Delen:
10 Macabere weetjes over Karl Denke AKA The Forgotten Cannibal
Van de Spaanse inquisitie tot hedendaagse massale schietpartijen, de geschiedenis zit vol met gewelddadige mensen die afschuwelijke dingen doen die de rest van ons gewoon niet kan voorstellen als de acties van de mens. Onder deze mannen bevond zich een seriemoordenaar die zo door de lens van de geschiedenis werd verduisterd dat hij bijna een geest is. Er is weinig bekend over Karl Denke, een donkere figuur gehuld in mysterie.
We weten niet veel over zijn moorden, de gebeurtenissen in zijn huis van gruwelen, of zijn modus operandi. Maar we zijn ons ervan bewust dat deze brute man tientallen reizigers en zwervers in de vroege jaren 1900 heeft gedood en kannibalized.
Misschien is dit gebrek aan concrete feiten de reden waarom Denke naar de schuilhoeken van de geschiedenis is verbannen, hoewel zijn misdaden grondiger moeten worden onderzocht. Op basis van de informatie die we hebben, laten we eens kijken naar een van de meest bizarre seriemoordenaars in de geschiedenis.
10 vroege jaren
Zijn kinderjaren waren bijzonder donker - niet in de zin van moord en bloedvergieten, maar in een gebrek aan wat we eigenlijk wel weten over de jeugd van Denke. Karl Denke, geboren in 1860 in het koninkrijk Pruisen, dat nu deel uitmaakt van Polen, was de eerste van de moderne seriemoordenaars. Hij kwam lang voor de opkomst van Ted Bundy en Jeffrey Dahmer.
De familie van Denke bezat een eigen boerderij. Ze waren relatief financieel veilig, in tegenstelling tot Peter Kurten die uit bittere armoede voortkwam en rond dezelfde tijd in Duitsland werd gedood. In die tijd vertaalde rijkdom zich automatisch in positieve karaktereigenschappen en persoonlijke stamboom in de ogen van het grote publiek.
9 Gedragsproblemen
Veel seriemoordenaars vertonen gedragsproblemen op jonge leeftijd, meestal rond de puberteit. De zaak van Karl Denke was niet anders. Er werd gezegd dat hij een zachtaardig maar een problematisch kind was. Op de leeftijd van 12 liep hij weg van huis.
In de psychiatrie verwijst de 'Macdonald-triade' naar bedplassen, wreedheid tegen dieren en brandstichting. Indien aanwezig in de kindertijd, duiden deze factoren op een kans op geweld in het leven van die persoon. (In alle eerlijkheid is er enige discussie over de geldigheid van de Macdonald-triade.)
Als het waar is, hebben tieners en tieners die alle drie eigenschappen hebben, een veel hogere kans om gewelddadig te worden. Rond deze tijd worden gedragsproblemen die psychopathie suggereren vaak ontdekt.
Denke was een verlegen jongen die gedragsproblemen had waardoor hij van huis wegliep. Maar we weten niet of hij past in het profiel van de Macdonald-triade. Toch moeten we ons afvragen of zijn gedragsproblemen de aandacht van een moderne diagnosticus zouden hebben getrokken. Misschien had zo iemand de moorddadige toekomst van Denke kunnen voorspellen.
8 Natuur
Nadat Denke het huis verliet, werd hij een leerling van een tuinman en ging hij landschapsarchitectuur aan. Toen Denke echter 25 jaar oud was, stierf zijn vader en liet hij hem een deel van de oude boerderij achter als erfdeel.
Denke probeerde te boeren. Maar hij was nooit succesvol met zowel landbouw als tuinieren. Dus hij verkocht zijn plot en kocht een huis om te verhuren als een verhuurder. Het huis had verschillende huurders en veel reizigers passeren. Dit maakte het de perfecte plek om veel mensen te vermoorden gedurende een lange tijd onontdekt.
Denke woonde echter in een klein stadje met een bevolking van 8.000 inwoners, nauwelijks wat we stedelijk zouden noemen.
7 De Vader
De stedelingen verwezen naar Denke als 'Papa', 'Vater' of andere bijnamen die suggereerden dat hij een vaderfiguur was. Dit kwam voort uit zijn bereidheid om vreemden en daklozen gratis in zijn huis te laten verblijven. Als volwassene stond hij bekend als een vrijgevige man. Denke deed dit om diep religieuze redenen, wat zijn moorden zo veel verontrustender maakt.
Maar de religieuze ondertonen stoppen daar niet. Denke was een buitengewoon actief lid van de plaatselijke kerk die zelfs het orgel bespeelde voor diensten. Veel seriemoordenaars worden rechtstreeks door religie bestuurd, zoals in het geval van Peter Sutcliffe (ook bekend als "the Yorkshire Ripper").
Anderen zijn diep genesteld in hun plaatselijke kerken en gemeenschappen, en leiden dubbele levens als religieuze gelovigen en moorddadige monsters. Dit was een kenmerk gedeeld door Dennis Rader (ook bekend als "de BTK-moordenaar"), David Berkowitz (ook bekend als de "Zoon van Sam") en zelfs Jeffrey Dahmer (ook bekend als "de Milwaukee Kannibaal").
6 Snapped
Hoewel niemand weet of externe invloeden ertoe hebben geleid dat Denke een moordpartij heeft gepleegd die zijn kleine stad zou schokken, snauwde er iets in hem. Zijn verhaal lijkt over te gaan van dat van een man die ontspannen, vreugdevol en vriendelijk was tegen een verhaal over moord en kannibalisme.
