Delen:
10 Geheime gevangenissen Regeringen verbergen ons
Verschillende regeringen en geheime diensten opereren in geheime gevangenissen. Het feit dat deze faciliteiten niet officieel bestaan, betekent dat ze goed beschermd zijn tegen de nieuwsgierige personen van mensenrechtenagentschappen en de rechtbanken. Marteling is vaak de norm op deze plaatsen en gedetineerden worden in onmenselijke levensomstandigheden gehouden.
Verschillende wereldregeringen willen niet dat je de volgende geheime gevangenissen kent. Sommigen werden gesloten voor of nadat ze werden blootgesteld, terwijl anderen onbevestigd bleven, waarbij de betrokken regeringen hun bestaan ontkenden.
10 Salt Pit
Afghanistan
De Salt Pit is een geheime door de CIA geleide gevangenis in Afghanistan. Het is een van de verschillende gevangenissen die door de CIA werden opgericht na de aanslagen van 11 september 2001 en was bedoeld om mensen te houden die verdacht werden van banden met terroristen. Marteling was gelijk aan de koers in de Salt Pit, en gevangenen werden vaak onderworpen aan inhumane straffen en omstandigheden, waaronder schijnexecuties.
De Salt Pit was vroeger een baksteenfabriek voordat deze in een zwarte locatie werd veranderd. De cellen zijn klein en zonder ramen of toiletten. Alles wat de gevangenen moeten doen om zichzelf te ontlasten, is een emmer. De gevangenen worden naakt uitgekleed en gaan slapen op koude betonnen vloeren. CIA-agenten houden altijd luide muziek als een vorm van psychologische marteling.
Dr. Ghairat Baheer, die zes maanden in de gevangenis was vastgehouden, onthulde dat CIA-ondervragers hem aan een stoel vastbonden en op zijn buik zaten. Een ander, Gul Rahman, die later in hechtenis stierf en de enige gecontroleerde dood in de gevangenis blijft, ervoer meer gewelddadige straffen. Hij werd naakt gestript met zijn handen geketend boven zijn hoofd terwijl hij herhaaldelijk werd geslagen en doordrenkt met emmers water.
Rahman stierf in de ochtend van 20 november 2002 aan onderkoeling. Hij was halfnaakt. De CIA heeft zijn lichaam niet teruggebracht naar zijn familie of hen op de hoogte gesteld van zijn dood.
9 Kamp 7
Guantanamo Bay
Terwijl de gevangenis in Guantanamo Bay op zich al berucht en controversieel is, heeft het ook zijn eigen geheime gevangenissen, die zelfs nog controversiëler zijn. Eén zo'n plaats is Kamp 7, dat op een verborgen locatie werd gebouwd, weg van de hoofdgevangenis. Kamp 7 was zo zorgvuldig verborgen dat niemand wist van het bestaan ervan gedurende twee jaar nadat het in 2006 werd geopend. De weinigen die er nooit over gesproken hebben.
Toen het bestaan ervan werd onthuld, mochten journalisten het niet bezoeken. Het Rode Kruis mocht binnen, op voorwaarde dat het nooit publiekelijk sprak over wat het zag. In kamp 7 woonden 15 gevangenen die door de CIA werden beschouwd als "gevangenen met hoge waarde". Een daarvan was Khalid Sheik Mohammed, die wordt betrapt als het brein achter de aanslagen van 11 september.
De CIA is ervan beschuldigd gevangenen te martelen in kamp 7. Tijdens een tribunaal hoorzitting klaagde een van zijn gevangenen, Ramzi Bin al Shibh, dat zijn cel altijd trilde en vreemde geluiden maakte. Het Amerikaanse leger ontkende alle beschuldigingen van psychologische marteling en beweerde dat Shibh gewoon dingen hoorde.
In 2014 bekende het Pentagon dat Shibh echte geluiden hoorde maar zei dat dit het gevolg was van het uiteenvallen van de gevangenis. Het beweerde dat kamp 7 oorspronkelijk gebouwd was als een tijdelijke structuur en vroeg het Congres voor $ 49 miljoen en $ 69 miljoen om te werken aan zijn drainage en fundering. Het Congres weigerde de fondsen toe te wijzen.
