Delen:
Top 10 Redenen De Suffragettes waren feitelijk terroristen
In de vroege dagen van het feminisme eisten vrouwen die bekend staan als suffragists het recht om via vreedzame protesten te stemmen, maar tegen 1903 was het duidelijk dat het vreedzame pad niet werkte. Emmeline Pankhurst leidde de Suffragettes naar een nieuwe golf van gewelddadige, militante actie en verklaarde: "Geen enkele moeite waard is op een andere manier gewonnen."
Vandaag passen we het Suffragette-etiket ten onrechte toe op iedereen in de kiesrechtbeweging, zowel vreedzaam als gewelddadig, maar de Suffragettes waren geen vreedzame vrouwen, beleefd wachtend op mannen om hun rechten te doen gelden. Ze waren gewelddadig. Ze waren gemeen. Het waren binnenlandse terroristen die hun motto eerbiedigden: 'daden, geen woorden'.
10Probeer de premier te vermoorden
Op 19 juli 1912 vermoordde een groep Suffragettes de premier bijna.
Premier Herbert Asquith, een belangrijke tegenstander van de Suffragettes, was op bezoek in Dublin. Hij reisde in koets met de Ierse politicus John Redmond toen plotseling een strijdbijl naar hem toe vloog. Het landde rechtstreeks tussen de twee, grazend het oor van Redmond, slechts enkele centimeters verwijderd van het feit dat hij hem had vermoord. Daarop stonden de woorden: "Dit symbool van het uitsterven van de liberale partij voor altijd".
De vrouw die het gooide was Mary Leigh en ze was nog maar net begonnen. Ze slaagde erin te ontsnappen in de drukte en bereikte met een paar vrienden het Theatre Royal, waar de premier gepland stond om te spreken.
Leigh en haar vrienden schonken een brandbare olie op de projector van het theater en staken hem in brand. Sommige mannen zagen het branden en stormden naar binnen om het uit te zetten, maar terwijl ze dat deden, ging er een explosief in het publiek af. Toen ze zich tot het geluid wendden, zagen ze Leigh's mede-samenzweerder, Glady Evans, de deur uit de beschermende kamer blokkeren. Ze had een verlichte lucifer in haar hand en gooide die op de olie rond degenen die probeerden de vlammen te kalmeren.
De meisjes werden gearresteerd en het vuur werd gestopt. Terwijl ze werd meegesleept, zweerde Glady Evans dat er nog meer explosies zouden komen. "Dit," beloofde ze, "is slechts het begin."
9Bombing A Chancellor's Cottage
De Suffragettes hadden een actieve campagne om eigendommen actief te vernietigen. Ze zetten brievenbussen in brand, sloegen etalageruiten dicht, sneden telefoondraden weg en verbrandden gebouwen op de grond. Ze mikten op gebouwen die werden gedomineerd door mannen. Golfbanen die met name vrouwen verboden zouden worden opgegraven, met slogans gegroefd over de greens en gebouwen in brand gestoken.
Ze hebben bijna twaalf mannen gedood toen ze een huisje bombardeerden dat toebehoorde aan politicus Lloyd George. George was een uitgesproken voorstander van vrouwenrechten, maar de Suffragettes hadden niet het gevoel dat hij genoeg deed. "Hij verraad ons altijd!" Klaagde een Suffragette. Ze rechtvaardigde het bombardement op zijn huisje en zei dat ze geloofde dat het 'hem wakker zou maken'.
Twee bommen werden verborgen in zijn kasten, op een moment dat ze dachten dat het huis leeg zou zijn. De Suffragettes wisten echter niet dat er die dag arbeiders zouden komen. Door een wonder ging de tweede bom niet van start, maar als dat wel het geval was, zouden de mannen zijn gedood.
De brandstichters werden nooit betrapt, maar Emmeline Pankhurst had de eer de aanval te organiseren. "Voor alles wat in het verleden is gedaan, aanvaard ik de verantwoordelijkheid", zei ze tegen de rechtbank, voordat ze tot de gevangenis werd veroordeeld. "Ik heb geadviseerd, ik heb aangespoord, ik heb samengespannen."
