Delen:
10 verontrustende feiten van de Atlas Vampire
Vampiers zijn niet echt. Het idee dat de doden weer tot leven kunnen komen en zichzelf kunnen onderhouden op bloed is, vanuit een wetenschappelijk oogpunt, belachelijk. Er zijn echter sommige mensen die vampirische eigenschappen hebben, of hun persoonlijkheid anderen afvoert of ze geven de voorkeur aan de duisternis van de nacht aan het daglicht.
Een veel sinistere vorm van menselijke vampier trof Zweden in het voorjaar van 1932. Bekend sinds die tijd als de "Atlas Vampire", werd deze bloeddrinker nooit gepakt. Deze zaak blijft een van de vreemdste, meest bizarre koude gevallen in de geschiedenis van Noord-Europa en deze tien feiten kunnen je overtuigen om te slapen met de lichten aan.
10 De plaats delict
De zaak van de Atlas Vampire werd een nationale sensatie op 4 mei 1932. Op die datum ontdekte de politie van Stockholm het lijk van de 32-jarige prostituee Lilly Lindestrom. Lindestrom was iets nieuws in 1932 Stockholm. In plaats van 's nachts op straat te lopen op zoek naar' johns ', was Lilly' callgirl 'wiens klanten contact met haar opnamen om afspraken in haar appartement te regelen. Lilly woonde op dat moment in de Atlas-buurt van Stockholm, onderdeel van wat tegenwoordig Vasastan wordt genoemd.
Toen politie-detectives het appartement van Lilly binnengingen, vonden ze haar dood, het slachtoffer van bot trauma aan het hoofd. Nog verontrustender was het feit dat de onderzoekers ook speeksel op Lilly's nek en lichaam vonden, plus de scène met een met bloed bevlekte juslepel.
9 De oorsprong van de bijnaam
De moordenaar werd bekend als de Atlas Vampire om één reden - de rechercheurs die als eerste reageerden op de scène vermoedden dat hij Lilly's bloed dronk nadat hij haar had gedood. Ondanks de wreedheid van de plaats delict, werd er eigenlijk heel weinig bloed ontdekt, waardoor velen ervan overtuigd waren dat de moordenaar het allemaal had opgedronken of op de een of andere manier in een soort van container had opgeslagen.
Wat de pollepel betreft, deze werd waarschijnlijk gebruikt om Lilly's bloed te drinken. Gezien deze grimmige informatie liep de Zweedse pers in Stockholm met de hoek van de vampier, waardoor de "Atlas Vampire" tot stand kwam.
8 De feiten van de zaak
De laatste persoon die Lilly in leven zag, was haar benedenbuurman, de 35-jarige prostituee Minnie Jansson. Jansson vertelde de politie dat Lilly enkele dagen voor haar moord door haar appartement was gestopt om condooms te nemen. Minnie zei dat het normaal was dat een naakt Lilly naar haar toe kwam en condooms vroeg. Nadat ze Lilly de volgende ochtend niet had gezien, werd Minnie ongerust totdat ze uiteindelijk de beste van Stockholm werd genoemd.
Afgezien van het feit dat ze bloed had gekregen, was het lijk van Lilly met het gezicht naar beneden op haar eigen bed gelegd. Lilly was ook naakt en haar kleren waren opgevouwen en op een stoel naast haar lijk gelegen.
Detectives merkten op dat, afgaand op de ontbinding, Lilly eigenlijk al een paar dagen dood was voordat hij werd ontdekt. Er werd ook getheoretiseerd dat Lilly's moordenaar met haar had geslapen voordat ze haar vermoordde. Deze conclusie werd getrokken omdat de politie een gebruikt condoom vond dat aan de anus van Lilly hing.
