Delen:
10 Meer monsterlijke moordenaars Babysitters
Geen enkele ouder kan 24 uur per dag en 7 dagen per week voor zijn kind zorgen, en hoewel het volkomen natuurlijk is om je zorgen te maken, is het onvermijdelijk om ze onder de hoede van anderen te houden. Maar de ongelukkige realiteit is dat je nooit echt weet wie je kunt vertrouwen. Van zussen tot socialites, hier zijn 10 mensen die de kinderen hebben vermoord die onder hun hoede zijn.
10 Christine Falling
In 1963 werd Christine Falling in Florida geboren als een ongehuwde tienermoeder. Ze had nooit een gemakkelijk leven: haar moeder trouwde kort met een 84-jarige autokerkwerker voordat ze Christine en haar zus Carol verliet. De meisjes werden later geadopteerd in een huis waar ze werd misbruikt, waar Christine twee jaar woonde voordat ze herenigd werd met haar moeder en haar nieuwe stiefbroer trouwde. Het was rond deze tijd dat ze begon te werken als oppas en verzorger.
Falling's eerste slachtoffer was de twee jaar oude Cassidy Johnson, die ziek werd en stierf nadat hij in de zorg van Falling was achtergelaten. Hoewel een van de artsen een vals spel vermoedde, werd de dood natuurlijk geregeerd en viel Falling weer aan het werk.
Hetzelfde gebeurde voor de volgende twee slachtoffers van Falling, de twee jaar oude Joseph Spring en de vier jaar oude Jeffrey Davis. Deze twee jongens werden verzorgd door Falling toen ze allebei stierven aan hartontsteking in dezelfde week. Ondanks de connectie met Falling, werden de sterfgevallen toevallig beoordeeld en mocht ze weer verder werken.
Een paar maanden later werd Falling's acht maanden oude nicht, Jennifer, haar volgende slachtoffer. Jennifer's moeder, Betty Jean Daniels, verliet Falling alleen met het kind in haar auto terwijl ze naar binnen liep om boodschappen te doen. Tegen de tijd dat ze terugkwam, was Jennifer gestikt. Nogmaals, de dood werd niet als verdacht beschouwd.
Falling's ongedaan maken was de nacht dat ze de 10 weken oude Travis DeWayne Coleman vermoordde. Travis was net ontslagen uit het ziekenhuis, waar hij werd behandeld voor longontsteking. Falling werd ingehuurd om hem die avond op te passen, gedurende welke tijd hij op mysterieuze wijze stopte met ademen. Na naar haar geschiedenis te hebben gekeken, werd de verdenking eindelijk verheven en de 19-jarige Falling werd gearresteerd.
Ze bekende meteen de moorden en zei dat ze "geen reden" had, maar later beweerde dat ze stemmen hoorde. Uit een psychiatrische evaluatie bleek dat Falling folterende katten als kind waren en zeer waarschijnlijk misbruik van zichzelf imiteerden. Drie jaar na haar dood veroordeelde Falling ook tot de moord op de 77-jarige Wilbur Swindle, wiens dood was geregeerd als een hartaanval.
9 Melissa Haskell
Het verliezen van een kind is vrijwel de ergste ervaring die een ouder kan doorstaan, maar de pijn beperkt zich niet tot rouw. Jaren na de dood worden veel ouders achtervolgd door vragen over waarom en wat als. Meestal zijn deze vragen retorisch en vervagen ze na verloop van tijd wanneer de ouders hun verlies verwerken. Maar niet voor een koppel uit Iowa.
Na de dood van hun vijf maanden oude zoon, Ryan, in 1992, hielden Michael en Lisa Baurley een geheim. Niet omdat ze bang waren schuldig te worden bevonden, maar omdat ze bang waren dat ze hun kans zouden opkrikken. Hoewel de doodsoorzaak van hun zoon officieel werd geregeerd als wiegendood (SIDS), geloofden de Baurleys dat hij was vermoord. Dus gedurende 19 lange jaren, verzegelden ze hun lippen en boden ze hun tijd totdat ze in 2011 het bewijs kregen waarop ze hadden gewacht.