8Vernieren van beroemde kunstwerken
Nadat Pankhurst was gearresteerd, ging een vrouw genaamd Mary Richardson naar de National Art Gallery, liep langs Diego Velazquez's Rokeby Venusen sneed het in stukken met een hakmes.
"Ik heb geprobeerd om de foto van de mooiste vrouw in de mythologische geschiedenis te vernietigen als een protest tegen de regering omdat ze mevrouw Pankhurst heeft vernietigd," verklaarde ze, "wie is het mooiste personage uit de moderne geschiedenis."
De aanval van Richardson inspireerde andere Suffragettes. Mary Wood, een andere vrouw, nam zelf een hakmes mee naar een schilderij van Henry James, schreeuwend: "Stemt voor vrouwen!" Terwijl ze het hackde. Een andere vrouw plaatste een lemmet in een portret van de hertog van Wellington en een andere sneed Lausen in stukken Primavera.
Hun grootste hit was echter de kroningsstoel in Westminster Abbey, waar koningen werden gekroond. Een vrouw smokkelde een bom vol met ijzeren moeren in een kleine zwarte zak en legde die in de buurt, verborgen onder een verenboa. Hij ging af en sneed een stuk van de stoel af.
"Ik wil het publiek laten zien dat ze geen beveiliging hebben voor hun eigendom noch voor hun kunstschatten," verklaarde een van de vandalen toen hem werd gevraagd waarom ze het had gedaan, "totdat vrouwen de politieke vrijheid krijgen!"
7Hunger slaat toe
Toen Emmeline Pankhurst naar de gevangenis werd gestuurd, voerde ze meteen een hongerstaking uit. Dit was een gebruikelijke Suffragette-strategie. Marion Wallace Dunlop had een van de eerste in 1909 geënsceneerd, en het had gewerkt. Na drie dagen verhongeren had de bewaakster, die niet bereid was haar te laten sterven, haar vrijgelaten.
Toen andere vrouwen echter volgden, begonnen gevangenbewaarders hen te dwangvoeding te geven. Een hongerige, opvallende vrouw zou vastgebonden zijn aan een stoel. Haar mond zou open worden gemaakt met een stalen opening, en een rubberen buis zou in haar keel worden vastgehouden, meestal door het keelweefsel te verscheuren.
Sommige vrouwen hebben dit proces meer dan 200 keer doorgemaakt. Niemand heeft het echter nog erger dan Frances Parker. Haar ontvoerders hebben haar rectaal gevoed en blijkbaar heeft ze veel meer gedaan dan dat.Toen de gevangenisarts haar onderzocht, vond hij verwondingen die hij beschreef als 'consistent met een instrument dat in de vagina is geïntroduceerd'. Parker brak uiteindelijk de gevangenis uit, wanhopig om weg te komen van het misbruik.
De overheid stond niet op het punt om het geweld aan te gaan met iemand die zo invloedrijk was als Emmeline Pankhurst. Toen haar staking begon, haastten ze zich naar een nieuwe wet die bekend staat als de 'Cat and Mouse Act'. Volgens deze wet konden ze Pankhurst laten gaan en haar weer arresteren zodra ze gezond was.
6De jujutsu getrainde lijfwachten
Pankhurst was niet van plan terug te gaan naar de gevangenis. En dus riep ze de hulp in van Edith Garrud, officiële Jujutsu-instructeur van de Suffragettes.
Garrud was een kleine vrouw van minder dan vijf voet lang, maar ze kon vechten. Ze speelde al in een vroege vechtsportfilm en leidde haar eigen dojo. Nu onderwees ze Jujutsu aan Suffragettes, in de overtuiging dat ze de kracht van hun aanvallers tegen hen konden gebruiken en ze tegen de grond konden slaan.
Garrud zou naar evenementen gaan gekleed in een rode jurk, en ze zou getrainde krijgskunstenaars uitnodigen om haar aan te vallen. Ze richtte een dojo op het Gouden Plein op om vrouwen die geïnteresseerd waren te trainen. Het was zo populair dat meisjes in het hele land begonnen met het opzetten van 'jujitsu-feesten', waar ze elkaar trainden.
