Delen:
10 Chilling-accounts van de Siberische goelags
Vanaf de jaren 1500 verbood Rusland hun kapitaaldelinquenten naar Siberië. Daar begonnen ze aan hun zware werk, werkend in de mijnen die net werden geopend. Terwijl de bevroren gruwelen van de Siberische werkkampen rond tuimelden in de verbeelding van mensen over de hele wereld, verschenen rapporten over hoe het was in deze gevangenissen, later goelags genoemd onder Stalin, in de late jaren 1800 in kranten verschijnen.
10 brute nummers
Een krantenartikel dat in 1890 werd gepubliceerd en getiteld "The Horrors of Siberian Prison Life" besloot om de achtervolging in te tomen en alleen de nummers te publiceren die afkomstig waren uit de Tomsk-gevangenis. Het meldde dat de gevangenis 765 mannen kon bevatten, waarbij elk van hen 0,1 kubieke meter (4,8 ft) lucht kreeg. Overbevolking was echter altijd een probleem, en de gevangenis had gemiddeld 1.313 mannen in 1886, 1.120 mannen in 1887 en 1.380 mannen in 1888.
Onder de gevangenen die naar Tomsk werden gestuurd, waren de zieken. De gevangenis had genoeg ruimte om 275 zieke gevangenen vast te houden, maar het werkelijke aantal zieken overschreed de beschikbare ruimte. In 1887 werden bijvoorbeeld 512 van de gevangenen als ziek bestempeld. De meeste van deze mannen hadden buiktyfus. Omdat er niet genoeg ruimte voor hen was, werden ze soms buiten in de open lucht gebracht om te bestaan in bijna vriestemperaturen.
Natuurlijk waren de sterftecijfers in Tomsk vrij hoog, met elk jaar 360 tot 400 mannen begraven.
9 Kannibalisme In Sakhalin
De gevangenis op het eiland Sakhalin (gespeld Saghalien in de jaren 1800) stond bekend om zijn ongewone wreedheid, zelfs vergeleken met de andere werkkampen en gevangenissen in Siberië. In 1894 kwamen geruchten en bevestigingen aan het licht over de behandeling van veroordeelden in Sakhalin.
Mannen en vrouwen werden wreed gegeseld, soms tot de dood. Hun lichamen waren verminkt. Er waren ook incidenten van kannibalisme omdat de gevangenen niet werden gevoed of genoeg voedsel kregen om zichzelf te onderhouden.
8 bal en ketting
Op een rekening uit 1903 werd een Russische officier veroordeeld tot 12 jaar bij Nestchink, een van de kopermijnen in Siberië. Tijdens zijn tijd daar droeg hij dag en nacht ballen en kettingen rond zijn enkels. Hij en de andere gevangenen in zijn kamer droeg ook de ballen en kettingen naar bed. Hij klaagde dat elke beweging tijdens de slaap lawaai maakte, hem en de anderen wakker maakte gedurende de nacht.
Ze moesten ook de kettingen omdoen als ze tien uur in de kopermijn werkten. Tijdens die lange uren mochten hij en de andere gevangenen tijdens hun dienst drie of vier pauzes toestaan, waar ze naar de oppervlakte konden terugkeren en hun kleren een beetje konden laten drogen voordat ze terug de mijn ingingen.
7 Geen contact met de buitenwereld
Een krant uit New South Wales publiceerde in 1952 een fascinerend artikel over een Poolse vrouw die Rusland binnenkwam om vrienden te bezoeken en vervolgens werd gearresteerd door de Russische autoriteiten. Hoewel in het artikel niet wordt vermeld met welke misdaad zij werd belast, werd de vrouw een jaar lang naar een werkkamp in Siberië gestuurd. Terwijl ze daar was, was een van haar grootste klachten dat ze geen contact had met de buitenwereld. Gevangenen mochten niet eens weten hoe laat het was of welke dag van de week het was.
Vanwege haar geslacht kreeg ze de taak om broekpijpen in een kledingfabriek te knippen. Ze had problemen om hun quotum van 300 paar per dag te halen en als straf kreeg ze niet haar volledige voedsel. De dagelijkse voeding bestond uit water, droog brood, de kaf van sojabonen en koolwater.
6 Suicide Was Common
Het leven en de straf in de Siberische gevangenissen waren zo verschrikkelijk dat veel mannen besloten om eenvoudig zelfmoord te plegen. In een krantenbericht uit 1910 stond dat een man die naar de Zarantui-gevangenis was gestuurd, zelfmoord pleegde nadat hij was gegeseld. Hij werd beschuldigd van het vermoorden van de Russische minister van Binnenlandse Zaken.
