10 fascinerende feiten over Eskimo's

Eskimo's. Eskimaux. Inuit-Yupik. Inupiat-Yupik. Er zijn veel namen voor de dappere, kajak-peddelende mensen van het Noorden die onder de zwaarste omstandigheden leven die de mensheid kent.

Maar wat weten we er echt van? Voorbij de iglo's, harpoenen en bontjassen met capuchon weten de meeste mensen heel weinig over deze historische jagers-verzamelaars en hun moderne verwanten.

10 De naam

Hoewel het in een neutrale context kan (en wordt) gebruikt, wordt de term 'eskimo' over het algemeen als iets racistisch beschouwd, ongeveer zoals de term 'Indiaan' beledigend is voor inheemse Amerikanen. Het wordt echter technisch beschouwd als een acceptabele en veel gebruikte wetenschappelijke term met een vrij solide etymologie. Hoewel "eskimo" wordt gedacht Deens of Frans te zijn (van het woord "eskimeaux"), is de naam waarschijnlijk gebaseerd op een oude Algonquian term "askimo." Onderzoekers kunnen het er niet over eens zijn of dit "vleeseter" betekent of 'sneeuwschoenennetter'.

Toch beschouwen veel van de Eskimo's zelf de term als een belediging, dus uit respect voor deze trotse mensen, zullen we vermijden om de term vanaf nu te gebruiken wanneer dit mogelijk is. De algemeen aanvaarde, politiek correcte naam (die velen van hen ook zelf gebruiken) is Inuit. Dat is natuurlijk weer een andere, mogelijk misleidende paraplumaam: Inuit-mensen horen eigenlijk thuis in verschillende culturele groepen van Yupik en Inupiat, die veel subsecties hebben.

Bij het gebruik van de term Inuit, realiseren veel mensen zich niet dat het een meervoud is. Een individueel lid van het volk wordt een 'Inuk' genoemd.

9 De Eskimo-kus

Een eskimo-kus is wanneer twee mensen hun neuzen samen wrijven als een teken van genegenheid. Van de Inuit wordt vaak gedacht dat ze kussen vervangen door dit gebaar van neus tot neus omdat gewone kussen hun speeksel zou kunnen bevriezen en hun lippen op een gênante, mogelijk gevaarlijke manier aan elkaar zou kunnen sluiten. Er is echter veel meer aan deze eenvoudige actie dan veel mensen denken.

De Eskimo-kus wordt eigenlijk "kunik" genoemd en heeft weinig te maken met kussen of neuzen tegen elkaar wrijven. Het is een soort van intieme begroeting, vaak beoefend tussen koppels of kinderen en hun ouders. De begroeters lijken misschien op neuzen, maar ze snuiven in elkaars haar en wangen (er zijn geurklieren in menselijke wangen). Op deze manier kunnen twee mensen die elkaar niet hebben gezien, zichzelf snel herinneren aan de andere persoon en hun kenmerkende geur.

Hoewel de kunik niet echt te relateren is voor zoenen, wordt deze over het algemeen beschouwd als een intiem gebaar dat niet vaak in het openbaar wordt gedaan.

8 Eten

Hoewel de toegang tot winkels en het westerse voedsel ertoe heeft geleid dat het dieet van Inuit verschoven is naar verwesterd eten, is hun eigen historische dieet fascinerend. Een vegetariër zou het moeilijk hebben om bij een traditionele Inuit-stam te leven. Omdat ze in een kale, kille omgeving leven, is hun dieet sterk gebaseerd op ander vlees en bevat het af en toe wat bessen en zeewier. Zelfs in moderne tijden zijn fruit en groenten schaars en duur om te importeren, dus ze vertrouwen nog steeds op het land.

Inuit zijn altijd deskundige jagers geweest die bijna alles kunnen (en zullen) vastleggen. Het vlees dat ze consumeren omvat kariboes, narwal, walrus, zeehonden en verschillende vissen en vogels. Zelfs ijsberen verschijnen soms op het menu. Er zijn veel traditionele manieren om voedsel te bereiden: drogen, koken in zeehondenolie of begraven totdat het op natuurlijke wijze gist. Sommige voedingsmiddelen worden helemaal niet gaar. Sommigen beschouwen bevroren, rauwe vis als een delicatesse.

