10 fascinerende theorieën om Déjà Vu uit te leggen

Déjà vu is de naam die wordt gegeven aan het verontrustende gevoel dat we krijgen als we voelen dat we eerder in dezelfde situatie zijn geweest. Voor een paar seconden zijn we ervan overtuigd dat we het moment daarvoor hebben geleefd - tot het punt waarop het bijna voelt alsof we kunnen voorspellen wat er nu gaat gebeuren. Dan net zo snel als het bizarre gevoel komt, het gaat en we zijn terug naar onze normale realiteit.

Hoewel de feitelijke oorzaak van de déjà vu nog door de wetenschap moet worden bevestigd, zijn er meer dan 40 theorieën voorgesteld om dit te proberen uit te leggen. Deze lijst bevat 10 van de meest interessante en tot nadenken stemmende voorbeelden!

10 Een 'mix-up' van zintuigen en geheugen

Deze hypothese probeert de sensatie van déjà vu te verklaren door het te koppelen aan onze zintuiglijke perspectieven. Een beroemd psychologisch experiment, de Grant et al studie, laat zien dat ons geheugen contextafhankelijk is, wat betekent dat we informatie beter kunnen herinneren wanneer we ze in dezelfde omgeving plaatsen waarin we het hebben bestudeerd.

Dit helpt de déjà vu te verklaren door te laten zien hoe prikkels in de omgeving gemakkelijk een herinnering kunnen oproepen. Een bepaald zicht of een bepaalde geur zou ons onderbewustzijn kunnen triggeren om een ​​tijd terug te roepen waarin we hetzelfde zagen of hoorden.

Dit zou ook verklaren waarom dezelfde déjà vu-ervaringen kunnen terugkeren. Wanneer we ons iets herinneren, verhoogt het de kracht van onze neurale paden, wat betekent dat we ons eerder herinneren aan iets waar we herhaaldelijk aan denken.

Deze theorie biedt echter geen verklaring waarom déjà vu voorkomt wanneer de persoon die het ervaart geen van de stimuli herkent die zijn verbonden aan de déjà vu.

9 Dubbele verwerking

Vergelijkbaar met de vorige theorie, is deze hypothese een andere waarbij geheugen niet correct werkt of "hogere verwerking" gebruikt. Wanneer we iets oorspronkelijk waarnemen, plaatst ons brein dit in ons kortetermijngeheugen. Als we doorgaan met het herzien van de verwerkte informatie, zal deze uiteindelijk worden overgebracht naar ons langetermijngeheugen waar het gemakkelijker voor ons is om terug te halen.

Items die zijn opgeslagen in ons kortetermijngeheugen gaan verloren als we niet proberen deze volledig te coderen. (We herinneren ons bijvoorbeeld tijdelijk aan de prijs van een artikel dat we hebben gekocht.)

Deze theorie suggereert dat wanneer we iets waarnemen, onze hersenen tegelijkertijd proberen de nieuwe herinnering in ons lange-termijngeheugen te coderen, waardoor de ongemakkelijke illusie wordt gecreëerd die we eerder hebben ervaren. Deze theorie kan verwarrend zijn omdat het niet verklaart waarom de hersenen op sommige momenten timingfouten hebben, maar niet anderen, hoewel dit te wijten kan zijn aan een kleine storing in de hersenen die we allen hebben.

8 Parallel Universe Theory

Fotocredit: Lee Davy

Het idee dat we tussen miljoenen parallelle universums leven met miljoenen versies van onszelf die onze eigen levens leiden met een verscheidenheid aan verschillende mogelijkheden, is altijd een enigszins opwindende gedachte geweest. Déjà vu zou eigenlijk aan deze theorie kunnen bijdragen!

Gelovigen in deze theorie beweren dat de menselijke ervaring van déjà vu te verklaren is door het verontrustende gevoel te beschouwen dat ze een moment eerder hebben geleefd als een 'oversteekplaats' met een parallel universum. Dit zou betekenen dat wat je ook doet terwijl je de déjà vu ervaart, een parallelle versie van jou het tegelijkertijd in een ander universum doet, dus een afstemming tussen de twee universums creërend!

Hoewel intrigerend, wordt deze theorie niet ondersteund met veel wetenschappelijk bewijs, wat het moeilijk maakt om te accepteren. Echter, de multiversumtheorie, die stelt dat miljoenen universums willekeurig naast elkaar vormen met slechts een uitzonderlijke paar vormen met de accessoires om het leven te ondersteunen zoals de onze, zou kunnen helpen om deze hypothese te ondersteunen.

7 Vertrouwdheid-gebaseerde erkenning

Wanneer we een stimulus in onze omgeving herkennen, gebruiken we ons 'herkenningsgeheugen' dat in twee vormen voorkomt: vertrouwdheid en herinnering.

