Delen:
10 Speculaties over de wilde jacht
In de nacht van 6 februari 1127 hoorden de burgers van Peterborough, Engeland, "een hele groep jagers in volle huilen" galopperen door de nacht. Lokale monniken bleven de spookachtige jagershoornen horen en gaven daarmee hun demonische aard aan.
De mythe is verder te vinden in Scandinavië, Wales, Frankrijk, Duitsland en de Slavische landen van Midden- en Oost-Europa. Desondanks is de traditie van de wilde jacht niet diep gedocumenteerd. Dit heeft toegestaan voor ongebreidelde speculatie.
10 De mythische leider van de jacht veranderde
In Scandinavië werd het uiterlijk van de jacht voorafgegaan door het luide geblaf van de honden van Odin. Toen dit gebeurde, werd algemeen aangenomen dat oorlog aan de horizon was. Ondertussen, in Duitsland, neemt de heidense god van de wind en de dood vaak de plaats van Odin aan de leiding van de jacht.
Buiten het Germaanse Europa zouden andere figuren de jagers leiden. In Bretagne en Wales werd koning Arthur vaak afgebeeld als de leider van de jacht, terwijl in Centraal-Frankrijk een mythisch personage genaamd de Great Huntsman van Fotainebleau de Franse burgers zou hebben gewaarschuwd voor de moord op koning Hendrik IV en de Franse revolutie.
9Historical Leaders waren ook onderdeel van The Wild Hunt
In één verhaal uit het Duitse Rijnland rond 1250 ontmoet Theodorik de Grote, de Ostrogoth-koning die regeerde over een veroverd Italië in de vijfde en zesde eeuw, de Wilde Jacht terwijl hij probeert het meisje Babehilt te redden van de jager Fasolt, een reus wie regeert het bos met een wreed pakje honden. Voor de middeleeuwse Duitsers was de verovering door Theodorik de Grote van de kwaadaardige Fasolt een manier om hen te herinneren aan hun eigen heroïsche erfgoed.
Voor latere mensen kreeg de Wild Hunt een veel dreigender aspect. In deze gevallen werd de duivel vaak gezien als de leider van de jacht. Als niet de duivel, dan werden ondeugende schurken zoals Sir Francis Drake vervangen.
8The Hell Wain
In het middeleeuwse Engeland was de Hell Wain een type doodstrainer die zich op dezelfde manier gedroeg als de Wilde Jacht. Volgens de 16e-eeuwse auteur Reginald Scot, de Engelse auteur van De ontdekking van hekserij, een van Europa's eerste openlijk sceptische werken over zwarte magie, de Hell Wain was vermoedelijk een wagen die uit de hel kwam en op bepaalde nachten in de lucht te zien was. Op aarde zou de Hell Wain alle zielen van de verdoemden verzamelen en hen naar hun eeuwige pijniging slepen.
In Ierland heeft de Coiste-Bodhar een soortgelijke functie vervuld. In de 19e eeuw vertelden West-Virginians verhalen over een spookachtige zwarte lijkwagen getrokken door een paar witte paarden zonder kop, terwijl in de 20e eeuw de lijkwagen werd geüpdatet naar een zwarte auto.
7De sabbat van de heksen
Ronald Hutton, een professor in de geschiedenis aan de Universiteit van Bristol, heeft een uniek beeld van de wilde jacht. Om te beginnen gelooft hij dat de meest voorkomende afbeelding een synthese is van verschillende mythen gecreëerd door Jacob Grimm. Bovendien gelooft Hutton dat het oude verhaal van de Wilde Jacht direct ideeën heeft beïnvloed over de Heksenabbat in het Vroegmoderne Europa.
Hutton beargumenteert met name dat de wortels van de wilde jacht diep in de geschiedenis van Noord-Europa liggen. Hij verwijst bijvoorbeeld naar de bewering van Tacitus dat de Harii-stam zichzelf zwart zou schilderen en hun vijanden 's nachts zou aanvallen. Dit was bedoeld om een beroep te doen op de Einherjar, de spookachtige soldaten van Odin, of gewoon op boze geesten. Latere middeleeuwse records uit Noord-Europa spreken van spookachtige of demonische gastheren aan de nachtelijke hemel. Deze verhalen, die eeuwenlang in Europese dorpen in omloop waren, vormden de basis van de heksen-sabbat, waarbij meestal kinderen werden ontvoerd door vliegende heksen.
6De Benandanti
De mythe van de Benandanti weerwolven is bijzonder vreemd. Ze transformeerden op vier verschillende nachten van het jaar om naar de hel te reizen om de kwade heksen te bestrijden die bekend staan als de Malandanti. Volgens historicus Carlo Ginzburg bepaalde hun mythologie bepaalde boventonen met de wilde jacht. Bijvoorbeeld, de Benandanti geloofden dat terwijl ze sliepen, hun geest door de nacht reisde om hun buren te beschermen tegen schade.
Ook, zoals de Benandanti (van wie velen werden berecht voor satanisme en hekserij in de Italiaanse regio Friuli in de 16e en 17e eeuw), werden degenen die beweerden getuige te zijn geweest van de wilde jacht vaak berecht voor bovennatuurlijke misdaden.
