Delen:
10 totaal buiten schotten in klassieke literatuur
Vanaf het moment dat we naar school gaan, leren we de klassiekers te beschouwen als het grootste geschrift dat de wereld ooit heeft gekend. Van personages tot plot tot dialoog, deze romans moeten perfect zijn. Zo nu en dan werpt een reis door de westerse canon echter een scène op die meer verwarrend en desoriënterend is dan ontzagwekkend.
10Bleek huis
Een belangrijk personage verbrandt spontaan
Het is misschien niet zo beroemd als Een kerstlied of Oliver Twist, maar Bleek huis is de grootvader van Charles Dickens 'fictie. Schrijvers, experts en populaire tijdschriften rangschikken het allemaal als zijn grootste werk, zonder uitzondering, met vermelding van de meer dan gemiddelde karakters en complexe plot. Maar er is een moment dat je nooit zult vinden in de vele lovende essays: de scène waarin een belangrijk personage spontaan verhit uit verhalend gemak.
Vroeg in Bleek huis, we maken kennis met Krook, een ongeletterde voddenman die op de een of andere manier essentiële documenten heeft met betrekking tot het hoofdverhaal. Op een gegeven moment lijkt het erop dat hij op het punt staat uit te vissen wat hij heeft en de roman te laten crashen tot 500 pagina's te vroeg. Nauwelijks is deze informatie geregeld, of Dickens doodt Krook door hem in vlammen te laten opgaan. De plot gaat dan verder alsof er niets is gebeurd, verwacht voor een bizar hoofdstuk waarin een groep wetenschappers uitvoerig aantonen dat zelfontbranding een reëel verschijnsel is en niet alleen een lui plotter.
Zelfs in de dagen van toeval-aangedreven Victoriaanse romans, heeft het publiek deze draai niet vriendelijk aanvaard. Dickens werd gedwongen zich krachtig in de pers te verdedigen tegen beschuldigingen dat hij een 'vulgair bijgeloof' aan het tanken was.
9Lord of the Rings
The Hobbits Get Naked With A Stranger
Met de extra lange duur van het kijken, zou het je vergeven zijn als je denkt aan de Lord of the Rings film trilogie liet niets uit de boeken. Je zou ongelijk hebben. Book fans merkten dat het karakter van Tom Bombadil opvallend afwezig was. Een vreemde oude man die al dan niet een soort van mystiek wezen is, Bombadil heeft eigenlijk maar één functie in de boeken: de hobbits naakt krijgen terwijl ze zo raar doen als menselijk mogelijk is.
Nadat de Fellowship verstrikt raakt in de kofferbak van Old Man Willow, verschijnt Tom vanuit het niets om te zingen aan de boom totdat hij ermee akkoord gaat om ze te laten gaan. Hij neemt ze vervolgens mee naar zijn huis in het bos, waar hij erop staat dat ze zich naakt uittrekken en intensief trainen. Al die tijd zingt hij nog steeds een heleboel diep bizarre, zeer irritante liedjes vol met verzonnen woorden en zinnen die nergens op slaan.
Tal van fan theorieën zijn opgedoken over de echte aard van Bombadil. Ze variëren van het feit dat hij een slechte demon is die erger is dan Sauron, omdat hij de levende incarnatie van muziek is. Hij is echter misschien een beschamende vergissing geweest voor Tolkien.
8Atlas Shrugged
Spoorwegen vereisen bloedvergieten
Voor veel libertariërs is de objectivistische bijbel van Ayn Rand de klassieker om een einde te maken aan alle klassiekers. Het verhaal van een hebzuchtige regering die probeert een privéspoorweg te nationaliseren te verfilmen, bevat de belangrijkste uitspraak van Rand over het Objectivisme, om nog maar te zwijgen van een aantal tamelijk openhartige seksscènes. Het bevat ook enkele uitweidingen, zoals de gewelddadige biografie van de voorloper van de heldin, de spoorwegbouwer Nat Taggart.
Al tegen de tijd dat de roman begint, wordt Taggart geïntroduceerd via een standbeeld en de bewering dat "geen enkele cent van zijn rijkdom met geweld of fraude verkregen is." Het verhaal flitst meteen terug naar een punt waarop Taggart wat geld had bespaard door te schieten dood een corrupte wetgever. Hoewel hij tijdens het proces wordt vrijgesproken, wordt ons ook verteld dat Taggart "vanaf dan geen problemen meer had met wetgevers", wat suggereert dat het hele Midwesten hem te schande maakte.
Een paragraaf later probeert een 'distinguished gentleman' Taggart een overheidslening te bieden, alleen voor Nat om te reageren door hem met drie trappen naar beneden te gooien. Onmiddellijk daarna sluit hij een afzonderlijke lening af en stelt zijn eigen vrouw in voor onderpand.
