Delen:
10 Fascinerende feiten over kannibalisme
Er zijn aanwijzingen dat onze voorouders al 800.000 jaar geleden kannibalistische neigingen hadden. Ze hadden een goede reden om - de gemiddelde menselijke volwassene levert 30 kilo voedsel, inclusief vet, spieren, organen en huid. Het lijdt geen twijfel dat onze maatschappij kannibalisme veroordeelt, maar volgens berichten wordt de praktijk op sommige plaatsen zelfs vandaag voortgezet.
10De smaak van lang varken
De meeste kannibalen zeggen dat mensenvlees smerig, zoet of heel erg als kalfsvlees smaakt, maar lijkt veel op rundvlees. Waarschijnlijk een van de beste mensen om te vragen is Armin Meiwes, de beroemde Duitse kannibaal die een ogenschijnlijk toegewijde deelnemer doodde en tot 20 kilo van zijn vlees at. Tijdens een interview uit zijn gevangeniscel beschreef hij menselijk vlees als proeverij als varkensvlees "maar een beetje meer bitter, sterker. Het smaakt best goed. "Issei Sagawa, een Japanse kannibaal die in Parijs een klasgenoot vermoordde en at, beschreef het menselijke vlees als geurloos en niet als" wild ", terwijl Polynesische kannibalen erop aandringen dat het veel op varkensvlees lijkt, vandaar het" lange varken " naam.
De leeftijd van een persoon, het lichaamsdeel dat wordt geconsumeerd, en de bereidingsmethode beïnvloeden de smaak, met kinderen die zogenaamd zo zacht vlees hebben dat het lijkt op de textuur van vis. Roosteren en stoven met hete pepers en andere smaakmakers is de meest gebruikelijke manier om mensenvlees voor te bereiden. Veel stammen eten het pas nadat het een korte tijd verrot is, een veel voorkomende culinaire praktijk om de smaak zacht te maken en te verbeteren.
9Kuru
Ondanks alle lovende kritieken van kannibalen, wil je misschien twee keer nadenken voordat je een lang varken proeft. Je kon niet alleen voor de rest van je leven in de gevangenis terechtkomen - je kon kuru contracteren.
Kuru is een ongeneeslijke, degeneratieve en uiteindelijk fatale aandoening die lijkt op de gekkekoeienziekte, maar in plaats van hem te samentrekken door gecontamineerd vlees te eten, krijg je het alleen door menselijk vlees te eten. Kuru werd voor het eerst geïdentificeerd in de jaren '50 in Papoea-Nieuw-Guinea, waar het zich verspreidde dankzij de kannibalistische gewoonten van de Fore-stam. De Fore zou ritualistisch de lichamen van hun doden consumeren, inclusief de hersenen, waar de meeste van de infectueuze eiwitten ("prionen" genoemd) te vinden zijn.
Symptomen van kuru zijn onder meer trillen, hysterisch lachen, onduidelijke spraak en uiteindelijk niet in staat zijn te bewegen of te slikken. De incubatietijd ligt doorgaans tussen 10 en 13 jaar, maar gevallen zijn 50 jaar of meer na blootstelling gemeld. De meeste patiënten overlijden binnen een jaar na het begin van de symptomen.
Interessant is dat onderzoekers in 2009 hebben aangekondigd dat ze een genvariant hebben geïdentificeerd die sommige mensen immuniteit biedt tegen kuru, die voornamelijk te vinden zijn in dorpen die door de ziekte zijn verwoest. Wetenschappers geloven dat deze variant het bewijs is van natuurlijke selectie in actie, omdat degenen die van nature resistent zijn tegen kuru overleefden om hun genen door te geven aan hun kinderen, terwijl degenen zonder enige immuniteit stierven.
8Endo- en exocannibalisme
De meeste vormen van kannibalisme kunnen worden gegroepeerd in twee categorieën. De eerste categorie is endocannibalisme, waarbij het vlees van een overleden lid van je stam of familie wordt gegeten om de doden te vereren. De Fore-stam, bijvoorbeeld, in het eten van het vlees en de hersenen van hun doden, geloofde dat het geloofde dat de ziel van de overledene dicht bij hun levende familie kon blijven.