8 Penny Lane
Guantanamo Bay
Penny Lane was een andere geheime gevangenis in Guantanamo Bay. Geopend in 2003 genoten de gevangenen daar een luxe leven. Ze woonden in huisjes, compleet met een zeer comfortabel bed, keuken, terras, douche en televisie. Ze kunnen ook extra luxe aanvragen, waaronder pornografie.
Het feit dat de gevangenen in Penny Lane van een luxe leven hebben genoten, mag niet heel verrassend zijn. De plaats was uitsluitend gereserveerd voor bevestigde terroristen die een opleiding volgden als dubbelagent. Na hun training werden ze vrijgelaten en mochten ze terugkeren naar hun terroristencellen, waar ze informatie naar de CIA stuurden.
Deze informatie werd gebruikt om drone-aanvallen voor te bereiden op doelen van interesse. In ruil daarvoor gaf de CIA de terroristen miljoenen dollars aan betaling. Het programma was geen volledig succes. Sommige terroristen hebben zich weer bij hun cellen gevoegd en nooit gerapporteerd aan de CIA.
Sommigen werden ook onwillige dubbelagenten nadat de CIA dreigde hun kinderen te schaden. Al-Qaida zelf wist dat de CIA zou proberen om sommige van zijn mensen gevangengenomen in dubbele agenten te maken en had bedenkingen bij leden die waren vrijgelaten uit Guantanamo Bay. Het dubbelagentschapsprogramma eindigde in 2006.
7 Het resort
Noord Korea
Het resort is de Penny Lane van Noord-Korea. De gevangenen zijn geen terroristen maar familieleden op de zwarte lijst en functionarissen van de Noord-Koreaanse oligarchie. Het is ook niet gelegen op een afgelegen eiland, maar dichtbij een stadje genaamd Hyanghari, op slechts 50 kilometer (30 mijl) van de Chinese grens.
Het resort wordt verondersteld ongeveer 1.000 mensen te houden. Het heeft zoveel gevangenen omdat gevangenen vaak bij hun familie intrekken. Hoewel zwaar bewaakt, lijkt het niet op een gevangenis, maar meer op een kleine stad. Gevangenen proberen niet te ontsnappen, omdat de leefomstandigheden niet slecht zijn. Ze verrichten geen zware arbeid of ondergaan geen extra straf en krijgen elke dag gratis gekookte maaltijden.
Kim Song Ae is een van de mensen waarvan wordt vermoed dat ze in het resort worden vastgehouden. Ze was de tweede vrouw van de overleden president, Kim Il Sung. Een andere verdachte gevangene is een tante van de huidige president, Kim Jong Un. Ze is de vrouw van Jang Song Taek en werd naar het resort gebracht nadat haar man in december 2013 was geëxecuteerd.
6 Cat's Eye
Thailand
Ook wel Detention Site Green genoemd, Cat's Eye was een geheime CIA-gevangenis in Thailand.Voor zover wij weten, kan de site nog steeds in bedrijf zijn, omdat niemand de exacte locatie kent. Sommigen zeggen dat het buiten Bangkok ligt, terwijl anderen zeggen dat het in Udon Thani ligt. Iedereen is het er echter over eens dat het in Thailand is, ook al ontkennen de CIA en de Thaise regering het bestaan ervan.
Cat's Eye was te zien in een rapport uit de Amerikaanse senaat van 2014 waarin de locatie werd vermeld als 'Land [VERKLEED]'.
De gevangenis werd in 2002 haastig opgezet om Abu Zubaydah te houden, a moedjahedien vechter waarvan vermoed wordt dat hij een van de trawanten van Bin Laden is. Abu werd in maart 2002 opgepakt in Pakistan en de CIA was in de war over waar hij hem moest houden. Ze wilden een plek ver weg van de Amerikaanse jurisdictie en het Rode Kruis.
Abu werd zwaar gemarteld in de gevangenis. Gedurende enkele maanden was hij de enige gevangene die daar werd vastgehouden en zijn folteraars hadden veel tijd over om hem te missen. Hij woonde in een kist die niet groter was dan een kist en werd voortdurend van water voorzien totdat hij flauwviel. De CIA gebruikte hem om verschillende van hun 'verbeterde ondervragingstechnieken' uit te proberen, wat gewoon een mooie naam is voor marteling.