7Arabische nachten
Een heel verhaal toegewijd aan scheten
Samengesteld in de Islamitische Gouden Eeuw, de Arabische nachten (ook bekend als de 1.001 Nachten) zijn vandaag het best bekend als de bron voor Aladdin en Sinbad de zeeman. Met kwade genieën, vliegende paarden, pratende apen en griezelig avontuur, zijn ze net zo vreemd, magisch en verontrustend als de beste sprookjes uit de Grimm-behalve één verhaal dat niets anders is dan scheten laten.
Bekend in het Engels als Hoe Abu Hasan Brake Wind, het verhaal doet precies wat het zegt op het blik. Geklemd tussen twee verhalen over genieën en engelen, heeft het een man die te veel eet tijdens een feest, opstaat en een gigantische scheet laat vliegen. Dat is het zo'n beetje, behalve een nieuwe grap over hoe hij in verlegenheid naar huis vlucht en 10 jaar later terugkeert om te ontdekken dat die dag is vereeuwigd als "de dag dat Abu Hasan de wind brak." De moraal van het verhaal is dat een enkele act kan je hele leven definiëren.
Sommigen denken dat de beroemdste vertaler van de collectie, kapitein Richard F. Burton, het zelf schreef en het in de lach steekt. Het verhaal van Abu Hasan ontbreekt in bijna alle moderne versies.
6Amerikaanse goden
Een man wordt verslonden door een gigantische vagina
Voor het eerst gepubliceerd in 2001, Neil Gaiman's Amerikaanse goden is een cultklassieker geworden, won vele prijzen en kreeg zijn eigen tv-aanpassing.Gericht rond een groep oude en niet zo oude goden die in het moderne Amerika leven, is de boeken gevuld met rare incidenten en gruwelijke ontmoetingen. De ene is bijzonder raar en gruwelijk: de scène waarin een man levend wordt opgegeten door de vagina van een prostituee.
In de roman woont de oude god Bilquis (de koningin van Sheba, die buiten het boek als een halve jinn wordt beschouwd) in het lichaam van een prostituee. Ze eindigt het hebben van seks met een willekeurige man. Gaiman benadert de scène vanuit het gezichtspunt van de beller, dus krijgen we een intense, lyrische beschrijving van zijn orgasme. Vervolgens trekken we langzaam terug om te onthullen dat onze man nu op de borst hangt diep van de onderste regionen van Bilquis.
De tekst maakt het verder duidelijk dat hij "geconsumeerd" wordt, hoewel we deze keer de intense beschrijving bespaard blijven.
5The Winter's Tale
Een moordenaarsheld verschijnt vanuit het niets
The Winter's Tale is een van de vreemdste toneelstukken van Shakespeare. Het begint als een tragedie en verandert in een komedie. Op een gegeven moment springt de actie 16 jaar, met veel plotdraden achtergelaten. Beelden komen tot leven en saters doen dansroutines. Zelfs temidden van al deze Elizabethaanse waanzin valt een moment nog steeds op. Na het verlaten van een baby in een somber bos en het geven van een monoloog, wordt het personage Antigonus onverwachts aangevallen door een beer.
Het is een van de meest beruchte momenten in de geschiedenis van het theater. In het midden van een serieuze scène krijgen we een personage dat willekeurig wordt opgegeten door een beer die nooit in het hele stuk wordt genoemd. Bovendien, Shakespeare's instructies voor het spelen van de scène bedragen niets meer dan "Exit, achtervolgd door een beer." Sindsdien worstelen regisseurs en acteurs met hoe ze dit kunnen uitbeelden. Is het een grappig moment, zoals dit stukje in Familieman? Is het eng? Kun je het er gewoon helemaal weglaten? Het moment is zo verwarrend dat mensen hele academische essays hebben geschreven die ruzieden over hoe gemakkelijk het zou zijn geweest om een levende beer in het Elizabethaanse Engeland te trainen.
In de jaren daarna The Winter's Tale werd voor het eerst uitgevoerd, is beargumenteerd dat de beer het exacte moment symboliseert waarop het spel verschuift van tragedie naar komedie. We kunnen het niet helpen, maar voelen dat er een gemakkelijkere manier is om het te doen.
4De Odyssee
Een dikke vrouw eet de bemanning van Odysseus
Het vervolg op de Ilias, de Odyssee is een van de vroegste werken van de westerse literatuur. Het is ongetwijfeld ook de beste. Overspannen van geweldige veldslagen, mythologische avonturen en huiselijk drama, Homer's epische gedicht bevat alles wat je nodig zou kunnen hebben in een boek. Het bevat ook dingen die de wereld waarschijnlijk had kunnen missen, zoals de scène waarin een zeeman plotseling levend wordt opgegeten door een dikke vrouw.
Terwijl ze naar huis trokken uit de strijd om Troje, verdwalen Odysseus en zijn bemanning en hebben genoeg avonturen om een hele reeks fantasieverhalen te vervullen. Na een aantal schrammetjes met de dood, komen ze terecht in de stad Telepylus, de thuisbasis van de Laestrygonians. Een verkenningsfeest, gestuurd om erachter te komen hoe de inwoners zijn, wordt naar een huis gestuurd. Binnen ontmoeten ze een vrouw "massaal als een bergtop" die meteen aan het verslinden is. De rest van de bevolking in de stad staat ook op en jaagt op wat vers Atheens vlees.
