10 Uncanny Global Urban Legends om je buitenissig te maken

Was die beweging je vanuit je ooghoek alleen maar je overactieve verbeelding bespied? Hebben de gordijnen van je slaapkamer gefladderd vanwege de lichte bries buiten? Is de dreun die je midden in de nacht blijft horen, alleen het huis aan het settelen? Of zijn er momenten waarop het ongeziene botst met het tastbare om zijn aanwezigheid kenbaar te maken, wanneer degenen die al lang geleden zijn teruggekeerd naar hun oude stampende terreinen?

De meeste enge stadslegenden zijn gebouwd rond het concept dat de doden nooit echt verdwenen zijn en dat monsters op de loer liggen in de periferie, dat er dingen zijn die de ogen soms kunnen zien, maar die de geest niet kan bevatten. Hier zijn tien van zulke legendes van over de hele wereld. De slaap is overschat.

10 Gouverneur Van Noodt en de dame in grijs

Fotocredit: Scott Marsland

Spookachtige kastelen komen niet alleen in Europa voor. In Kaapstad, Zuid-Afrika, staat het beruchte kasteel van goede hoop, het oudste bestaande koloniale gebouw in het land. Het kasteel heeft een donkere geschiedenis van slavernij en foltering, waardoor het de onvermijdelijke omgeving is voor allerlei soorten stedelijke legendes. Een van deze verhalen omvat het lot van gouverneur Pieter Gysbert van Noodt. De gouverneur was een wrede man en onder andere gruwelijkheden besloot hij een groep soldaten ter dood te veroordelen door in de jaren 1720 op te hangen. Van Noodt achtte het niet nodig om zijn gezicht te tonen bij de executie van deze soldaten, en tijdens zijn afwezigheid werd hij vervloekt door de laatste soldaat vlak voordat de man stierf.

Toen de officieren van de gouverneur hem gingen vertellen dat de soldaten waren opgehangen, vonden ze van Noodt dood in zijn stoel. Er was een blik van afschuw op zijn gezicht. Het verhaal gaat verder dat de gouverneur tot op de dag van vandaag door de gangen van het kasteel zwerft, niet in staat om de vloek af te schudden.

Verder was er ook een huilende vrouwelijke geest, de Lady in Gray genaamd, die het kasteel achtervolgde. Omdat het skelet van een vrouw tijdens de opgraving werd ontdekt, zijn de waarnemingen van de Vrouwe dramatisch afgenomen.

9 Stick Indianen

Inheemse Amerikanen hebben een hoop griezelige legenden. Een van de meer verontrustende is het verhaal van de Tsiatko, beter bekend als de Stick Indians. Van deze wezens wordt gezegd dat ze lang en slank zijn en het vermogen hebben om heel snel te rennen. Ze hebben ook buiksprekercapaciteiten tot in de mate waarin ze fluiten om te communiceren, waardoor angst wordt geslagen in de harten van mensen die het geluid horen. Sommigen geloven dat ze een soort van "Bigfoot" wezen zijn.

Stick Indianen dwalen 's nachts door het bos, op zoek naar slachtoffers om hun speciale poeder op te gooien. Dit poeder is gemaakt van de overblijfselen van de doden en er wordt gezegd dat het mensen diep in slaap brengt. Terwijl ze slapen, spelen de Stick Indians grappen en stelen zelfs kinderen en tieners uit dorpen om hen te dwingen slaven te worden. Dappere mannen die denken dat ze de Tsiatko kunnen verslaan, moeten liever wegblijven, want deze wezens beginnen ze te haten en jagen ze op met een pijl en boog.

8 La Mala Hora

La Mala Hora is een boze geest die slentert langs stille wegen en wacht om nietsvermoedende reizigers te verslaan.

La Mala Hora vindt het leuk om mensen gek te maken. Alsof dat nog niet genoeg was, hypnotiseert en duistere geest ook mensen en valt ze vervolgens aan terwijl ze zich in die verzwakte toestand bevinden. Nadat ze zijn gestikt, laat La Mala Hora ze naast de weg achter. Burgers van New Mexico weigeren erover te praten en verwijzen ernaar eenvoudigweg als iets slechts. Ze geloven dat als je de geest in vrouwelijke menselijke vorm tegenkomt, het een voorteken van de dood is. Als je haar toevallig op een kruispunt ziet, is het zeer waarschijnlijk dat jij of iemand in je buurt snel dood zal zijn.