Cat's Eye's tweede gevangene was Abd al Rahim al-Nashiri, die daar aankwam in november 2002. Beide gevangenen werden vaak geslagen, naakt uitgekleed en beroofd van de slaap. Ze werden ook tegen muren gesmeten in een toepasselijk genaamde straf genaamd 'walling'. Cat's Eye werd naar verluidt in december 2002 gesloten nadat de CIA de gevangenen naar een andere zwarte site in Polen had verhuisd.
5 Temara ondervragingscentrum
Marokko
Het Temara-ondervragingscentrum was een geheime gevangenis die gezamenlijk werd geëxploiteerd door de CIA en de Marokkaanse overheid. Gevestigd in Temara, in de buurt van Rabat, werd de faciliteit oorspronkelijk geopend als een door de CIA gerund geheim verhoorcentrum na de aanslagen van 11 september. De CIA veranderde echter al snel in een gevangenis. De Marokkaanse overheid deed mee, maar was meer geïnteresseerd in het vasthouden van politieke gevangenen.
Zakaria Moumni, een Frans-Marokkaanse burger die daar om politieke redenen vier dagen lang werd vastgehouden, zei dat zijn Marokkaanse ondervragers hem vertelden dat hij in een slachthuis was en in stukken zou gaan. Een andere, Oussama Boutahar, die in de jaren 1990 en in 2003 vochten met een Bosnië-gebaseerde islamitische militiegroep, zei dat de Marokkanen hem vertelden dat ze hem martelden omdat de Amerikanen ze dat hadden opgedragen.
Uit een rapport van de Amerikaanse Senaat bleek dat de CIA wist dat Marokko gevangenen op de faciliteit martelde. De CIA diende een klacht in bij het Marokkaanse inlichtingenagentschap, maar de klacht vernietigde alleen de relatie tussen de CIA en de Marokkaanse overheid. De CIA was ook van plan om de Temara-site te verlaten voor een andere gevangenis, maar veranderde later van gedachten. Marokko ontkent alle beschuldigingen van foltering.
4 Camp Lemonnier
Djibouti
Djibouti is een klein land. Het ligt in de Hoorn van Afrika, naast verschillende andere landen, waaronder het Al-Shabbab- en door piraten geteisterde Somalië. Het ligt ook dicht bij Jemen, waar momenteel een rampzalige burgeroorlog heerst.
De strategische locatie van de kleine natie is de reden dat de VS een militaire basis op haar grondgebied hebben gevestigd. Vanuit de basis, Camp Lemonnier geheten, lanceert de VS drone tegen doelen in Somalië en Jemen.
Er zijn ook onbevestigde beweringen dat de CIA een geheime gevangenis op de basis heeft. Het Amerikaanse Congres heeft naar verluidt informatie over het bestaan van deze faciliteit, maar heeft geweigerd om het te declassificeren. Van het Congres wordt ook gezegd dat het zich ervan bewust is dat sommige gevangenen die daar worden vastgehouden, onschuldig zijn.
Mohammed Abdullah Saleh Asad was een van de gevangenen die zogenaamd in de gevangenis werd vastgehouden. Hij zei dat hij daar werd gemarteld voordat hij werd overgebracht naar een andere zwarte site in Afghanistan, waar hij ook werd gemarteld.
Mahdi Hashi, een andere veronderstelde voormalige gevangene, zei dat hij naar de gevangenis werd gebracht nadat hij was gekidnapt door CIA-agenten in Mogadishu, Somalië. Hij beweerde dat hij was gearresteerd omdat hij weigerde te spioneren voor de Britse inlichtingendienst.
3 Unnamed Gay Prisons
Tsjetsjenië
Tsjetsjenië is een autonome regio van Rusland met een meerderheid van de moslims. Het is betrokken geweest in een reeks oorlogen met Rusland in een poging om een onafhankelijke natie te worden. Om de terugkerende oorlogen te beëindigen, verleende Rusland het autonomie. Tegenwoordig heeft Tsjetsjenië zijn eigen staatshoofd, Ramzan Kadyrov, die Rusland verlaat om te doen wat hij wil.
