Delen:
10 boeken verbannen in de 21e eeuw
Om een spotlijster te vermoorden en The Scarlet Letter zijn beruchte voorbeelden van verboden boeken. Uitgegeven in 1960 en 1850, respectievelijk, hebben deze boeken tijd gehad om een integraal onderdeel te worden van veel opleidingen, hoewel sommige landen hebben besloten dat ze meer kwaad dan goed zullen doen.
Het is moeilijk te geloven dat boeken nog steeds worden verboden in onze huidige cultuur. Helaas zijn we nog niet voorbij dit soort censuur. Deze lijst gaat over boeken die in de 21e eeuw zijn verboden, uitgedaagd of verboden.
10 Jij: een inleiding
Seksuele voorlichting is een zeer controversieel onderwerp, met fervente aanhangers aan beide kanten van het argument. Traditioneel zijn religieuze organisaties conservatief geweest en hebben ze ideeën gepromoot zoals onderwijs waarbij alleen onthouding nodig is, met de nadruk op monogame, heteroseksuele relaties.
En dat is het perspectief dat Jij: een inleiding neemt. Het boek is gericht op het beantwoorden van enkele van de veelgestelde vragen die jonge volwassenen zichzelf stellen, zoals wie ze zijn of wat hun doel is, vanuit een bijbels perspectief.
Geschreven door Michael Jensen, Jij: een inleiding maakte deel uit van de SRE (Special Religious Education) in New South Wales voordat het in 2015 werd geschorst door het ministerie van Onderwijs en Gemeenschappen (DEC). De DEC noemde departementaal beleid als reden voor het verbod, maar gaf geen nadere bijzonderheden. Jij: een inleiding was eigenlijk een van de drie boeken die de DEC in SRE-klassen verbood om te gebruiken - klassen die optioneel zijn op alle openbare scholen in New South Wales.
9 Persepolis
Publicaties zoals Het dagboek van Anne Frank bewijzen hoe waardevol de eerste hand kan zijn. Ze maken historische gebeurtenissen persoonlijk en meer relatable, en ze bieden een overzicht van deze gebeurtenissen op de begane grond die de lezer kunnen helpen verbinding te maken en veel meer te begrijpen dan alleen tekstboeken kunnen.
Persepolis is de gedenkschrift van Marjane Satrapi, waarin gedetailleerd hoe haar leven was als opgroeien in het midden van de Iraanse revolutie. Geschreven in de stijl van een grafische roman, Persepolis bevat een aantal potentieel verontrustende panels die foltermethoden weergeven die worden gebruikt door Iraanse dissidenten.
In 2013 was dit de reden die werd aangehaald toen Chicago Public Schools het boek uit zevende klasse klaslokalen haalde. Ambtenaren uitten hun bezorgdheid over het vermogen van de studenten om het boek echt te waarderen.
De American Library Association (ALA) noemde de censuur voor verwijdering echter. De ALA vestigde de aandacht op het feit dat het boek thema's als het blokkeren van toegang tot onderwijs en het ondervragen van autoriteit besprak en werd verwijderd in een tijd dat het district vele openbare scholen sloot .
8 Liefde komt later
Liefde komt later is een roman van Mohanalakshmi Rajakumar, een Engelse professor aan een universiteit in Qatar. Het boek werd in 2015 buiten Qatar gepubliceerd, maar de overheid verbood het drukken en verspreiden van Liefde komt later in Qatar zelf.
De roman vertelt het verhaal van een Qatarese man die verloofd is met zijn neef nadat zijn eerste vrouw is overleden. Beiden hebben bedenkingen bij de match, maar willen ook vasthouden aan traditie. Deze strijd is een belangrijk conflict in het boek.
Op een gegeven moment kust de man een vrouw die niet zijn verloofde is. Dit is de reden dat velen vermoeden dat het boek is verboden, ondanks het feit dat de overheid geen enkele reden voor hun vonnis heeft opgegeven.
Rajakumar bood aan om problematische delen van het boek te herzien, maar ze kreeg geen antwoord van de regering van Qatar.