De tweede categorie is exocannibalisme, het eten van een buitenstaander om hun levenskracht te stelen of anderen te intimideren. Hoewel christelijke missionarissen en regeringen de meeste vormen van endocannibalisme in het midden van de 20e eeuw hebben uitgeroeid, wordt het exocannibalisme nog steeds sporadisch overal ter wereld toegepast, zoals werd opgemerkt in rapporten van een Syrische rebellencommandant die de organen van een vijandelijke soldaat at.
Een ander recent voorbeeld van exocannibalisme werd begin 2014 gemeld toen een man genaamd "Mad Dog" in de Centraal-Afrikaanse Republiek het rauwe been van een slachtoffer at. Mad Dog, samen met een menigte, sleepte de moslimman uit een bus en sloeg hem toen, stak hem neer en zette hem in brand. Ongeconnecteerde moslims hadden de schoonzus van Mad Dog, haar baby en zijn zwangere vrouw vermoord, dus hij vermoordde en kannibaliseerde zijn slachtoffer in een poging tot wraak.
Sommige strijders in de Centraal-Afrikaanse Republiek geloven dat het vlees van een vijand magische eigenschappen heeft en denken dat het consumeren ervan onoverwinnelijk maakt.
7Auto-Kannibalisme
Hoewel kannibalisme meestal kan worden geïdentificeerd als endo- of exocannibalistisch, bestaat er een extra categorie.
Auto-kannibalisme (ook bekend als zelf-kannibalisme of autosarcofagie) is de handeling van het consumeren van je eigen vlees. Iedereen kannibaliseert zichzelf tot op zekere hoogte, dankzij de onwillekeurige consumptie van dode cellen van de tong en wangen of van bloedingen of zweren in de neus. Vrijwillig automatisch kannibalisme kan echter variëren van het bijten van je vingernagels tot het eten van je eigen spieren en huid. Sommige mensen zullen deelnemen aan auto-kannibalisme als een extreme vorm van lichaamsaanpassing, terwijl anderen hun eigen bloed zullen drinken als een daad van auto-vampirisme.
Een meer sinistere vorm van auto-kannibalisme omvat het dwingen van een andere persoon om delen van zijn eigen lichaam te consumeren. De Verenigde Naties beschuldigden Congolese rebellen van het dwingen van pygmeeën om hun eigen vlees te eten in 2003. Het beroemdste geval van auto-kannibalisme vond plaats in de VS in 1934, toen een groep van 2000 witte zuiderlingen in Florida Claude Neal, een zwarte man, ving en dwong hem om zijn eigen testikels te eten voordat ze hem vilden en verbrandden.
6 Japanse kannibalen Bijna Ate George Bush Sr.
De Japanners hebben iets van een reputatie voor het eten van krijgsgevangenen en burgers, hetzij in wanhoop wanneer voedsel opraakt of als een daad van exocannibalisme.
In 1944 ontsnapte de 22-jarige George Bush Sr, de toekomstige Amerikaanse president, met zijn leven nipt toen hij en acht andere piloten werden neergeschoten boven een klein eiland 240 kilometer (150 mijl) ten noorden van Iwo Jima.Bush kon alleen ontsnappen omdat hij zijn vliegtuig verder van de kust had gezet dan zijn kameraden. Volgens James Bradley, auteur van een rapport over de Guam Japanse oorlogsmisdaden, werden de gevangen piloten "gemarteld, geslagen en vervolgens geëxecuteerd, hetzij door onthoofding met zwaarden of door meerdere steekwonden van bajonetten en scherpe bamboestaken."
Deze informatie kwam aan het licht nadat Bradley de topgeheime transcripties van de oorlogsmisdaden had ontvangen. Volgens de getuigenissen van Japanse veteranen die getuige waren van deze misdaden, waren vier van de acht gevangen genomen mannen - Marve Mershon, Floyd Hall, Jimmy Dye en Warren Earl Vaughn - het slachtoffer van kannibalisme.
