10 oude woorden die we waarschijnlijk nooit zullen vertalen

EEN hapax legomenon is een woord of een fase die uniek is. Het verschijnt slechts één keer in een hele tekst. Hapax legomena kan voorkomen in één enkele tekst of in volledige literatuur van een auteur, en ze verschijnen in oude talen - Grieks, Romeins, Hebreeuws, Oud Engels - en ook in computerwetenschap programmeertalen. Niemand kan zeker zijn van de exacte betekenis van deze 10 voorbeelden van hapex legomena, dus we kunnen alleen hun definities raden op basis van beperkte contextaanwijzingen.

10 Aeppelfealu
Oud Engels

Aeppelfealu verschijnt precies één keer in de hele bestaande Old English canon, in Beowulf. De auteur van Beowulf, waarvan de identiteit zelf een mysterie is, waarschijnlijk gecombineerd met de woorden appel (wat appel betekent) en fealo (een woord dat verwijst naar een verscheidenheid aan kleuren) om het samengestelde woord te maken aeppelfealu. In context beschrijft het woord de kleur van paarden, dus we weten dat het een heel specifiek adjectief is.

Omdat appels in een spectrum van kleuren voorkomen, van groen tot rood tot veelkleurig, weten we niet zeker welke specifieke kleur de auteur met dit woord bedoelde. Bovendien zijn geleerden het niet eens over de exacte definitie van fealo. Het verwijst naar verschillende kleuren in verschillende contexten: een lichtgele of gouden kleur die overschaduwd wordt door rood, bruin of zelfs groen. In context, aeppelfealu verwijst waarschijnlijk naar een geelachtig groen dat geleidelijk verdwijnt in een specifieke tint lichtbruin of bordeauxrood, maar we kunnen het niet zeker weten.

9 Emodulanda
Latijns

Het woord emodulanda wordt weergegeven in "Amores" van Ovidius, gepubliceerd in 16 B.C. In de "Amores" presenteert Ovidius liefdesgedichten in elegische coupletten over zijn verliefdheid op een meisje genaamd Corinna. Op de laatste regel in boek 1.1, emodulanda is een gerundief - de toekomstige passieve deelwoord-werkwoordsvorm - die nergens anders in alle Latijnse literatuur voorkomt.

In de context vertelt Ovidius zijn publiek dat liefde in plaats van oorlog het onderwerp van zijn poëzie is, en dat elegische coupletten de juiste meter zijn om romantische liefde te beschrijven. Ovidius benadrukt het woord emodulanda door het moedig in de buurt van het midden van de dichtregels te plaatsen, maar wetenschappers hebben geen consensus bereikt over de betekenis ervan.

Sommige classicisten denken dat het synoniem is met het werkwoord modulor, wat betekent "in een ritme zingen" en Ovidius had eenvoudigweg de extra lettergreep nodig om op de meter te passen. Andere classicisten wijzen er echter op dat Ovid en zijn collega's doelbewust het e / ex-voorvoegsel gebruikten om een ​​volledigheid of volheid aan te geven. Dus de exacte betekenis van emodulanda blijft ongrijpbaar, maar Ovidius gebruikt het waarschijnlijk om zijn gevoel over te brengen dat zijn elegische coupletten de beste en meest complete manier zijn om zijn muze, Corinna, te zingen en te vieren.

8 Bacciballum
Latijns

Bacciballum is een Latijn zelfstandig naamwoord van onzekere oorsprong en betekenis dat in verschijnt De Satyricon, een satirische Romeinse roman geschreven door Gaius Petronius Arbiter tijdens het bewind van keizer Nero. In een sectie over een banket georganiseerd door Trimalchio, een voormalige slaaf en lid van de nouveau riche, bekritiseert Petronius de smakeloze, opzichtige vertoon van rijkdom van Trimalchio. In context, bacciballum is een bijvoeglijk naamwoord dat verwijst naar de prachtige Melissa van Tarentum, een Griekse kolonie in Zuid-Italië. Sommige geleerden geloven dat bacciballum is een vulgaire alledaagsheid die verwijst naar een aantrekkelijke vrouw, zoals een 'stuk'. Andere geleerden denken dat het woord een verkleinwoord is van Bacca, een Latijns woord dat "bes" of "parel" betekent, en verwijst naar Melissa's sappige molligheid of ronde vorm. Misschien weten we nooit precies wat Latijns-jargon leuk vindt bacciballum betekent, maar het is waarschijnlijk een grof woord om het uiterlijk van een vrouw te complimenteren.

