Delen:
10 fascinerende feiten over Verbod Speakeasies
In 1920 gingen postmenopauzale vrouwen met chips op hun schouders de straat op om zich te verheugen over het doorgeven van de Verbodsverandering. Degenen die zich verzetten tegen het constitutionele verbod gingen ondergronds, op zoek naar een respijt in speakeasies die bootlegged alcohol, gokken, mooie dames, en de populaire deuntjes van jazzmuziek verschaften. De volgende lijst neemt ons terug in de tijd en beschrijft hoe speakeasies werkte en een natie transformeerde.
10 Geboorte van Jazz
Tijdens het tijdperk van het verbod luidden speakeasies het tijdperk van de jazzmuziek in. In de 'Great Migration' trokken zwarte musici uit het zuiden naar het noorden, naar steden als Chicago, waar ze ruimschoots in dienst waren van gangsters die speischen bezaten en bedienden.
In feite waren de eerste kijkers van de muzikanten gangsters. Niet alleen leverden de gangsters een vast inkomen en werkgelegenheid die ooit werd ontzegd aan deze zwarte muzikanten in het zuiden, maar de gangsters werden ook de verdedigers en supporters van de muzikanten.
Dit nieuwe entertainment, dat gangsters op de markt brachten als 'leuk en opwindend', trok meer klanten aan, waardoor sommige blanken voor de eerste keer jazz konden horen. Jazz werd onmiddellijk een sensatie in de Midwest en East Coast, transformerende steden zoals Chicago en New York in een bruisend centrum van zwart entertainment.
9 Code van invoer
Gezien de ongeoorloofde activiteit die plaatsvond in speakeasies, was het begrijpelijk dat niet iedereen toegang kreeg. Om toegang te krijgen, moest een gebruiker een geheim wachtwoord weten, een handdruk maken of kloppen. Vaker wel dan niet, mond tot mond was de katalysator die zaken naar de speakeasies bracht. De meeste vestigingen hadden een uitsmijter aan de deur die toegang verleende op basis van persoonlijke erkenning en iemands kennissen.
Naarmate de industrie en de populariteit van speakeasies toenamen, was ook het waakzame oog van de wetshandhavingsinstanties nodig. Het werd noodzakelijk om extra voorzichtig te zijn, dus vestigingen begonnen met het distribueren van een "speakeasy-kaart" die diende als een certificaat van lidmaatschap en toelating. Deze nieuwe vorm van draagbare identificatie was het gouden ticket om illegaal te genieten van iemands schuldige genoegens in de beslotenheid van een politie-vrije, veilige omgeving.
8 De Boom Van Speakeasies
De bedoeling van het Verbod was om Amerika droog te maken, maar er werd geen rekening gehouden met de vrije wil van mensen en de naburige landen die nat bleven. De wet mislukte in verhoudingen die ondenkbaar waren voor degenen die handelden en predikten voor de soberheid van een natie. Na de wijziging beweerde New Jersey dat er 10 keer zoveel watergaten waren als voorheen. Sterker nog, men dacht dat New York maar liefst 100.000 speakeasies had, tweemaal zoveel als vóór het verbod.
Vermoedelijk, voor elke balk die sloot, werden er nog eens drie op hun plaats geopend. Zonder de noodzaak om zich te houden aan eerdere normen die zijn opgelegd aan barbezitters, zoals handels- en licentieovereenkomsten, stroomden mannen naar hun kelders, garages en opslagruimten om hun eigen bars te openen en geld in te wisselen. De politie was machteloos, zo erg zelfs dat daar waren vier opgenomen spreekbeurten in dezelfde straat als de politie van Boston.
7 martini's en gemengde drankjes
Voorafgaand aan het verbod stond Amerika bekend om zijn uitzonderlijke cocktails. In feite reisden Europese barmannen naar de Verenigde Staten om de kunst van de Amerikaanse "mixologie" te leren en te perfectioneren. Toen Verbod in werking trad, werden de best opgeleide barmannen gedwongen om de VS te verlaten om bars in Europa te zoeken of een andere handel te zoeken. Als gevolg hiervan bleef de VS achter met badkuipjenever en maneschijn.
De nieuwe drank was veel sterker dan alles dat vóór de drooglegging gekocht had kunnen worden. Sterker nog, maneschijn werd vaak gebruikt om de voertuigen die de illegale alcoholische drank vervoerd hebben, aan brandstof te geven. Hoewel drinkbaar, was de drank zo hard dat hij soms ondraaglijk was. Om de smaak te verdunnen, werd de martini- en mixdrankcultuur die we in verband brengen met het Roaring Twenties-tijdperk geboren.
6 Interraciale relaties
Gangster-run speakeasies zorgden ook voor een brug voor verschillende sociale klassen en races om sociaal te vermengen, vaak voor de eerste keer. Toen jazz en blues het nachtleven overnamen, met name in Harlem, werden de blanken aangetrokken tot spreekbeurten waar interraciale stellen een drankje zouden delen, zouden lachen en zelfs zouden dansen. Dit stond bekend als de Harlem-renaissance en hoewel het weinig deed om de raciale barrières van Jim Crow af te breken, creëerde het een sfeer van eenheid en solidariteit.
Het is niet verrassend dat een dergelijke interactie tussen rassen tot controverse leidde onder degenen die interraciale relaties betwistten. Op dit moment in de geschiedenis waren dergelijke zaken taboe. Met de geboorte van jazz en speakeasies werd interraciale seksuele relaties uiteindelijk een twistpunt dat verdere oppositie veroorzaakte tegen het nachtleven van Harlem.