7 De cover-up-generaal
Spionnen, geheimen, een belastende videoband - dit zijn enkele elementen van de non-fictie thriller van Edwin Giltay, De cover-up-generaal. Uitgegeven in 2014, de details van het boek Giltay's ervaring met een poging tot Nederlandse regering cover-up van de Srebrenica bloedbad, een conflict in de Bosnische oorlog waarin meer dan 8.000 militairen van middelbare leeftijd mannen en jongens werden brutaal vermoord.
In 2015 beweerde een Nederlandse spion dat ze ten onrechte in het boek was vertegenwoordigd. Later dat jaar werd het boek door een rechterlijk bevel in Nederland verbannen. Giltay ontkende categorisch valse informatie en in 2016 werd het verbod opgeheven door het Gerechtshof in Den Haag, één van de vijf hof van beroep in Nederland.
6 De Da Vinci-code
Met ongeveer 80 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd, de 2003-roman van Dan Brown, De Da Vinci-code, is gemakkelijk geclassificeerd als een bestseller. Het feit dat het populair is, heeft het boek echter niet belet om onder zware kritiek van vele religieuze organisaties te komen. In feite verbood het Catholic Information Center (CIC) in Libanon het boek kortweg vijf maanden nadat het was gepubliceerd.
De Da Vinci-code volgt een symbolist en een cryptoloog terwijl ze proberen de geheimen van een oude code te ontrafelen. In de roman wordt een alternatieve religieuze geschiedenis gepresenteerd. Jezus Christus trouwt met Maria Magdalena en heeft kinderen bij zich.
De CIC bracht een verklaring uit die zei dat de insinuaties die Jezus Christus mogelijk had gehad met een seksuele relatie, 'beledigend waren voor het christendom'. Als zodanig stelden ze een verbod op de roman op ondanks de vermeende populariteit in Libanon.
5 Operatie Dark Heart
Boeken die bedoeld zijn om geheimen te onthullen, lopen altijd het risico onder zware kritiek te komen van diegenen die willen dat die geheimen worden bewaard. Het verhaal van de censuur van Operatie Dark Heart illustreert de mate waarin sommige mensen bereid zijn om bepaalde informatie te beschermen tegen komen naar het licht.
De memoires Operatie Dark Heart is gecentreerd rond de ervaring van Army Reserve-officier Anthony Shaffer die in 2003 leiding gaf aan een black-ops-team in Afghanistan. Toen Shaffer probeerde het boek te publiceren, zocht hij toestemming bij het Amerikaanse leger om ervoor te zorgen dat het materiaal in het boek niet werd geclassificeerd. Gezien deze verklaring publiceerde hij het boek op 31 augustus 2010.
Bijna onmiddellijk besloten drie inlichtingendiensten van de regering (de Defense Intelligence Agency, de NSA en de CIA) dat het manuscript te veel gevoelige informatie bevatte. Op 20 september 2010 had het Amerikaanse ministerie van Defensie meer dan $ 47.000 uitgegeven om 9.500 exemplaren van de ongereduceerde roman te verwerven en te vernietigen.
Helaas was het Ministerie van Defensie niet in staat om elk exemplaar van het niet-gedeactiveerde boek te bemachtigen. Dus, hoewel Operatie Dark Heart werd opnieuw gepubliceerd met een aanzienlijke hoeveelheid informatie die werd bijgewerkt, alle originele pagina's zijn online beschikbaar.
4 The King Never Smiles
Aan het einde van zijn regeerperiode in oktober 2016 was de Thaise koning Bhumibol Adulyadej de titel van 's werelds langstzittende monarch. Gedurende die tijd cultiveerde hij een beeld onder zijn onderdanen van welwillend en vriendelijk en ongeïnteresseerd in de politiek.
Echter, de eerste onafhankelijke postmortem biografie van de koning wierp hem een beetje een ander licht. In The King Never Smiles, auteur en journalist Paul M. Handley voerde aan dat Bhumibol eigenlijk liever de orde bewaarde dan het bevorderen van de democratie.