7 Pholkos
Grieks

In boek II van Homer's Ilias, Homer gebruikt een woord dat vertaald kan worden als pholkos om Thersites te beschrijven, een Griekse soldaat die gevochten heeft in de Trojaanse oorlog. Het probleem is dat pholkos verschijnt nergens anders in alle oude Griekse teksten die we hebben; het verschijnt alleen in regel 217 van boek II van de Ilias evenals een paar oude wetenschappelijke commentaren over deze passage van de Ilias.

In context weten we dat het woord een bijvoeglijk naamwoord is dat beschrijft hoe lelijk Thersites is. Hij is een kalende gebochelde die niet op een banket zou zwijgen, en Achilles en Odysseus haatten hem. Sommige oude geleerden dachten pholkos is etymologisch afgeleid van een oud Grieks woord dat "iemand die de ogen ophaalt" betekent, of iemand met smalle, strakke ogen, terwijl anderen geloofden dat het verwees naar Thersieten die besneden werden. Moderne vertalers denken niet pholkos verwijst helemaal naar Thersites 'ogen, maar eerder naar hoe zijn buiging en hoe hij zijn voet achter zich aan sleepte en hinkte. Met al deze verschillende meningen, kunnen we nooit precies weten wat Homer met pholkos bedoelde.

6 Orcneas
Oud Engels

Orcneas is een ander hapax legomenon dat verschijnt in Beowulf. In regel 112 somt de auteur het slechte nageslacht van Kaïn op: reuzen en elfen en orka's. Vanuit deze context weten we dat orcneas is waarschijnlijk de meervoudsvorm van een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar een soort van mythisch wezen, en een beestachtige.

Hoewel we niet precies weten wat orcneas middelen, geleerden geloven dat het gerelateerd is aan het woord orc, het Latijnse woord Orcusen het achtervoegsel -neas. Het woord orc verschijnt tweemaal in Beowulf en verwijst naar een kop edelmetaal of schat, die niet lijkt gerelateerd te zijn orcneas. Een andere betekenis van orc in het Oudengels is echter "ogre", wat logischer is in de context van reuzen en elfen.

In de oude Romeinse mythologie is Orcus de god van de onderwereld, en -neas betekent "lijken", dus orcneas zou kunnen verwijzen naar kwaadaardige, demonische geesten of helse monsters. Geïnspireerd door het lezen van het woord orcneas in Beowulf, Engelse fantasieschrijver J.R.R. Tolkien bedacht later het woord "orc" om te verwijzen naar een kwaadaardig ras van schepselen.

5 Nep
Oud Engels

Ooit het woord gehoord nep? Het komt precies één keer in de literatuur voor, in het Oud-Engels gedicht "Exodus", een heroïsch epos dat het verhaal vertelt van de Israëlieten die Egypte verlieten en de Rode Zee overstaken. Oud-Engelse wetenschappers hebben toegegeven dat ze verbijsterd zijn door nepen ze hebben veel onbevredigende verklaringen voor het woord aangeboden.

Nep kan te maken hebben met een Oud Engels samengesteld woord nepjlod, wat 'water bij eb' betekent, dat thematisch zou aansluiten bij het water en de beelden van de Rode Zee in 'Exodus'. Maar in context, nep is in een passage over een stervende Egyptenaar, niet over water. Andere linguïsten denken dat nep is het resultaat van een transcriptiefout en had moeten zijn NEH (in de buurt), weg (pad), of nek. Nog andere geleerden denken dat nep betekent "ontbreekt" of "beroofd" op basis van de context aanwijzingen. Om zaken nog meer te verwarren, een soortgelijk woorddoodtij- zou verwant kunnen zijn, maar kwam pas veel later in de 14e eeuw in Engelse vorm voor.

4 Terricrepo
Latijns

Terricrepo is een Latijn hapax legomenon in het achtste boek van Confessions, een autobiografisch werk van St. Augustine van Hippo. Hij beschrijft zijn spijt over zijn zondige en immorele leven en schrijft over zijn reis naar bekering tot het christendom. Het achtste boek van Confessions is een cruciaal punt omdat Augustinus zijn onzekerheid overwint en er uiteindelijk toe verbindt om christen te worden.

