10 Macabere moordverhalen uit Azië die je ziek zullen maken

Verhalen over gruwelijke moorden zijn een dozijn tientallen over de hele wereld. Helaas is Azië niet immuun voor dergelijke incidenten. Integendeel, het continent heeft een hele reeks moordverhalen uitgelekt die eruitzagen alsof ze gebeurden om ons te walgen. Laten we de bekende zaken opzij zetten (we kijken naar jou, Otaku Murderer) en duiken in enkele van de minder bekende Aziatische moordverhalen die je zullen afvragen hoe onze medemensen zo slecht kunnen zijn.

10Merder In Suwon

Op 1 april 2012 trof een schokkende misdaad de Zuid-Koreaanse stad Suwon. De dader, een Chinees-Koreaanse immigrant die Wu Yuanchun heette, ontvoerde en vermoordde een 28-jarige vrouw in zijn huis. Toen de politie arriveerde om Wu te arresteren, ontdekten ze dat het lichaam van het slachtoffer netjes in bijna 400 stukken was gehakt. Er werd publiekelijk geschreeuwd tegen de politie nadat uit de bevindingen bleek dat ze niet prompt hadden gereageerd op de telefoonoproep van het slachtoffer om hulp, en dat het een halve dag had geduurd om eindelijk het huis van Wu te vinden.

Na een proces veroordeelde een Zuid-Koreaanse rechtbank Wu aanvankelijk tot de dood, in de veronderstelling dat hij het lichaam had uiteengereten om de onderdelen te verkopen. Later heeft een hof van beroep die beslissing echter vernietigd en zijn straf omgezet in leven. Dat besluit, dat werd bevestigd door het Supreme Court van Zuid-Korea, leidde tot een reeks nationale protesten waarin werd opgeroepen tot het opleggen van de doodstraf. Hoewel het nog steeds legaal is, is de doodstraf sinds 1997 niet meer gehandhaafd in Zuid-Korea.

9De Soumya-moordzaak

Dit incident, dat plaatsvond op 1 februari 2011, betrof een Indiase bedelaar met één hand en recidivist Govindachamy die een 23-jarige vrouw genaamd Soumya aanviel en verkrachtte. 'S Nachts samen in een trein rijdend, probeerde Govindachamy zijn medepassagier in een verlaten compartiment te beroven. Toen Soumya verzette, sloeg Govindachamy haar hoofd tegen een muur en wierp haar uit de trein. Hij sprong zelf achter haar aan en liep terug naar waar haar halfdode lichaam onbeweeglijk naast de sporen lag. Hij sleepte haar vervolgens naar een bosrijke omgeving in de buurt van de spoorweg en mishandelde haar seksueel.

Soumya is later aan haar wonden bezweken terwijl ze in het ziekenhuis werd behandeld. In de nasleep arresteerden autoriteiten Govindachamy en keerden zijn zaak naar een fast-track rechtbank die hem schuldig bevond aan de gruwelijke misdaad en hem ter dood veroordeelde. Een hogere rechtbank bevestigde later het vonnis nadat hij had geprobeerd in beroep te gaan, en verklaarde dat zijn daad 'afstootend was voor het collectieve geweten van de samenleving'.

8Merier van Pai Hsiao-yen

Een bijzonder aangrijpend verhaal over geweld dat Taiwan op zijn kop zette, kwam tijdens de beruchte moord op Pai Hsiao-yen. Op 14 april 1997 ontvoerde een bende geleid door Chen Chin-hsing, Lin Chun-sheng en Kao Tien-min de 17-jarige student en enige kind van de lokale beroemdheid Pai Ping-ping toen ze naar school liep. Ze probeerden toen om haar af te lossen voor maar liefst $ 5 miljoen. Vanwege uitgebreide berichtgeving in de media hebben ze het rendez-vouspunt verschillende keren gewijzigd, maar zijn ze nooit komen opdagen. Op een gegeven moment stuurden ze zelfs Pai de afgehakte vinger van haar dochter en een foto van het halfnaakte meisje vastgebonden als een gruwelijke geruststelling dat het slachtoffer nog leefde. Dat zou echter een leugen blijken te zijn, omdat autoriteiten die het verminkte lichaam van het meisje in de laatste week van april in een afwateringssloot vonden, hebben verklaard dat ze mogelijk al dood was tijdens de lopende losgeldonderhandelingen.

Bijgevolg pleegde het publiek massaal protest tegen de regering en de politie wegens het niet redden van het slachtoffer. Ze veroordeelden ook de media en zeiden dat hun onnodig agressieve berichtgeving bijdroeg aan de dood van het meisje. Een landelijke klopjacht zag later dat twee van de kopstukken zelfmoord pleegden voordat ze konden worden gepakt. De derde, Chen, werd aangehouden en geëxecuteerd in 1999.