De uitgever van het boek, Yale University Press, werd onder druk gezet door de Thaise overheid om het boek helemaal niet vrij te geven. De Thaise overheid wilde de publicatie van het boek zelfs zo stoppen dat een groep Thaise functionarissen daadwerkelijk Yale University Press bezocht in een poging om hen te overtuigen het boek te schrappen.
Ondanks deze druk, The King Never Smiles werd vrijgegeven in 2006. De Thaise overheid gaf een nationaal verbod op het uit voordat het zelfs in de schappen kwam.
3 In de rivier
Veel van de jongvolwassen romans van tegenwoordig proberen dezelfde problemen aan te pakken waar hun lezers mee te maken hebben: pesten, erbij horen en navigeren in de puberteit. Deze relatibiliteit maakt deel uit van wat hen zo populair maakt, maar veel van deze onderwerpen kunnen ook controversieel zijn.
Ted Dawe's In de rivier is het verhaal van een tiener Maori-jongen die te maken heeft met de abrupte verandering van zijn rustige landelijke leven naar school in de stad. Het boek beschrijft alle ervaringen van de jongen - goed, slecht en tussendoor. Onder deze ervaringen zijn drugsgebruik en seksuele relaties.
Die scènes maakten dat Family First, een conservatieve lobbygroep, bezwaar maakte tegen het boek. De Film and Literature Board of Review van Nieuw-Zeeland volgde snel en volgde een beperking op het boek. In de loop van de volgende twee jaar werd het boek twee keer geherklasseerd, telkens wanneer de leeftijdsgroepen werden gewijzigd waarvoor het boek beschikbaar was.
Alle beperkingen zijn in 2015 opgeheven.
2 Vijftig tinten Trilogie
Zeer weinig recente publicaties hebben zoveel controverse veroorzaakt als E.L. James's Vijftig tinten trilogie. Het eerste boek in de serie erotische romantiek verkocht meer dan een miljoen paperback-exemplaren in 11 weken, en versloeg het vorige record van 36 weken gehouden door Dan Brown's De Da Vinci-code.
Vijftig tinten grijs richt zich op de relatie tussen een jonge student en een rijke CEO. Het boek is bezaaid met expliciete seksscènes, waarvan er vele BDSM- of power-exchange-elementen bevatten. Buiten de pushback van de BDSM-gemeenschap zelf hebben veel conservatieve groepen ook de roman in twijfel getrokken, meestal met betrekking tot de invloed van de inhoud op jongere tieners en volwassenen.
Veel openbare en universiteitsbibliotheken in de VS hebben geweigerd om het boek op te slaan en beschouwden het als 'pornografie'. Volledige landen, zoals Maleisië, hebben zowel de hele serie als de verfilmingen verboden en noemden ze een 'bedreiging van de moraal'.
1 Het handboek van Peaceful Pill
Het handboek van Peaceful Pill houdt zich niet bezig met politiek, seks of overheidsgeheimen. Het heeft echter wel te maken met zelfmoord. Meer specifiek beschrijft het boek hoe een persoon zou kunnen kiezen voor de beste manier om zelfmoord te plegen en bespreekt een aantal opties, waaronder een overdosis met insuline of opioïden.
In veel landen zijn zelfmoord en geassisteerde zelfmoord beide illegaal. Maar Philip Nitschke, de auteur van het boek, stelt dat mensen recht hebben op hun eigen leven, inclusief de keuze wanneer hun leven te eindigen. Hij ging zo ver dat hij een gedeelte in het boek opnam over hoe Nembutal, een sterk kalmerend middel, thuis te maken en hoe het met de bedoeling van euthanasie kan worden toegediend.
Australië betwistte het boek grotendeels vanwege zijn potentiële publiek. Als gevolg hiervan maakte de overheid het een misdaad om te verkopen of te distribueren Het handboek van Peaceful Pill overal in het land. Nitschke bedoelde het boek om terminaal zieken te helpen. Maar andere demografische risico's, zoals de klinisch depressieve, zouden ook toegang hebben tot het boek, dat informatie verschaft over gemakkelijke, pijnvrije manieren om zelfmoord te plegen.