10 Classic Books Dirtier than a Farrelly Brothers Movie

Als we denken aan klassieke literatuur, denken we vaak aan saaie lange boeken over een stel Russische vrouwen die voor 500 pagina's uit ramen staren, of iets dat even saai is. Waar we niet aan denken, zijn boeken met refreinen; molestatie met een lederen dildo; of gecompliceerde moppen over het gooien van poep naar gerespecteerde toneelschrijvers. Toch zijn bibliotheken vol met boeken zo vies, zo obsceen en zo ronduit pervers dat ze 50 Shades laten lijken op de Famous Five. Hieronder staan ​​tien bonafide klassiekers die ze je op school nooit hebben geleerd:

10

One Thousand and One Nights Date Unknown




Natuurlijk, je hebt Aladdin gezien; je kunt waarschijnlijk raden wat er gebeurt in de rest van de nachten: genieën, magie en vliegende tapijten, toch? Ja, maar ook beestachtigheid, toespelingen en pederastie; grappen over penisgrootte, scheten, plassen en elke denkbare lichamelijke functie. Eén verhaal eindigt met vijf mannen opgesloten in een kast die op elkaar plassen, terwijl een ander letterlijk 'de historische scheet' heet. Zelfs Aladdin laat een man zien die het oude islamitische equivalent van een swirly krijgt. Richard F. Burton's vertaling in Victoriaanse stijl gaat nog een stapje verder: op een vrolijke manier interspecies-veredeling en gedetailleerde beschrijvingen van molestatie toevoegen aan deze groteskgalerij.

9

Het leven en de meningen van Tristram Shandy, heer

1759-67




Laurence Sterne was een helluva man: een lid van de geestelijkheid, hij bracht meer tijd door met stikken en hoereren dan in vrome reflectie. Op 46-jarige leeftijd schreef hij Tristram Shandy met als doel beroemd te worden - en jongen, deed het. Bij gebrek aan tijd of neiging om iets uit te werken dat op een plot leek, vertrouwde Sterne in plaats daarvan op eenvoudige ruwheid. Redenen om te lezen zijn grappen over toevallige castratie, testiserende verbranding door hete kastanje en misverstanden met betrekking tot wonden en beschadigde delen. En het is, weet je, een van de grootste experimentele romans ooit geschreven.

8

The Plays of Aristophanes 427-386 BC




Onschijnlijk lang geleden geschreven, zijn de stukken van Aristophanes echte goudmijnen van travestie, losbandigheid en gratis seksuele beschrijving. "Peace" bevat een kookcursus over het gebruik van uitwerpselen; terwijl de onuitspreekbare 'Thesmophoriazusae' meer travestie en stoute insinuaties bevat dan een Rocky Horror-conventie. En dat is voordat we bij de reusachtige mestkever aankomen. Of de vliegende hondentrol. Of de - eigenlijk, weet je wat? Misschien moeten we het daar gewoon achterlaten.

7

Gargantua en Pantagruel 1532-64




Geschreven door een Franse monnik, Gargantua en Pantagruel is waar William S. Burroughs nachtmerries over heeft. In Rabelais 'gigantische middelvinger aan de maatschappij worden gezwollen penissen gedragen als gordels; dode pausen scheren ondeugende vrouwen in de hel; hele samenlevingen vliegen op een gigantische achterkant van een gigantische scheet; en drollen worden geserveerd voor dinergasten. Er is hier genoeg spul om een ​​heel 4chan prikbord te overbelasten - en het laat nooit op. In en om het gaat voor duizend pagina's; en dat alles van een man die het grootste deel van zijn leven in een freakin 'klooster heeft doorgebracht.