7Yang Xinhai's Murder Spree

Hoewel zijn heerschappij van angst maar drie jaar duurde, compenseerde Yang Xinhai het gebrek aan tijd door een waanzinnig groot aantal mensen te vermoorden, en zodoende zijn schande als een van de meest productieve seriemoordenaars van China te verzekeren. De zwerver en de gewone misdadiger begon zijn moordpartij in 2000 nadat hij in een werkkamp de tijd had genomen om verkrachting te betalen. Zijn slachtoffers waren meestal boeren en dorpsbewoners op het platteland. Nadat hij het huis van zijn doelwit had uitgezet, zou hij 's nachts binnenkomen en zijn slachtoffers (en soms hun families) doden met behulp van hamers, schoppen of bijlen.

Yang herhaalde zijn modus operandi in vier provincies, met als gevolg de dood van meer dan 60 mensen. Zijn griezelige carrière kwam tot een einde toen de autoriteiten hem uiteindelijk in 2003 arresteerden. Een rechter veroordeelde Yang van de moorden en liet hem executeren op 14 februari 2004. Hoewel de ware motieven van Yang nooit werden ontdekt, werd gespeculeerd dat hij mogelijk had gefraudeerd zijn vriendin verliet hem. Aan de andere kant, misschien was hij echt gewoon een gestoorde psychopaat die graag moord pleegde.

6De moord op Atlantuya Shaariibuu

Een van de meest controversiële politieke schandalen ooit in Maleisië kwam op de hielen van de bijzonder gruwelijke moord op de Mongoolse staatsburger en vertaler Atlantuya Shaariibuu in 2006. Jaren voor haar vroegtijdige dood werd ze de minnares van Abdul Razak Baginda, een krachtige assistent van Prime Minister Najib Razak. Naarmate het verhaal vorderde, hielp Shaariibuu in 2002 Baginda om een ​​duistere deal te sluiten waarbij twee Franse onderzeeërs ter waarde van $ 2 miljard werden gekocht. Shaariibuu - op een gegeven moment met Baginda uit elkaar gevallen - ging in 2006 naar zijn huis in Kuala Lumpur voor haar deel, alleen om te worden geweigerd door de vrouw van Baginda.

Nadat hij enkele dagen door zijn ex-maîtresse werd achtervolgd, stuurde Baginda twee lijfwachten uit het kamp van de premier om met haar af te rekenen. De twee mannen schoten en doodden Shaariibuu voordat ze haar lijk met C-4 opblazen.Hoewel autoriteiten Baginda en de twee lijfwachten arresteerden, werden ze alle drie later vrijgesproken in wat sommigen 'een nationale schaamte' hebben genoemd.

5De moord op Lucila Lalu

Een van de langstlopende onopgeloste moordzaken in de Filipijnen begon nadat een vuilnisman in Manila op 30 mei 1967 een net gescheiden pootje ontdekte dat in vier stukken was gesneden in een hoop afval. De dag erna vonden autoriteiten een torso zonder hoofd in een ander deel van de stad en stelde vast dat al die lichaamsdelen toebehoorden aan een 29-jarige vrouw genaamd Lucila Lalu, de eigenaar van een plaatselijke schoonheidssalon en een bar. Aanvankelijk vermoedden de autoriteiten de echtgenoot van Lalu om het misdrijf te plegen, omdat hij wist dat Lalu een paar geliefden aan de kant had. Een tandheelkundige student en kostganger boven de schoonheidssalon van Lalu, genaamd Jose Santiano, bekende echter haar te vermoorden nadat de laatste hem probeerde te verleiden.

In een andere bizarre draai trok Santiano later zijn bekentenis in en verklaarde dat hij door de echte moordenaars was gedwongen de valker te spelen. Hoewel Santiano veroordeeld werd door een rechtbank, werd hij later vrijgesproken door het Hof van Beroep nadat de rechters verscheidene onregelmatigheden in zijn bekentenis hadden opgemerkt. Ze geloofden ook dat de tandheelkundige student niet over de vaardigheden beschikte die nodig waren voor de chirurgische verminking die op het lijk van het slachtoffer werd uitgevoerd.

4De familie moorden op Geylang Bahru

https://www.youtube.com/watch?v=k-eVEggzBR0
In weer een ander onopgelost geval waarin een uiterst brutale moord plaatsvond, doodde een onbekende aanvaller alle vier de kinderen van de familie Tan in hun flat in Geylang Bahru, Singapore op de ochtend van 6 januari 1979. Beide ouders (die een mini-schoolbus bedienden) was naar het werk gegaan toen de moorden plaatsvonden. Ze waren al achterdochtig omdat de kinderen hun telefoontjes niet beantwoordden of reageerden op de stoten van een buurman op hun deur. De ouders keerden terug naar de gruwelijke scène van de verminkte lichamen van hun levenloze kinderen die op elkaar gestapeld waren in de badkamer.

