Delen:
10 Firefighter Arsonists
We beschouwen brandweerlieden als helden die zich in gevaarlijke situaties haasten die de rest van ons wanhopig probeert te ontsnappen. En de meeste brandweermannen zijn echte helden die ons respect en dank verdienen.
Maar sommige brandweerlieden zijn geobsedeerd door vuur en ze zijn niet tevreden met het aantal van nature voorkomende bosbranden. Ze voelen de behoefte om hun eigen heling te beginnen, en de meesten van hen houden ervan om de vlammen te doven. Veel van deze brandweerlieden geven niets om de gebouwen, huizen en mensen die hun vuren gebruiken. Ze willen gewoon dingen zien branden.
10 Caleb Lacey
Caleb Lacey was er trots op een vrijwillige brandweerman uit Long Island te worden en hij smachtte ernaar een held te zijn. Maanden gingen voorbij en Lacey raakte gefrustreerd. Hij had 90 noodoproepen beantwoord en geen van hen waren actieve vuren. In februari 2009 besloot Lacey om zijn eigen kans te creëren om een held te worden.
Hij spartelde benzine op de trap van het huis van een buurman en stak het in brand. Lacey liep 0,8 kilometer (0,5 mijl) naar zijn vuurplaats en trok zijn uitrusting aan. Hij was lang klaar tegen de tijd dat het alarm klonk. Lacey en zijn bemanning snelden naar het vuur. Toen Lacey nieuw was, mocht hij het brandende gebouw niet betreden. Hij hield de hydrant veilig voor zijn collega's terwijl ze vochten om de vlammen onder controle te houden.
Lacey had het vuur op de slechtst mogelijke plek aangestoken. De trap die hij verbrandde was de enige uitgang van de tweede verdieping. Verschillende bewoners overleefden door uit de ramen te springen. Echter, een moeder en haar drie kinderen stierven in de vuurzee.
Nog geen twee weken later werd Lacey gearresteerd en beschuldigd van brandstichting. Nadat hij schuldig bevonden werd aan doodslag en brandstichting, werd hij veroordeeld tot 25 jaar gevangenisstraf.
9 John Orr
In Glendale, Californië, was John Orr een 17-jarige brandweerveteraan die nationale bekendheid kreeg voor zijn onderzoekswerk. Hij was ook een brandstichter. Orr vond het leuk om vuren achter te laten in bezette bedrijven met behulp van een kenmerkend tijdvertragingsapparaat bestaande uit een sigaret, lucifers, een rubberen band en een stuk papier.
Orr bracht jarenlang onopgemerkt als een brandstichter. De gerespecteerde kapitein leek immuun voor wantrouwen. Mensen begonnen echter op te merken dat vuur Orr volgde. De brandstichtingsconcentraties stegen overal waar Orr ging - zelfs conventies voor het onderzoeken van brandstichters.
Onderzoeksarbeiders van brandstichting konden het bewijs tegen Orr niet langer negeren, dus hielden ze volgapparatuur op zijn auto. Na een paar maanden hadden ze genoeg bewijs om hem te arresteren. De politie ontdekte een manuscript-Points of Originin zijn huis. De roman beschreef de activiteiten van een brandweerman-in brand gestoken brandstichter die zijn kennis gebruikte om de autoriteiten te slim af te zijn.
De hoofdrolspeler van de roman gebruikte een langzaam brandend brandbommenapparaat om een ijzerhandel te verbranden, waarbij een vrouw en haar kleinzoon werden gedood. De misdaad bootste een van die van Orr na. Orr schreef in het manuscript: "De doden waren uit zijn gedachten gewist. Het was niet zijn schuld. Alleen domme mensen die zich gedragen als domme mensen. '
Orr werd veroordeeld voor 20 gevallen van brandstichting, waaronder een vuurstorm waarbij 67 huizen schade opliepen of volledig werden vernietigd. Hij werd veroordeeld tot levenslang in de gevangenis zonder de mogelijkheid van voorwaardelijke vrijlating. Nadat hij gevangen was gezet, vielen penseelbranden rond zijn gebied in de buurt van Los Angeles met 98 procent. Autoriteiten zijn van mening dat Orr verantwoordelijk was voor bijna 2.000 branden in een periode van zeven jaar eindigend in 1991.