7 Verdachten ondervragen
Prostituees zijn lang het doelwit geweest van seksuele roofdieren en seriemoordenaars. De beroemdste seriemoordenaar aller tijden, de Londense Jack the Ripper, prooi op de straatwandelaars van Whitechapel. Daarom richtte de politie van Stockholm onmiddellijk hun aandacht op de mannen die de slaapkamer van Lilly in Atlas bezochten.
Alles bij elkaar werden negen mannen geïnterviewd door politie-detectives. De namen van deze verdachten zijn nooit vrijgegeven en de politie heeft ze allemaal laten gaan. Geen enkele bleek een levensvatbare verdachte te zijn. In alle opzichten is hier het geval van de Atlas Vampire beëindigd - geen serieuze aanwijzingen, geen verdachten, geen conclusie. Al het bewijs verzameld door de rechercheurs van Stockholm is momenteel te vinden in het Swedish Police Museum. De items bevatten een haarmonster, speekselmonsters en enkele oude condooms.
6 Het probleem van te veel verdachten
Een van de problemen waarmee Stockholm-detectives in 1932 te maken hadden, was het feit dat er zoveel Lillys waren, vooral in Atlas. Lilly's appartement liep tegen een wijk die bekend staat als Sankt Eriksplan (ironisch genoemd naar de vrome koning Erik IX), die berucht was om zijn overvloed aan prostituees. Aanvallen en moorden in of nabij Sankt Eriksplan waren gebruikelijk, vooral in 1932.
Hoewel het vaak over het hoofd werd gezien omdat het niet vocht in de Eerste Wereldoorlog of serieus deelneemt aan de naoorlogse internationale overeenkomsten, heeft Zweden, zoals vrijwel elk land in Europa, geleden onder de Grote Depressie. In 1931 daalden de Zweedse lonen al geruime tijd en de werkloosheid steeg. Na 1929 daalde de productie in Zweden met tien procent, terwijl de werkloosheid meer dan 12 procent bedroeg.
Buiten Stockholm, Göteborg en enkele andere steden was Zweden vooral een agrarische samenleving. Vanwege de hoge werkloosheid en de lage oogstopbrengsten, verhuisden veel Zweden uit het platteland naar Stockholm, waardoor de stad een hele subpopulatie van arme transplantaties en reizigers kreeg. Lilly's moordenaar kan heel goed een van deze zwervers zijn geweest.
5 Een portret van de moordenaar
Een item dat veel aandacht kreeg van de politie van Stockholm was het condoom dat in Lilly's anus werd gevonden. Vanwege zijn positionering geloofden detectives dat de moordenaar en Lilly bezig waren met anale seks toen moordenaar een onbekend object gebruikte om Lilly's hoofd te raken. Hoewel de term toen nog niet bestond, heeft de Atlas Vampire misschien geprobeerd om een 'ezelpunch' (een mythe) te gebruiken om zijn eigen orgasme te vergroten. Dit betekent dat de Atlas Vampire waarschijnlijk werd geïnspireerd om Lilly te doden uit lust en / of seksuele perversie.
Een andere indicatie van de persoonlijkheid van de moordenaar was hoe schoon hij Lilly's appartement verliet na haar te hebben vermoord. Ondanks het feit dat Lilly meerdere keren werd neergeschoten, liet de moordenaar heel weinig bloedmateriaal achter en vouwde hoogstwaarschijnlijk Lilly's kleren. Kon de Atlas Vampire een 'nette freak' zijn geweest?
4 Een moordenaarscop?
Een van de meest populaire theorieën over de zaak Atlas Vampire is het idee dat een politieagent Lilly heeft vermoord. De reden achter deze veronderstelling vloeit voort uit het feit dat de moordenaar duidelijk zijn best deed om zo weinig mogelijk aanwijzingen achter te laten. Net als de hond in het korte verhaal Sherlock Holmes 'The Adventure of Silver Blaze' was het gebrek aan bewijs op zichzelf bewijs. Of er is ook de mogelijkheid dat de moordenaar probeerde zijn leeftijdsgenoten weg te gooien op een wilde ganzenachtervolging door met opzet een bizarre plaats delict achter te laten.
