Delen:
Top 10 forensische mislukkingen
Forensisch bewijs is cruciaal voor onderzoekers van plaats delicten. Getuigen kunnen onbetrouwbaar zijn en herinneringen kunnen mistig zijn, maar wetenschappelijk bewijs lieg niet. Als het goed wordt afgehandeld, kan forensisch onderzoek een rechtszaak tegen gevaarlijke criminelen maken of verbreken. De volgende zijn tien gevallen waarin schokkende forensische mislukkingen de zaak verprutsten en de moordenaars toestonden weg te lopen van gerechtigheid - of onschuldige mensen naar de gevangenis te sturen.
10 Misdaadscène mislukt
1922
Bijna iedereen in de stad New Brunswick, New Jersey, leek te weten dat dominee Edward Wheeler Hall en koorzanger Eleanor Reinhardt Mills verliefd waren. Zelfs hun echtgenoten leken de zaak te tolereren, tot de avond dat Edward en Eleanor vermoord werden gevonden in de buurt van Lovers 'Lane. Beiden waren neergeschoten. De tong van Eleanor was verwijderd, een gruwelijke belediging voor haar liefde voor zingen.
De slachtoffers waren afkomstig uit één rechtsgebied, maar hun lichamen werden in een ander rechtsgebied aangetroffen, wat leidde tot meningsverschillen over welke afdeling het forensisch bewijs zou verzamelen. Terwijl een politie-machtsstrijd volgde, stroomden verslaggevers massaal naar de plaats van de moord om foto's te nemen, en burgers volgden snel. Belangrijke stukken bewijs achtergelaten door de moordenaar werden doorgegeven door verslaggevers. Ondertussen werden bomen, gras en rotsen uit het gebied door toeschouwers weggerukt om als souvenirs van de tragische moord te worden verkocht. Verkopers kampeerden op de camping en verkochten ballonnen en frisdranken aan de honderden bezoekers die rondliepen over de plaats delict.
Het falen om de scène te beveiligen was slechts het begin van dit forensisch fiasco. Een kaart achtergelaten door de moordenaar werd afgehandeld door tientallen mensen in de menigte, waardoor forensisch onderzoek met vingerafdrukken nutteloos werd voor de rechtbank. Een van de afdrukken op de kaart was van Willie Stevens, zwager van Edward Hall. Willie bezat een pistool van hetzelfde kaliber als het pistool dat het paar had vermoord, en hij had bij een plaatselijke kroeg een klacht ingediend bij vrienden dat Edward hem onvoldoende toelage uit de familiefondsen had gegeven. Een andere getuige onthulde dat de andere broer van mevrouw Hall, Henry Stevens, die avond in Lovers 'Lane was en had gedreigd hem kwaad te doen als hij er ooit iemand over had verteld.
Mevrouw Hall was het voor de hand liggende meesterbrein. Haar meid vertelde de politie uiteindelijk dat mevrouw Hall haar had omgekocht om een alibi te verstrekken en dat ze met haar broers was weggegaan om Edward en Eleanor die avond in Lover's Lane te confronteren. De meid waarschuwde de politie dat de vrouw van de minister een netwerk van spionnen in de stad had om de affaire van Edward te volgen. Ze had gelijk. Niet alleen zijn een aantal belangrijke getuigen tegen mevrouw Hall voor altijd verdwenen, maar ook forensisch bewijs deed het. Officieren van justitie hebben het grootste deel van het bewijsmateriaal, het autopsieverslag en de getuigenissen van de grand jury, die mevrouw Hall als verdachte zouden hebben aangewezen, "misplaatst". De broer van een wetman werd later betrapt toen hij probeerde een deel van de documenten aan verslaggevers te verkopen.
Een van de weinige getuigen die moedig genoeg waren om tegen mevrouw Hall te getuigen, was Jane Gibson, een varkensherder die in de pers bekend werd als de "Varkensdame". Gibson beweerde te hebben gehoord dat een vrouwenstem "Henry" riep voordat de fatale schoten werden afgevuurd. De jury negeerde het getuigenis van Gibson, en ontsloeg mevrouw Hall en haar broers van alle aanklachten. Met de misdaadscene doorzocht, de enige vingerafdruk aangetast, en de meeste getuigen vermist, werd dit eenvoudige geval uiteindelijk een enorm forensisch falen voor de vervolging.
