet, tot je helemaal tot het einde komt.

Beschouw de zin als een ir a la tienda? (Gaat u naar de winkel?). Tot je bij het vraagteken komt, ben je helemaal in het duister - is het een vraag, of gewoon een declaratieve zin met de tekst "je gaat naar de winkel"? In het Engels hebben we manieren om aan te geven dat er een vraag komt, zodat de juiste verbuiging kan worden gebruikt en om te helpen bij het begrijpen. In het Spaans had je vroeger contextuele aanwijzingen nodig om je te helpen voordat de Koninklijke Academie zijn zin kreeg. Ze besloten ook dat het uitroepteken eenzaam zou zijn, dus pleitten ze ook voor het omgekeerde gebruik ervan.

Hoewel de taal traag was om deze nieuwe conventie aan te nemen, is het nu een volledig geïntegreerd deel van de taal. Een paar interessante gebruiksnotities:

- Korte, ondubbelzinnige vragen worden vaak geschreven zonder de omgekeerde markering - Quien eres?
- Bij digitale communicatie is het omgekeerde merkteken vaak niet meer beschikbaar (e-mails, instant messaging, teksten).
- Sommige auteurs weigeren omgedraaide tekens te gebruiken.
- Schrijvers kunnen speels worden met de markeringen, inclusief het starten van een zin met een ¡en eindigen met een?.
- ¿kan in het midden van een zin worden gebruikt als de hele zin geen vraag is, maar eerder de laatste zin.
- Merk op dat ¿en ¡anders zijn gepositioneerd dan? en!; ze hangen onder de lijn.

3

Idem mark

Sla dit op onder "dingen die we altijd gebruiken, maar hun naam niet weten." Ditto-markeringen zijn die citaatkijkers die je gebruikt om je vermoeide pols te redden van nog een paar seconden schrijven, wat aangeeft dat wat er direct boven zit, moet zijn herhaald. Hoewel je zou kunnen vermoeden ("één" is "ik" voordat ik het heb onderzocht) dat het woord idem mogelijk gerelateerd is aan de Latijnse root "di" (wat "twee" betekent, zoals wanneer je zegt "idem", bedoel je "mij" ook! "), het is in feite afgeleid van een vroege (circa 1620) vorm van het Italiaanse woord voor" zeggen ". Oorspronkelijk werd het gebruikt om onnodige herhaling te voorkomen bij het schrijven van een reeks datums in dezelfde maand.

Een "ditteken" is een type "iteratiemarkering". Andere talen hebben hun eigen, met name Chinees, Japans en Oud-Egyptisch. Het is moeilijk te doorgronden waarom oude Egyptische schriftgeleerden misschien een manier nodig hadden om te bezuinigen op het bewerken van gedetailleerde tekeningen in de rots.

2

Procentteken-%

Bekijk het procentteken. Kijk naar elk van de drie individuele markeringen - een cirkel, een lijn, een cirkel. Herinner je je aan iets? Herinnert het u misschien aan een bepaald aantal, met de cijfers herschikt en opnieuw uitgelijnd? Een heel belangrijk nummer? Misschien ... het getal 100?

Het% -teken betekent natuurlijk dat het voorafgaande getal moet worden begrepen als zijnde gedeeld door honderd procent procent. De schuine streep stond altijd rechtover, met nullen erboven en eronder, maar deze werd geleidelijk scheefgetrokken, wat leidde tot wat DE Smith, in 1925, noemde de "solidusvorm" van het procentteken. De solidus, oftewel schuine streep, virgule, breukstreep en andere namen, is dit teken: /.

Omdat er over alles onenigheid bestaat, is er onenigheid over de vraag of er een spatie moet zijn tussen het nummer en het% -teken, of het percentage of percentage moet zijn, en wanneer u het% -symbool zou moeten gebruiken en wanneer u in plaats daarvan zou moeten schrijven het woord.

1

Hoofdletters en kleine letters

Toen ik eenmaal de oorsprong van de termen 'hoofdletters' en 'kleine letters' leerde, leek het mij zo voor de hand liggend. Ik mijmerde: kent iedereen dit behalve ik? Wat houden mijn vrienden en familie nog meer van mij af? In plaats daarvan besloot ik mezelf ervan te overtuigen dat legioenen Listversers in het donker waren zoals ik, te beschaamd om iets te zeggen. Neem troost, collega-lezers, want je kunt anoniem blijven in je onwetendheid.

Nu dan: in de begindagen van het drukken, toen elke letter individueel werd ingesteld, werden de letters in de gevallen bewaard. De hoofdletters werden bewaard - je raadt het al - het "hoofdlettergebruik" minder handig voor de printer vanwege het feit dat er relatief weinig hoofdletters worden gebruikt, terwijl de kleine letters in de meer toegankelijke worden bewaard - wacht hier op - "lager case. "Het is zo simpel als dat, echt waar. Dit gebruik van de voorwaarden dateert uit 1588.

Leuke weetjes over cases:
- Het gebruik van twee gevallen in een geschreven taal wordt 'tweekamerstelsel' genoemd. Talen met slechts één naam worden 'unicase' genoemd.
- Dus wat waren kleine letters die werden genoemd voordat ze überhaupt zaken gebruikten? Wel, we hebben andere woorden om ze te beschrijven - hoofdletters worden majuscules (en natuurlijk hoofdletters) genoemd, en kleine letters worden minuscuul genoemd. Let op het spellingsverschil met het woord minuscuul.