In 1912 werden 40 politieke gevangenen naar de Nertoinsk-gevangenis gestuurd. Daar ontvingen ze 30 zweepslagen. De mannen leden verschrikkelijke honger en, ongetwijfeld, angst. Twee van de mannen pleegden zelfmoord door "aderen te openen" en nog twee mannen doodden zichzelf met gif.
Zelfmoordpogingen leken op grote schaal te zijn toegestaan in de Siberische gevangenissen.
5 gekerfd, gleuf en merkproducten
Professor Ossendowski, een wetenschapper en schrijver, bracht tien jaar door reizen door Siberië en het bestuderen van de mineralen in het gebied. Toen hij terugkeerde, deelde hij zijn verhalen met het publiek. In één artikel, gepubliceerd in 1925, vertelde de wetenschapper hoe hij tijdens een excursie twee ontsnapte veroordeelden had ontmoet. Hij huurde de mannen in om hem te helpen en leerde op zijn beurt een beetje van hoe het leven was in de werkkampen.
Eerst werden beide mannen als veroordeelden beschouwd. Hun oren waren gekerfd en hun neusgaten waren opengesneden. Dit was om de mannen gemakkelijk herkenbaar te maken als ze uit het werkkamp zouden ontsnappen. Volgens professor Ossendowski had "Iedere Russische burger die mannen ontmoette met zulke tekens het recht om hen te doden".
De mannen waren ook gebrandmerkt. De tekens "waren zo diep verbrand dat je de nauwelijks overdekte ribben kon zien."
4 Skin Pocket
Een van de meer bizarre verhalen die werden gegeven, ging over huidzakken. Blijkbaar had een van de ontsnapte Siberische gevangenen die professor Ossendowski hielpen een huidtashetje om wapens te verbergen.
Het verslag vermeldde dat de professor wenste dat hij een klein zakmes had om te villen wat het ook was dat hij had geschoten. Toen de veroordeelde dit hoorde, "legde hij zijn hand op zijn naakte heup, en precies op de plaats waar de buik zich bij de heup voegt, legde hij een plooi van de huid neer." De gevangene haalde een klein mes tevoorschijn en legde uit dat: " Wij oude veroordeelden ondergaan deze operatie altijd. We moeten wapens hebben in onze gevechten met de gevangenbewaarders of soldaten die ons achtervolgen. '
3 Geketend aan een kruiwagen
Gezien de verschrikkelijke omstandigheden in de Siberische gevangenissen en werkkampen, probeerden veel mensen te ontsnappen. Ze werden vaak gepakt en gestraft, maar er werd een vreemde straf uitgesproken in de Sakhalin-gevangenis voor degenen die betrapt werden toen ze probeerden te ontsnappen voor een tweede keer. Deze mensen, man of vrouw, zouden voor een heel jaar aan een kruiwagen worden vastgeketend.
Dit werd als "een verschrikkelijke en veel gevreesde" straf beschouwd en terecht. De aan de kruiwagen geketende persoon kon 's nachts geen troost vinden als hij probeerde te slapen en moest de kruiwagen overal met zich mee duwen. Het maakte ook nog een poging tot ontsnapping bijna onmogelijk.
2 gedwongen huwelijken
Ongetrouwde vrouwelijke gevangenen die aankwamen in de Sakhalin-gevangenis werden onmiddellijk naar een barakkenkamer gestuurd. Enkele mannelijke veroordeelden mochten dan binnenkomen en een vrouw kiezen. De vrouwen hadden niets te zeggen en de veroordeelden waren onmiddellijk getrouwd om de deal te sluiten.
Het leven van de vrouwelijke veroordeelden was niet beter dan hun mannelijke tegenhangers. Er waren talloze verhalen over vrouwen die veroordeelden werden geslagen, gegeseld en geslagen.
1 Slaapomstandigheden
De Tyumen-gevangenis had volgens één account verschrikkelijke slaapomstandigheden. Veroordeelden kregen een cel met een houten platform dat ongeveer 0,6 meter boven de vloer werd gebouwd. De mannen zouden dit slapende platform delen, genaamd a nare, 's nachts. Er waren geen kussens, geen matrassen en geen dekens. De veroordeelden sliepen volledig gekleed om warm te blijven. Het enige andere item in elke cel was een houten badkuip voor gebruik in de badkamer.
Overbevolking was een groot probleem in deze gevangenis. In 1888 werd gemeld dat in een van de celruimten plaats was voor 35 mannen, maar op dit moment waren er 160 volgepropt in de kamer.