8 Leonard Gregg
Deeltijds brandweerman Leonard Gregg woonde met zijn vriendin en haar vijf kinderen in Cibecue, Arizona. Het gezin had weinig geld. Er waren echter geen banen in de buurt en Gregg werd alleen betaald toen hij een vuur vocht. In 2002 besloot hij een vuurtje aan te steken in de hoop dat hij een baan zou krijgen bij het Bureau of Indian Affairs over de snel reagerende brandweerploeg.
Gregg gebruikte wedstrijden om droog gras in brand te steken, maar het werd snel geblust. Hij besloot een ander aan te steken. De nieuwe brand verspreidde zich snel. Gregg was een van de eerste mensen die werd geroepen om de bles te bestrijden. De brandweerlieden konden het vuur echter niet bevatten.
Gregg's wildvuur ging samen met een ander vuur, dat was gestart door een gestrande wandelaar die een nieuwshelikopter probeerde te signaleren. Deze bosbranden vormden een 'muur van vuur' die verschillende gemeenschappen bedreigde en 30.000 mensen moesten worden geëvacueerd.
Het kostte duizenden brandweerlieden bijna een maand om de brand te beheersen. Tegen de tijd dat het vuur geblust was, had het 463.000 acres vernietigd, minstens 423 huizen en de lokale houtindustrie.
Gregg werd schuldig bevonden aan twee tellingen van brandstichting, en hij werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf. Hij kreeg ook de opdracht om 27,9 miljoen dollar teruggave te betalen.
7 David Plante
In Stoddard, New Hampshire, gebruikte vrijwillige brandweerman David Plante een vuursteen om een klein penseelvuur te starten in april 2016. Het verbrandde 16 hectare voordat brandweerlieden het beheerden. De volgende dag startte Plante opnieuw een vuur met een glazen fles en zonlicht om de vlammen aan te steken. Het vuur brandde snel door het onontwikkelde bos.
Terwijl Plante wegliep van het vuur, kwam hij twee brandweermannen tegen. Hij vertelde hen dat hij twee mensen het vuur had zien aansteken voordat ze op een ATV en een motorfiets vluchtten. Plante vroeg vervolgens de brandweerlieden om zijn mobiele telefoon te gebruiken om een foto te maken van hem die voor het vuur stond. De brandweermannen waren argwanend jegens Plante en ze meldden hem en zijn verdachten bij de politie.
Plante's vuur verspreidde zich. Het brandde door bijna 200 hectare land en bewoners van 17 huizen moesten worden geëvacueerd. Brandweerlieden uit de hele staat kwamen om het vuur te doven. Het kostte meer dan 100 om de vlammen te temmen.
De politie confronteerde Plante en vroeg hem om een polygraaf te nemen. Het toonde aan dat zijn verhaal onwaar was, en hij bekende tijdens het interview na het onderzoek.Hij pleitte schuldig aan twee tellingen van brandstichting en werd veroordeeld tot 2,5-7 jaar gevangenisstraf. Hij moest ook meer dan $ 600.000 aan restitutie betalen.
6 David Clifton Parks
In Virginia was David Parks een ervaren brandweerman. Helaas had hij een probleem met alcohol. Toen hij dronken was, ontwikkelde hij een fascinatie voor vuur. Op een avond gooiden Parken 15-18 bieren en verschillende mixdrankjes neer. Toen ging hij op een brandstapel van twee uur die een auto en vier gebouwen beschadigde.
De politie observeerde het dronken rijden van Parks en trok hem over. Ze keken hoe hij de lucifers onder zijn voorstoel verbergde en ontdekten op de achterbank een 4-liter (1-gallon) plastic bak benzine. Toen de politie probeerde Parken te arresteren, moesten ze hem met geweld uit zijn auto verwijderen.