Herinneringsgeheugen is wanneer we ons herinneren iets te zien dat we eerder hebben gezien (zoals iemand herkennen die op straat woont in een plaatselijke winkel). Dit is ons brein dat echte informatie verzamelt en toepast die we in ons geheugen hebben gecodeerd.

Op vertrouwdheid gebaseerde herkenning is echter een beetje anders. Dit is wat er gebeurt als we geloven dat we iets zien dat we herkennen, maar we hebben er geen geheugen voor dat het eerder gebeurde (zoals iemand in een lokale winkel kennen, maar niet kunnen herinneren waarom we ze herkennen).

Déjà vu kan een vorm van op vertrouwdheid gebaseerde herkenning zijn, wat zou verklaren waarom we zulke sterke gevoelens van herkenning hebben wanneer we de déjà vu ervaren. Deze theorie is ook psychologisch getest door deelnemers te laten kijken naar een lijst met namen van beroemdheden en later een verzameling foto's van beroemdheden. Sommige foto's waren echter niet opgenomen in de namen die eerder aan de deelnemers waren gegeven.

Toch toonden de deelnemers nog steeds een zwakke herkenning van de beroemdheden die ze niet alleen via de foto's konden identificeren als hun namen eerder op de lijst waren verschenen. Dit zou kunnen betekenen dat déjà vu plaatsvindt wanneer we een vage herinnering hebben aan iets dat eerder gebeurde, maar het geheugen is niet sterk genoeg om ons te herinneren waar we het ons herinneren.

6 The Hologram Theory

De hologramtheorie is het idee dat onze herinneringen worden gevormd als driedimensionale beelden, wat betekent dat ze een gestructureerd framenetwerk voor hen hebben. Deze theorie, voorgesteld door Hermon Sno, suggereert dat de hele formatie van een geheugen kan worden gereconstrueerd door één element.

Daarom, als een stimulus in je omgeving (een geluid, geur, enz.) Je herinnert aan een eerder moment dat je hebt ervaren, kan het hele geheugen door je geest worden nagebootst als een hologram.Dit verklaart déjà vu door te suggereren dat wanneer iets in onze huidige omgeving ons herinnert aan ons verleden, ons brein een verbinding maakt met de gebeurtenis uit het verleden en een "hologram" van het geheugen produceert om het gevoel te geven dat we het opnieuw beleven.

De reden dat we de herinnering niet herkennen nadat het déjà vu-moment voorbij is, is omdat de stimulus die de vorming van een hologramgeheugen veroorzaakt, vaak verborgen is voor onze bewuste waarneming. Je kunt de déjà vu ervaren wanneer je een blik opraapt, omdat het gevoel van het metaal hetzelfde is als dat van een fiets die je ooit had.

5 precognitieve dromen

Een precognitieve droom is waar een droom die we hebben voorspelt iets dat in de toekomst gebeurt - iemand bevindt zich in een situatie waar ze eerder van hadden gedroomd. Veel mensen melden dat ze dromen hebben over grote tragedies (zoals het zinken van de reusachtig), wat suggereert dat mensen een onderbewust zesde zintuig hebben!

Dit zou déjà vu kunnen verklaren door te suggereren dat het moment dat we de ervaring hebben om iets eerder te leven, is wanneer we eerder hebben gedroomd over de huidige gebeurtenissen. Je droomt bijvoorbeeld misschien over het rijden op een bepaalde weg en dan rijd je later op dezelfde weg als die in je droom.

Je hebt een precognitieve herinnering aan de weg waardoor je deze kunt herkennen. Omdat dromen geen bewust proces is, verklaart dit waarom we de stimulus niet bewust herkennen (de weg uit het voorbeeld) en toch het gevoel hebben dat het bekend is.

4 Verdeelde aandacht

De verdeelde aandachtstheorie suggereert dat déjà vu optreedt als gevolg van een subliminale herkenning van het object in onze ervaring met déjà vu. Dit betekent dat ons onderbewustzijn (de gedachten waarvan we ons niet bewust zijn) de stimulus herinnert, maar ons bewuste verstand niet.

Deze theorie werd getest in een experiment met cursisten die een reeks beelden van verschillende locaties te zien kregen en vervolgens vroegen om te identificeren met welke locaties ze vertrouwd waren. Voorafgaand aan het experiment kregen de studenten echter flitsende beelden van sommige locaties die ze nog nooit hadden bezocht. (De beelden duurden niet lang genoeg voor hun bewuste geest om ze te registreren.)

Studenten erkenden veel meer de locaties die ze niet hadden bezocht die hun onderbewustzijn waren getoond dan de locaties die ze niet hadden bezocht en die niet onbewust aan hen waren getoond. Dit toont hoe ons onderbewustzijn in staat is om een ​​beeld vast te houden, waardoor we de herkenning ervan kunnen tonen.