Na executie door onthoofding werden de lever van Mershon en een deel van zijn dijbeen van 2,5 kilo door een chirurg verwijderd en aan majoor Sueo Matoba gegeven. De majoor diende het vlees aan zijn commandant en andere officieren terwille van hem. Majoor Matoba at zelf de lever, naar verluidt bereidde hij het orgel voor door het te doordringen met bamboestokken en het vervolgens te koken met sojasaus en groenten.
Dye werkte enkele weken als vertaler voordat kapitein Shizuo Yoshii zijn lever op een etentje vroeg opdienen. De kleurstof werd snel uitgevoerd en gekannibaliseerd, gevolgd door Vaughn. De rest van de vliegeniers werd geëxecuteerd, een door te worden doodgeknuppeld.
De Amerikaanse regering hield aanvankelijk alle kannibalistische gegevens geheim om de families van de vliegeniers te beschermen tegen nood. Alle Japanse militairen die beschuldigd werden van kannibalisme werden terechtgesteld voor oorlogsmisdaden.
5Cannibalism As An Adaptive Trait
Volgens evolutionist Lewis Petrinovich nemen mensen hun toevlucht tot kannibalisme als ze honger lijden dankzij een adaptieve eigenschap die is ontworpen om ons in leven te houden. Petrinovich beweert dat dit soort kannibalisme, bekend als overlevingskannibalisme, regelmatig verschijnt in tijden van extreme hongersnood, omdat ons basisinstinct om te overleven onze gebruikelijke afkeer overtreedt.
Het meest bekende geval van overlevingskannibalisme is misschien dat van het Uruguayaanse rugbyteam, wiens vliegtuig in 1972 neerstortte boven de Andes. De overlevenden namen hun toevlucht tot het eten van de passagiers die waren omgekomen, een daad die hen langer dan twee maanden zonder bevriezing in leven had gehouden ander eten.
Antropologen beweren dat kannibalisme slecht is voor het voortbestaan van onze soort op de lange termijn. We kunnen tenslotte geen bevolking behouden als we allemaal proberen elkaar op te eten. Dat gezegd hebbende, kan kannibalisme een uitstekende levensreddende kortetermijnoplossing zijn voor een uitgehongerd persoon, vandaar zijn frequente recidief in tijden van verhongering in onze geschiedenis.
4Cannibalism In The Animal Kingdom
Veel dieren eten hun eigen soort. De vrouwelijke zwarte weduwespin heeft een enorme (grotendeels valse) reputatie voor het eten van het mannetje na de paring, en veel andere spinnen doen echt mee aan dit post-coïtale tussendoortje. De orb-webspin, de Australische redback en de guldenroede krabspin eten allemaal hun partner, wat de kans op succesvolle bevruchting verhoogt en hen helpt gezonde eieren te produceren.
Uit één onderzoek bleek dat 68 procent van de ratelslangmoeders hun doodgeboren jongen consumeert. De moeders eten gemiddeld 11 procent van hun lichaamsgewicht in babyslikken om kracht te helpen herwinnen na de bevalling. Jonge haaien eten vaak hun kleinere broers en zussen om hulpbronnen te sparen en verhogen zo hun overlevingskansen, terwijl een mannetjesleeuw het nageslacht van een rivaliserend mannetje opeet om plaats te maken voor zijn eigen kinderen na het overnemen van een trots.
3Chimpansee kannibalisme
Over dieren gesproken, het enige dier met 98 procent van ons DNA heeft ook kannibalistische neigingen. Mannelijke chimpansees staan erom bekend dat ze gewelddadig zijn, maar in 1976 was primatoloog Jane Goodall getuige van twee vrouwtjes - een moeder en dochter-team - die drie babychimpansees aten. Het gewelddadige duo zou een vierde gegeten hebben als Goodall niet had ingegrepen door te schreeuwen en met stokken en stenen te gooien.