Melissa Haskell zat op Ryan te passen op de avond dat hij stierf. Ze beweerde dat ze Ryan niet-reagerend in zijn wieg had gevonden. Ondanks de blauwe plekken op zijn lichaam, werd de doodsoorzaak geregeerd als SIDS en werd de zaak gesloten totdat Michael Leflar in 2011 verscheen.
De vervreemde echtgenoot van Melissa Haskell, Leflar beweerde dat ze de moord aan hem had bekend. Hoewel Haskell later zou beweren dat Leflar net probeerde de voogdij over hun kinderen te krijgen, plaatste de politie een telefoontap en nam haar op om een nu berucht 'pinky-vloek' te melden aan Leflar dat ze hun zoon niet zou stikken 'zoals ik deed met die baby .”
Na een herziene autopsie bleek alcohol in het bloed van Ryan te zijn beschuldigd, Haskell werd beschuldigd van het geven van alcohol aan Ryan voordat hij hem stikte. Haskell gaf toe dat ze die dag te veel heroïne had genomen en dat ze niet naar haar werk was gegaan. Maar ze ontkende Ryan te doden. In oktober 2012 werd ze schuldig bevonden aan moord in de derde graad en veroordeeld tot 10-20 jaar gevangenisstraf.
8 Engelica E. Castillo
In juni 2009 trof de 18-jarige Engelica Castillo haar twee jaar oude neef, Jada Justice, in Indiana. Jada's moeder, Melissa, had haar meegenomen naar Indiana voor een reis van twee weken, in die tijd bleven ze bij Engelica en haar inwonende vriend, Timothy Tkachik.
Wat volgde was een stortvloed van fysiek misbruik, inclusief slaan, haren trekken, Jada vastmaken aan een stoel en haar met een riem slaan. Jada had kennelijk wat sap gemorst en had zich over het algemeen misdragen, waardoor de misbruikers werden verjaagd. In ruil voor een maximumstraf van 50 jaar getuigde Tkachik dat Castillo het merendeel van het misbruik had geleverd, hoewel hij het meisje ook zwaar had geslagen om haar te laten gedragen.
Na het verslaan van het kind waren Castillo en Tkachik in de auto onderweg om heroïne te kopen toen ze zich realiseerden dat Jada niet ademde. Toen reanimatie haar niet deed herleven, keerden ze naar huis terug, bedekten het lichaam en schakelden over op auto's. Voordat ze de stoffelijke resten van het kind weggooiden, gingen ze de heroïne kopen.
Toen Jada's lichaam niet brandde, goot het gekoppelde gemengde cement het over het lichaam, liet het zakken en dumpt het in een moeras, terwijl het zichzelf inspuit met heroïne. Toen kwamen ze met een verhaal over Jada die was ontvoerd bij een benzinestation, maar Tkachik heeft uiteindelijk de politie de waarheid verteld.
Castillo's oorspronkelijke levenslange gevangenisstraf werd teruggebracht tot 65 jaar, wat betekent dat ze een bejaarde zal zijn voordat ze de gevangenis kan verlaten. Tijdens het proces werd Castillo beledigd omdat ze de 'laagste van de laag' werd genoemd. Ze knipte terug: 'Hoe durfde iemand dat label op iemand te plakken? Je bent niet perfect. "
7 Betty Smithey
In december 1962 reageerde de 20-jarige Betty Smithey op een krantenadvertentie voor een live babysitter in Phoenix. Ze werd snel ingehuurd om voor een gezin van vier kinderen te zorgen. Op nieuwjaarsdag 1963 werd de 15-jarige Sandy Gerberick dood gevonden.
Smithey vluchtte en liftende toen ze de volgende dag door de politie werd opgepakt. Ze gaf conflicterende versies van evenementen. Eerst zei ze dat ze de baby misschien had gewurgd met een paar kousen. Toen beweerde ze dat ze was ontwaakt om te ontdekken dat het kind niet reageerde en dat ze zich niet kon herinneren haar te hebben vermoord, maar nam aan dat ze dat deed.