In een schijnbare run-in met La Mala Hora reed een vrouw vlak na middernacht over een verlaten snelweg toen een zwarte schaduw op het kruispunt voor hen verscheen. Toen ze op de rem trapte, verdween de schaduw en op de plaats daarvan stond een oude dame met rode ogen en scherpe tanden. De oude dame probeerde haar vervolgens in de auto te klauwen. De vrouw snelde de snelweg af, alleen om te zien dat de vreemde oude dame haar bijhield en naast de auto rende. Ze overwon uiteindelijk het spook en zag in de achteruitkijkspiegel dat de slechte oude dame zo groot geworden was als een grote boom. De vrouw keerde de volgende ochtend terug naar haar huis en trof politieagenten op haar aan. Blijkt dat haar man de avond ervoor net na middernacht was vermoord.

7 Dead Body Train

Een Londense stadslegende vertelt dat een trein vol dode lichamen ooit de reis maakte door een tunnel tussen metrostation Whitechapel en het Royal London Hospital. De trein was toepasselijk de Dead Body Train genoemd. Men gaat ervan uit dat de trein in het begin van de jaren 1900 in een tijd van extreme armoede en ziekte in Londen heeft gewerkt, waardoor het idee van een lijklichaam bijna iets maakt dat eigenlijk had kunnen bestaan.

Whitechapel is bekend vanwege Jack the Ripper, en geruchten dat tijdelijke mortuariums zijn opgezet onder de lokettenzaal helpen de historische reputatie van de plaats niet veel. Er zijn ook meldingen geweest van een nu gesloten tunnel, waarvan sommigen geloven dat ze ooit hebben geleid tot het Royal London Hospital. Deze rapporten hebben ervoor gezorgd dat veel mensen ervan overtuigd zijn dat de Dead Body Train veel meer was dan alleen een zenuwslopende stedelijke legende.

6 Rode Geest

De legende van Red Ghost dateert uit de late jaren 1800. In 1883, tijdens de stervende momenten van de Apache-oorlogen, verlieten twee mannen hun vrouwen op hun boerderij in Arizona om te zorgen dat hun boerderijdieren veilig waren. Terwijl de dag dichterbij de middelste markering kwam, liep een van de vrouwen naar een bron om water te verzamelen. De overgebleven vrouw bleef achter met de kinderen. Plotseling klonk er een hoge schreeuw door de lucht.Toen ze naar buiten keek door het raam, zag de vrouw in het huis wat leek op een enorm beest met een rood bont met een demonisch ogende figuur op zijn rug.

Doodsbang sloot de vrouw zichzelf en de kinderen in huis en wachtte tot de twee mannen terugkwamen. De vrouw die water ging halen, kwam niet terug. Toen de mannen uiteindelijk thuiskwamen, onderzochten ze de beweringen van de vrouw en kort daarna vonden ze het vertrappelde lichaam van de andere vrouw dicht bij de bron. Ze vonden ook grote gespleten hoefdrukken en strengen rood haar of bont. Dus de legende van Red Ghost was geboren.

Er werden meer waarnemingen gemeld, waaronder een door de rancher Cyrus Hamblin, die zei dat het beest in feite een kameel was met een skelet dat aan zijn rug was vastgemaakt. Weken na het rapport van Hamblin, zagen sommige verkenners van de Verde-rivier de kameel en begonnen er op te schieten. Ze misten, maar terwijl ze toekeken, schoot er iets van zijn rug weg. Toen ze naar het object liepen, waren de mannen met afschuw vervuld om te ontdekken dat het een schedel was waaraan nog haar vastzat. Negen jaar later schoot een andere veeboer de kameel blijkbaar dood neer nadat hij hem in zijn tuin had gevonden. Bij het onderzoeken van de overblijfselen van het dier vond de rancher het bewijs dat iemand ooit aan zijn rug was vastgemaakt.