Parks pleitte schuldig aan brandstichting en werd veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf. Kort na zijn vrijlating werd Parks dronken en stak een schuur in brand. Hij bekende en gaf toe dat hij "een probleem had met het plaatsen van bosbranden." Parken werden veroordeeld tot 12 jaar gevangenisstraf en werden bevolen om verplichte alcohol- en geestelijke gezondheidszorg te ondergaan.
5 Ryan J. Campbell
In Monroe County, Pennsylvania, besloten vrijwillige brandweerlieden Ryan Campbell en Daniel Dreisbach de middelbare school vroeg in september 2002 te verlaten. Zij en Campbell's vriendin, Amanda Eckert, gingen naar een nabijgelegen veld en rookten marihuana. Dreisbach klaagde dat de brandweerman al geruime tijd niet op een brand reageerde. Hij stelde voor dat ze een nabijgelegen verlaten huis zouden verbranden zodat ze de vlammen konden doven.
Nadat de tieners naar hun vuurplaats waren gereden, gingen Campbell en Dreisbach naar binnen en stal de wegklokken. Ze reden naar de trailer naar huis en de jongens staken het in brand. Toen lieten ze Eckert vallen en snelden naar de brandweer om te reageren op het verwachte alarm. Campbell was aan het versnellen en verloor de controle over zijn auto. Het botste op een paal en stortte neer in een bosrijke omgeving. Dreisbach stierf en Campbell kreeg ernstige been- en heupverwondingen.
Eckert vertelde de politie over de betrokkenheid van de tieners bij de brandstichting. Campbell pleitte schuldig en werd veroordeeld tot 15 maanden tot vijf jaar in een county gevangenis.
4 Robert Eric Eason
Robert Eason was kapitein in zijn Californische brandweerkazerne en zijn collega's beschouwden hem als een uitstekende brandweerman. Eason genoot echter meer van het starten van branden dan van het bestrijden ervan. Hij creëerde tijdvertragende brandgevaarlijke apparaten van muggenspiralen, langzaam brandende spiralen van kleiachtig insectenwerend middel. Eason was in staat om de apparaten uit zijn rijdende auto te gooien. Hij zou vaak terugkeren met zijn bemanning om de vlammen te doven.
Hoewel de meeste van zijn vuren klein waren, was een een 1.000 hectare grote brand die 200 schapen doodde. Brandweerlieden begonnen een brandstichter te vermoeden en ze installeerden bewakingscamera's. De camera's toonden Eason die langs 12 plaatsen reed waar branden later begonnen.
De politie kreeg een huiszoekingsbevel en ontdekte stukken brandgevaarlijke apparaten in de vuilnisbak en de auto van Eason. In 2006 werd Eason gearresteerd en veroordeeld voor het starten van een tiental bosbranden. Hij werd veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf.
De politie vermoedt dat Eason nog veel meer vuren had ingezet. Soortgelijke brandgevaarlijke apparaten werden gevonden op de locaties van andere branden sinds 1988, het jaar waarin Eason een brandweerman was geworden. Ambtenaren geloven dat hij tijdens zijn 18-jarige loopbaan als brandweerman wel 143 branden heeft gezet.
3 Peter Waraksa
Peter Waraksa heeft tientallen branden gezet tijdens zijn tijd als vrijwillige brandweerman in Connecticut. Weinig van de branden veroorzaakten aanzienlijke schade, hoewel één getrouwd stel Orie en Assunta Weeks om het leven bracht. Niemand vermoedde dat de brand in 1986 was veroorzaakt door brandstichting en Waraksa ging door met zijn carrière als brandweerman.
Hij kwam altijd eerst aan bij het vuur, meldde er verschillende, en vond gras- en bosbranden die geen andere brandweerman kon. Waraksa's collega's werden achterdochtig en gaven hem de bijnaam "Pyro Pete."
De bazen van Waraksa vroegen hem om te vertrekken en hij begon te werken met het responsmanagementteam van zijn gemeente. Ongeveer 20 jaar gingen voorbij en Waraksa werd gearresteerd voor het seksueel misbruiken van vijf jongens. Hij werd veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.