Dit betekent dat déjà vu ons een boodschap zou kunnen herkennen die we onbewust hebben ontvangen. Gelovigen in deze theorie geloven dat onbewuste berichten via internet, tv en andere sociale media-apparaten aan ons kunnen worden doorgegeven.

3 Amygdala

Fotocredit: het National Institute of Mental Health

De amygdala is een klein deel van onze hersenen. Met één in elk hersenhelft, is de amygdala betrokken bij onze ervaring van emotie (meestal woede of angst).

De amygdala is verantwoordelijk voor onze angstreactie op dingen in onze omgeving. Dus als je bang bent voor spinnen, zal je amygdala je reactie verwerken als je er een ziet. Wanneer we in een gevaarlijke situatie worden gebracht, kan onze amygdala tijdelijk onze hersenen desoriënteren. Als u onder een vallende boom stond, kan uw amygdala een paniekreactie hebben waardoor uw hersenen niet goed werken.

De amygdala kan worden gebruikt om déjà vu te verklaren als we het moment beschouwen als een tijdelijke hersenstoring. Als we in een situatie worden geplaatst die bijna hetzelfde is als een situatie waarin we ons eerder bevonden, maar die op de een of andere manier is veranderd (de lay-out van een huis kan bijvoorbeeld identiek zijn aan die van een ander waarin je hebt gewoond, maar het werkelijke meubilair kan anders), zou onze amygdala een paniekreactie kunnen produceren. Dit betekent dat we in een tijdelijke staat van verwarring worden gebracht, en dit zou onze ervaring van déjà vu kunnen zijn.

2 Reïncarnatie

De algemene theorie van reïncarnatie is dat we als iemand anders in een vorig leven leefden voordat we in dit leven werden geboren. Hoewel er enkele intrigerende verhalen zijn van mensen die nauwkeurige persoonlijke details van hun vorige levens lijken te herinneren, beweren gelovigen in reïncarnatie dat de meerderheid van ons naar het volgende leven gaat zonder zich de vorige te herinneren.

Dit betekent dat we geen directe herinneringen hebben aan ons oude leven. Gelovigen in reïncarnatie zeggen dat we ons nieuwe leven binnengaan met een reeks signalen die staten van bewustzijn weerspiegelen. Dit betekent dat herinneringen die op één bewustzijnsniveau zijn gemaakt, niet in een ander niveau kunnen worden teruggevonden (zoals het niet kunnen herinneren aan iets dat gebeurde terwijl je dronken was).

Omdat déjà vu voorkomt in een abnormaal bewustzijnsniveau, zou de reïncarnatietheorie de ervaring verklaren door naar het moment te verwijzen als een signaal uit een vorig leven. Er kan een trigger in de omgeving zijn waardoor de overgang van het bewustzijn kan plaatsvinden. Misschien herkennen we een bepaald geluid, een bepaalde geur of een ander beeld uit ons vorige bestaan ​​en herinneren we ons ons vorige leven (wat zou verklaren waarom we voelen dat we het verleden in het heden herlezen).

Er is echter geen manier om deze theorie wetenschappelijk te bewijzen of te weerleggen. Het komt allemaal neer op een kwestie van geloof!

1 A 'Glitch' In Reality

De 'glitch'-theorie is misschien wel de meest bizarre en toch opwindende verklaring die op onze lijst staat. Déjà vu lijkt misschien een klein moment in je leven dat je snel vergeet nadat het is gebeurd, maar als deze theorie waar is, zou déjà vu eigenlijk een fenomenale gebeurtenis kunnen zijn.

Glitch-theorie beschrijft déjà vu als een tijdelijke uitsplitsing in onze realiteit.Einstein suggereerde op beroemde wijze dat er niet zoiets bestaat als tijd - die tijd is een menselijke creatie gemaakt om orde en structuur te vestigen.

Tijd kan echter gewoon een illusie zijn van waaruit déjà vu ons een kleine pauze geeft. Dit zou verklaren waarom we voelen dat we het moment daarvoor hebben geleefd. Als tijd een verzonnen conventie is, dan zijn wat we geloven dat het verleden, het heden en de toekomst zijn, allemaal tegelijkertijd aan het gebeuren. Daarom, wanneer déjà vu plaatsvindt, gaan we gewoon naar een hoger niveau van bewustzijn, waar we meer dan één ervaring tegelijkertijd kunnen leven.

Deze theorie heeft ook bredere implicaties. Als déjà vu echt een glitch in de realiteit is, kan dit betekenen dat schade aan de fundamenten van ons universum ontstaat wanneer een déjà vu-ervaring plaatsvindt. Sommige mensen veronderstellen dat dit de momenten zijn waarop UFO's kunnen worden waargenomen, omdat déjà vu bruggen opent tussen verschillende realiteiten.

Spannend ... maar tot nu toe onmogelijk te bewijzen.