5 Namorrodor

Wat in de meeste landen als een meteoor bekend is, wordt in Noord-Australië beschreven als het oog van een boze geest. Inwoners van de Aboriginals geloven hier dat deze boze geest, bekend als Papinjuwari, Thuwathu of Namorrodor, reikt met lange klauwen terwijl deze zich een weg baant door de donkere hemel, op zoek naar zielen en proost op degenen die in de buurt van de dood zijn.

Namorrodor wordt ook wel een vliegende slang genoemd en de legende ervan is door de jaren heen doorgegeven. Er wordt gezegd dat dit slechte wezen ook de vorm kan aannemen van een kangoeroe of zelfs een paard en geluiden maakt die op de wind lijken. Om een ​​inworp bij Namorrodor te voorkomen, mag vlees 's nachts buiten niet worden gekookt, omdat de geur het uit de struiken zal doen aanvallen. Wanneer het aanvalt, is zijn favoriete prooi onbeschermde baby's. Het scheurt hun harten uit en vliegt dan weg met hun lichamen. Het is daarom absoluut noodzakelijk dat als baby's worden opgenomen in een kampeergroep of om wat voor reden dan ook buiten in de buurt van struiken moeten slapen, ze op hun buik of op hun zij moeten worden geplaatst zodat Namorrodor hun hart niet kan bereiken.

Om Namorrodor voorgoed te verwijderen, moet een beroep worden gedaan op de diensten van een medicijnman. De medicijnman zal dan de boze geest doden met een speciale speer.

4 Janet's Ghost

Tijdens de late jaren 1960, werd een jonge vrouw genaamd Janet vermist uit Kuching, Maleisië. Ze was op dat moment verpleegster, en haar verdwijning, samen met vele anderen, werd verondersteld iets te maken te hebben met de bouw van de Satok-brug.

De algemene overtuiging was dat als de bouw op de brug om welke reden dan ook werd stopgezet, dit territoriale geesten woedde. Daarom moesten maagdelijke meisjes worden geofferd door middel van onthoofding. Hun hoofden zouden dan worden ondergedompeld in de pilaren van de brug. Omdat Janet's stoffelijk overschot uiteindelijk zonder hoofd werd gevonden, was de consensus dat ook zij een maagdelijk offer was geworden. Haar ouders kleedden haar in rood en hadden haar begraven.

Janet kwam echter terug voor wraak. Ze droeg haar rode begrafenisoutfit en schoenen en begon aan nietsvermoedende fietsers op de buitenste delen van Kuching te verschijnen. Ze zou liften tot een van hen haar een lift aanbood, alleen om aan het einde van de reis te verdwijnen en een stinkende, verrotte vlek achterliet op de stoel. Waarnemingen van Janet werden ook gemeld van een veerboot die over de Sarawak-rivier trok. Zodra de veerboot zijn bestemming bereikte, verdween de roodgeklede figuur ervan en elk geld op de veerboot veranderde in bladeren.

De geest van Janet treft tot op de dag van vandaag angst in de harten van de inwoners van Kuching, met veerbootoperators die na 10:00 uur weigeren te werken en mensen die weigeren haar bij haar naam te noemen. De Satok-brug stortte in in 2004.

3 Verliet Annie

Het gebied dat bekend staat als de 'Close' van de Real Mary King in Edinburgh werd verwoest door de pest. Er waren geruchten dat degenen die door de ziekte waren getroffen, achterbleven om in de straten te sterven. In de 18e eeuw werd het gebied een spookstad, de gebouwen en huizen werden verlaten en afgesloten.

De Close van de Real Mary King's werd in de loop van de jaren onvermijdelijk de focus van spookjagers en paranormaal begaafden, die allemaal geprobeerd hebben om de spoken van verschrikkingen uit het verleden te ontrafelen. In 1992 bezocht psychiek Aiko Gibo de Close om een ​​documentaire over bovennatuurlijke incidenten te filmen. Nadat Gibson niets spookachtig genoeg vond dat ze leuk vond, stond ze op het punt te vertrekken toen ze in een specifieke kamer tot stilstand kwam. Aanvankelijk weigerde ze er voet aan te zetten, omdat ze een zwaar gevoel van angst voelde, maar uiteindelijk ging ze naar binnen. Daarna zei ze dat de enige reden dat ze dat deed was omdat het spook van een klein meisje haar vroeg om binnen te komen. Het meisje vertelde haar dat haar naam Annie was en dat ze lang geleden stierf van de pest. Annie was bedroefd omdat haar familie haar in de steek liet toen ze nog leefde en ze haar pop verloor. Het kleine meisje trok ook aan Gibo's hand.