9 Lab Fail
De autoriteiten vermoedden dat er iets mis was toen de forensisch chemicus van Massachusetts, Annie Dookhan, op de een of andere manier een groot aantal monsters in een relatief korte tijd wist te verwerken. Een onderzoek wees uit dat Dookhan veel van haar opdrachten "droog labelde" door resultaten te rapporteren zonder de eigenlijke tests uit te voeren! Toen verergerde ze het probleem door te getuigen over haar bevindingen tijdens strafrechtelijke onderzoeken. Doohkan werkte negen jaar bij het ministerie van Volksgezondheid en verwerkt meer dan 60.000 monsters met 34.000 beklaagden.
Ze werd er ook van beschuldigd cocaïne uit positieve monsters te nemen en toe te voegen aan negatieve monsters om overtuigingen te helpen veiligstellen. Omdat niemand kon zien welke tests echt waren, welke nep waren, of welke ze persoonlijk hadden besmet, werden alle resultaten van Dookhan verdacht. Door haar slordige forensische werk konden 200 veroordeelde verdachten worden bevrijd terwijl hun zaken werden beoordeeld door ambtenaren.
Dookhan werd aangeklaagd voor 27 aanklachten, waaronder obstructie van de rechtspraak vanwege het knoeien met bewijsmateriaal, meineed en zelfs het vervalsen van haar universitaire graad. Ze diende slechts drie jaar cel voor haar misdaden en is nu vrij, net als de gevaarlijke 'Dookhan gedaagden' die ze op straat zet.
8 Verkrachtingsbewijs mislukt
2013
De fouten van een enkele niet-geïdentificeerde laboratoriumtechnicus dwongen het kantoor van de New Yorkse medische onderzoeker om 843 gevallen van verkrachting te controleren op DNA-gegevens die verkeerd hadden kunnen worden verwerkt. Supervisors hebben de fouten misschien nooit opgemerkt, al was het niet omdat de betreffende technicus een nieuw trainingsprogramma heeft aangevraagd. Problemen met haar collectie- en analysetechnieken leidden tot nader onderzoek, en onthulden dat ze valse negatieven had gemeld in plaats van valse positieven tijdens chemische tests voor sperma-detectie op kleding. Andere fouten waren onder andere het kijken naar vlekken, mislukte chemische tests en verkeerd verwerkte koolzaadkits.
In minstens 26 gevallen miste de technicus biologisch bewijs dat nuttig had kunnen zijn voor een verkrachtingsonderzoek. In 16 gevallen werden bewijsstukken teruggestuurd naar de verkeerde koolzaadset, waardoor 19 onderzoeken werden belemmerd. Collega's op het kantoor van de medische onderzoeker moesten de klok rond werken om de bevindingen van de ontslagen technicus te controleren.Vertraagd bewijs maakt het moeilijker om verdachten te lokaliseren, interviews af te nemen of zaken te behandelen - een massale mislukking voor alle betrokkenen.
7 Forensische gegevens dubbele mislukking
2007
In een schokkende dubbele mislukking hadden dieven in Kent, Engeland, heel weinig problemen met het stelen van een computerserver van Forensics Telecommunications Services in 2007. De grote server bevatte essentieel bewijsmateriaal voor meerdere strafzaken. De diefstal bleek echter zinloos toen de politie ontdekte dat alle informatie op de servers betrekking had op oude zaken die al voor de rechtbank waren berecht.
Zodra de dieven ontdekten dat de informatie nutteloos was, hadden ze geen idee wat ze met de server moesten doen of hoe ze het konden achterlaten zonder argwaan te wekken. De politie gebruikte forensisch bewijsmateriaal dat ter plaatse werd gevonden om de dieven te volgen die naar hun huizen leidden. In een van hen was de server ontdekt. Niemand had de moeite genomen om toegang te krijgen en alle gegevens werden binnen 24 uur hersteld. Dit was waarschijnlijk het enige geval dat werd geregistreerd en waarbij criminelen die probeerden de oude forensische geneeskunde te stelen, werden betrapt op nieuwe forensische technieken.
6 Bloed faalt
1995
Weinig gevallen in de geschiedenis zijn meer gefocust op forensisch bewijs dan de O.J. Simpson-proef. In 1995 werd Simpson gearresteerd en beschuldigd van de dubbele moorden van Nicole Simpson en Ron Goldman. De wereld bekeek elk detail van de zaak op Court TV, waarin de vele fouten van forensisch onderzoekers naar voren kwamen als een epische mislukking.
