Delen:
10 fascinerende feiten over het nieuwe Stonehenge-complex
Wat we vroeger kenden als een enkele archeologische site bestaande uit een paar ringen met monolieten, is getransformeerd in een enorm prehistorisch complex dat minstens enkele vierkante kilometers beslaat. De recente vooruitgang in radartechnologie, die werd gebruikt om deze ruïnes te vinden, zal ongetwijfeld in de komende maanden en jaren ongetwijfeld meer licht werpen op Stonehenge. Deze lijst is een compilatie van enkele van wat de Britse wetenschappers tot nu toe hebben ontdekt.
10Stonehenge is niet het belangrijkste monument
Het Stonehenge Hidden Landscape Project is een groep Britse archeologen die het Stonehenge-gebied in kaart brengen. In 2015 kondigden ze de ontdekking aan van een heel complex bestaande uit meerdere monumenten, allemaal gelegen binnen een paar kilometer van de wereldberoemde site Stonehenge. Een van deze gebouwen was een enorm gebouw gemaakt van hout dat vermoedelijk werd gebruikt om de doden voor te bereiden op de begrafenis, inclusief defleshing-operaties.
Gebruikmakend van nieuwe beeldvormingstechnieken hebben de wetenschappers prehistorische putten ontdekt, waarvan sommige zijn uitgelijnd op het pad van de zon. Het project tot nu toe heeft al veel informatie toegevoegd over bronstijd, ijzertijd en Romeinse nederzettingen die ooit in het gebied waren, waardoor het een van de grootste archeologische vindplaatsen in de Bronstijd op de planeet is.
9De boogschutter van Amesbury
In een graf werd een gouden oorbel gevonden die misschien wel het oudste bekende handgemaakte gouden object is dat in Groot-Brittannië is opgegraven. Uiterst zeldzaam, deze gouden voorwerpen kwamen meestal in paren voor.
Het graf is een van de rijkste vroege begraafplaatsen uit de Bronstijd die ooit in Groot-Brittannië zijn ontdekt. De bewoner staat bekend als de Amesbury Archer en is mogelijk zelfs de koning van Stonehenge geweest. Een zwarte polsband voor boogschieten en gereedschappen werd samen met een prachtig kopermes ontdekt. Achter hem was de slagtand van een zwijn, een verzameling vuurstenen en een beker, een soort bronzen vaartuig.
8De gleuven van Aubrey
De Aubrey Gaten zijn 56 pits ontdekt in Stonehenge in 1920, vernoemd naar de 17e-eeuwse antiquaar John Aubrey. Tweeëndertig daarvan zijn opgegraven tussen 1920 en 1924, met nog twee in 1950.
De gaten van Aubrey bevatten voornamelijk prehistorisch puin met aderen van gecremeerde as en botten. Ongeveer 60 afzonderlijke ontdekkingen van gecremeerde overblijfselen zijn opgegraven en vastgelegd in Stonehenge, wat neerkomt op ongeveer 50 personen. Het meeste van dit skeletachtige bewijsmateriaal is opgegraven uit Aubrey Hole Number Seven, maar er is gesuggereerd dat in totaal maar liefst 240 personen zijn geïnterneerd in Stonehenge, waardoor het verreweg de grootste begraafplaats uit de vroege bronstijd op de Britse eilanden zou zijn .
7Sciences Of Stonehenge
De eerste wetenschapper die astronomie associeerde met Stonehenge, was dominee Edward Duke, die het monument beschreef als 'een planetarium vol met significante astronomische uitlijningen'. De meeste van zijn ideeën waren enigszins mystiek en niet erg wetenschappelijk.
Beseffend dat tijdens de zomerzonnewende in het tweede en derde millennium voor Christus de zon precies op het punt van de hoofdas steeg, werd Sir Norman Lockyer de eerste die het doel voor de oriëntatie van Stonehenge identificeerde. Gerald Hawkins in zijn boek Stonehenge gedecodeerd legt uit hoe hij 165 meetbare punten vond die astronomisch op één lijn liggen met de maan en de zon en niet met sterren of binnenplaneten die zichtbaar zijn voor het blote oog, zoals Saturnus, Jupiter, maart, Venus en Mercurius. Hij ontdekte ook dat maansverduisteringen nauwkeurig konden worden voorspeld via een systeem van bewegende stenen rond de Aubrey-gaten.
6De monolieten verplaatsen
Formeel kondigde hij zijn conclusies aan over hoe de Ouden in 1921 de monolieten van Stonehenge naar de Society of Antiquaries in Londen verplaatsten, en bood geoloog Herbert Thomas een theorie met onverschrokken neolithische reizigers. Deze reizigers zijn eerst ontvoerd en hebben vervolgens multi-ton bluestones meegenomen van de toppen van steile rotswanden in West-Wales tot Stonehenge, bijna 400 kilometer (250 mijl) over het prehistorische terrein.