Gibo ging toen een Barbiepop kopen voor Annie en liet het in het midden van de kamer achter. Sindsdien is de single Barbie uitgegroeid tot een stapel speelgoed en zelfs geld dat toeristen achterlaten. Een gids bij The Close heeft zijn eigen ervaringen met Annie verteld en beweert dat ze ooit een munt gooide door de kamer terwijl hij met een groep toeristen vertrok. Hij verklaarde ook dat verschillende mensen een onzichtbare kleine hand hebben gevoeld die de hunne aanraakte. Sommigen van hen werden daarna lichamelijk ziek.

2 De Elevator Killer

Korea staat bekend om zijn schatkist aan enge urban legendes, waarvan sommige zijn gemaakt in horrorfilms.Een daarvan vertelt het verhaal van een Koreaanse tiener genaamd Haruko die op een avond laat thuiskwam na huiswerk in een bibliotheek. Toen ze bij het gebouw aankwam waar ze woonde, drukte ze op de liftknop voor de 14e verdieping, gretig om binnen haar appartement te komen. Net toen ze in de lift stapte en de deuren dichtgingen, liep een man naar voren en stopte de deuren zodat hij naast haar kon komen. Hij drukte op de knop voor de 13e verdieping.

Haruko kon het niet helpen dat hij naar de zeer knappe vreemdeling staarde. Toen hij op de 13e verdieping naar buiten kwam, zei hij: 'Ik zie je', waarop ze antwoordde: 'Ja, tot ziens.' Vlak voordat de deuren helemaal dichtgingen, zag een verbijsterde Haruko de man een mes uit zijn jas trekken en hoorde hij schreeuwde: "Boven!" Toen rende hij naar de trap tegenover de lift.

In paniek probeerde Haruko te voorkomen dat de lift haar vloer bereikte door op de knoppen te bonzen. Helaas kwam ze daar in een mum van tijd en de deuren openden zich om de grijnzende maniak te onthullen die recht voor haar stond. Het lichaam van Haruko werd later ontdekt in de lift. Ze was doodgestoken.

1 enkele vlecht

Fotocredit: Global Urban Legends

Tijdens Ghost Month in China worden veel spookverhalen en stedelijke legendes gedeeld tussen bewoners volgens de traditie. Een van de engste is een meisje met de naam Single Braid. Het verhaal gaat dat Single Braid, zo genoemd vanwege haar lange, gevlochten haar, met haar vriend Hong Kong probeerde binnen te sluipen. Ze stapten in een trein naar de stad, maar het meisje schrok op toen politieagenten de trein instapten en begon willekeurig naar identiteitsbewijzen te zoeken. Omdat ze een illegale immigrant was, besloot ze uit de trein te springen terwijl het nog steeds in beweging was. Haar vlecht bleef steken in het raamkozijn terwijl ze door het raam sprong. Dit zorgde ervoor dat haar haar schoongemaakt werd van haar hoofdhuid, samen met de huid op haar gezicht.

Ze slaagde erin zo ver te komen als een weg (nu Single Braid Road genoemd) voordat ze het opgaf en stierf. De volgende dag werd ze ontdekt liggend in een plas gestold bloed. Haar vriend keerde nooit terug om haar lot te achterhalen en ging gewoon door met zijn leven alsof ze nooit had bestaan.

Waarnemingen van een spookmeisje begonnen op te duiken in het gebied. Een mannelijke student had een bijzonder gruwelijke ervaring. Toen hij Single Braid Road afliep, zag hij een meisje dat daar gewoon stond met haar rug naar hem toe. Hij merkte dat haar haar in een lange vlecht op haar rug was gedaan. Hij riep haar om uit te zoeken of alles in orde was, maar ze reageerde niet. Ze reikte haar aan en raakte haar schouder aan om haar aandacht te trekken. Toen ze zich omdraaide, was de jongeman geschokt om te merken dat ze geen gezicht had. Toen verdween ze vlak voor zijn ogen.