Bronnen zijn schaars over de kwestie, en niemand lijkt het minste idee te hebben waarom deze man volledig van persoonlijkheid veranderde en een macaber monster werd. Sommigen hebben een Jekyll-and-Hyde-theorie gesuggereerd. Volgens dit idee was Denke twee mannen in één lichaam. Uiterlijk was hij vriendelijk, barmhartig en zorgzaam - zelfs het kruis dragend tijdens kerkdiensten. Toen veranderde hij in een angstaanjagend, donker, verstoord monster achter gesloten deuren.
Zonder het materiaal om de zaak kritisch te analyseren, is het echter een raadsel wat zijn motieven werkelijk waren. Het internet heeft zeker zijn suggesties en vragen. Er is iets zeer fascinerend aan de informatie die we hebben verloren, wat ons beiden enigszins met afschuw vervult bij de gedachte aan wat we niet weten en buitengewoon nieuwsgierig is.
5 Vergeten
Kort na Denke's gruwelijke moord en moord en kannibalisme was de angst voor zijn misdaden snel vergeten. Vandaar dat Denke wordt aangeduid als "The Forgotten Cannibal."
Eind december 1924 waren er slechts twee krantenartikelen over The Forgotten Cannibal. De eerste verscheen binnen Frankenstein-Munsterberger Zeitung. Wat de tweede betreft, Munsterberger Zeitung gaf een nogal gedetailleerd stuk over het kannibalistische gedrag van Denke. Daarna werd het spoor van informatie koud. Iedereen leek te vergeten dat het was gebeurd.
Later werd het verhaal opnieuw samengevoegd door Lucyna Bialy toen ze een rapport presenteerde met de titel Casus Denke-The Ziebice Cannibal op een wetenschappelijke conferentie. Dan wordt het spoor van documentatie weer koud.
Er zijn foto's van Denke en zijn gruwelijke misdaden, dus hij was een echt persoon. Niemand weet echter precies waarom zijn angstaanjagende verhaal naar de prullenbak van de geschiedenis is gedegradeerd. Met misdaden die zo gruwelijk zijn, zou je denken dat Denke iedereen nieuw zou hebben gevonden en dat sensationele verhalen alleen voor de krantenkoppen zouden zijn gepubliceerd.
4 Brute Weldoener
Een van de eigenaardige aspecten van Denke's geval is dat hij zowel een brutale moordenaar was als een weldoener van dezelfde mensen. Zelden of nooit, verzorgen verdorven psychopaten, moordenaars of kannibalen voor hun slachtoffers en vermoorden ze vervolgens. De meeste seriemoordenaars lijken een complex te hebben, zoals Peter Sutcliffe (ook bekend als "The Yorkshire Ripper") die zocht "om de wereld van de hoeren te verlossen".
3 Een kannibaal is gevangen
Hoewel details schaars zijn, vond Denke's eerste moord waarschijnlijk plaats in 1909 toen hij de 25-jarige Emma Sander vermoordde. Als dit het geval is, genoot Denke 15 jaar van moord en beweerde hij minstens 30 levens.
Snel vooruit naar 21 december 1924. Denke nam vagabond Vincenz Oliver mee die weinig of geen geld had. Later verscheen Oliver op het politiebureau met bloed. Hij was aangevallen met een bijl en vertelde de politie dat de schuldige niemand minder was dan Karl Denke.
De politie lachte naar hem omdat Denke een solide reputatie had als een stand-up, fatsoenlijke burger in een kleine stad. Denke beschuldigen van dergelijk gedrag was absurd, grenzend aan ondenkbaar.
Maar Oliver hield aan en de politie ondervroeg Denke. Hij zei dat Oliver had geprobeerd hem te beroven, en Denke had uit zelfverdediging geslagen. Desondanks arresteerde de politie Denke, bracht hem naar de gevangenis en plaatste hem in zijn cel. Later werd hij dood gevonden. Denke had zelfmoord gepleegd.
2 House Of Horrors
De politie onderzocht het huis van Denke en ontdekte een echt huis vol gruwelen dat wedijverde met de moorden van andere moordenaars. De officieren vonden uitgehakt vlees van mensen, een schuilplaats van menselijke botten en lichaamsdelen, en zelfs een houten vat met een zoutmengsel voor het weggooien van lijken. Dit was enigszins vergelijkbaar met de beruchte blauwe vaten opgehaald uit het appartement van Jeffrey Dahmer die gevuld waren met zoutzuur voor het afvoeren van menselijke lichamen.
De opzet van Denke was uitgebreid. De politie vond veters van menselijke huid van de slachtoffers van de kannibaal. De officieren onthulden ook riemen, bretels en een overvloed aan andere items gemaakt van de menselijke huid.
Jaren later bevestigden DNA-testen op enkele bewaarde exemplaren dat het vlees echt vlees van mensen was. Volgens schattingen waren 30-40 slachtoffers aanwezig. De politie vond 16 dijbenen, vijf eerste ribben en meer dan 150 ribben. Ze ontdekten ook honderden voet-, enkel- en armgraten.
1 Mensen voeden met mensen
Zeer weinig of geen seriemoordenaars zorgen voor de voorwerpen van hun verdorvenheid. Denke was echter geen alledaagse kannibaal. Hij kookte zijn slachtoffers en gaf vervolgens het kleine stadje wat hij 'varkensvlees' noemde. Het was eigenlijk menselijk vlees, maar niemand merkte het. Naar verluidt verkocht Denke het vlees van zijn slachtoffers voor winst.
Dit is geen ongehoorde ontwikkeling als een meer moderne seriemoordenaar, Robert Pickton (ook bekend als "The Pig Farmer Killer"), diende dode lichamen aan de lokale politie voor zijn gevangenneming, arrestatie en daaropvolgende bekentenis. Bovendien was de Eerste Wereldoorlog bijzonder economisch in Europa, en deden mensen wat nodig was om te overleven.