Er zijn meerdere pogingen geweest om het transport van vergelijkbare maar veel kleinere megalithische stenen te repliceren door een houten slede of houten rollen te gebruiken om ze mee te nemen. Deze methoden zijn op zijn best problematisch gebleken, zelfs bij het verplaatsen van kleinere stenen.
5 Theorieën over het doel van Stonehenge
Een oud volk, zonder het wiel of staal, heeft tientallen eeuwen geleden een meesterwerk van monolithische constructie gemaakt, en ze deden het in wat nu het hedendaagse Engeland van Wiltshire is. Deze oude mensen hebben multi-ton zandsteenmonolieten opgericht in een complex cirkelvormig patroon dat wetenschappers verbluft sinds de dag dat het werd gevonden.
Volgens de legende van middelbare leeftijd heeft de magische tovenaar Merlin de site in de 12e eeuw opgeroepen. Hedendaagse geruchten zijn dat UFO's de site regelmatig bezoeken. Er zijn echter verschillende plausibele theorieën die gebaseerd zijn op solide wetenschap. Ze variëren van een begraafplaats, een plaats van genezing, een gezond podium en een astronomisch observatorium en een hemelse kalender, of mogelijk zelfs een voorbeeld van een moreel opbouwende oefening vanuit de hele beschaving.
4Wie bouwde Stonehenge?
Volgens één theorie werd Stonehenge gebouwd voor rituele doeleinden door de hogepriesters van de Kelten - de Druïden. John Aubrey, de wetenschapper naar wie de Aubrey Holes werden genoemd, was een van de eersten die een theorie had dat de Druïden de bouwers waren, samen met Doctor William Stukely een eeuw later. Stukely was er zo van overtuigd dat de Druïden verantwoordelijk waren voor Stonehenge dat hij er zelf een werd.
Moderne koolstof dateringstechnieken hebben deze theorie ontkracht door erop te wijzen dat het monument dateert van vóór de aankomst van de Druïden op de Britse scène met meer dan 1.000 jaar. Opgravingen plaatsten de Druïden daar, die de site om verschillende redenen gebruikten, maar ze hadden het niet kunnen construeren en vonden het waarschijnlijk als een oude ruïne, net als wij.
3Woodhenge
Woodhenge, een Neolithische site die ergens rond 2300 voor Christus werd gebouwd, werd in eerste instantie beschouwd als een enorme grafheuvel. Het is volledig omringd door een sloot en een bank die bijna werd verwoest door de werking van de velden. Luchtfotografie hielp de aanwezigheid van Woodhenge te ontdekken door donkere vlekken in het koren te onthullen aan de wetenschappers. Latere opgravingen hebben aangetoond dat deze donkere plekken plaatsen waren waar hout in meerdere ringen rechtop in putten werd geplaatst. De derde, of buitenste ring, liet het hout veel dieper zakken dan de binnenste ringen, wat suggereert dat ze werden gebruikt om dakbedekking te ondersteunen.
Er is ook gesuggereerd dat het centrum open was naar de lucht, waardoor er licht in het gebouw kon komen, net zoals de middeleeuwse binnenplaatsen van latere jaren. Een graf werd opgegraven in het midden van de site, met daarin het lijk van een driejarig kind waarvan gedacht werd dat het een slachtoffer was, omdat het hoofd van het kind door een bijl was opengespleten. Woodhenge ligt op slechts 70 meter van Durrington Walls en op minder dan 3 kilometer van Stonehenge.
2Cursus
Een grote sloot die werd gebouwd tussen 3100 en 2800 voor Christus, de Great Cursus ligt op minder dan 300 meter van Stonehenge. Dit enorme artefact loopt in een oost-west-uitlijning, uitgegraven in het harde krijt.
Het doel van deze kolossale constructie is onbekend. Sommigen denken dat het een soort racebaan is geweest, terwijl anderen denken dat het een soort precessie-weg is die mogelijk wordt gebruikt voor het eren van de doden.
1Superhenge
Het Stonehenge Hidden Landscape Project in Groot-Brittannië heeft een deel gevonden van het grootste neolithische ritueel monument ooit ontdekt op de Britse eilanden, een enorme halve cirkel gemaakt van enorme stenen. De megalieten werden 4500 jaar oud en werden ontdekt in Durrington Walls. Sommige gigantische monolieten meten tot 5 meter lang en liggen volledig begraven diep in vruchtbare grond. Onderzoekers zeiden dat het monument zeer uniek is en van 'een buitengewone schaal'.