De stedelingen blijken uiteindelijk reuzen te zijn in plaats van mensen.
3Het
Groepsseks tussen alle kinderen van het boek
Een van de langste romans die Stephen King ooit produceerde (en dat zegt iets), Het vertelt het verhaal van zeven kleinstedelijke kinderen die verstrikt raken in onvoorstelbaar kwaad. Geconfronteerd met een clown-vormige demon die dreigt hun stad aan flarden te scheuren, wagen de kinderen zich diep in de riolen om het monster te doden. Het is een klassieke setup van King: een coming-of-age-verhaal uit de jaren '50, eerlijk gezegd over de angsten van de jeugd.
Dan komt de seksscène, beschreven als een magisch ritueel dat de tieners helpt hun weg weer te vinden. King heeft het naar verluidt beschreven als een poging om de kloof tussen jeugd en volwassenheid in het verhaal te overbruggen. De tekst is expliciet en bevat een grondige beschrijving van de enorme erectie van een personage. Tot op de dag van vandaag is het een van de meest controversiële scènes die de horror supremo heeft geschreven.
2H.P. Lovecraft stopt het verhaal omwille van het racisme
De grootvader van moderne bovennatuurlijke horror, H.P. Lovecraft was een pulp-schrijver in tegenstelling tot alle andere. Hij was ook een galopperende racist, die in wit suprematisch geloof geloofde en graag las mijn kamp. Sinds hij in 1890 werd geboren, waren deze attitudes niet bepaald ongebruikelijk onder schrijvers. Anders dan andere auteurs plantte Lovecraft zijn opvattingen echter direct in zijn verhalen, vaak zo krachtig dat ze je meteen uit de plot trekken.
In 'Herbert West-Reanimator' bevindt de hoofdrolspeelster zich oog in oog met het lijk van een zwarte man. In plaats van alleen maar te zeggen dat de man dood is en ermee klaar is, geeft Lovecraft een intonatie:
"Hij was een walgelijk, gorilla-achtig ding, met abnormaal lange armen die ik niet kon helpen benen te roepen, en een gezicht dat gedachten opriep van onuitsprekelijke Congo-geheimen en tom-tom-bonken onder een angstaanjagende maan."
Zijn poëzie was nog erger. Blader door zijn verzamelde werken van vandaag en je zult misschien struikelen over 'Over de schepping van N-rs'. De poema-flat-out beweert dat zwarte mensen de ontbrekende schakel zijn tussen mens en dier. Of je kunt 'The Street' tegenkomen, waar een bewuste straat gebouwd door edele Engelsen zichzelf letterlijk vernietigt wanneer sommige immigranten proberen binnen te komen.Geweldig als de verbeelding van de man was, er zijn maar zo vaak je een personage genaamd "N-er Man" tegenkomt zonder dat het de betovering van het verhaal volledig verbreekt.
1De Odyssee
Odysseus's Rampage Of Revenge
En het einde van de Odyssee, Odysseus komt thuis en doodt de suitors die streden om zijn vrouw. Dit is geen saai, ouderwets zwaardgevecht. Het is de meest brute moordpartij ooit op de pagina gezet.
Boek XXII opent met Antinoüs een pijl door zijn keel, waardoor "een dikke straal bloed uit zijn neusgaten stroomt." Een andere aanbidder laat zijn lever doorboord en het gedicht verheugt ons in het vertellen hoe zijn voorhoofd tegen de grond slaat in lijdensweg. Weer een ander krijgt een speer dwars door zijn kruis, terwijl menigten in één keer worden verzonden door massale onthoofdingen.
Odysseus is alleen aan het opwarmen. Nadat hij Melanthius heeft betrapt, horen we hoe hij "zijn neus en oren afhakte met het wrede brons, zijn geslachtsdelen scheurde als rauw vlees voor de honden en zijn handen en voeten afdeed." Op dit punt moeten we vermelden dat Melanthius probeerde zelfs niet te slapen met Odysseus 'vrouw; hij was gewoon een herder die hem een paar hoofdstukken eerder bespotte. Evenzo worden de dienstmeisjes die de Suitors dienden opgepakt en opgehangen in een massale executie, na gedwongen te zijn om de nasleep van het bloedbad van Odysseus op te ruimen. Tijdens deze moordpartij zijn we nog steeds van plan om aan Odysseus te staan.
Morris is een freelance schrijver en een nieuw-gekwalificeerde leraar, nog steeds naïef in de hoop een verschil te maken in het leven van zijn studenten. U kunt uw nuttige en minder dan nuttige opmerkingen naar zijn e-mail sturen of een aantal andere websites bezoeken die hem op onverklaarbare wijze inhuren.