Kadyrov is beschuldigd van het runnen van geheime gevangenissen waar homo's tot de dood worden gemarteld. Rusland en Tsjetsjenië tolereren geen homo's. Terwijl Rusland wetten heeft ingevoerd om homo's onder controle te houden, geeft Tsjetsjenië er de voorkeur aan hen te ontvoeren en te houden in geheime detentiecentra waar ze herhaaldelijk worden gemarteld, soms tot de dood.
Sommige journalisten die het bestaan van de geheime gevangenissen in Tsjetsjenië hebben gemeld, zijn vermoord. Novaya Gazeta, het eerste artikel dat melding maakt van de ontvoeringen, detenties en moorden, heeft ten minste zes van zijn journalisten laten doden. Sommige van zijn levende journalisten worden nog steeds bedreigd en anderen zijn zelfs het land ontvlucht.
2 Naamloos Prisons
Oekraïne
Tussen 2014 en 2016 exploiteerde de veiligheidsdienst van Oekraïne (SBU) een geheime gevangenis in Kharkiv. De site werd gebruikt om mensen te binden aan het bureau dat verdacht werd van steun aan of sympathie met Rusland tijdens de militaire interventie van dat land in Oekraïne en de daaruit voortvloeiende annexatie van de Krim.
In die tijd ontkende de SBU het bestaan van een geheime gevangenis en verwierp de beschuldiging als Russische propaganda. De SBU en het Oekraïense leger lanceerden onafhankelijke sondes in het bestaan van de faciliteiten, maar beiden sloten hun onderzoeken af zonder tot een conclusie te komen.
Mykola Vakaruk werd ongeveer 600 dagen vastgehouden in de geheime gevangenis, tijdens welke hij herhaaldelijk werd gemarteld. Toen hij aankwam, vertelde een van zijn ondervragers hem dat hij een slag op de borst zou krijgen voor elk onjuist antwoord dat hij gaf.
Vakaruk kreeg herhaalde slagen en werd bewaard in een cel van 2 vierkante meter (22 ft) die zo koud was dat water in ijs veranderde. Dit culmineerde in het verlies van een nier. Hij werd naar een ziekenhuis gebracht, waar hij een operatie onderging om de beschadigde nier te verwijderen voordat hij naar de gevangenis werd teruggebracht. Hij zei dat hij moest bekennen dat hij de door Rusland gesteunde jagers ondersteunde.
Vakaruk werd losgelaten toen Oekraïne begon aan een massale vrijlating van de gevangenen als gevolg van druk van mensenrechtenorganisaties. Hij ontving een schamele 100 hryvnias ($ 3,80) als compensatie, en hij en andere gedetineerden werden bedreigd om hun ervaringen nooit aan iemand bekend te maken.
De geheime gevangenis in Kharkiv was een van de verschillende clandestiene faciliteiten die door de SBU werden geëxploiteerd. Amnesty International en de Human Rights Watch beschuldigden het agentschap van het houden van andere geheime gevangenissen in Kramatorsk, Izium en Mariupol. De door Russische ruggesteunde jagers werden ook beschuldigd van het opereren van geheime detentiecentra.
1 Zwarte gevangenissen
China
De zwarte gevangenissen zijn onafhankelijke geheime gevangenissen die illegaal worden geëxploiteerd door verschillende Chinese provincies en lokale overheden. Vanwege de overheidsstructuur in China wordt van burgers verwacht dat ze alle klachten bij hun lokale en provinciale overheden melden.
Als ze geen recht krijgen, mogen ze zich melden bij de centrale overheid in Beijing. De centrale overheid gebruikt zelf het aantal rapporten dat zij ontvangt om de effectiviteit van de lokale en provinciale overheden te bepalen.
Om te voorkomen dat ze in de zwarte boeken van Peking terechtkwamen, hadden de lokale en provinciale overheden meer dan 10.000 mensen in dienst om burgers te jagen, te ontvoeren, vast te houden en te martelen die naar Beijing reizen om rapporten te maken. De gevangenissen zijn meestal onbezette huizen, psychiatrische afdelingen en pensions.
In 2009 werd vermoed dat de provincies 73 zwarte gevangenissen uitbraken in Beijing. De centrale overheid ontkende aanvankelijk het bestaan van de zwarte gevangenissen, maar bevestigde later dat ze echt waren.