Echter, volgens moderne maatstaven was de slaapkamer van Lilly eigenlijk volop aanwezig. Het speeksel van de moordenaar werd op haar lichaam gevonden, zijn sperma zat in het condoom en zijn vingerafdrukken lagen op de soeplepel. Natuurlijk bestond er in 1932 niet zoiets als DNA-testen. Stockholm-detectives in die tijd wisten niet eens wat DNA was. Gedurende die tijd werden de meeste moorden opgelost dankzij biecht.
3 Een echte vampier?
Het meest extreme antwoord op het raadsel van de zaak Atlas Vampire is het idee dat Lilly's moordenaar een echte vampier was. Dit zou betekenen dat de zaak van de Atlas Vampire de historisch correcte versie was van de televisiefilm uit 1972 The Night Stalker. De "echte vampier" -hoek komt uit twee aspecten van de zaak: 1) het ogenschijnlijk bovennatuurlijke vermogen van de moordenaar om politiehechtenis te vermijden en 2) het bewijs dat aantoont dat Lilly's moordenaar haar bloed heeft gedronken.
Dit laatste idee werd door de Zweedse politie zelf ter discussie gesteld. Sommige officieren beweerden dat de soeplepel het bloed van Lilly bevatte, maar zei dat er geen sluitend bewijs was dat de moordenaar aan de pollepel had nipt. Toch was het feit dat de plaats van de misdaad zo verstoken was van bloed, vreemd. Zou het kunnen dat de moordenaar van Lilly in haar appartement aankwam, bewapend met een spuit en een soort afzuiginstallatie?
2 Creepypasta
De zaak van de Atlas Vampire was vreemd en ruim genoeg om onder de aandacht van één creepypasta-schrijver te komen. Onder de titel 'Gebaseerd op een waar gebeurd verhaal' concludeert de creepypasta-versie van Lilly's dood dat een vreemde man uit Lilly's nachtmerries haar had gedood. Hoewel dit deel van het verhaal onmiskenbaar fictief is, suggereert de creepypasta-schrijver wel dat Lilly haar moordenaar eerder had ontmoet. Gezien Lilly's werk is het heel goed mogelijk dat haar moordenaar een frequente klant was.
Als dit het geval was, waarom vond de politie van Stockholm dan niet Lilly's moordenaar na het interviewen van zoveel van haar meest frequente bezoekers? Betekent dit dat Lilly de man heeft ontmoet die haar leven voor de eerste keer zou nemen in de nacht dat hij haar vermoordde? Misschien weten we nooit de antwoorden op deze vragen.
1 Interessante blogpost
In 2012 schreef Gloria Andersson een zeer interessante blogpost over haar ervaring in hetzelfde gebouw waar Lilly in 1932 werd vermoord. Na het bekijken van een echte misdaadshow op de Zweedse televisie begon Andersson de moord op Lilly te onderzoeken. Ze kwam erachter dat Lilly in hetzelfde appartementencomplex als zij leefde en stierf, zij het aan de andere kant. Andersson was ook een van de eerste Engelstalige schrijvers die aangaf dat Lilly ooit getrouwd was geweest. (Er is geen woord of de politie de ex-man van Lilly heeft geïnterviewd.)
Hoewel Andersson toegeeft dat ze niet in 'spooks' gelooft, zei ze wel dat ze zich altijd ongemakkelijk voelde in de vleugel van het gebouw waar Lilly woonde. Andersson onthult ook dat op 9 Sankt Eriksplan, beide zijden van het gebouw waren verbonden via een gang die door de gedeelde wasruimte liep. De moordenaar heeft deze gang misschien gebruikt om het appartement van Lilly binnen te gaan en te verlaten zonder dat Minnie hem ooit heeft gezien.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont. Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.