De rechtszaak onthulde dat Smithey een behoorlijk tumultueuze opvoeding had. Zij en haar zes zussen werden van hun moeder gehaald en gescheiden na de dood van hun vader toen Smithey nog maar vier jaar oud was. Ze bracht de komende jaren door van huis naar huis. Ze werd herhaaldelijk misbruikt en bracht zelfs vier jaar door in de jeugdgevangenis voor pogingen om een baby van 18 maanden te ontvoeren.
Smithey wist vier keer uit de gevangenis te ontsnappen. Toen op een dag in 1983, veranderde alles voor haar. Erma Simmons, de moeder van het vermoorde kind, schreef aan Smithey om haar te laten weten dat ze 'lang geleden' was vergeven nadat Simmons God had gevonden. Smithey begon na te denken over haar leven en werd een meer goed opgevoede gevangene. In augustus 2012 werd ze vrijgelaten nadat ze 49 jaar achter de tralies had doorgebracht, waardoor ze de langstdurende vrouwelijke gevangene in de Amerikaanse geschiedenis was.
6 Laurie Dann
Laurie Dann was een relatief normaal, als enigszins verlegen meisje dat opgroeide. Vanuit een welgestelde achtergrond had Dann nooit grote ambities in het leven anders dan een rijke echtgenoot te vinden, die ze had bereikt (maar niet voor een beetje hulp van een plastisch chirurg).
Het huwelijk was niet geweldig, met Laurie zelden naar buiten gaan of helpen met het huishouden. Tijdens een echtscheidingsprocedure in 1986 kocht Laurie een ijspik en stak haar man 2,5 centimeter (1 in) uit zijn hart. Tegelijkertijd begon haar ex-vriendje doodsbedreigingen te ontvangen. De politie kon deze gebeurtenissen echter nooit met elkaar verbinden en de poging tot moord bleef ongestraft.
Dann ging in 1987 naar de universiteit. Daar kreeg ze snel een reputatie als 'liftvrouw' omdat ze de lift de hele dag op en neer reed. Uiteindelijk werd ze eruit gegooid na vele klachten van andere studenten over Dann die afval en rauw vlees rond de slaapzaal achterliet, meubilair en boeken sneed en naakt rondliep. De slaapzaal werd later in lichterlaaie gezet, maar Dann was nooit betrokken.
Op 20 mei 1988 brak Dann eindelijk. De hele nacht opblijven, bereidde ze drankjes en snacks klaargemaakt met arseen en leverde ze af aan een aantal huizen, waaronder studentenhuisjes. Hoewel sommigen werden ingenomen, stierf er niemand aan het vergiftigde voedsel. Vervolgens verzamelde ze twee kinderen die ze aan het babysitten was, die haar vergiftigde drankjes weggooide omdat ze smaakten.
Dann bracht de jongens naar een kinderdagverblijf, dat ze vervolgens samen met de naburige school in brand stak. Ze werd weggejaagd en bracht de jongens terug naar hun huis, dat ze ook in brand stak. Toen ging ze naar een tweede basisschool, waar ze de achtjarige Nicholas Corwin neerschoot en doodde en vijf anderen ernstig verwondde.
Ze is de school uit gevlucht voordat ze snel haar auto had laten instorten. Dann haar bloederige korte broek verving door een plastic zak, brak Dann een nabijgelegen huis binnen waar ze zes uur lang een familie gijzelde en beweerde dat de politie haar achterna zat omdat ze op haar verkrachter was geschoten. Uiteindelijk probeerde de 20-jarige Phillip Andrews het pistool van Dann te worstelen en werd in de borst geschoten. Op dit punt stopte Dann het pistool in haar mond en pleegde zelfmoord.