Autoriteiten die de scène hebben onderzocht, konden het moordwapen niet vinden, maar merkten op dat er geen teken was van breken en binnenkomen. Ze zagen ook haarlokken bij de handen van het oudste kind, wat suggereert dat hij misschien terug gevochten heeft. Hoewel twee vrouwen werden vastgehouden en ondervraagd, werden ze later vrijgelaten. Tot op de dag van vandaag is de gruwelijke moord onopgelost gebleven.

3De Mona Fandey-moord

Dit incident kan een van de weinige keren in de geschiedenis zijn dat we eigenlijk een reden hadden om een ​​heksenonderzoek te ondersteunen. In juli 1993 vermoordden de Maleisische medicijnman Maznah Ismail, haar echtgenoot Mohd Affandi Abdul Rahman, en hun assistent op brute wijze een politicus die hun hulp had gezocht om zijn carrière te stimuleren. In de volksmond bekend als Mona Fandey tijdens haar gloriedagen als zanger en danser, werd Ismail later een medicijnman en een adviseur van een who's who van vips. Een van hen zou haar noodlottige slachtoffer zijn, staatsmonopvolger Mazlan Idris.

Nadat het trio de politicus overtuigde te gaan liggen en zijn ogen te sluiten voor een ritueel in zijn huis, sneden ze zijn hoofd af en verminkten zijn lichaam, hakten het in 18 stukken en begroeven het in een nabijgelegen gat. Ze namen toen zijn geld en gingen op een binge winkelen in Kuala Lumpur. Twee jaar later vond een rechtbank hen schuldig aan de moord en veroordeelde ze hen ter dood. De drie werden uiteindelijk opgehangen in november 2001, zonder enige tekenen van spijt voorafgaand aan hun executie.

2The Hello Kitty Murder

Als iets rechtstreeks uit een enge stedelijke legende, vulden drie Hong Kong-gangsters - Chan Man-lok, Leung Shing-cho en Leung Wai-lun - de schedel van hun slachtoffer in een grote Hello Kitty-pop. Het slachtoffer was de 23-jarige Fan Man-yee, die in maart 1999 was gekidnapt over een financieel geschil. Meer dan een maand lang martelden de bendeleden Fan regelmatig, sloegen haar met stalen staven en goten heet plastic op haar ledematen. Nadat ze bezweek aan haar verwondingen, verwijderden de gangsters haar lichaam door het te ontleden en de stukken te koken. In één instantie, kookten ze haar hoofd tijdens het koken van noedels op de aangrenzende brander en gebruikten zelfs dezelfde eetstokjes om beide te roeren.

De gruwelijke moord kwam pas aan het licht nadat een vriend van de gangsters, die ook aan de marteling had deelgenomen, alles openbaarde aan de autoriteiten nadat ze nachtmerries over het incident had gehad. Vervolgens arresteerde de politie de drie en veroordeelde een rechtbank hen allen tot levenslange gevangenisstraf zonder voorwaardelijke erkenning voor twee decennia.

1De moord op Junko Furuta

Niemand zou zo'n verdorvenheid moeten ondergaan als die van de Japanse student Junko Furuta. Op 25 november 1988 ontvoerden vier jonge hooligans de 17-jarige terwijl ze naar huis liep van de lessen en haar in een van hun huizen bewaarde. Ze lieten het slachtoffer tegen haar ouders zeggen dat ze bij haar vrienden logeerde en onderwierpen ze vervolgens aan elke denkbare vorm van marteling gedurende zes weken. Naast de gebruikelijke verkrachtingen en mishandelingen, verminkten de jongens haar geslachtsdelen met knallers en knijpers. Ze zorgden er ook voor dat ze kakkerlakken consumeerde en haar eigen urine dronk. Nadat ze probeerde te ontsnappen, verbrandden ze haar benen en scheurden haar spijkers eruit.

Ondertussen wisten de ouders van de jongen die het huis bezat over alles, maar vertelden het de autoriteiten niet omdat ze hun zoon en zijn groep vreesden. Junko's beproeving werd zo ondraaglijk dat ze op een gegeven moment de jongens smeekte om haar gewoon te vermoorden. Uiteindelijk stierf ze een paar dagen later. Vervolgens bewaarden ze haar lichaam in een met beton gevulde trommel en lieten het achter op een braakliggend terrein. Het meest trieste deel van dit hele verhaal is dat, als minderjarigen, de jongens relatief lichte zinnen kregen - een klap om de pols voor zo'n gruwelijke daad.