Hoewel het gemakkelijk is om te denken dat een dieet dat zo zwaar op vlees vertrouwt, tot ernstige gezondheidsproblemen leidt, behoren de Inuit die dit dieet volgen eigenlijk tot de gezondste mensen ter wereld. Deze "Inuit-paradox" is lange tijd onderwerp geweest van aanzienlijke wetenschappelijke belangstelling.

7 Iglo's

De iglo is de ultieme woning van een Inuit: een ingenieus koepelvormig gebouw dat is opgebouwd uit blokken ijs en sneeuw. Een slimme schuilplaats gemaakt van precies datgene dat de behoefte aan beschutting veroorzaakt in de eerste plaats, de Igloo gebruikt de isolerende eigenschappen van sneeuw om een ​​comfortabele woning te creëren.

Hoewel de meeste mensen iglo's zien als kleine sneeuwkoepels, hebben ze een breed scala aan vormen en afmetingen ... en ook materialen. Voor de Inuit is 'iglo' slechts een woord voor een gebouw waarin mensen leven. Ieder gebouw, ongeacht de grootte, vorm of bouwmateriaal. Dit betekent dat je dit artikel nu waarschijnlijk in een iglo aan het lezen bent.

6 Qallupilluk

Elke cultuur heeft zijn mythische monsters, zelfs degenen met heel veel echte monsters in hun dagelijks leven. De Inuit brachten hun dagen door met het doorkruisen van gevaarlijke ijsvelden, het jagen op massieve walrussen en agressieve ijsberen. Het zou moeilijk kunnen zijn om hun kinderen angst aan te jagen met boeman verhalen - de kinderen wisten maar al te goed dat echte tanden en klauwen om elke hoek wachtten. Toch was er één schepsel waar zelfs kinderen van Inuit bang voor waren.

Qallupilluk (of Qalupalik, of Kallupilluk, wat letterlijk "The Monster" betekent) was de boeman van de Inuit-bevolking naar keuze. Volgens de legende was het een pervers gedraaide mensachtige die onder water wachtte om onoplettende mensen in de ijzige diepten van de zee te slepen. Dit was een natuurlijke en gezonde angst in een arctische samenleving waar het doden in het water vaak de dood betekende.

5 blonde eskimo's

In 1912 ontdekte een ontdekkingsreiziger genaamd Stefansson een vreemde Inuit-stam die volledig bestond uit blonde, lange, Scandinavisch uitziende mensen. Dit leidde tot een verhitte discussie over de aard van deze stam. De meeste mensen waren het er uiteindelijk over eens dat deze blonde Inuit van het Canadese poolgebied afstammelingen waren van Viking-ontdekkingsreizigers die zich eeuwen geleden in het gebied hadden gevestigd.

Verdenking blijft hangen bij de Viking-theorie, omdat ze sindsdien niet meer zijn gezien. Ook heeft een DNA-onderzoek uit 2003 de hele hypothese ontkracht. Maar zelfs de wetenschappers die deelnamen aan het bewijzen van Stefansson, vonden de theorie overtuigend genoeg om te zeggen dat er misschien iets achter zit. Volgens hen is de mythe van de arme folk van het Noordpoolgebied wijdverspreid genoeg dat er misschien een vermoeden van waarheid in zit, zelfs als Stefansson zelf niet helemaal correct was met zijn bevindingen.

4 woorden voor sneeuw

Een van de eerste dingen die iedereen denkt als ze het woord 'eskimo' horen, is dat ze een absurde hoeveelheid woorden voor sneeuw hebben. Afhankelijk van wie je het vraagt, kan de Inuit sneeuw beschrijven met 50 - 400 verschillende woorden, allemaal welsprekend gemaakt om een ​​heel specifiek soort bevroren neerslag te beschrijven.

Dit is echter niet helemaal waar. Het idee van de veelheid aan sneeuwwoorden werd onopzettelijk in de 19e eeuw gecreëerd door antropoloog Franz Boas, die met de Inuit leefde en hun gewoonten bestudeerde. Boas was onder de indruk van de uitgebreide termen die de Inuit gebruikten om hun bevroren terrein te beschrijven: Aqilokoq betekende "zacht vallende sneeuw", piegnartoq was "de sneeuw die goed is voor sleeën", enzovoort. Hij vergat te vermelden dat de Inuit-taal is gestructureerd op een manier die verschillende woorden in één snijdt, waardoor de indruk wordt gewekt dat een hele zin slechts één woord was.