Toen Pankhurst was vrijgelaten, trainde Garrud een eliteteam van vrouwelijke, gepantserde lijfwachten om Emmeline Pankhurst te bewaken. Ze volgden haar met klaveren die hun jurken verborgen hielden. Wanneer de politie probeerde Pankhurst weg te nemen, zouden ze hun clubs eruit halen en toeslaan.
5Emmeline Painthurst's valstrikken
Met een arrestatiebevel voor haar arrestatie besloot Emmeline Pankhurst een toespraak te houden in Camden Square. Een menigte mensen - sommige Suffragettes, sommige demonstranten die elk deel van haar beweging tegenhielden - kwamen kijken. En onder hen was een menigte politieagenten, in afwachting om haar te arresteren.
Pankhurst, een sluier over haar gezicht, liep het balkon op. Voor de menigte hief ze het op en onthulde dat het echt haar was. "Ik had vanavond Londen bereikt, ondanks legers van de politie. Ik ben hier vanavond en geen man zal me beschermen, omdat dit een vrouwengevecht is, en we onszelf zullen beschermen! "Vertelde ze de menigte. "Ik kom binnen een paar minuten onder jullie uit en ik daag de regering uit om mij opnieuw te arresteren!"
Pankhurst kwam even later naar buiten, omringd door haar door jujitsu opgeleide, zwaaiende lijfwachten, de sluier over haar gezicht. De politie haastte zich en pandemonium brak uit. De menigte werd gewelddadig en protestanten kwamen in botsing met officieren. Pankhurst werd bewusteloos geslagen, in een politieauto gesleurd en weggejaagd.
Maar toen de politie haar sluier wegtrok, was het niet Pankhurst die ze zagen. De vrouw die ze hadden gepakt was iemand die ze nog nooit hadden gezien. Pankhurst was in de opschudding naar achteren geslopen en weggereden.
4Stoppende mensen met hatpins
Jujutsu was niet de enige vorm van zelfverdediging die de Suffragettes konden gebruiken. Ze hadden ook hun hoedenspelden - en ze wisten hoe ze een man met hen moesten doden.
De hoedspin ging van accessoire naar wapen in 1903, toen een Leoti Blaker uit Kansas door een man in New York werd gearresteerd. Hij was steeds dichter naar haar toe gekropen en toen hij zijn arm om haar onderrug sloeg, trok ze een voetlange hoed uit haar haar en stak het in zijn arm.
"Hij was zo'n aardige oude meneer. Het speet me om hem pijn te doen, 'zei Blaker daarna. Maar ze legde uit: "Als New Yorkse vrouwen mashing tolereren, zullen Kansas-meisjes dat niet doen."
De Suffragettes verzamelden zich achter haar en ze inspireerde een hele golf van aanvallen op de aanvallen. Vrouwen in Amerika volgden de leiding van Blaker en begonnen de man te verpletteren die hen probeerde seksueel lastig te vallen met hun hoedenspelden of ze te verslaan met paraplu's. Al snel waren aanvallen van punaise zo gewoon dat Chicago in 1910 een wet goedkeurde waardoor het illegaal was om een hoedenspeld langer dan 9 centimeter te dragen.
Voor de Suffragettes was dit een perfect voorbeeld van waarom vrouwen het recht om te stemmen nodig hadden. "Niemand heeft het recht om me te vertellen hoe ik me zal kleden," verklaarde een vrouw genaamd Nan Davis. "Als de mannen van Chicago de hoedenspinnen van ons af willen pakken, laat ze dan de straten veilig stellen."
3 Belastingwetten gebruiken om hun echtgenoten naar de gevangenis te sturen
Een vrouw, Dr. Elizabeth Wilks genaamd, liet haar man naar de gevangenis sturen om een verklaring af te leggen.
In die tijd waren mannen wettelijk verantwoordelijk voor de belasting van hun vrouw. Het was een seksistische wet die bedoeld was om vrouwen te discrimineren, en meestal wel. Mannen hadden recht op de belastingteruggave van hun vrouw, terwijl vrouwen recht hadden op niets - en Wilks wilde benadrukken hoe oneerlijk dit was.