6

The Canterbury Tales 1380-92




Mensen die seks hebben in bomen? Controleren. Anale penetratie met een roodgloeiend poker? Controleren. Twaalf broeders scheten elkaar in de ogen? Controleer. Vergeet alle eindeloze passages die je in Engelse les hebt geleerd; de echte Canterbury Tales is een schat aan scheetgags, naaktheid, promiscue seks en smerige taal. Moderne vertalingen hebben de neiging om te worden ontsmet, maar in de tijd van Chaucer betekende queynte (bijvoorbeeld) iets dat veel zwaarder was dan 'vrouwenkruis'. We laten het aan u over om uit te zoeken wat.





5

Martial's Epigrams AD 86-103




Heb je ooit naar de ruwe graffiti op de muur van een toilet gekeken en je afgevraagd wie die dingen in godsnaam schrijft? Als je toevallig in het oude Rome bent, was het waarschijnlijk Martial; een dichter bekend om zijn gemene kleine deuntjes. Een voorbeeld ziet een kerel beschuldigd van het ploegen van zijn zus, terwijl een ander vergelijkt de ezel van een vrouw met haar gezicht en vraagt ​​haar om haar slipje dienovereenkomstig aan te passen. Dan is er epigram 3.81, en vraagt ​​zich hardop af of de 'voorkeuren' van de eunuch Baeticus betekenen dat zijn hoofd ook gecastreerd moet worden. Martial lezen is als het kijken naar RAW-tijdperk dat Eddie Murphy uitbrengt bij een publiekslid: profaan, hilarisch en gelukkig niet met je.

4

Les Bijoux Indiscrets 1748




In de roman van de filosoof Diderot krijgt een Congolese sultan een magische ring die de onderste regionen van de vrouw kan laten praten. En niet alleen praten, maar praten - rijkelijk, tot in detail, over al hun seksuele avonturen. Met deze almachtige kracht doet de Sultan wat elke goedaardige despoot zou doen: hij snuffelt rond de harem en ruimt de grofste verhalen uit die de geslachtsdelen van zijn onderwerp te bieden hebben. Is het in het geheim een ​​satire op Louis XV? Zeker. Is het ook onvoorstelbaar grof? Natuurlijk is het.

3

Satyricon eind 1e eeuw na Christus




Een van de slechts twee Romeinse 'romans' om te overleven (in fragmenten), Satyricon volgt de komische avonturen van Encolpius en zijn jongensliefhebber omdat - hey - het Rome is. Beginnend met een orgie in een herberg en eindigend met onze held op het punt te worden doorgedrongen door een priesteres die een leren dildo hanteert, vertoont Satyricon genoeg bondage, geseling, voyeurisme en geweld om zelfs de meest wellustige fans van E. L. James tevreden te stellen.

2

Fanny Hill 1748-49




Wat maakte 1748 zo rijp voor ruwheid? Samen met de vagina-monologen van Diderot werd de wereld ook getrakteerd op de papieren van John Cleland's reis door de zaaizijde van Engeland - die waren vermomd als de memoires van een tienerprostituee. Als een huilende jonge wegloper, ervaart Hill elke zowat elke mogelijke pornografische koppeling en ziet dingen die zelfs de meest opgeblazen seks-therapeut doen blozen.Het was zo expliciet dat een boekhandelaar die het boek bewaarde bijna 220 jaar nadat het was geschreven, werd veroordeeld voor obsceniteiten. Fanny blijft de gouden standaard voor Engelse pornografie.

1

De poëzie van John Wilmot 1660s-1680




Uiteindelijk komen we bij John Wilmot; libertijn, hark en schrijver van de grofste verzen ooit geschreven. Zijn toneelstuk Sodom, of de Quintessence of Debauchery, is zo pervers dat het schrijven van een samenvatting of zelfs een opsomming van de personages onmogelijk is op een familieblog. Het volstaat om te zeggen, het is niet voor de gemakkelijk beledigd. Als je wilt dat je mentale beeld van de deftige oude dagen voor altijd wordt ingeslagen, Google zijn korte gedicht 'A Ramble in St James Park'. Geschokt? Wel, raad eens? Dat is een van zijn tammer degenen.