In werkelijkheid hebben de Inuit maar ongeveer evenveel woorden voor sneeuw als Engelssprekende mensen. Hun taal stelt hen gewoon in staat woorden in deze woorden te rijgen, zodat een schijnbaar een enkel woord kan alles betekenen van "ja, dat is sneeuw in orde" tot "die sneeuw die er nu verdacht geel uitziet en totaal niet gisteren."

3 pantser

De Inuit-mensen zijn, noodzakelijkerwijs, heel bekwaam in het maken van warme, duurzame kleding. Toen ze echter uitsluitend op jacht vertrouwden om te overleven, waren ze ook zeer getalenteerde wapenfabrikanten. Immers, veel van hun prooien kunnen gevaarlijk zijn en niemand wil een enorm beest tegenkomen zonder enige bescherming.

Het traditionele wapen van Inuit was een lamellaire harnas die bestond uit beenplaten (vaak gemaakt van walrustanden, bekend als walrus-ivoor). Riemen van onbewerkt leer hielden het harnas bij elkaar. Vreemd genoeg lijkt het ontwerp enigszins op het extreem effectieve pantser dat wordt gebruikt door oude Japanse krijgers. Het feit dat de Inuit-mensen in staat waren om met zo'n enorm functioneel pantser te komen terwijl ze slechts enkele stukjes van de dieren gebruikten die ze konden jagen, spreekt boekdelen over hun vernuft en overlevingstalent.

2 wapens

Hoewel contact met andere culturen hen toegang gaf tot vuurwapens en andere moderne wapens, waren traditionele Inuit-wapens grotendeels gemaakt van weggevangen materialen (zoals hout en steen) en de dieren die ze doodden. Ze hadden geen middelen om metaal op grote schaal te smeden, dus bot was een belangrijk kenmerk van hun wapens. Clubs, botmessen, speren en harpoenen waren gewone wapens. Bogen en zelfs bola's waren gemaakt van leer, botten en pezen.

Een kenmerkend bladsymbool van Inuit-vrouwen was de ulu, een gebogen mes met grote bladen dat voornamelijk werd gebruikt als middel om bevroren vlees door te snijden, maar het maakte ook een vuile dolk als de situatie dat vereiste. De mannen hadden een apparaat genaamd de kakivak, een driekantige speer die, wanneer gebruikt, een van de spikes doorboorde op het doelwit terwijl de andere twee aan beide kanten insloten om te zorgen dat het niet kon ontsnappen.

Omdat de meeste Inuit-wapens voornamelijk werden gebruikt voor jagen en slachten, waren ze speciaal gemaakt om maximale schade toe te brengen. De messen waren scherp en vaak gekarteld, ontworpen om te scheuren en te scheuren in plaats van netjes te snijden en door te prikken. Dit, in combinatie met het feit dat dezelfde wapens werden gebruikt voor oorlog wanneer de situatie dat vereiste, maakte de Inuit-krijgers bijzonder angstaanjagend voor hun vijanden.

1 Armoede

Naarmate de voortgang van het moderne leven en de wetgeving is doorgegaan, hebben de Inuit hetzelfde lot ondergaan als andere semi-nomadische stammen, zoals de Australische Abogirinals. Hun 'gemoderniseerde' leven ziet aardig wat meer armoede en werkloosheid dan de meeste andere delen van de westerse wereld. Dit, samen met discriminatie en ambtenaren die ze als een cultuur negeren (met name in de VS), heeft geleid tot veel sociale problemen, zoals toegenomen alcoholisme. Westerse voeding en een minder inspannende levensstijl hebben ook een groot aantal gezondheidsproblemen gewekt.

Het valt nog te bezien hoe de Inuit-cultuur overleeft. Een mogelijkheid is de grote belangstelling die grote bedrijven in het noorden en zijn overvloedige natuurlijke hulpbronnen innemen. De Inuit kennen het gebied en hebben veel onaangeboord personeel, dus hun financiële toekomst is misschien een beetje rooskleuriger.