Wilks verdiende meer geld dan haar man - ze was een dokter en haar man was lerares. Dus om een punt te bewijzen, stopte ze met het betalen van haar belastingen. Haar man protesteerde, maar ze weigerde openlijk en publiekelijk om ze te betalen, en hij kon het zich niet veroorloven om ze zelf te betalen.
Omdat haar man wettelijk verantwoordelijk was, werd hij naar de gevangenis gestuurd vanwege haar belastingontduiking. De mannen van de wereld waren woedend. Ze had haar eigen man naar de gevangenis gestuurd, ze protesteerden, eenvoudig om iets te zeggen.
Voor de Suffragettes was hun woede het bewijs dat hun punt was gemaakt. Mannen, zei een, waren niet in staat 'de omvang van enig onrecht te beseffen totdat het zichzelf raakt'. De meeste van deze wetten waren oneerlijk tegenover vrouwen, maar Dr. Wilks had er een gevonden die oneerlijk was tegenover de mannen - en nu protesteerden de mannen .
2 Emily Davison wierp zich voor een paard
Emily Davison was een van de meer militante suffragisten.Ze had brievenbussen in brand gestoken, ramen vernield en eens beroemd verstopt in de kast van het Lagerhuis, zodat ze het kon opeisen als haar woning op de volkstelling.
Al haar acties brachten haar naar de gevangenis, waar ze, zoals veel Suffragisten, hongerstakingen onderging en door dwangvoedingen ging. Voor Davison was de ervaring verschrikkelijk en ze maakte uiteindelijk een mislukte zelfmoordpoging in de gevangenis door zichzelf van een trap af te gooien.
Nadat ze was vertrokken, ging ze naar de Epsom Derby, waar het paard van King George V aan het racen was. Davison, als een vreemde vorm van protest, sprong op het spoor en greep het paard van de koning, probeerde het over te trekken en werd vertrapt.
Het kostte Davison vier pijnlijke dagen om aan haar verwondingen te sterven. Ze ging de geschiedenis in als een martelaar voor de zaak - en liep vreselijk getraumatiseerd de jockey op het paard. Hij woonde haar begrafenis bij, overweldigd door schuld en uiteindelijk zelfmoord gepleegd. Jarenlang vertelde hij de mensen dat hij 'achtervolgd was door het gezicht van die arme vrouw'.
1De slag om Glasgow
De politie ving Emmeline Pankhurst uiteindelijk op toen ze een speech hield in de St. Andrew's Hall in Glasgow. De Suffragettes zorgden er echter voor dat het net zo moeilijk voor hen was als fysiek mogelijk was.
Pankhurst maakte publiekelijk bekend dat ze in St. Andrew's Hall zou spreken, ondanks het arrestatiebevel. Om onopgemerkt te blijven, smokkelden haar lijfwachten haar in een wasmand en verstopten haar onder het publiek. 50 agenten in burgerkleding kwamen echter ook naar binnen sluipen, door de toiletten kruipen en zich verstoppen in de menigte.
Pankhurst stapte uit het publiek en liep naar een podium met een boeket bloemen - en zodra ze dat deed, heeft de politie haar het bevel gegeven. De Suffragettes waren echter klaar. Verscholen achter de bloemen was een hek van prikkeldraad.
Met de politie gevangen in de prikkeldraad, de bodyguards snelde naar buiten en vocht met de politie. Een vrouw trok een pistool en opende het vuur op de officieren. Het had alleen lege plekken, maar het raakte hen in paniek. De politie slaagde er echter in de bodyguards te overmeesteren en Pankhurst weg te slepen.
Volgens het verhaal van een getuige werd Pankhurst de trap afgesleept. Toen een vrouw uitriep: "Gebruik hem in godsnaam niet!" Sloeg een agent haar neer met zijn stok, trapte haar de trap af en vertrapte haar.
De gefrustreerde politie eiste elke vorm van brutaliteit op - en won uiteindelijk meer steun voor de Suffragettes. Een paar maanden later stopten ze met hun militante tactieken en vier jaar later kregen vrouwen de stem.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.