5 John Robert Freeman Jr.
In de nacht van 27 augustus 2008 liet Crystal Walker haar vijf jaar oude dochter, Isabella, achter in de zorg van haar overgrootouders, Henry en Sharon Lascelle. Toen ze besloten naar bed te gaan, verlieten ze hun buurman, de 16-jarige John Freeman, de leiding. Die nacht wurgde hij Isabella de dood nadat ze had gezegd: "Het is jouw beurt om te kleuren." Blijkbaar was hij boos omdat hij haar niet in slaap kon krijgen.
Freeman ontwaakte zijn vriend Tyler Best en ze verstopten het lichaam in een vuilnisvat. Best ging de volgende ochtend naar de politie om te zeggen dat hij alleen hielp met het verplaatsen van het lichaam omdat hij zich bedreigd voelde door Freeman.
Freeman kreeg de maximale straf van 22 jaar tot leven. Tijdens de veroordeling mompelde hij stilletjes een schamele verontschuldiging. "Het spijt me heel erg voor het hele gezin," zei hij. "Het spijt me gewoon. Ik kan niets anders zeggen. '
Isabella's vader, Michael, kon zichzelf er niet toe brengen voor de rechter te verschijnen voor de veroordeling en vordert nu de overgrootouders wegens nalatigheid.
4 Jesse Joe Hernandez
In april 2001 werden de 10-jarige Karlos Borjas en zijn vierjarige zus in de handen van Jesse Joe Hernandez en zijn vrouw achtergelaten. Terwijl zowel de moeder van de kinderen als zijn vrouw het huis uit waren, versloeg Hernandez de twee kinderen, mogelijk met een zaklantaarn. Toen de vrouwen terugkwamen, vertelde hij zijn vrouw dat de kinderen sliepen. Maar toen het kleine meisje klaagde dat haar hoofd pijn deed, werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Toen dit gebeurde, vond de vrouw van Hernandez Karlos en waarschuwde de autoriteiten.
Hoewel zijn zus de beproeving overleefde, stierf Karlos een week later in een ziekenhuis.Zijn schedel was ernstig gebroken en zijn lichaam was bedekt met blauwe plekken, waaronder zijn geslachtsdelen. Hernandez had eerder drie jaar gediend voor het bezit van cocaïne en het molesteren van een kind. Hoewel hij in eerste instantie elke betrokkenheid bij de zaak ontkende, slaagde de politie erin om hem te laten bekennen met behulp van DNA-bewijs en stokcijfertekeningen van het kleine meisje vast te houden.
Hernandez bracht 10 jaar in de dodencel door voordat hij werd geëxecuteerd in 2012. Zijn laatste woorden waren: "Zeg tegen mijn zoon dat ik veel van hem hou. God zegene iedereen. Blijf met God wandelen. Ga, Cowboys! Heb jullie lief, man. Dank je. Ik kan het voelen, proeven. Het is niet slecht."
3 Brenda Gail Cutro
Brenda Gail Cutro had een dagopvangcentrum vanuit haar huis in Richland County, South Carolina. In januari 1993 claimde ze haar eerste slachtoffer, de vier maanden oude Parker Colson. Cutro beweert dat ze vond dat het kind niet meer reageerde in zijn wieg en dat pogingen om hem te redden niet succesvol waren. De autopsie schreef later zijn dood toe aan het wiegedood en Cutro werd een SIDS-activist.
Toen de vier maanden oude Asher Maier vijf maanden later gewond raakte en vervolgens het shaken-baby-syndroom vaststelde, begon de politie onderzoek te doen naar Cutro en de moeder van de baby. Na de dood van de vier maanden oude Ashlan Daniel in september 1993 begon de politie de mogelijkheid te onderzoeken dat Cutro de drie zaken met elkaar in verband bracht. Cutro werd schuldig bevonden aan het vermoorden van Daniel in 1994, maar dit werd vier jaar later vernietigd. Een nieuw proces in 2000 vond haar schuldig aan beide moorden.
Aanklagers beweerden dat Cutro het Munchausen-syndroom had op basis van proxy, dat is wanneer mensen nep ziektes of verwondingen toebrengen aan kinderen om aandacht te krijgen. Cutro had eerder een verhaal verzonnen over een baby die aan wiegendood was overleden. Dit gaf geloof aan de theorie, hoewel ze nooit officieel werd gediagnosticeerd.