Vanaf het begin leek er een berg met verkeerd behandeld bewijs te zijn, maar geen ervan was boeiender of zwaarder dan het bloedforensisch onderzoek. Een bloedige vingerafdruk in het huis van Nicole werd opgemerkt door een politieagent, maar over het hoofd gezien door het forensisch team. Bloedige schoenafdrukken passend bij de maat en het patroon van O.J. werden gevonden op de plek van het misdrijf, maar niemand kon zijn schoenen vinden om te bewijzen dat ze een exacte match waren. Bloed werd ook gevonden in O.J. Simpson's Bronco-truck, zijn oprit, de foyer van zijn huis en zijn slaapkamer. Daarnaast O.J. was in zijn linkerhand gesneden en Nicole's verse bloed werd op zijn sokken gevonden. Al dit overtuigende bewijsmateriaal werd in twijfel getrokken door verkeerd gebruik van een vergelijkende steekproef van O.J.'s bloed, dat niet onmiddellijk werd overgedragen voor verwerking door de politie. Niemand had de moeite genomen om het te meten, wat leidde tot de verdenking dat een deel van het bloed misschien was verdwenen.
Defensie-advocaten waren snel om te debatteren dat lakse procedures door het forensisch team hadden kunnen leiden tot de degradatie of kruisbesmetting van bloed bewijsmateriaal. Samenzweringstheoretici hielpen het gerucht verspreiden dat een racistische agent zowel Nicole als Ron had vermoord om O.J. Zowel het LAPD-lab als O.J.'s Bronco bleken te zijn benaderd door onbevoegd personeel, wat de jury een ruim excuus gaf om het bloedbewijs dat daar was verzameld te wantrouwen. O.J. werd vrijgesproken van alle kosten op basis van redelijke twijfel. De hele situatie was een bloederige puinhoop en een complete forensische mislukking.
5 Opslag mislukt
Voortgaande
Verschillende onderzoeken en protesten zijn uitgevoerd door experts binnen het juridische systeem met betrekking tot de deplorabele manier waarop forensisch bewijsmateriaal in het hele land wordt opgeslagen. Er zijn schokkende rapporten ingediend tegen misdaadlabs, politie-afdelingen en sheriff-kantoren met betrekking tot onjuiste, onvoldoende gefinancierde en buitensporig ontoereikende forensische opslagfaciliteiten. John Vasquez, die 25 jaar in bewijsbeheer heeft gewerkt, gaf toe dat hij gedurende zijn carrière niet-gelabeld bewijs in een kast had zien gooien, een handgranaat opgeslagen in een glazen pot, dozen met bijtende chemicaliën die op andere dozen met bewijsmateriaal lekten, en forensische monsters opgeslagen in het kantoor van een griffier naast het voedsel en de dranken van de werknemers. Hij gaf de schuld aan de situatie van de deplorabele financiering voor opslag, gekoppeld aan een lage beloning voor overwerkte klerken.
De Austin Police Department, bijvoorbeeld, slaat minstens 600.000 items op, met ongeveer 60.000 nieuwe bewijsstukken die elk jaar worden verwerkt. Zonder een perfecte organisatie en bijgewerkte records gaan dingen onvermijdelijk verloren en wanneer ze dat doen, betalen de gedaagden uiteindelijk een zeer hoge prijs. Joseph Sledge, bijvoorbeeld, diende 36 jaar voor een misdrijf in North Carolina, maar hij had tientallen jaren eerder kunnen zijn als de politie geen bewijzen van zijn proces had verloren. Na 36 jaar in beroep te zijn gegaan, lag het bewijsmateriaal eindelijk op de bovenste plank van een opslagruimte voor forensische producten. DNA-testen bewezen toen dat hij geen moordenaar was.
Forensische gegevensopslag is ook een probleem. De laptop en mobiele telefoon van een verdachte kunnen bewijs van een misdrijf, motivatie of voorbedachte rade tonen. Niet alleen is er een enorme hoeveelheid gegevens verzameld voor lopende onderzoeken, maar er is ook een enorme hoeveelheid digitale forensische gegevens die voor onbepaalde tijd moeten worden bewaard, in geval van latere beroepen. Een duwtje voor goedkopere openbare 'cloud'-services kan het voor hackers eenvoudiger maken om in de toekomst kritieke forensische gegevens te bekijken, verwijderen of stelen. Daarnaast heeft het Amerikaanse ministerie van Justitie onthuld dat meer dan 400.000 opgeslagen verkrachtingssets nog niet in het hele land zijn getest vanwege onvoldoende financiering.