Meer recent zagen onderzoekers zes vrouwtjes, vijf met hun eigen kinderen, achtervolgd een gewonde moeder om haar baby te doden met een beet op het hoofd. Dit soort vijandigheid groeit wellicht vaker als mensen inbreuk maken op de natuurlijke habitats van chimpansees, waardoor de wezens agressief hun afnemende hulpbronnen proberen te beschermen.
2 Medicinale kannibalisme in Europa
Europeanen waren er snel bij om geruchten stamkannibalisme als barbaars aan te klagen, maar in de Middeleeuwen vonden ze het niet erg om zelf deel te nemen aan een klein menselijk vlees. In hun geval was kannibalisme louter om medische redenen. Europeanen behandelden zichzelf regelmatig voor aandoeningen variërend van hoofdpijn tot jicht met ingrediënten die waren verkregen uit het menselijk lichaam. Van menselijk vet werd gedacht dat het helpt wonden te helen en artritis en reuma te behandelen, terwijl van bloed werd gezegd dat het epilepsie en andere spastische aandoeningen verlichtte. Epileptici zouden regelmatig beulen betalen om hen te voorzien van het bloed van de onlangs geëxecuteerde, bekend als een 'kom met rood'.
De vroegste bron voor deze producten waren Egyptische mummies geïmporteerd nadat verhalen circuleerde die gemummificeerde vlees genezen ziekte. Natuurlijk was er een beperkt aanbod van Egyptische mummies. Dus Europeanen begonnen al snel met het verwerken van het vlees van de pas overleden doden, het drogen of roken met zout en kruiden, net zoals je een plak ham zou doen.
De lichamen van sterke jonge mannen gedood op het slagveld werden verzameld, maar jongelui hing mannen en vrouwelijke maagden op en werd als nog waardevoller beschouwd. Het bloed, inclusief menstruatiebloed, van vrouwelijke maagden werd vaak gebruikt om medicijnen te maken, terwijl de lichamen van opgehangen mannen werden gewaardeerd omdat de dood door ophangen vaak een erectie zal veroorzaken. Een erectie vindt plaats na een ophanging, omdat de gebroken hals van het slachtoffer de zenuwen die vasoconstrictie beheersen, doorbreekt. Zodra de zenuwen zijn gesneden, snelt het bloed naar de penis en drijft het in.Omdat veel culturen een stijve penis beschouwen als een teken van kracht, werd het vlees van mannen die stierven met een postume erectie als bijzonder waardevol beschouwd en de hoogste prijs gehaald.
1 Kannibalisme en psychische aandoeningen
http://www.youtube.com/watch?v=5LaRnffC_SU
Kannibalisme om andere redenen dan overleving of ritueel is vaak het gevolg van een of andere vorm van geestesziekte. Een veel voorkomende diagnose voor veel moderne kannibalen - waaronder Andrei Chikatilo, Issei Sagawa, Albert Fish, Ed Gein, Richard Chase en Vince Li - is schizofrenie, die hallucinaties en wanen kan veroorzaken. Andere therapeuten diagnosticeren kannibalen als psychopathisch, wat betekent dat ze zich bewust zijn van wat ze doen, maar geen empathie hebben om de foutheid van hun acties te waarderen.
Het is verontrustend dat kannibalisme zelfs verslavend kan zijn, volgens de Californische therapeut Karen Hylen. De verslaving begint als een fantasie die zichzelf keer op keer herhaalt in het hoofd van een psychopaat. Wanneer die persoon uiteindelijk handelt naar zijn fantasie door het eten van mensenvlees, wordt hun brein overspoeld met de feel-good chemische dopamine, waardoor ze zich net zo hoog voelen als of ze een lijn cocaïne hadden gesnoven. De psychopaat zal er vervolgens naar streven om diezelfde hoogte te reproduceren door menselijk vlees te blijven bemonsteren, niet in staat om te stoppen.
Volgens Hylen kan geen enkele therapie of medicijn een verslaafde kannibaal genezen omdat er geen bekende manier is om empathie kunstmatig in te laten werken.