5 Hauntings
Als je rondvragen, sommigen geloven dat de geesten van talloze mecenassen uit de jaren 1920 blijven in speakeasies die vandaag staan. Als thuisbasis van de beroemde Monterey Room speakeasy, blijft het Rosslyn Hotel in het centrum van Los Angeles toeristen aantrekken in de hoop een glimp van de beruchte salon van de jaren 1920 op te vangen.
Rosslyn-medewerkers beweren dat ze getuige zijn geweest van hoge schaduwen, het geluid van mensen die een lege trap naar beneden komen en stemmen die door de gangen weerklinken. Volgens veiligheidsagent Joyce Hunt, die beweert paranormale activiteit te hebben gezien, zijn talloze bewakers gestopt na hun inmengingen met die uit het hiernamaals.
Een andere spreekverbod was de Landmark Tavern in New York, waar de geest van Hollywood stoere vent en geliefde George Raft zogenaamd de bar achtervolgd, samen met de geest van een man die in een steekpartij daar is gedood.Ondertussen dwaalt de geest van een Iers immigrantenmeisje de derde verdieping af waar ze stierf.
4 Women's Newfound Freedom
Tijdens Verbod inspireerden speakeasies nieuwe vormen van gezelligheid tussen mannen en vrouwen. Voordien hadden bars zelden vrouwen verwelkomd omdat verwacht werd dat ze thuis zouden blijven. Maar de nieuwe wereld van nachtclubs en jazz maakte de weg vrij voor dwergvrouwen die een nieuw gevoel van onafhankelijkheid en bevrijding voelden. Hoewel het taboe was, genoten vrouwen van het nachtleven in underground speakeasies waar het sociaal acceptabel was om te roken, cocktails te drinken en te dansen op de spannende jazzmuziek.
Mannen genoten van het gezelschap van deze mooie dames, die bar-operatoren gebruikten om meer klanten te trekken. Boven de deur van een Manhattan was speakeasy een bord met de tekst: "Via deze portalen passeren de mooiste vrouwen ter wereld." Gedurende deze tijd ontstond de term "damestoilet" voor de damestoiletten.
3 verborgen geheimen
Speakeasy-operators waren altijd op zoek naar wetshandhaving en vroegen zich af wanneer de volgende overval zou plaatsvinden. Dientengevolge werden er vele uitgebreide constructies gebouwd om de tralies te verhullen - van grote fluwelen cabines met zware gordijnen die leidden tot geheime kamers tot theekopjes gevuld met cocktails. The Green Mill in Chicago, een van de favoriete horecagelegenheden van Al Capone, had een geheime doorgang onder de bar om snel te kunnen ontsnappen.
Misschien wel de meest extravagante constructies waren in een van de beroemdste speakeasies van Amerika, 21 Club in New York. Tijdens het verbod werd 21 Club regelmatig overvallen door politie- en federale belastingambtenaren. Zo werd de bar ontworpen met een geheime wijnkelder met ongeveer 2000 alcoholgevallen en een verdwijnende draaiende bar die de alcoholische drank voor rechtshandhaving verborg. Daarnaast had de club onzichtbare parachutes en gecamoufleerde deuren.
2 Nostalgie
Om de glamour van de jaren 1920 te heroveren, hebben talloze bars in de Verenigde Staten hun spreektijd zo ontworpen dat ze lijken op die van het verbodsperiode. Alleen al in New York bieden talloze bars de nostalgische ervaring met verborgen kamers en gangen die doen denken aan de jaren 1920.
Het is echter een grotere uitdaging om een legitieme bar te vinden die ooit een echte speakeasy was. In New York bleven slechts twee spreekbeurten die tijdens het Verbod werkten - The Back Room was er één. In de jaren 1920, The Back Room gastheer veel filmsterren evenals gangsters zoals Bugsy Siegel en Meyer Lansky.
Interessant genoeg hoeven degenen die een beschermheer van een echte speakeasy willen zijn waarschijnlijk niet al te ver te kijken. In 2014 deed de politie van Philadelphia een inval in twee coffeeshops die illegaal waren. De eigenaars werden gearresteerd en de ordehandhavers grepen de liquor en het contante geld van de cafés in beslag. Een jaar eerder werd een andere Philadelphia-brabbelie overvallen nadat de eigenaar de drankvergunning had vervalst.
1 De opkomst van Al Capone
De gangsters realiseerden zich de enorme winsten die konden worden behaald door het verstrekken van liquor aan speakeasies, en begonnen te vechten om graszoden toen de vraag naar alcohol toenam. Johnny Torrio, een Chicago-gangster die de alcoholindustrie wilde controleren, riep Al Capone, zijn vertrouwde collega uit New York, op om te helpen bij het wegwerken van zijn concurrenten.
Toen Capone in 1920 in Chicago aankwam, kreeg hij de opdracht om operators te overtuigen om illegale alcohol van Torrio te kopen en zijn zakelijke rivalen te intimideren op alle mogelijke manieren om hun territorium te verspelen aan de uitrusting van Torrio. Na een mislukte moordaanslag in 1925 ging Torrio met pensioen en gaf het bedrijf aan Capone.
Dit gaf Capone zijn macht en de speakeasy-industrie gaf hem de financiën om onaantastbaar te zijn. Binnen twee jaar verdiende Capone $ 60 miljoen aan alcoholverkoop alleen, waardoor hij zowel de politie als politici kon omkopen.