5A Larger Mystery Cult?
In zijn geschriften over de Benandanti zag Ginzburg ze als onderdeel van een voorchristelijke traditie die wijdverspreid is op het Europese platteland. Ginzburg articuleert met name dat in de aanloop naar de inquisitie en de katholieke contrareformatie in het noordwesten van Italië een inheemse volksmagische traditie leefde die nauw verbonden was met de natuurlijke wereld. Op dezelfde manier geloofde de Oostenrijkse geleerde Otto Hofler dat de wilde jacht wees op een continuïteit tussen het Germaanse heidendom en de Duitse volksgebruiken onder het christendom.
Hoewel de ideeën van Hofler veel van hun aantrekkingskracht hebben verloren dankzij de hechte band van Hofler met het Ahnenerbe-project van Heinrich Himmler, is er iets overtuigend aan zijn idee dat de Wild Hunt een soort voorouderaanbidding vormde die de mysteriecultus van de Middellandse Zee weergalmde. Concreet betoogt Hofler dat de deelnemers aan de Wild Hunt-vieringen een soort geheim genootschap vormden dat het Germaanse equivalent was van de Mithras-mysteries.
4The Spectre Of Herne The Hunter
Een licht dreigend figuur in de Engelse folklore, Herne de jager is naar verluidt de heer en heerser van Windsor Forest en Great Park, beide in Berkshire. Shakespeare vermeldt hem zelfs The Merry Wives of Windsor, terwijl Meesterespagina spreekt over hoe Herne de Jager zijn hoorn laat klinken, verandert melk in bloed en schudt een ketting om middernacht tijdens de wintermaanden. Sommige Angelsaksische versies van de Wild Hunt-legende beweren dat Herne the Hunter op bepaalde avonden de jacht zou leiden.
Margaret Murray beweerde dat Herne de jager een versie was van de oude Keltische god van heksen. Hij maakte deel uit van een brede, pre-christelijke ondergrondse religie die zaken als vruchtbaarheidsrituelen en de Wilde Jacht omvatte.
3Corpse Paint?
Hoewel eerst gedragen door Kiss, Alice Cooper en Arthur Brown, heeft lijkverf - het mengen van witte en zwarte vetverf om een opzichtig, gruwelijk gezicht te creëren - vele verschillende verhalen eraan verbonden. Sommigen beweren dat het zijn oorsprong vindt in de Zwarte Dood en bepaalde macabere uitvoeringen die de acteurs die de rol van de pest doden ten goede zouden komen. De Oostenrijkse black metal-muzikant Kadmon articuleert echter het idee dat lijkverf zijn oorsprong vindt in de Oskorei, of Wild Hunt-tradities van zowel Scandinavië als de Duitstalige regio's van de Alpen.
Kadmon stelt met name dat Oskorei-deelnemers jonge mannen waren die 's nachts door de nacht reden en diegenen straften die de plaatselijke gebruiken niet volgden. Kadmon, wiens argumenten niet breed worden ondersteund, laat ook zien hoe moderne Perchten-parades in en rond de Alpen echo's van de Wilde Jacht bevatten.
2The Furious Host
Een andere veel voorkomende naam voor de Wilde Jacht in het middeleeuwse Duitsland was de Furious Host. Volgens de traditie kwam de woede voort uit zowel de wind als het daverende rijden van Wotan (of Wodan) en de zielen van doden. Een eufemisme voor de dood was vroeger 'toetreden tot de oude gastheer', er aan ten grondslag liggend dat de Furious Host net zo goed een doodsritueel was als al het andere.
Nogmaals verbindt Kadmon de Furious Host met black metal (wat tenslotte ook uit Noord-Europa komt). Net als andere rituelen die verband houden met dood, geweld en wedergeboorte, heeft Kadmon betoogd dat een deel van het Oskorei-ritueel ook het maken van angstaanjagende geluiden inhield. Grotendeels, zouden de nachtelijke acties van de deelnemers Oskorei niet uit in een moderne viering van Halloween zijn.
1De wilde jacht en Yule
Lang voor de komst van de christelijke kersttijd, die de geboorte van Jezus Christus viert, vierden oude Germaanse heidenen Yule. Activiteiten geassocieerd met Yule omvatten het geven van geschenken, offers aan de goden en feesten. De 12 dagen van Yule, die ruwweg overeenkwamen met 25 december tot en met 6 januari, werden beschouwd als een tijd van grote magie en een tijd waarin het lot in een andere richting veranderde. Nog belangrijker was dat Odin vrij rondreed tijdens Yule omdat de scheidslijnen tussen het levende rijk en het land van de doden dun en doorlatend waren.
Als zodanig zouden Odin en zijn ruiters door de lucht rijden op zoek naar vermoeide zielen. Het is interessant om te zien dat de meest nabije parallellen van de Wilde Jacht in de moderne wereld, zoals Krampus en de Perchta / Berchta-vieringen van Zwitserland, Oostenrijk, Slovenië en elders, allemaal rond Kerstmis plaatsvinden.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont. Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.