In context, terricrepo verwijst naar Victorinus, een man die een luidruchtige verdediger van het heidendom was geweest voordat hij zich later bekeerde tot het christendom. Een echte gelovige in de Romeinse goden in plaats van Christus, Victorinus uitte zijn overtuigingen met een terricrepo mond. Classicisten geloven dat terricrepo verwijst waarschijnlijk naar een luide, donderende manier van spreken, hoewel ze het niet eens zijn over hoe krachtig de connotaties van het woord zijn. De betekenis van terricrepo zou kunnen suggereren dat Victorinus zijn woorden gebruikte om zijn tegenstanders te intimideren of angst aan te jagen. Andere geleerden denken dat terricrepo kan ook een toegevoegde betekenisdimensie hebben; het woord zou kunnen verwijzen naar Egyptische sekten die dieren aanbaden in plaats van Christus, dus het kon een polemisch, antichristelijk sentiment hebben.

3 Chashman
Hebreeuws

Rabbijnen en Hebreeuwse geleerden beschrijven er enkele hapax legomena in het Oude Testament als ongrijpbaar, mysterieus en angstaanjagend. Chashman is een van die Hebreeuwse woorden, die verschijnen in Psalm 68:31. De sectie waarin chashman lijkt te vertellen hoe Gods volgelingen uit Egypte zullen komen en hun hand opsteken om de machtige God te aanbidden.

Chashman is een zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de dingen die Gods volgelingen met zich meebrengen als ze Egypte verlaten. Bijbelgeleerden hebben geen consensus bereikt over de exacte betekenis van chashman, maar suggesties bevatten rode stof, bronzen artikelen, een eerbetoon, edelen, gezanten en ambassadeurs. Weer andere geleerden denken dat het woord een typfout is voor het woord hashmannim, wat 'leiders' betekent. Wat dan ook chashman betekent, het belangrijke idee erachter is dat wat het ook is, God ermee wordt geprezen.

2 Baruopa
Grieks

Pindar, een oude Griekse dichter, schreef een reeks Olympische Odes om de winnende atleten in de oude Olympische spelen te vieren. In zijn negende Olympische Ode gebruikte Pindar het woord baruopa om Zeus te beschrijven.

Zeus 'bliksemschicht was een letterlijke en symbolische weergave van zijn macht als koning der goden, en baruopa is een bijvoeglijk naamwoord dat Zeus beschrijft, de heer van de donder. In context beschrijft Pindar hoe Zeus de herbevolking van de Aarde opdracht gaf na een grote overstroming. Vertalingen van baruopa variëren tussen 'diepzinnig', 'donderend', 'knipperend', 'helder' en 'gekibbel'. Wetenschappers zijn het oneens over de vraag of het woord een gevoel van abruptheid en geweld impliceert, of dat het een meer welwillende, bemoedigende benadering aangeeft sinds Zeus gebruikte donder om met stervelingen te communiceren.

Baruopa waarschijnlijk afgeleid van een oud Grieks adjectief dat "snel" of "wendbaar" (als het dieren beschreef) of "gespikkeld" of "glinsterende" (als het armor beschreef) betekende. Geleerden zijn het niet eens over de exacte connotaties van het complexe woord baruopa, dat ook een gevoel van visuele felle bliksem of van de overwinning zelf kan bevatten, wat geschikt zou zijn voor Olympische spelwinnaars, maar de algemeen geaccepteerde betekenis van het woord is het geluid van luide donderslagen.

1 Polemophthoroisin
Grieks

Polemophthoroisin is een woord dat maar één keer voorkomt in de oude Griekse literatuur - in regel 653 van De Perzen door Aeschylus. Een Griekse tragedie, De Perzen is een trilogie van toneelstukken over goddelijke vergelding en de oorlogen tussen Griekenland en Perzië. Polemophthoroisin is een samengesteld adjectief, hoogstwaarschijnlijk van Polemos, de goddelijke personificatie van oorlog in de Griekse mythologie, en phtheiro, een werkwoord dat 'verpesten of vernietigen' betekent.

In context, polemophthoroisin past het woord aan atais, wat 'rampen' betekent. De meeste classicisten vertalen polemophthoroisin als 'verspillen door oorlog' of 'oorlogsvernietiging', maar waarom Aeschylus dit gebruikte hapax legomenon is een mysterie. Misschien creëerde Aeschylus dit nieuwe samengestelde woord om de desastreuze aard van de Grieks-Perzische oorlogen te benadrukken, of misschien probeerde hij een meer genuanceerde betekenis over te brengen die verloren is gegaan in de vertaling.