Verkrachters en moordenaars die niet worden gepakt, zullen waarschijnlijk opnieuw toeslaan. Wanneer bewijsmateriaal zoekraakt, incorrect wordt verwerkt of onvoldoende wordt opgeslagen, verliest iedereen het. Onterecht veroordeelde verdachten, rouwende familieleden en de slachtoffers van gewelddadige criminelen die achter de tralies hadden moeten zitten, lijden allemaal door deze voortdurende forensische opslag. Voorstanders van het Innocence Project werken nu samen met het ministerie van Justitie om een reeks richtlijnen voor opslag van bewijsmateriaal te ontwikkelen die hopelijk in de toekomst in het hele land gestandaardiseerd zullen worden.
4 Beveiliging mislukt
2016
Een reeks brandstichtingen tegen forensische laboratoria in Brussel heeft de wereld gewaarschuwd voor een groot veiligheidsfalen in België.Zes van de tien forensische laboratoria in het land zijn zwaar verbrand door brandstichters, met duizenden bewijsstukken die verloren of beschadigd zijn geraakt. Bewijsmateriaal tegen Europese terroristen, inclusief degenen die verdacht werden van de meest recente aanvallen op Parijs, is tijdens het vuur verbrand, verloren gegaan of aangetast. Het Nationaal Instituut voor Criminologie, beschouwd als het belangrijkste forensisch testcentrum in België, werd ook in 2016 getroffen door brandstichters. Meer dan 400 terroristische onderzoeken zijn mogelijk aangetast door bewijs dat verloren is gegaan bij de branden.
Belgische openbare aanklagers zijn boos over het gebrek aan adequate beveiligingsmaatregelen voor wetenschappelijke laboratoria in hun land, vooral omdat er voldoende waarschuwing was dat de locaties kwetsbaar waren voor aanvallen. Het DNA-lab in Charleroi, onlangs getroffen door brandstichters in 2016, was eerder aangevallen in 2001 en 2003, terwijl het forensisch laboratorium aan de Universiteit Gent in 2005 was getroffen. In veel gevallen bestond de beveiliging van de laboratoria uit niet meer dan een paar camera's en een draadomheining. In de nasleep van succesvolle aanvallen op de forensische laboratoria in België maken Europese ambtenaren zich nu ook zorgen over de beveiliging van hun nucleaire sites.
3 Haarfollikel mislukt
Een persbericht van de FBI in 2015 onthulde een van de grootste mislukkingen in de geschiedenis van de forensische wetenschap. Volgens de studie van een onderzoeker bevatte minstens 90 procent van de proeftranscripten in hun Microscopische Analyse van haarvergelijkingen onjuiste uitspraken. De fouten kwamen aan het licht toen advocaten van het Innocence Project en de Nationale Vereniging van Criminal Defense Lawyers samen kwamen met leden van het ministerie van Justitie en de FBI om meer grondige tests en getuigenissen te verzekeren. Vóór mitochondriaal testen werd het haar van een verdachte getest met behulp van microscopische analyse, wat aantoont of het haar er vergelijkbaar uitziet als het haar van het toneel van een misdaad. Microscopische analyse kan de race, haarkleur, kleurbehandelingen, dikte en vele andere kenmerken van een verdachte beperken, maar het kan niet bepalen of het haar exact overeenkomt met een verdachte. Het nieuwere mitochondriale testen van haar is duurder, maar het komt door DNA exact overeen met haar aan een verdachte.
Volgens het Innocence Project waren 74 van 329 onjuiste overtuigingen tenietgedaan door nieuwe DNA-testen, 74 te wijten aan foutief microscopisch haaronderzoek. Microscopische vergelijkingen waren zeer overtuigend voor jury's, vooral wanneer deze werden gekoppeld aan getuigenissen van forensische deskundigen die beweerden dat het haar een verdachte was. Defensie advocaten en organisaties zoals het Innocence Project pleiten voor gestandaardiseerd gebruik van DNA-tests op haar, evenals een meer accurate getuigenis over hoe haar kan zijn, Äúsimilar,, maar niet noodzakelijk, Äúmatched.,Äù In plaats van te proberen dit te verdoezelen harig forensisch falen, de FBI en alle betrokken juridische organisaties hebben hun fouten toegegeven en de volledige verantwoordelijkheid op zich genomen om ze in de toekomst te voorkomen. De regering heeft sindsdien bijna 3.000 gevallen geïdentificeerd voor beoordeling, gebaseerd op een twijfelachtige haaranalyse.
2 Getuigenis mislukt
1992
Dr. Ralph Erdmann had een reputatie als een uitstekende getuige om naar de tribune te bellen - als u een officier van justitie was. Als een privé-aannemer voerde hij meer dan 3.000 autopsies uit in 41 jurisdicties verspreid over West-Texas. Verdedigingsadvocaten werden achterdochtig omdat Erdmann de aanklagers leek te kunnen voorzien van alle getuigenissen die ze nodig hadden, zonder de juiste tests uit te voeren om zijn rapporten te ondersteunen. Wangedragsgeschriften tegen meerdere advocaten en politieagenten die regelmatig met Erdmann werkten, beweerden dat de wetgeleerden de dokter hebben omgekocht, bedreigd of aangemoedigd om alle bewijs te leveren dat nodig was om een veroordeling te krijgen.
Onderzoekers hebben zeven lichamen opgegraven waarvan Erdmann had getuigd. Alle zeven werden onderzocht en bleken niet consistent met zijn bevindingen. Voorlopige testen onthulden dat de arts minstens 100 van zijn autopsies had vervalst, maar dat was slechts het topje van de ijsberg. Hij schat de interne metingen van het lichaamsgewicht voor onderwerpen die nog nooit zijn opengesneden. Hij getuigde over de toestand van de milt van een dode man, niet wetend dat de milt al jaren eerder operatief werd verwijderd. Hij noemde een doodsoorzaak als longontsteking, hoewel een verdachte later bekende dat hij het slachtoffer in zijn hoofd had geschoten. Hij meldde een nieuwe dood als moord veroorzaakt door botte trauma, waarvan werd onthuld dat het een toevallige verdrinking was.
Erdmann getuigde ook van het forensisch onderzoek van de hersenen van een 14-jarige, maar toen het lichaam werd opgegraven, ontdekte de politie dat de schedel nooit was opengesneden. Een van de meest verzwarende fouten van de examinator was het verlies van een hele kop, die een kogel uit het geweer van de moordenaar bevatte. Zonder het hoofd kon de politie geen forensische tests op de kogel uitvoeren of deze aan hun verdachte koppelen. Erdmann gaf later toe dat hij het hoofd had weggegooid. Een steekproef van 300 van zijn autopsieverslagen werd onderzocht door een panel van deskundigen, die oordeelden dat een derde van zijn patiënten nooit was geobserveerd.
Erdmann pleitte geen wedstrijd tegen zeven misdrijven met betrekking tot valse bewijzen en mislukte autopsies. Hij overhandigde zijn medische licentie in augustus 1992, maar de enorme mislukking van zijn getuigenis veroorzaakt nog steeds rimpelingen in het systeem.
1 Death Row Fail
Wanneer het forensisch onderzoek faalt, zijn het niet alleen de slachtoffers en hun families die de prijs betalen. Volgens het Amerikaanse Bureau of Justice Statistics waren er tussen 1977 en 2016 maar liefst 1.442 executies aan de doodstraf in de VS. Tenminste 140 mensen zijn in die tijd bevrijd uit de dodencel vanwege forensisch bewijsmateriaal dat bedorven, gebrekkig of ronduit onwaar was. Ten minste 18 van die gevangenen zijn onschuldig bewezen door bijgewerkte DNA-testen.Niemand kan met zekerheid zeggen hoeveel onschuldige gevangenen zijn geëxecuteerd, in de gevangenis zijn gestorven of tijd hebben gebruikt voor misdaden die zij niet hebben begaan. Frank Lee Smith stierf bijvoorbeeld aan kanker in de dodencel, na veertien jaar te hebben gediend voor verkrachting en moord die hij niet had gepleegd. Helaas bleek uit het DNA-onderzoek dat hij onschuldig was, 11 maanden nadat hij stierf. De echte moordenaar werd later geïdentificeerd.
Volgens de National Registry of Exonerations zijn 2.030 mensen door DNA-testen onschuldig bevonden. In totaal verloren die gevangenen 17.690 jaar achter de tralies. Medestanders in de dodencel verliezen echter meer dan de tijd. Ze verliezen levens. Niemand weet hoeveel onschuldige mannen en vrouwen ter dood zijn gebracht vanwege gebrekkig forensisch onderzoek of onnauwkeurige deskundigen. Alles wat we weten is dat forensisch falen dodelijk kan zijn.