2 Gyulchekhra Bobokulova
Op 29 februari 2016 zond een aantal kleine lokale nieuwszenders in Rusland enkele zeer verontrustende beelden uit: een vrouw, die beweerde een zelfmoordterrorist te zijn, zwaaide met het hoofd van een kind in de straten van Moskou. De Uzbekistaanse vrouw, Gyulchekhra Bobokulova, werd gearresteerd door de politie, die al snel vaststelde dat ze geen explosieven had.
Bobokulova werkte als verzorger voor Nastya Meshcheryakova, een vierjarig Russisch meisje met speciale behoeften, gedurende ongeveer 18 maanden toen het incident plaatsvond. De familie had nog nooit problemen gehad met Bobokulova, hoewel een populaire Uzbekistaanse krant meldde dat ze al minstens 15 jaar worstelde met schizofrenie.
Bobokulova beweerde dat stemmen haar hadden verteld de moord te plegen. Blijkbaar was het stro dat haar gezondheid brak twee maanden eerder gekomen, toen ze ontdekte dat haar man in Oezbekistan een nieuw gezin was begonnen.
Nadat Bobokulova door de politie was opgenomen, bracht hij ze naar het appartement waar ze het meisje had gewurgd voordat ze haar hoofd met een mes afsneed. Bobokulova verliet Nastya's lichaam in een wieg voordat hij het appartement in brand stak.
De reguliere Russische mediakanalen vielen onder vuur omdat ze het verhaal niet bevatten, wat volgens hen te gruwelijk was om op televisie te worden vertoond. Opgemerkt moet worden dat vrouwen in Rusland niet kunnen worden veroordeeld tot meer dan 25 jaar cel, zelfs niet voor de moord op een vierjarig kind.
Bobokulova bleek echter klinisch gestoord te zijn en wordt momenteel vastgehouden op een psychiatrische afdeling, waar ze vreest dat ze 'dik en onaantrekkelijk' wordt. Ze hoopt binnen drie jaar vrij te zijn, ondanks het feit dat er een 50-50 kans is dat ze ga weer dood.
1 Louise Woodward
In november 1996 werd Louise Woodward ingehuurd als een inwonende oppas voor de acht maanden oude Matthew en de tweejarige Brendan Eappen. Bijna onmiddellijk vroeg hun vader haar vermogen om voor de kinderen te zorgen in twijfel te trekken. Woodward zou vaak laat opblijven, laat wakker worden of helemaal niet thuiskomen. Ze zou daar in haar eerste maand slechts één nacht hebben doorgebracht. Op eerste kerstdag gooide ze het familiediner op de grond en opende al haar cadeautjes zonder hen.
Op 30 januari 1997 gaven de ouders Woodward de keuze: volg de regels of ga weg. Woodward stemde ermee in haar taken naar een hogere standaard uit te voeren, maar binnen een week werd Matthew in het ziekenhuis opgenomen. Op 4 februari werd Matthew opgenomen in het ziekenhuis voor een gebroken schedel en subduraal hematoom, symptomen die consistent zijn met shaken-baby-syndroom. Terwijl de baby in het ziekenhuis werd opgenomen, ontdekten artsen ook een polsbreuk die ongeveer een maand onopgemerkt was gebleven.
Woodward werd de volgende dag gearresteerd en beschuldigd van mishandeling en batterij. Maar toen Matthew op 9 februari stierf, werd dit opgewaardeerd tot moord. Woodward ontkende elke vergrijp en beweerde dat de politie vooraanstaande vragen stelde. Op 30 oktober werd ze veroordeeld tot levenslang in de gevangenis met een minimum van 15 jaar. Op 10 november werd dit teruggebracht tot onvrijwillige doodslag en Woodward werd vrijgelaten voor tijdbesteding (297 dagen). Begin 2014 kreeg ze een kind met haar nieuwe echtgenoot, Antony Elkes.