Een detective probeerde met Waraksa te praten over de molestaties. In plaats daarvan gaf Waraksa toe dat ze in de jaren tachtig vuur had gezet, inclusief degene die Orie en Assunta Weeks had gedood. Waraksa vertelde de officier dat de vuren zijn woede kalmeerden en een manier waren om wraak te nemen.
Nadat Waraksa werd beschuldigd van brandstichtingsmoord, pleitte hij schuldig. Hij werd veroordeeld tot acht jaar en acht maanden in de gevangenis.
2 Benjamin Cunha
Benjamin Cunha vond zijn baan als vrijwillige brandweerman bij het California Department of Forestry and Fire Protection saai. Er waren weinig vuren en weinig gelegenheid om geld te verdienen. In 2006 besloot hij dit te verhelpen door verschillende vuren aan te steken. Hij was van plan om te helpen vechten tegen de vlammen en wilde zijn collega's imponeren met zijn vaardigheden.
Brandonderzoekers ontdekten de betrokkenheid van Cunha bij drie bosbranden en hij bekende dat hij minstens 30 vuren had geplaatst. Cunha vertelde de onderzoekers dat hij zijn kennis had gebruikt als een brandweerman om de brandbommen te maken. Hij had "vuurtjes groot genoeg willen maken om significante brandbestrijdingsmiddelen te kunnen gebruiken om de branden te doven."
Hij pleitte schuldig aan brandstichting en werd veroordeeld tot een jaar in de gevangenis. Cunha moest zich de rest van zijn leven registreren als brandstichter en tijdens het vuurseizoen een volgsysteem dragen.
Nadat hij was vrijgelaten, werd hij geïdentificeerd als de hoofdverdachte in nog twee branden. Ten minste één werd gestart met een tijdvertragingsapparaat, hetzelfde gereedschap dat hij jaren eerder had toegegeven om meer dan twee bosbranden te ontsteken.
In 2016 pleitte hij schuldig aan brandstichting en werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.
1 Ryan G. Scharber
In Babbitt, Minnesota had brandweerman Ryan Scharber problemen thuis. Hij en zijn vrouw hadden onlangs een tweede zoon gehad en de baby huilde meer dan normaal. Uiteindelijk schreeuwde de baby dag en nacht non-stop.
Scharber wilde een pauze van het huilende kind, dus besloot hij om vuren in leegstaande bosgebieden te verlichten. Hij was altijd een van de first responders die de vuren vocht en de verdachte omstandigheden onderzocht.
Zijn vuren trokken de aandacht van federale agenten. Hoewel niemand gewond raakte tijdens de branden, werd het gebied geconfronteerd met ongewoon droge omstandigheden en de autoriteiten waren bang dat de vuren zich zouden verspreiden. Ze konden geen geschikte verdachte vinden. Naarmate maanden verstreken, begonnen ze te vermoeden dat de brandstichter een brandweerman was, hoewel ze geen aanwijzingen hadden.
Scharber reed naar een afgelegen gebied en probeerde een nieuw vuur te starten. Hij werd gepakt door Don Mattila, de eigenaar van een nabijgelegen vissersdorp. Scharber beweerde dat hij daar gewoon was om te plassen, maar Mattila geloofde hem niet. Mattila vroeg Scharber om te vertrekken en volgde Scharbers sporen in de sneeuw. Toen dit leidde tot een halfvol blikgas, belde Mattila de politie.
Onderzoeksarbeiders begonnen Scharber te volgen en elke beweging te volgen. Ze installeerden in het geheim bewakingscamera's op verschillende locaties, verkregen mobiele telefoonrecords en zetten een GPS-volgapparaat op zijn voertuig.
In december 2012 confronteerden ze zich met Scharber. Hij ontkende de verantwoordelijkheid en probeerde het onderzoek naar andere verdachten te sturen. De onderzoekers toonden Scharber het bewijs tegen hem en hij bekende dat hij negen vuren had gezet. Scharber legde uit dat hij het vuur aanzette als "een excuus om een paar uur uit zijn huis te komen om verlichting te krijgen van de zure terugvloeiingsproblemen van zijn pasgeboren kind."
Nadat hij schuldig was bevolen aan brandstichting, werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf.